Op aanraden van Mo hield Lisa zich in de woning schuil. Ze deed geen stap buiten de deur uit angst dat ze haar schuilplaats zou verraden. 'Ze zoeken je', had Mo haar gewaarschuwd. 'Je moeder heeft waarschijnlijk de politie al ingeschakeld. Zodra ze weten waar je zit, komen ze je halen.' Die opmerking had haar bang maar ook boos gemaakt. Ze was toch zeker geen crimineel? Het liefst had ze Kelly gebeld en gevraagd wat er allemaal over haar gezegd werd. Wat haar moeders reactie was. Of ze erg kwaad was... Maar Mo had haar verboden om met iemand te bellen, zelfs niet met Kelly. 'Natuurlijk is je moeder boos', had Mo haar verzekerd. 'Want ze is haar oppas kwijt, haar voetveeg. Ze is echt niet verdrietig datje weg bent. Ze is kwaad omdat ze geen grip meer op je heeft.'

'Dat geloof ik niet', sputterde Lisa tegen. 'Ma is niet zo. Ze is beslist ongerust en...'

'Welnee', riep hij honend. 'Je moeder is haar slaafje kwijt. Hoe moet ze nu naar haar werk? Wie past er op Bart? Ze heeft je harder nodig dan jij denkt.' Lisa had moeite om dit alles te geloven maar ze ging er echter niet tegen in. Ze liet het zo. Ze probeerde niet aan haar moeder en Bart te denken en

concentreerde zich volledig op Mo. Het werden twee heerlijke dagen met hem. Ramon logeerde bij een vriend en had zich al die tijd niet meer laten zien. Lisa genoot met volle teugen van haar charmante vriend die niet meer van haar zijde week. Hij bleef slapen, hij kookte een romantisch diner en in de ochtend bracht hij haar ontbijt op bed. Hij behandelde haar als een prinses en overlaadde haar met cadeaus zoals parfum en sieraden. Het leek een heerlijke droom. Totdat de droom wreed werd verstoord door de deurbel. 'Verstopje', siste Mo. 'Misschien is het de politie.' In paniek schoot Lisa de slaapkamer in en verstopte zich in de kledingkast tussen de jassen en spijkerbroeken. Vanuit haar schuilplaats hoorde ze stemmen, onduidelijk door de afstand. De stemmen maakten ruzie. Mo bromde en snauwde, een hoge hysterische stem schoot door de lucht. Het was een vrouw, concludeerde Lisa. De vrouwenstem werd luider: haar geschreeuw en gevloek was waarschijnlijk twee deuren verderop zelfs te horen. 'Zit ze hier? Bij jou? Ik wil weten hoe het zit, verdomme. Je zou het vertellen... lui toch niet. Al dagen zie ik je niet... ik...' De stem brak en ging over in gejammer. Lisa kroop uit de kast en vloog de gang in.

'Kelly! Wat is er aan de hand?' Kelly stond in de kamer. Ze zag er wit en wanhopig uit en snikte met lange halen. 'Alles komt goed', suste Mo en hij keek Kelly doordringend aan. Ze liet haar hoofd op zijn borst bonken, haar schouders schokten wild op en neer.

'Zet even koffie', commandeerde Mo. Hij maakte met zijn hoofd een beweging naar de kamer. 'Schiet op!' Lisa knikte en verdween in de keuken.

Toen ze met de koffie de kamer in kwam, zat Kelly op de bank. Mo had zijn arm rond haar schouders geslagen en fluisterde

in haar oor. Ze deed haar best het snikken te bedwingen en knikte alleen. Met een scherpe, achterdochtige blik keek ze naar Lisa op die haar bemoedigend toelachte. 'Hier, neem een slok. Daar knap je van op.' Zonder iets te zeggen nam Kelly de mok over en nam een fikse teug. Lisa liet zich op de bank zakken en wreef troostend over de arm van haar vriendin. 'Gaat het weereen beetje?' 'Ik wist niet dat jij hier was... en Mo en...' Kelly begon weer te huilen en haar stem werd een iel gepiep. Ze kon het niet. Ze kon Lisa niet de waarheid vertellen.

'Ik kon je echt niet bellen', legde Lisa uit. 'Ik ben met slaande ruzie van huis weggelopen. Het ging allemaal zo snel.' Kelly knikte. 'Je moeder heeft me gebeld en verteld datje 's avonds niet thuis hebt geslapen', snifte ze. 'Vanmiddag kwamen ze op school vragen of iemand wist waar jij uithing. En toen dacht ik ineens aan hier en aan Mo.' Bij die laatste zin keek ze Mo strak aan. Mo negeerde haar.

'Ik zei het toch', gromde hij tegen Lisa. Hij stak een sigaret op en blies de rook door zijn neusgaten naar buiten. 'De hele verdomde stad heeft je ma op ons afgestuurd.' Hij kauwde op zijn sigaret en trommelde boos met zijn vingers op tafel. 'Het sekreet', gromde hij zacht. 'Ze is ongerust', verdedigde Lisa haar moeder. 'Je kunt nog terug voordat er dingen gigantisch uit de hand gaan lopen', opperde Kelly. Ze hoopte hiermee dat ze Lisa bij Mo weg zou krijgen. Hoe langer ze samen waren, hoe moeilijker het voor Mo werd om met haar te breken. 'Bemoei je er niet mee', blafte Mo. Hij keek haar nijdig aan en veranderde toen van toon. 'Laten we het over iets anders hebben. Zullen we pizza's bestellen en vanavond met zijn drieën iets gaan drinken in het café?'opperde hij. 'We moetenallemaal even stoom afblazen, we hebben wat afleiding nodig.' Hij haalde zijn mobiel tevoorschijn en keek de meisjes vragend aan. 'Goed plan?' De meisjes knikten.

Lisa rommelde in de keukenkast toen Mo met drie pizzadozen binnenkwam. Hij gluurde even over zijn schouder om zeker te zijn dat Kelly hem niet kon horen.

'Het is Ramon', fluisterde hij tegen Lisa. 'Ze hebben weer een knallende ruzie gehad. Daarom hebben we hem al in geen dagen gezien. Hij logeert ergens anders en wil haar voorlopig niet zien.' 'Waarom dan?'

Mo schokschouderde en keek nogmaals om. 'Weet ik veel. Ze

denkt dat hij een ander heeft.'

'En is dat zo? Heeft hij een ander?'

'Ramon? Welnee. Het is een goudeerlijke jongen. Kelly ziet

spoken en schreeuwt gewoon om aandacht. Ze zocht jou om

over Ramon te klagen en dan blijk jij ineens weg te zijn.'

'Ik zal straks wel even met haar praten.' Mo schrok zichtbaar.

'Nee! Jij bemoeit je er niet mee', waarschuwde hij met

gedempte stem. 'Praat er maar niet over.'

'Maar het is mijn beste vriendin. We bespreken altijd alles.'

'Nu ligt het anders, geloof me. Straks krijgen wij de schuld

van hun kinderachtige gekibbel en ben ik mijn beste vriend

kwijt. Laat het maar aan mij over. Ik zorg wel dat ze genoeg

afleiding krijgt.'

'Je bent een goede vriend', meende Lisa en drukte een kus op zijn wang.

De muziek uit de jukebox galmde door het café. Mo had zijn beide armen rond de schouders van de meisjes geslagen en