24

Het was vroeg en de straten waren nog uitgestorven.

Bart Neels parkeerde zijn auto vlak bij de oprit van het hotel. Aan de zijgevel was een schoonmaakploeg hard aan het werk met het verwijderen van nachtelijk gekladder. Racistische slogans, aangebracht met zwarte spuitbusverf: ‘Vreemden buiten! Eigen volk eerst!’

Toen hij op zijn kamer kwam, zag hij dat Franky zich op de Toshiba had gemeld.

Msg: #2890 [250] reply on: #2 supp

Subj: INFO relatie Motta Milano/Foodpack

Heb info over Foodpack/Motta Milano. Geef sein zodra je klaar bent voor transmissie.

Krakers werken vooral 's nachts, maar Franky was een geval apart. Hij werkte dag en nacht. Neels belde roomservice en bestelde een ontbijt. Daarna ging hij achter het scherm zitten en meldde zich klaar voor ontvangst.

Twee minuten later verscheen de informatie op het amberkleurige scherm.

Msg: #2891 [250] reply on: #2 supp

Subj: Motta Milano/Foodpack

Door een prijzenoorlog met Foodpack Belgium om de concurrentieslag in de Europese kunststoffenindustrie te winnen, kwam Grafiche Motta Milano iets meer dan drie jaar geleden in financiële moeilijkheden. De concurrentiestrijd eindigde op oudejaarsavond van datzelfde jaar, toen de opslagplaatsen van Motta in vlammen opgingen waarbij Alberto Motta, hun afgevaardigde-bestuurder en belangrijkste aandeelhouder, om het leven kwam. De oorzaak van de brand werd nooit achterhaald; een verklaring voor de nachtelijke aanwezigheid van Alberto Motta werd evenmin ooit gevonden.

Twee maanden later verkochten de erfgenamen hun aandelen. Foodpack Belgium kocht 66 procent. De overige aandelen kwamen in handen van de Banca Belgo-Italiana. De nieuwe afgevaardigde-bestuurder werd Mario Lazzera (zie Msg: #2888).

Vrijwel onmiddellijk daarna besloot Lazzera het bedrijf te herstructureren. Een Zwitsers bureau voor bedrijfsautomatisering werd in de arm genomen (zie Msg: #2892 Aktiengesellschaft SIA).

Op aanbeveling van SIA werd geleidelijk het hele machinepark van Motta vervangen, Deze operatie werd met overheidstoelagen en goedkope leningen van de Italiaanse staat gefinancierd.

Geen gedetailleerde cijfers beschikbaar.

Alle bekende technieken om de centrale computer van Motta te kraken, zijn tot nu toe zonder succes gebleven.

De programmeur moet een meesterbrein zijn.

Er werd op de deur geklopt. Een Marokkaanse vrouw met een madonnagezicht en een achterwerk als een Vlaams trekpaard, bracht koffie en croissants. Ze wierp een argwanende blik naar de computers en de bijbehorende randapparatuur. ‘Mijne oudste aussi fana d'ordinateur,’ zei ze hoofdschuddend. ‘Altijd écran kijke, nooit werke. Pas bon.’

Neels gaf haar een fooi en sloot de deur achter haar. Hij schonk in en nam de koffie en de koffiepot mee naar de computer. Terwijl hij dronk, las hij het tweede bericht.

Msg: #2892 [250]

Subj: SIA (Swiss Industrial Agency AG)

Aktiengesellschaft ingeschreven in het handelsregister van Vaduz (Liechtenstein) en geregistreerd bij het Liechtensteinisches Landesgericht onder nummer 18121.

Opgericht 15 mei 1990 met een kapitaal van 200 000 Zw. fr., waarvan 50 000 Zw. fr. volgestort.

Adres (zetel): Rue du Rhône 2, Vaduz.

Statutair doel: Studiebureau voor bedrijfsautomatisering.

Publikatieplicht: géén.

Raad van Bestuur: moet volgens de wet uit tenminste één bestuurder bestaan, die ook in Liechtenstein woonachtig moet zijn. Deze bestuurder is Eduard Braconni, een belastingconsulent in Vaduz, werkend onder de firmanaam Kreta Treuinstitut (zie Msg: #2893).

SIA beschikt over dezelfde niet te doorbreken computerbeveiliging als Motta: geen info dus!

