En als er een sterfgeval in de familie was geweest? Of een ernstig ongeluk?

Ze probeerde niet te denken.

Je leeft op een bepaald vlak, een platform, en ineens begint het te hellen. En alles glijdt weg.

Je zweeft in het luchtledige, je hebt niets meer om je aan vast te klampen.

Is hier nog een verklaring voor te bedenken ? Oh, vast wel.

De telefoniste heeft een fout gemaakt.

Nee.

Dan was Ted misschien in de war geweest en had hij haar het verkeerde nummer gegeven. En een verkeerde naam voor het motel.

Dat kon natuurlijk nooit.

Ze draaide zich op haar andere zij. Ze keek naar de streep licht die door de open badkamerdeur naar binnenviel.

Hoe lang al, Ted? Hoe lang? Een andere vrouw. Een onbekende rivale.

Hoe lang bedrieg je me al, Ted? Hoeveel van die andere telefoonnummers die je me gaf waren vals?

Ze moesten het goed hebben voorbereid, met het sprookje van de voedselvergiftiging en hetzogenaamdetelefoontjevan VacationEase. Ze had vast gezegd: laten we een voedselvergiftiging als alibi gebruiken, daar komt ze nooit achter.

Zij. Wie ze ook was.

Val dood, Ted. Sterf.

Ze probeerde niet te denken. Ergens ver weg hoorde ze de wind door een kaartenhuis gieren.

En de kinderen.

De kinderen!

Ze hadden haar gezicht gezien toen ze de telefoon neerlegde, ze hadden gezien hoe ze keek, hoe gewond, hoe verbijsterd ze was geweest, en ze hadden gezien hoe ze de keuken uitvluchtte. De kinderen. Wat dachten ze nu? Pappa is een leugenaar. Pappa is een leugenaar.

Beneden stond de televisie keihard aan. Waarschijnlijk hadden ze hem zo hard gezet omdat hij dan al het andere overstemde:

.. ik ga met Jethro naar de rivier, oma!' Ze drukte haar handen op haar oren.

Ik ga niet huilen, dacht ze.

Ik zal alle gevoelens proberen te onderdrukken.

Geen woede, geen pijn, geen haat.

Niets.

Ze balde haar handen tot vuisten en ontspande ze daarna weer. Ze dacht: het ergste van bedrogen worden is dat het je vernedert. Het vernedert het slachtoffer zo. Je voelt je zo ontzettend stom, zo verschrikkelijk gebruikt.

Alsof je niets waard bent. Een nul.

Ze stak met trillende handen een sigaret op en probeerde niet te denken aan Ted en zijn minnares - iemand die al vorm begon aan te nemen in haar verbeelding, als een fata morgana, een mooie vrouw die geboren werd uit het niets. En Ted die met haar neukte, Ted die met die vrouw neukte.

Intimiteiten. Kleine dingen die ze deelden. Dingen die zij nooit zou weten.

Ik wist het al die tijd, dacht ze. Verdomme, ik heb het al die tijd geweten.

Alleen probeerde ik het te ontkennen. Hij was verliefd op zijn werk. Wat een kolder.

Ze kwam van het bed af en ging voor het raam staan. Ze keek naar de voortuin, met haar hoofd dicht tegen de ruit aan en haar handen op de gordijnen. Er reed een auto door de donker wordende straat en er viel een lichtbundel op de bladeren van de eik.

Zo stond ze een hele tijd, zonder dat er ook maar iets tot haar doordrong.