zijn verloofde genoemd. Haar voornemens om een tijdje afstand van hem te nemen, was ze vergeten. Hij kon gewoon niet zonder haar. Hij wilde natuurlijk... Tja, wat wilde hij nu eigenlijk? Wild trok ze een borstel door haar haren, bekeek zichzelf in de spiegel en rende toen de trap af. Mo roerde in een mok met koffie en keek Lisa met stralende ogen aan. 'Goedemorgen, prinses. Lag je nog lekker te slapen?' Hij stond op, trok haar in zijn armen en kuste haar. Iets in haar buik leek op zijn warmte te reageren. Hij schoof galant de eetkamerstoel naar achteren en gebaarde dat ze moest gaan zitten. Ze liet zich op de stoel zakken en hield met haar ogen zijn gezicht gevangen.

ik maakte me vreselijk ongerust', zong zijn stem. 'Gaat het nu weer een beetje beter met je? Je hebt de laatste dagen ook zoveel voor je kiezen gekregen.' Hij sloeg zijn arm om haar smalle schouders en streelde langs haar wang. 'Toe, laat die lieve lach even zien. Ik heb je vreselijk gemist.' Opgelaten toverde Lisa een glimlach op haar gezicht. 'Wil je ook wat koffie, Lisa?' vroeg Joost. Hij stond in de deuropening en observeerde het tweetal scherp. Zijn kritische blik maakte haar nerveus. 'J-ja.' Het antwoord was bijna onhoorbaar.

'Goed, dan maak ik gelijk een beschuitje voor je klaar.' Joost verdween naar de keuken.

'Wat was dat nou voor een vreemd telefoontje, gisteravond? Daar meende je toch niets van?' vroeg Mo met gedempte stem. 'Een week zonder jou is een week niet geleefd.' Hij drukte haar hand tegen zijn mond en kuste een voor een haar vingers. 'Je bent toch niet boos, prinses? Doe nou niet zo lullig. Je weet toch dat ik gek op je ben.' 'Nee, dat weet ik niet. Ik weet niet meer of je nu wel of niet van me houdt. Ik weet niet meer watje van me wilt', hakkelde Lisa. Ze bevond zich voortdurend in een toestand van verwarring. Haar stem klonk gespannen en telkens keek ze naar de deur, bang dat Joost iets van het gesprek zou opvangen. Ze trok haar hand onder zijn lippen vandaan en plukte doelloos aan het tafelkleed. 'Je maakt het uit en dan weer aan. Je scheldt en vloekt en daarna beweer je datje van me houdt. Ik weet het niet meer...' 'Het spijt me zo, het spijt me zo', piepte hij en een snik was hoorbaar, ik weet dat ik me soms als een varken gedraag. Vooral tegenover vrouwen. Soms word ik overvallen door een enorm haatgevoel dat mijn moeder bij mij heeft achtergelaten.' Hij trok een pijnlijk gezicht en zijn ogen vulden zich met tranen. Lisa legde haar hand op zijn arm om hem te kalmeren. 'Gaat het?' fluisterde ze. Hij knikte moeilijk. 'Ze heeft mijn vader herhaaldelijk bedrogen met andere mannen. Zodra hij naar zijn werk was, ontving ze kerels bij ons thuis. Ik was zeven jaar en moest op de uitkijk staan, ik... haar zoon. Als ik weigerde, sloeg ze me de kamer door. Natuurlijk kwam mijn pa er achter. Hij dreigde met een scheiding en ze raakte in paniek. Het was mijn schuld, beweerde ze.' Hij keek verdwaasd uit zijn ogen. 'Twee dagen later waren haar spullen verdwenen en was ze vertrokken. Ik heb haar nooit meer gezien. Ze liet mij achter bij mijn verbitterde vader, die mij als een verrader zag. Ze heeft me in de steek gelaten, van de een op de andere dag. Ik was niet belangrijk voor haar.' Mo legde zijn hoofd tegen Lisa's borst en voelde hoe haar vingers door zijn haren streelden. 'O nee, wat vreselijk', riep ze ontdaan. 'Jij bent de eerste aan wie ik dit vertel', verklaarde hij gesmoord. Het was even stil.

'Het idee dat jij met een andere man...' 'Maar er is geen andere man.'

