Meivin was een rijzige jongen met een hoekig gezicht en zware wenkbrauwen. Zijn lange haren waren bijeengebonden met een elastiek. Hij was met een sleutel binnengekomen en stond plotseling achter Lisa in de keuken. Lisa schrok zich halfdood. Ze had zich omgedraaid en was met een glas water tegen hem opgebotst. Ze gilde en liet het glas uit haar handen glippen. Het glas spatte met een klap op de grond kapot. Happend naar lucht staarde ze de man aan. 'Liet ik je schrikken?' reageerde hij met een kort lachje. Zijn ogen gleden kritisch over haar gezicht. 'Ik ben Meivin en ik lust wel een kopje koffie.' En zonder er verder nog iets aan toe te voegen, liep hij de keuken uit en plofte op de bank neer. Verbouwereerd keek ze de man na. Hoe haalde hij het in zijn hoofd om zo binnen te sluipen? Ze had onder de douche kunnen staan of nog in bed kunnen liggen. Het liefst was ze tegen hem uitgevallen. Ze slikte haar boze woorden in. Ze moest Meivin koste wat het kost te vriend houden. Ze vulde het koffieapparaat en raapte de glasscherven van de grond. 'Met melk en suiker?' vroeg ze hem zo vriendelijk mogelijk. 'Ja, graag.'
Meivin nam een paar flinke slokken van zijn koffie terwijl hij over het randje van zijn kopje Lisa gadesloeg. Hij zei geen woord, hij staarde alleen maar. Lisa voelde zich ongemakkelijk, net een stuk vee dat bekeken en gekeurd werd. Na een lange periode van stilte veerde hij plotseling uit de bank naar voren. 'Ik kom het geld voor de huur ophalen.' Lisa voelde dat haar gezicht rood aanliep. 'We hebben even geen geld. Volgende maand betalen we dubbel.' De zware wenkbrauwen trokken samen. 'Daar ga ik niet op zitten wachten. Ik vind Mo een aardige vent maar ik heb gehoord dat hij de laatste tijd zijn rekeningen niet meer kan betalen. Ik wil boter bij de vis. Of je betaalt of je vliegt eruit. Ik heb een wachtlijst met mensen die deze flat willen huren.' Ze voelde de moed in haar schoenen zakken, ik dacht dat jij en Mo vrienden waren?' probeerde ze.
'Ja, en? Ik moet ook eten.' Hij zweeg even voor hij verderging: 'Dus je hebt geen geld?' Lisa sloeg haar ogen neer en schudde haar hoofd. Hij stond op en ging op zijn hurken tegenover haar zitten. Zijn handen rustten op haar knieën en hij keek haar diep in de ogen. Ze voelde hoe de haartjes in haar nek overeind kwamen.
'Ik weet wel een oplossing', zei hij met zachte stem. 'Je gaat met mij naar bed en dan hoefje geen huur te betalen.' Langzaam gleden zijn handen richting haar dijen terwijl hij haar uitdagend aan bleef kijken. Ze bleef roerloos zitten, versteend. Het was even stil.
'Ben je wel goed bij je hoofd?' viel ze plotseling uit. 'Hoe durf je! Als Mo dit hoort, maakt hij je af.' Ze duwde zijn handen weg.
'Het is toch een mooi aanbod', hield hij vol. ik denk dat Mo het wel goedkeurt.' De ongelovige trek op haar gezicht werd nog dieper.
'Heb je dat niet voor je vriendje over?' vroeg hij verbaasd. 'Hij kan de huur niet betalen. Jij wel, met je lichaam. Het is zo gepiept. Nou?' Hij kwam overeind en bleef vlak voor haar staan. 'Nou?' Lisa kneep in de kussens van de stoel. Haar hart sloeg wild over. 'Flikker op!'siste ze. 'Rot het huis uit.' De man hief sussend zijn handen omhoog. 'Luister meisje, je hebt weinig keus. Ik weet het goed gemaakt: ik kom morgen terug. Denk erover na, het aanbod is simpel. Geen seks, dan ophoepelen.' Met grote passen liep hij het huis uit. Boos greep Lisa haar gsm en belde Mo. Ze had zich nog nooit zo goedkoop gevoeld. Een vrouwenstem vertelde haar dat het toestel niet bereikbaar was. Gefrustreerd smeet ze haar gsm op de salontafel en ijsbeerde door de kamer.
