84

KAT ZAT BUITEN de villa op hem te wachten in een auto van de carabinieri. ‘En?’ vroeg ze toen Piola naast haar in de auto ging zitten. ‘Zijn al je vragen beantwoord?’

      ‘De meeste wel. Het zou natuurlijk kunnen dat hij me een stel leugens heeft verkocht. Daar is hij zeker toe in staat. Maar wat zijn motieven ook mogen zijn, ik kan dat rapport niet meer indienen.’

      ‘Ik denk dat dat maar beter is ook. Italië heeft heden ten dage al genoeg problemen, zonder ook nog eens het verleden te moeten rechtzetten.’

      ‘Misschien.’ Toen hij terugdacht aan wat de oude spion nog meer had gezegd en hoe scherpzinnig hij had geformuleerd welke beslissing Piola nu moest nemen, schudde hij zijn hoofd en zuchtte.

      ‘Wat is er?’ vroeg ze toen ze dat opmerkte.

      ‘Niets.’ Toen ze over de lange oprijlaan van grind reed, keek hij haar van opzij aan. ‘Kat, je weet toch dat ik verliefd op je ben, hè?’

      ‘Ja,’ zei ze na een korte pauze.

      ‘En?’

      ‘Ik denk dat u er wel overheen komt.’ Bijna verontschuldigend voegde ze eraan toe: ‘Meneer.’

      Ze kwamen aan bij de weg en ze stopte. Ze hield haar hand op de richtingaanwijzer en vroeg: ‘Waar gaan we nu heen?’