'Nee, ik weet het', suste hij. ik heb je oom ontmoet. Ik was fout, ik had je moeten geloven. Jij bent niet zoals mijn moeder. Ik ben een jaloerse eikel.' Mo had de hele nacht op dit scenario zitten broeden. Het moest een goed verhaal worden anders was hij haar kwijt en dan was al de inspanning voor niets geweest. Hij wist dat dit verhaal haar zou raken. Hij had goed naar haar geluisterd toen ze over thuis vertelde en had haar pijn geproefd. Handig had hij het in zijn verhaal verweven maar dan met een snufje extra drama. Het zou zo herkenbaar voor haar zijn. Nu kwam het erop aan, die laatste zin zou haar verzet breken. Hij wachtte even en zei toen: 'Ik begrijp het best als je me laat vallen, net als mijn moeder. Ik ben jullie niet waard.' 'Dat is niet waar. Ik hou van je.' 'Ondanks alles? Geef je me nog een kans?' Hij lachte door zijn neptranen heen en zij lachte terug, ik beloof je dat ik me beter zal gedragen. Ik kan echt niet zonder je.'

ik ook niet zonder jou', bekende ze en ze drukte vervolgens een kus op zijn wang.

'Dus je neemt me terug?' vroeg hij gemaakt onnozel. Haar antwoord was een innige zoen. 'Je maakt me zo gelukkig', prevelde hij in haar haren. Hij duwde haar van zich af en graaide in zijn jaszak, ik heb een cadeau voor je gekocht.' Een pakje met daaromheen een opzichtige strik schoof over het tafelkleed. 'Maak snel open.'

'O, een cadeautje? Ik ben gek op cadeautjes', riep Joost die met een dienblad de kamer binnenkwam. Een bord met beschuit en een mok koffie werden op tafel gezet. Hij plofte op eenstoel en keek nieuwsgierig naar het langwerpig doosje in Lisa's handen. Het deksel klapte open en toen viel er een stilte. Lisa keek wat ongemakkelijk naar de inhoud en Joost floot van bewondering tussen zijn tanden. Op een zwart, fluwelen achtergrond lag een matzilveren vierkant horloge. 'Dat is wel een erg kostbaar cadeau', merkte Joost op. 'Ik heb ook heel wat goed te maken', verklaarde Mo. 'En voor mijn prinses wil ik alleen maar het beste.' 'Ja, dat zie ik', antwoordde Joost terwijl hij het horloge taxerend bekeek. 'Dit klokje heeft je een behoorlijke duit gekost. Wat doe je eigenlijk voor werk?' Mo lachte twee rijen blinkend witte tanden bloot, ik werk in de horeca en dat verdient goed. Maak je dus maar geen zorgen,' grijnsde hij, 'ik kan het gemakkelijk betalen. Je nichtje komt bij mij niets te kort.' Joost lachte terug maar zijn ogen lachten niet mee. 'Ja, dat geloof ik best', mompelde hij.

'Weetje wat wij gaan doen, prinses?' Mo stond op en wenkte met zijn hoofd. 'Wij gaan even de frisse lucht in. Je gezicht is spierwit en kan wel wat zon gebruiken. Een rondje in het park doet wonderen.' Slaafs kwam Lisa omhoog en knikte hem verliefd toe. Mo sloeg Joost kameraadschappelijk op de schouders. 'De volgende keer ga je met ons mee.'

De barkeeper serveerde een cola en een biertje en knikte het tweetal vriendelijk toe. Mo knikte terug en borg het pakje shag in zijn jaszak op. Hij stak de sigaret aan en inhaleerde diep. Met zijn trouwe hondenogen keek hij Lisa verliefd aan. 'Ik vind het jammer datje niet meer bij Ramon woont. Toen konden we doen wat we wilden. We sliepen in een bed, aten samen aan één tafel. Geen pottenkijkers, niemand die zeurde. We leken net een getrouwd stel: man en vrouw. Het waren heerlijke dagen, vond je niet? Ik was nog nooit zo gelukkig.' 'Het was perfect', beaamde Lisa en de herinneringen kwamen boven. 'Het had voor mij eeuwig mogen duren.' 'Weetje...' Mo schoof met zijn stoel dichter naar haar toe. 'Ik heb zitten denken... Waarom gaan we niet sparen voor een eigen huis. Een leuke eengezinswoning met een tuintje. Jij en ik, ver weg van de bemoeizucht van anderen. Elke dag wordt dan perfect. We kopen nieuwe meubels en een nieuwe auto. We gaan samen op vakantie. We doen alleen maar dingen die we leuk vinden? Wat denk je?' Lisa's ogen glommen. 'Ik zou niets liever willen.' 'Ik ga dit allemaal regelen', beloofde hij. ik zet al het geld dat ik verdien opzij voor onze droom.' Hij zat vol plannen. 'We kunnen samen naar het platteland verhuizen, waar we veilig zijn. Dat zei hij: veilig. Het klonk Lisa vreemd in de oren maar ze vroeg niet om een uitleg. 'We nemen een hond en later misschien een kindje.'