Ook geen info over de man achter de schermen…

Er is hier een geniaal programmeur aan het werk!!

Hij zat nog over die laatste opmerking na te denken, toen het volgende bericht al op het scherm verscheen.

Msg: #2893 [250]

Subj: Eduard Braconni c/o Kreta Treuinstitut, Vaduz

Via de computer van de belastingconsulent van SIA konden we toch nog de volgende info te pakken krijgen:

1. SIA werkt zowel voor Motta Milano als voor Foodpack Belgium: opstellen en ontwikkelen van een project voor herstructurering en automatisering. Daarin wordt vooral het aanschaffen van nieuwe en uiterst dure machines opgelegd.

2. De eerste machines werden door SIA ontworpen, gebouwd door fabrikanten in Duitsland (Röhlersheim of Regensburger) en aan Foodpack of Motta geleverd.

3. De oude machines werden (via via) door SIA bij Foodpack opgekocht, opgekalefaterd en als nieuw aan Motta verhocht (of vice versa).

4. Concreet dus: een oude machine wordt voor een prik bij het ene bedrijf gekocht en na renovatie aan het andere bedrijf als nieuw verkocht. Dit spelletje wordt al jaren volgehouden.

5. SIA verwezenlijkte aldus in een paar jaar tijd een winst van 20 miljoen Zwitserse francs (betaalde belastingen: Kuponsteuer 4%). De volledige winst werd uitgekeerd. Begunstigde: Anstalt^* Liechtenstein. Oké?

* Een juridisch instituut met rechtspersoonlijkheid dat door de Liechtensteinse overheid beschermd wordt tegen anti-belastingparadijsmaatregelen van landen als Belgie en Frankrijk.

Neels antwoordde onmiddellijk:

MSG: #3 [250] REPLY ON: #2893

BEDANKT CONCENTREER JE OP DE ANSTALT LIECHTENSTEIN KUN JE UITZOEKEN WIE DE WINST IN ZIJN ZAK STEEKT?

Msg: #2894 [250] reply on: #3

Subj: Anstalt Liechtenstein

Zo'n info kan alleen langs fiscale weg worden verkregen. Probleem is dot het Finanzamt in Liechtenstein geen modem heeft. Kan wel de lokale bulletin board-service vragen een mannetje ter plaatse te sturen.

Kosten: 200 $. Resultaat niet gegarandeerd. Is dat wat je wilt?

MSG. #4 [250] REPLY ON. #2894

GA JE GANG. ER IS WEL HAAST BIJ.

Hij wilde afsluiten, maar bedacht zich:

MSG #5 [250] REPLY ON: #2888

SUBJ MARIO LAZZERA

HET ZIET ERNAAR UIT DAT LAZZERA VOOR EEN BEPERKT BEDRAG WAARDEPAPIEREN AFKOMSTIG VAN DE THOMAT-ROOF (ZIE MSG. #2889) IN OMLOOP HEEFT GEBRACHT KAN DIT EROP WIJZEN DAT OPERATIE FOODPACK/MOTTA/SIA EEN JOINT VENTURE MET DE LUIKSE COSA NOSTRA IS?

Msg: #2895 [250] Reply on: #5

Zal voelhorens uitsteken. Wordt er gevarentoeslag betaald?

Neels zette de Toshiba in stand-by en schonk opnieuw koffie in. Hij dronk en dacht onderwijl na.

Zijn vermoedens werden bevestigd.

Walter Sloten verkocht verouderde en afgeschreven machines van de ene vennootschap als nieuwe en moderne machines aan de andere en wel in beide richtingen. De overheid financierde de aankopen met toelagen en goedkope leningen en verleende fiscale voordelen om de investeringen en de werkgelegenheid te bevorderen.

Zo had Sloten de Belgische en de Italiaanse overheid voor 20 miljoen Zwitserse frank opgelicht. Het fortuin was voorlopig in een Liechtensteinse stichting ondergebracht.

Al meer dan drie jaar plunderde Sloten de eigen vennootschappen.

Hoe had hij zich zo lang kunnen handhaven?

Het antwoord lag voor de hand: omdat hij de verliezen camoufleerde door forse winsten aan te geven. Zo slaagde hij er zelfs in de beurswaarde van de aandelen van Foodpack te doen stijgen, niettegenstaande het reële verlies.

