Met een ontbloot bovenlijf kwam Mo de woonkamer weer binnen. Zijn ogen schoten vuur toen hij tegen Ramon snauwde: 'Breng dat achterlijke gedrocht naar huis. Oprotten met die wijven, ik ben ze meer dan zat.' Ruw smeet hij hun jassen door de kamer en stampte naar de voordeur. De deur werd opengegooid en hij maakte met zijn hoofd een beweging naar de uitgang. 'Donder op!' Met een paar passen was Ramon bij Lisa. Hij trok haar aan haar arm overeind en duwde haar richting deur. Overrompeld door de plotselinge ommekeer lieten de meisjes zich door Ramon naar buiten dirigeren. De deur dreunde in het slot en Lisa barstte in huilen uit.

Verward en met dikke ogen stond Lisa op de stoep en keek naar de donkere ramen van het huis. Een claxon klonk en verdoofd stak ze haar hand op naar de Mercedes die met een slippende koppeling de straat uit reed. Ze viste de voordeursleutel uit haar jaszak en opende de deur. Nog even

wierp ze een snelle blik over haar schouder in de hoop dat het voertuig was gekeerd om haar alsnog te halen. Maar de straat bleef verlaten. Een nieuwe golf van misselijkheid kwam omhoog. Ze sloot de deur en schoot de wc in. Haar slapen bonkten en met een vuurrood hoofd hing ze kotsend boven de pot.

Met trillende benen klom ze de trap omhoog. Er was niemand thuis, gelukkig maar, dacht ze. Nu hoefde ze niets uit te leggen. Ze trok ruw aan haar doorweekte jurk die zich had vastgezogen aan haar borsten. Uit alle macht probeerde ze zich te herinneren hoe het kon dat ze nu al thuis was en niet bij Mo.

De warme waterstraal uit de douchekop zorgde ervoor dat ze weer helder kon denken. Langzaam trok het branderige gevoel uit haar lichaam en kwamen haar verkrampte spieren tot rust. Haar gedachten flitsten terug naar de avond met Mo. Wat was er fout gegaan? Het was zo'n gezellige avond, alles leek perfect en toen... toen gebeurde alles razendsnel. Ze hadden wat gegeten en wat gerookt en toen... Ze zag het allemaal weer gebeuren. Verschrikkelijk! Ze sloeg een hand voor haar mond en begon geluidloos te huilen. Ze schaamde zich diep. Hoe kon ze Mo nu nog onder ogen komen? Ze had het verprutst, hij wilde vast niets meer met haar te maken hebben. Met haar rug tegen de muur gedrukt liet ze zich op de grond glijden. Minutenlang zat ze daar, ontdaan, met haar hoofd op haar knieën. De druppels uit de sproeikop spatten op haar rug uiteen als verwijtende vingers die haar bestraffend aanporden: onhandige koe... onhandige koe...

De volgende dag werd Lisa badend in het zweet wakker. De hele nacht had ze liggen woelen en draaien. Moeder stond naast het bed en schudde Lisa zachtjes heen en weer. 'Lisa... Lisa wordt eens wakker. Het is kwart over twaalf. Kelly heeft gebeld. Ze wilde weten hoe het met je was.' Kreunend wierp Lisa een snelle blik naar de alarmklok op het nachtkastje. 'Kwart over twaalf, herhaalde ze met dikke stem. 'Ik heb barstende hoofdpijn.'

Moeder zakte op het randje van het bed en bestudeerde het

bleke gezicht van haar dochter. 'Kelly vertelde me datje

gisteren niet lekker was. Wasje zo ziek?'

'Doodziek. Ik heb de hele boel ondergekotst.'

'Jasses, en dat nou net op een schoolfeest, en dan zo

plotseling ziek worden, wat rot.'

Moeder zag dat Lisa moeizaam haar tranen wegslikte. Ze

aaide langs haar wang toen ze zei: 'Er komen nog zat andere

feestjes.'

Lisa draaide bruusk het hoofd. 'Niet! Dit was iets speciaals en ik heb het totaal verknald.' 'O? Vertel eens?'

Lisa kreeg plotseling sterk de behoefte om met iemand haar ellende te delen. Ze zocht troost en begrip. Waar moest ze beginnen met haar verhaal, ze kon moeder onmogelijk alles vertellen. Een klein beetje dan, de halve waarheid was voldoende.

'Ik ben verliefd op Mo...' Het kwam er hakkelend uit. 'En dit keer is het echt, ik ben serieus verliefd.' Moeder knikte begrijpend. 'We waren samen op het feestje en toen heb ik iets verkeerds gegeten. Een broodje shoarma met knoflook en...'

'Ja, maar lieverd', viel moeder abrupt in de rede en ze schudde

meewarig het hoofd. 'Logisch datje hebt overgegeven. Bah, die vette rommel. Ik heb je zo vaak gewaarschuwd om die troep niet te eten en nu ondervind je zelf hoe...' 'Laat ook maar!' snierde Lisa geïrriteerd. Dat deed ze nu altijd. Altijd dat stomme commentaar, altijd dacht ze alles beter te weten. Ze draaide zich met een ruk op haar zij en zweeg. Aan haar moeder had ze ook geen steun, die begreep er geen snars van. Ging ze haar de les lezen over gezond eten terwijl haar probleem daar niets mee te maken had. 'Waarom reageer je nu zo boos, Lisa?' Lisa staarde naar de muur en gaf geen antwoord. Moeder kwam omhoog en bleef enkele minuten naar de rug van haar dochter staren. 'Met zwijgen los je niets op. Waarom doe je zo vijandig? Lisa, toe nou...' Lisa perste haar lippen stijf op elkaar en ontspande zich pas toen moeder de kamer verliet.