'Ik kan gaan werken', riep Lisa enthousiast, ik ga niet meer terug naar school na alles wat er gebeurd is. Ik hoor daar niet meer thuis. Zodra mijn moeder uit het ziekenhuis is, vertel ik haar dat ik niet meer wil. Ik wil geld verdienen.' 'Zo is dat! Jij hebt geen school nodig. Ik vraag hier en daar wat rond of iemand een baan voor jou weet. Ik regel alles. Hier...' Hij liet de gsm in haar tas glijden. 'Als ik je nodig heb, dan bel ik.' Hij trok haar naar zich toe en drukte zijn lippen tegen de hare. Het was een kus vol vuur en passie. Hij fluisterde in haar oor dat hij naar het huis van Ramon wilde, en zij stemde in. Ze hadden seks en na afloop lagen ze intens gelukkig in eikaars armen. Ze rookten hasj en Lisa vergat alles om haar heen. Ze vergat het bezoekuur in het ziekenhuis en Joost met zijn avondeten. Alles was onbelangrijk geworden, alleen hun liefde telde nog.

Midden in de nacht werd Lisa thuisgebracht. Het huis was donker, de gordijnen gesloten. Zachtjes draaide ze de sleutel in het slot om en duwde de deur open. Lisa en Mo slopen de kamer binnen, knipten het licht aan en vonden Joost in de woonkamer met een glas port in zijn handen. Zijn gezicht stond nors en zijn lippen waren tot een strakke streep getrokken. Lisa slaakte een gil van schrik en liet er toen verontwaardigd op volgen: 'Jasses, ik schrik me lam. Waarom zitje in het donker?' Joost negeerde haar opmerking en viel nijdig uit: 'Wat zijn dit voor streken? Ik heb uren met het eten op je zitten wachten. Ik was doodongerust. Kon je niet even fatsoenlijk bellen? En waar wasje tijdens het bezoekuur? Ik heb tegen je moeder moeten liegen zodat ze zich niet onnodig ongerust zou maken.'

'Maakje niet dik, man', suste Mo. 'Ze is bij mij in goede handen. We zijn geen kinderen meer.' 'Dat vraag ik mij af, sneerde Joost met ingehouden woede. 'Een volwassen vent had haar laten bellen. Wat als er nu iets met haar moeder in het ziekenhuis was gebeurd? Ik had jullie nooit kunnen bereiken.' Mo's zwarte ogen stonden grimmig en hij deed duidelijk een poging om zijn drift te bedwingen. 'Sorry, Joost', prevelde Lisa. 'Dat was echt stom van me. Het zal nooit meer gebeuren.' De boosheid in het gezicht van Joost nam af. 'Laat in het vervolg een adres achter. Of bel! Ze hebben dat ding niet voor niets uitgevonden, verdorie', mompelde hij nog wat na. Er viel even een stilte. 'Het is al laat, ik moet er van door', zei Mo plotseling. Zijn stem klonk nors. Hij drukte een kus op Lisa's wang, knikte naar Joost en verliet de woning. Onhandig en verloren stond Lisa in de kamer. Ze frunnikte aan haar nagels en probeerde de onderzoekende blik van Joost te ontwijken.

'Ga maar snel naar bed', zei hij met zachte stem. 'Het is verschrikkelijk laat. Morgen praten we verder.'

De volgende ochtend zat Lisa gapend aan het ontbijt. Ze had nog wel een paar uur willen blijven liggen maar dat leek haar na gisteravond niet verstandig. Om haar schuldgevoel te temperen, stemde ze in met het plan. Joost had het bedacht. Voordat moeder thuis kwam werd de voortuin eens goed onderhanden genomen. Er was al maanden niets meer aan de tuin gedaan en hij zag er als een wildernis uit. 'Als de tuin er weer netjes uitziet, vrolijkt ze sneller op', meende Joost. Het enthousiasme onder het drietal laaide op. 'Laten we dan wat nieuwe planten kopen', opperde Lisa. 'Meer dan de helft is verdord.'

'Dan betaal ik ook mee', riep Bart. 'Ik heb goed gespaard van mijn zakgeld. Ik koop ook een plant.' Gezamenlijk zaten ze gebogen over het boodschappenlijstje toen ze gestoord werden door de telefoon. Bart sprong als eerste op en holde met veel kabaal naar de woonkamer. Het duurde even voordat hij weerde keuken binnenkwam. Hij gaf Lisa een stomp en liet zich op de stoel vallen. 'Voor jou', gromde hij. 'Wie is het', wilde Joost weten toen Lisa de keuken had verlaten.

'Een jongen', antwoordde Bart onverschillig. 'Wat is zijn naam?' Bart schokschouderde. 'Was het soms Mo?'

'Dat kan best wel, weet ik veel. Hij zei zijn naam niet.' 'O... Ga jij even in de schuur kijken of er genoeg tuingereedschap is', zei Joost met een diepe frons op zijn voorhoofd. Hij wreef de jongen door zijn haren en glimlachte zuur. Bart knikte behulpzaam en verdween naar buiten. Joost