Maar hoe wist Sloten de controlerende accountants om de tuin te leiden en hoe kon hij met een machinepark als geklopt eiwit zo gemakkelijk eerlijker en beter georganiseerde concurrenten uitschakelen? Het antwoord op de laatste vraag had Karel Wouters vlak voor zijn dood verstrekt: door in de computers van de concurrentie binnen te dringen en hun kostprijsberekeningen en offerten te manipuleren.

Maar blijkbaar was concurrentievervalsing niet genoeg geweest. Het zag ernaar uit dat Sloten zijn ziel aan de duivel had verkocht. De brand bij Motta en de nooit opgehelderde dood van haar eigenaar droegen onmiskenbaar de signatuur van de mafia. Misschien loonde het de moeite om na te gaan of nog andere kunststofbedrijven in vlammen waren opgegaan. Of Cosa Nostra ook bij hen via de Banque Belgo-Italienne participaties bezat.

Neels besloot zijn hoofd daar niet over te breken. Zijn opdracht beperkte zich tot Foodpack. De samenhang tussen de mafia en de Luikse politici was een ander verhaal.

Wat hem nu vooral intrigeerde, was erachter te komen waarom Sloten op de koop toe de boel aan Allplast wilde verkopen. Hij moest weten dat bij zo'n transactie accountants de waarde van de activa zouden verifièren. Waarom nam hij dat risico?

Volgens Nora was Sloten een geldduivel. Met 20 miljoen Zwitserse frank zou hij in Rio de Janeiro of op de Antillen een prinsheerlijk leventje kunnen leiden, ook als hij een deel van de opbrengst aan de Waalse Cosa Nostra moest afdragen.

Neels knabbelde aan een croissant.

Wilde Sloten per se het onderste uit de kan hebben?

Volgens het beeld dat Nora van haar man schilderde, mocht daar geen twijfel over bestaan. Maar Sloten was uitgekookt. Misschien was er nog een andere reden voor.

Neels nam een douche en trok schone kleren aan.

Terug in zijn kamer, schreef hij een verslag van zijn bevindingen. Nadat hij het met de Toshiba had doorgeseind, bleef hij nog even zitten nadenken.

Wat was Nora's positie in deze zwendelarij?

Hij wist dat ze met Sloten in onmin leefde en dat Foodpack eigendom van de huwelijksgemeenschap was. Als ze wilden scheiden, zouden ze tot een schikking moeten komen. Sloten wilde Foodpack verkopen; zij niet. Voor haar had het bedrijf een gevoelswaarde.

Misschien wedde Sloten op twee paarden tegelijk.

In het eerste scenario zou Allplast het bedrijf kopen, Sloten zou met zijn deel van het geld de plaat poetsen en als de ware toedracht aan het licht kwam, zou Nora ervoor opdraaien.

In het tweede scenario, als de verkoop aan Allplast niet doorging, zou Nora ongetwijfeld bij de boedelverdeling de aandelen van haar man overnemen. Ze zou een waardeloos bedrijf kopen, over de kop gaan en aansprakelijk worden gesteld. Bedrieglijke bankbreuk. Eén tot vijf jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

En intussen zou Sloten een partijtje golf spelen op de Bahama's.

Zich wentelend in gestolen geld.

Neels dacht opeens aan het geld dat hij in de encyclopedic verstopt had. Hij keek op zijn horloge. Acht uur.

Tijd om naar Foodpack terug te keren.

Toen hij buiten kwam, had de schoonmaakploeg haar werk beëindigd. Het oplosmiddel had de zwarte slogans op de muur in smerige, zwartgele landkaarten veranderd. Op de motorkap van zijn auto zat een halfwassen kleurling in een T-shirt en met piekhaar. De punker hield hem de palm van zijn hand onder de neus. ‘Betalen,’ zei hij. ‘Zonder mij hadden ze de wielen eronderuit gejat.’

Neels tastte in zijn zak en vond twee stukken van vijftig.

‘Is dat alles? Moet ik daarvoor een uur op dit kreng passen?’ De knaap sprong op de grond. ‘Blanke vrek,’ snauwde hij. ‘Racist.’ Hij schopte tegen het koetswerk. ‘Iedereen.’

Hij keerde hem de rug toe en hees zich op de motorkap van de volgende auto.

Neels schoof achter het stuur.

Hij startte de motor en toen hij de straat uitreed, voelde hij zich als een biechtvader die van de zonde leeft.