Had Lisa in de auto niet beweerd dat ze het vanavond gingen doen? En dat Mo Lisa had gevraagd om speciaal ondergoed te kopen? Kelly kon het niet langer aanzien en was het huis uit gerend.
Haar naam galmde door de straat. Voetstappen klonken als
doffe mokerslagen op de straatstenen.
'Kelly!'
Ze keek verward over haar schouder, alsof ze niet goed wist wat ze doen moest. Met moeite verbeet ze haar tranen. Ze versnelde haar pas.
'Kelly.' Hij haalde haar in en greep haar arm vast. 'Rot op', snikte ze. 'Je hebt tegen me gelogen. Ik ga echt niet op de bank zitten luisteren hoe jij het met haar doet.' Ze had zich omgekeerd om weg te gaan, maar hij hield haar arm stevig vast. Ze sloeg wild op hem in. 'Laat los. Ik wil dit niet.' Zijn vingers groeven zich in haar vlees. 'Rustig, word kalm.' De stem van Mo klonk scherp en dwingend. 'Er is niks gebeurd, geloof me. Ze stond plotseling in haar ondergoed voor mijn neus.'
'Niks gebeurd? Je gaat met mijn beste vriendin naar bed en dat noem jij niks. Je bent ziek.'
Zijn hand schoot naar voren en greep Kelly bij haar haren. Met een ferme ruk trok hij haar hoofd naar achteren. 'Ik heb haar met geen vinger aangeraakt. Je moet me geloven.' Bleek en met opengesperde ogen keek ze hem aan. 'We hebben niets gedaan, zelfs niet gekust. Geloof me nou.' Hij keek haar strak in haar ogen, even maar. Toen kuste hij haar ruw op de mond terwijl zijn greep verslapte. Ze wilde nog zwakjes protesteren maar de kus brak haar verweer. Ze geloofde hem. Ze geloofde dat Lisa haar lichaam in paniek had aangeboden en dat hij haar had afgewezen. Ze
hebben gepraat, meer niet. Lisa moest zich ellendig voelen, beschaamd en goedkoop.
'Ik heb Lisa verteld dat ik niet met haar naar bed kon', zei Mo. 'Ze was er kapot van. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de verkering te verbreken, laat staan om over ons te vertellen. Het moet nog maar even wachten.' Kelly knikte traag.
'Laten wij nu geen ruzie maken. We moeten sterk zijn. We gaan terug en steken een jointje op', stelde Mo voor. 'Ramon brengt Lisa straks naar huis, dan hebben wij samen nog de hele nacht.'