De voordeur knalde dicht en voetstappen vlogen de trap omhoog. Lisa greep naar de stoffer en stak het als een wapen dreigend in de lucht. Dat moest Meivin zijn. Hij was natuurlijk teruggekomen om haar het huis uit te jagen. Maar ze liet zich niet wegjagen. Niet zonder slag of stoot. Opgelucht liet ze de stoffer zakken toen Mo de kamer binnenkwam. 'Mo, gelukkig ben jij het.' Ze drukte zich tegen hem aan. 'De politie... Ben je niet gevolgd?' vroeg ze paniekerig. Hij deed alsof hij de vraag niet had gehoord en wrong zich los uit haar omhelzing. 'Meivin heeft me gebeld en hij was woedend', zei Mo korzelig. 'Ik dacht dat jij het op zou lossen? Noem jij dit oplossen?' 'Hij wilde met me naar bed', wierp Lisa tegen. Mo gaf geen krimp. 'Hij wilde in ruil voor de huur met me naar bed', herhaalde ze voor de duidelijkheid. 'En dat heb je niet gedaan?' 'Nee, natuurlijk niet!'
'Waarom niet? Hebben we een andere keus dan?' Lisa's mond zakte open. Het was alsof ze met een zware hamer op haar achterhoofd werd geslagen.
'Ja, wat sta je daar nou truttig. Denk je dat ik het idee leuk vind?' voegde hij eraan toe, toen hij haar verbazing zag. ik kan het niet meer betalen: ons huis, de huur en het eten. Ik werk me kapot en jij doet helemaal niets. De rekeningen stapelen zich op. Met die ene wip verdien je meer dan ik in twee weken.' Haar ogen brandden van woede, van verdriet en van ongeloof. 'Weetje watje van me verlangt?' Hij bond zichtbaar in, zijn stem werd zacht, ik ben hier net zo goed het slachtoffer. Het idee dat jij met een ander naar bed moet, vreet me vanbinnen kapot. Maar wat moeten we dan? Ik kan het niet alleen verdienen.' 'Nee. Maar ik kan toch ook gaan werken?' 'Denk nou eens na. Je hebt geen opleiding. Wie wil jou nou hebben? Een snackbar? Die paar euro die jij kunt verdienen met friet bakken lossen niets op. Luister, schatje, dit is de enige oplossing. Gebruik dan wat coke? Dan merkje er niets van.'
'Nee! Ik wil die troep niet.'
'Dan doe je je ogen maar dicht. Toe nou. liefje, wees redelijk. Straks zijn we het huis kwijt, staan we op straat. Als ik het anders kon oplossen had ik het allang gedaan. Doe het voor ons?'
ik kan het niet', jammerde ze. 'Ik kan en ik ga niet met een vreemde naar bed.'
'Je doet het!' beet hij Lisa plotseling nijdig toe. Hij boog zijn hoofd dreigend naar voren. Een fijne regen speeksel werd in haar gezicht geslingerd. 'Ik bel Meivin op en zeg dat hij terug moet komen. En dan ben jij heel aardig voor hem, hoor je? Anders zwaait er wat.'
Hij drukte woest op de knoppen van zijn gsm. 'Meivin', gromde hij door de telefoon. 'Wil je even terugkomen. Ze doet het.' Meivin stond binnen tien minuten in de woonkamer. Mo had Lisa bij haar arm gepakt en haar in zijn armen geduwd. 'Ik hoef er toch niet bij te blijven', snauwde hij tegen Lisa. 'Ik doe zo veel voor jou, doe maar eens een keer iets terug. Ik wacht beneden en stel me niet teleur.' Hij klopte op Melvins schouder en verdween. Lisa probeerde de paniek die in haar oplaaide te onderdrukken. Haar ogen werden vochtig en haar onderlip begon te trillen. Meivin drukte Lisa tegen de muur en frunnikte aan de knopen van haar blouse. 'Ik doe je echt geen pijn, lieverd. Je hoeft niet bang te zijn. Ga maar op de bank zitten.' Lisa wurmde zich tussen hem en de muur vandaan en liep met knikkende knieën naar de bank. Ze loerde naar de deur. Ze kon natuurlijk een spurt trekken richting deur, maar wat had dat voor zin. Beneden stond Mo op wacht en als ze niet deed wat hij wilde dan... dan... Ze liet zich op de bank zakken en keek de jongen met bange ogen aan. Hij trok zijn jas en zijn overhemd uit en ging naast haar zitten. 'Ontspan je maar, lieverd', fluisterde hij. Hij drukte haar achterover in de kussens van de bank. Ze voelde zijn hand onder haar rok omhooggaan. Vingers die aan haar slipje trokken.
