'Dat is meestal. Na een tijd blijkt een ruzie nergens over te gaan. Mis je je ouders niet?' Kelly plofte naast Lien op de bank en roerde met haar vork door de nasi. Ze voelde de tranen achter haar oogleden prikken en plotseling had ze geen trek meer.

'Zullen we maar over iets anders praten?' vroeg Lien en ze klopte Kelly vriendelijk op haar been. 'Ik was eenentwintig toen ik mijn eerste klant had. Ik weet het nog goed', vertelde Lien. Ze schoof haar lege bord over de salontafel en nam een slok van haar cola. 'Peter, zo heette hij. Hij was een jaar of zeventien en had het nog nooit gedaan. Hij werd door zijn vader gebracht en die bleef op de gang staan wachten tot zijn

zoon klaar was. De jongen was zo nerveus dat hij van ellende in zijn broek plaste.' De lach van Lien vulde de kamer. Kelly lachte mee en vouwde haar benen onder haar kont. 'Eenentwintig? Waarom ben je nooit gestopt? Ik bedoel, op jouw leeftijd en dan nog...' Kelly's gezicht kleurde rood. 'Sorry, ik had dit misschien niet mogen vragen.' Lien stak sussend haar hand in de lucht. 'Schat, het is een juiste vraag die ik me zelf ook honderd keer heb gesteld. Ik wilde studeren en snel geld verdienen maar ik werd verslaafd aan het geld. Ik heb alles erdoorheen gejaagd, niks gespaard. Van een studie is nooit iets gekomen en uiteindelijk ben ik blijven hangen in dit wereldje. Voor mij is het nu te laat.' De laatste zin gaf ze extra nadruk terwijl ze Kelly strak bleef aankijken. 'Het is nooit te laat', weerde Kelly zich. 'Voor jou nog niet, schat. Jij bent nog jong. Jij kunt nog terug, ik niet. Dit is mijn leven geworden. Mijn vrienden zitten hier, mijn ouders zijn dood en mijn twee broers willen niets meer met me te maken hebben. Ze schamen zich voor me.' Ze haalde haar schouders op.'C'est la vie.''Ik ben niet van plan dit lang te blijven doen. Ik denk nog een maand of twee en dan hebben we genoeg geld verdiend. Dan ben ik voorgoed weg hier', merkte Kelly op. 'En dat weetjezeker?'Kellyknikte terwijl zeeensigaretop stak en diep inhaleerde. 'Mo wil trouwen en kinderen.' 'Trouwen? Waar heb jij Mo eigenlijk ontmoet?' 'In Culemborg. Hij was bevriend met mijn beste vriendin maar dat is niks geworden.' 'Zie je die vriendin nog wel eens?'

'Lisa? Nee... Ik heb eigenlijk met niemand uit Nederland nog contact sinds ik hier ben', antwoordde Kelly en het heimwee droop eraf. Plotseling sloeg ze haar armen om de vrouw heen

en drukte zich dicht tegen haar aan. 'Jij bent nu mijn beste vriendin', zei ze met een breekbaar stemmetje. Het was een wanhopige omhelzing. Lien hield haar stevig vast als een moeder die haar kind troost. 'Liefje, voor mij hoefje niet zo dapper te zijn. Als je wilt huilen, dan doe je dat. Het wordt tijd dat jij je gaat gedragen naar je leeftijd. Ik ben te oud om je beste vriendin te zijn. Je rookt als een schoorsteen, je eet onregelmatig en je hebt veelvuldig seks met andere mannen. Kijk nou eens in de spiegel. Je ziet er niet eens meer uit als een jong meisje.' Ze duwde Kelly van zich af. 'Ga terug naar huis, waar je hoort!'

'Maar ik heb Mo beloofd...' weerde Kelly.

'Als hij echt van je houdt, maakt hij er geen probleem van. Het

is toch belangrijk datje gelukkig bent? Waarom bel je niet

naar je ouders? Ik weet zeker dat ze jou ook missen. Een

telefoontje kan geen kwaad', drong Lien aan.

Er verscheen een angstige blik in Kelly's ogen.

'Je moet zelf beslissen.' Lien legde haar hand op Kelly's rug.

'Een andere keer misschien', antwoordde het meisje. 'Nu

niet.' Het was de schaamte die haar tegenhield.