arm aan, maar hij trok hem weg met een nerveus, hysterisch

gebaar, ik of je moeder.'

'Maar Mo...' antwoordde Lisa gesmoord.

'Je hebt gekozen. Sodemieter op!' schreeuwde hij resoluut. Hij

sleurde haar aan de arm de gang in en gooide de voordeur

open. 'Eruit, hoer! Oprotten!' De sponning trilde toen de deur

met een dreun werd dichtgesmeten.

Zeker tien minuten bleef Lisa ontredderd op de deur bonken.

'Mo? Mo... Mo, toe nou... ik hou van je.' Maar de deur bleef

dicht, ik hou van je', herhaalde ze wanhopig.

De deur van de woning ernaast kierde open. 'Kan het wat

zachter', riep een vrouwenstem geïrriteerd. Lisa's vuist

zweefde in de lucht, ik hoor mijn tv niet meer door jouw

geblèr', snauwde de buurvrouw. Ze nam Lisa van top tot teen

op en snoof hoorbaar. 'Het is altijd hetzelfde liedje met die

domme grieten. Met open ogen tuimelen jullie erin. Wat

mankeert jullie? Wees blij datje van die viespeuk verlost bent.

Domme grieten...'

De deur klapte dicht. Lisa liet haar vuist zakken, draaide zich om en vloog de portiek uit.