Meivin was vertrokken. Lisa zat verward en verdoofd op de bank. Ze was niet meer in staat om helder te denken. Ze staarde afwezig naar de deur terwijl ze met trillende handen haar slipje omhoogtrok. Ze hoorde de dreunende voetstappen niet op de trap. Ze keek niet op toen de deur openvloog. 'Lieverd', riep Mo gesmoord. Hij plofte naast haar neer en viel snikkend in haar armen. 'Ik lijk wei gestoord om jou tot zoiets te dwingen.' Hij hield haar stevig vast en keek haar met betraande ogen aan. 'Heeft hij je pijn gedaan? Schatje, kun je me nog vergeven? Ik ben zo stom geweest. Ik was wanhopig. Schatje, lieverd, dit was onze enige redding. Begrijp je? Je hebt ons gered.' Lisa reageerde niet. Zijn smekende en snotterende woorden drongen niet tot haar door. Pas toen hij haar schouders kuste, schoot ze wakker uit haar nachtmerrie. Ze maakte zich los uit zijn omhelzing en kwam langzaam overeind, ik ga me even douchen', fluisterde ze. ik voel me smerig.' Haar stem brak en ze holde de kamer uit. Mo fronste zijn wenkbrauwen. Hij haalde zijn shag uit zijn zak en ging languit op de bank liggen. Hij moest zijn plan herzien want op deze manier kwam hij niet veel verder. Zijn neptranen en zijn gesmeek hadden op haar geen effect. Hij moest zich harder gaan opstellen, haar meer gaan dwingen. Dit kostte handenvol geld. Het werd tijd dat het wicht zelf geld binnen ging brengen. Hij had geen zin meer om nog langer als een verliefde hansworst om haar heen te dartelen. Hij had een nieuw plan bedacht. Hij bleef een paar dagen bij haar slapen en zou haar dan duidelijk maken dat hij de baas was. En als hij wilde dat ze met mannen naar bed ging, dan had ze dat maar te doen. Zonder protest. 'Lisa!' brulde hij. Hij kwam uit de bank omhoog en bonkte op de douchedeur. 'Schiet eens op. Ik heb trek in gebakken eieren. Lisa!' Het gekletter van het douchewater viel stil. De deur kierde open. 'Wat?' Lisa stak haar hoofd om de deur. 'Kom onder die douche vandaan. Ik wil datje wat te eten voor me maakt.' Hij gooide de deur open en trok haar aan haar arm de doucheruimte uit. 'Schiet op! Stel je niet zo aan. Zo erg was het nou ook weer niet. Gedraag je nou eens volwassen.' Hij duwde haar de keuken in. 'Bak even twee eieren voor me,' commandeerde hij. Ze keek hem vreemd aan. 'Doe het zelf, antwoordde zeverbeten. Ze trok haastig een T-shirt over haar natte lichaam. 'Bakje eigen eieren.' Zijn gezicht liep rood aan en zijn ogen schoten vuur. Dreigend liep hij op haar toe, zijn hand opgeheven, klaar om te slaan. Hij zag haar verbleken en schichtig wegduiken. Zijn arm zakte naar beneden. 'Ik ben jouw kinderlijk gedrag spuugzat', blafte hij in haar gezicht. 'De wereld vergaat niet. Als ik hetzelfde had moeten doen als jij, dan had ik dat ook gedaan. Dat is voor mij geen enkel probleem want ik doe alles voor je. Maar jij... Ie valt me zwaar tegen. Je denkt alleen maar aan jezelf. Nooit eens aan mij. Na alles wat ik voor je gedaan heb, al die moeite, ben je me wel wat verschuldigd. Wat stelde het nou nog voor? Een snelle wip, nou en...' 'Nou en?' herhaalde Lisa half huilend. 'Jij kunt gemakkelijk praten. Ik...' Zijn hand schoot uit en raakte haar vol op de wang. 'Jouw lichaam is van mij en ik beslis wat ermee gebeurt', schreeuwde hij. 'Jij bent van mij, hoor je! Denk je dat het voor mij makkelijk is om mijn vriendin met een ander te delen?' Hij gooide een keukenkastje open, bukte en knalde de koekenpan op het gasfornuis. 'En nou wil ik gebakken eieren. Het is afgelopen met dat pubergedrag van je. Er gaan hier dingen veranderen, ik ben hier de baas.' Hij gaf haar een duw richting het fornuis en verdween. Lisa durfde niet meer te protesteren. Ze slikte haar tranen weg en wreef langs haar pijnlijke wang. Ze was bang. Ze wist hoe Mo was als hij driftig werd. Ze had hem vaak genoeg door het lint zien gaan. Hij was dan onredelijk... een beest. Ze kon zich beter rustig houden en wachten tot hij bedaard was. Ze stak het vuur onder de pan aan en tikte de eieren op de rand kapot.