Toen dacht ze ineens niet meer aan de jongen. Ze dacht niet meer aan hem omdat hij geen probleem meer voor haar was. Het was helemaal niet erg dat er twee kinderen waren. Nick zou dat wel begrijpen. En ze herinnerde zich die keer dat ze haar baby verloren had, de baby die ze niet de volle tijd uit had kunnen dragen, en hoe Nick toen huilend de rommel had opgeruimd, huilend om dit trieste verloren leven, deze levenloze homp ...

Dat had een jongetje kunnen zijn.

Dat had best gekund.

Het deed er niet toe dat er twee kinderen waren. Echt niet.

Ze dacht nu aan Emily Allbright en aan het feit dat ze met die vrouw had moeten zitten praten en dat ze zich goed had moeten houden en leugens had moeten verzinnen, en hoe moeilijk het was geweest om dat vol te houden. Zo af en toe was ze in de war geraakt en wist ze zich niet meer te herinneren of ze dat mens verteld had of ze één of twee kinderen had, maar zelfs dat deed er niet meer toe.

En ze had zo op moeten passen. Ze had zo vreselijk haar best moeten doen om het er niet plotseling uit te gooien en te zeggen: jij hebt mijn dochter, jij hebt mijn dochter gestolen ...

Ze was hier trouwens ineens niet zo zeker van. Misschien had ze het wel helemaal mis. Misschien had deze vrouw het meisje niet.

Maar dat kan niet kloppen. Hoe kan dat nou kloppen?

Je hebt haar gezien. Je hebt haar in de bioscoop gezien. Je hebt haar in de schoolbus zien stappen. Je hebt haar door de ruit in de keukendeur gezien toen je in hun achtertuin was. Je hebt haar in het bos gezien, samen met de jongen. Je hebt haar overal gezien.

Waar je ook keek.

Je kunt er niet omheen.

Ze liep naar het raam en keek naar het zwembad. Het water was ondoorzichtig en grijsgroen van kleur. Het schuimende oppervlak wiegde zachtjes in de wind. Er dreven stukken doorweekt papier op en natte bladeren en takjes, die er door de wind, de storm, op waren gewaaid. Het zag eruit als een moeras. Ze liet het gordijn vallen en wendde haar blik af van het zwembad.

Ze dacht: Nick zal wel blij zijn als hij zijn kind terugziet.

Oh, wat zal hij blij zijn.