Tegen de avond kwam Lisa thuis en trof Joost en haar moeder op de bank aan. Er hing een broeierige sfeer in de kamer. 'Ga even zitten', zei haar moeder gemaakt kalm. 'We willen met je praten.' Ongemakkelijk nam Lisa plaats op een stoel en bestudeerde de neuzen van haar schoenen. Dit voorspelde niet veel goeds. 'Dat van vanmorgen was een misverstand', zei ze haastig. 'Mo wist niet dat jij vandaag uit het ziekenhuis zou komen. Hij had een picknick geregeld en...' 'Lisa,' viel Joost haar scherp in de rede, 'je moeder is net uit het ziekenhuis en dan is een picknick niet echt een excuus. Zie je niet wat hij met je doet?'

Met een ruk kwam haar hoofd omhoog en ze keek hem uitdagend aan. 'En wat doet hij dan met rne?' 'De vraag moet eigenlijk zijn: wat gaat hij met je doen?' antwoordde mevrouw Aldra nuchter. 'En dat kan nooit veel soeps zijn. Ik heb namelijk geruchten gehoord over dat vriendje van jou.'

'Wat voor geruchten?' vroeg Lisastijfjes.'Ik heb gehoord dat hij in drugs dealt', antwoordde mevrouw Aldra terwijl ze nauwlettend het gezicht van haar dochter observeerde. Lisa gaf geen krimp. 'Aan je reactie te zien, is het

voor jou oud nieuws. Gebruik jij die rotzooi ook?'

'Nee! Zo achterlijk ben ik nou ook weer niet. En die verhalen

zijn sterk overdreven. Hij dealt niet echt.'

'Nee, natuurlijk niet. Het is een schat van een jongen', riep

haar moeder honend. 'Hij heeft jouw leraar in elkaar

geslagen.'

'Dat is niet waar! Mo heeft De Ruiter met geen vinger aangeraakt.'

'O, nee? Zijn blauwe plekken vertellen mij iets anders. Ik heb je leraar gezien en gesproken.' 'Dan liegt 'ie.'

'En de geruchten dat Mo een pooier is, zijn natuurlijk ook niet waar.'

'Een pooier? Dat is een gore leugen', reageerde Lisa woest. 'Ik vind het erg laag om zoiets te verzinnen. Konden jullie niets beters bedenken?'

'Dat hebben wij niet verzonnen', mengde Joost zich nu in het gesprek. 'Dat is me verteld. Hij versiert aan de lopende band jonge meisjes en die verandert hij in hoertjes. Ik heb met de buurvrouw gesproken en zij vertelde mij...' '...een gore leugen', vulde Lisa venijnig aan. 'Meer is het niet: één grote leugen. Jullie weten niets van Mo. Jullie nemenniet eens de moeite hem te leren kennen. Hij is lief en attenten...'

'Hoe het ook zij,' reageerde moeder geërgerd, 'ik heb liever

niet datje nog langer met hem omgaat. Hij past niet bij je.'

'Dat maak ik zelf wel uit', verklaarde het meisje opstandig.

Haar armen waren verdedigend over elkaar geslagen en ze

keek haar moeder koppig aan.

'Ik verbied het', riep haar moeder witheet.

'Niemand kan me dwingen', schreeuwde Lisa terug en ze trok haar lippen strak. 'Jullie bekijken het maar. Ik doe het toch. Ik blijf bij Mo.'

'Dat zullen we dan wel eens zien jongedame. Zodra Mo zijn gezicht hier laat zien, bel ik de politie. Heb je dat begrepen?' 'Weetje wat ik begrepen heb? Dat jij een verbitterd en oud mens bent.'

'Zo is het wel genoeg', riep Joost verontwaardigd. 'Hij heeft je veranderd in een egoïstische, slaafse trut. Egoïstisch omdat je alleen nog maar aan je eigen pleziertjes kunt denken. Slaafs omdat je precies doet wat hij wilt. En een trut omdat je je moeder zo staat af te bekken. Schiet op, ga naar je kamer!' Gebiedend hield hij de deur voor haar open. 'Waar bemoei jij je mee, afgedankte nicht?' Het floepte eruit zonder dat ze erbij na had gedacht. Ze staarde hem aan en zag zijn pijn en de verbazing. Meteen had ze vreselijk spijt van haar uitval. Ze had hem op zijn ziel getrapt, hem diep en diep gekwetst. Uitgerekend hem.

'Eruit! Jij... jij ondankbare... jij', schreeuwde haar moeder woedend. Haar kruk wees dreigend naar de deur. 'Eruit.' Joost deed een stapje opzij: zijn ogen waren gevuld met tranen. Lisa wilde nog iets zeggen: haar mond bewoog maar er kwamen geen woorden. Ze wilde zijn arm aanraken maar haar hand bleef halverwege hangen. Ze slikte en slikte en slikte nogmaals. Het volgende moment draaide ze zich om en vloog het huis uit.