19

MAJOOR ELSTON EN zijn vrouw de video van hun dochter laten zien, was een van de moeilijkste dingen die Kat ooit had gedaan. Toch gaf het haar een bevredigend gevoel, omdat ze ergens goed in was, wat andere mensen als iets onmogelijks beschouwden.

      Ben ik een monster? Zou ik ook moeten huilen? Of is het juist goed dat ik op dit soort momenten helder blijf nadenken en geconcentreerd blijf?

      Ze moest weer denken aan het gesprek dat ze eerder had gehad met Saito, toen hij haar had gebeld om te zeggen dat de Elstons wilden dat zij bij het onderzoek betrokken bleef. ‘Waardoor ik me afvraag hoe ze eigenlijk wisten dat je eraf gehaald werd. Je bent een lastpak, Tapo.’ Maar hij had het zonder wrok gezegd, alleen met een soort wrokkige bewondering. ‘Omdat ze jou kennelijk zo leuk vinden, aan jou de vervelende taak hun te vertellen wat er is gebeurd.’

      ‘Natuurlijk, meneer, met alle genoegen.’

      Nou ja, ‘genoegen’ was misschien een beetje overdreven. Behalve hun de film laten zien, moest Kat ook vertellen dat hun dochter was ontvoerd uit een parenclub. Haar vader was erin geslaagd de video uit te zitten zonder in te storten, in tegenstelling tot zijn vrouw, wier gierende uithalen door het hele huis hadden geklonken, maar hij weigerde ronduit te accepteren dat Mia vrijwillig naar zo’n club was gegaan.

      ‘Dit moet een vergissing zijn. Ofwel ze is erheen gelokt, of ze wist niet wat voor soort club het was. Ze is nota bene minderjarig,’ voegde hij er woedend aan toe. ‘Ze is nog maar een kind.’

      ‘In Italië is dertien de leeftijd waarop seksuele meerderjarigheid wordt bereikt,’ zei Kat. ‘Veertien als een van de partners een aantal jaar ouder is, zestien als er een priester of leraar bij betrokken is en achttien voor prostituees. Club Libero hanteert de leeftijd van eenentwintig in zijn toelatingsbeleid, maar dat gebeurt naar eigen oordeel. En al het bewijs dat we hebben verzameld wijst erop dat Mia er uit eigen beweging heen is gegaan.’

      Als reactie balde de majoor slechts zijn vuisten; het kostte hem zichtbaar moeite niet op iets in te slaan.

      Het was Holly die voorzichtig zei: ‘Sir, ik ben zelf de dochter van een officier en ik ben opgegroeid op een vergelijkbare legerbasis. Soms voel je je gevangen tussen twee verschillende culturen: aan de ene kant wil je nieuwe dingen uitproberen, maar aan de andere kant wil je de persoon zijn die je... die het leger wil dat je bent. Dus experimenteer je in het geheim. Ik denk dat Mia niet om dezelfde redenen naar de club ging als de andere bezoekers. Toen ze had ontdekt dat er bij haar om de hoek zo’n soort club was, was dat waarschijnlijk zo nieuw en spannend voor haar, dat haar nieuwsgierigheid de overhand kreeg. Misschien moet u het zien als bewijs dat ze een dappere, slimme, jonge vrouw is en niet als bewijs dat ze u niet respecteert.’

      De majoor schudde ongelovig zijn hoofd.

      ‘Er is nog iets anders dat ik u moet vertellen,’ zei Kat. ‘Het lijkt erop dat Mia’s ontvoering niet financieel, maar politiek gemotiveerd is. Toch is er voor de zekerheid een ontvoeringsprotocol opgestart.’

      ‘Een ontvoeringsprotocol? Wat is dat?’

      ‘Als de ontvoerder losgeld eist, is het illegaal dat te betalen.’

      De majoor staarde haar aan. ‘Maar dat is belachelijk. We zullen alles betalen, alles doen...’

      Kat schudde haar hoofd. ‘Dan zult u waarschijnlijk worden vervolgd. Om dat te voorkomen zijn uw banktegoeden bevroren.’

      ‘Maar... hoe kunnen we dan boodschappen doen? Eten kopen?’ vroeg de majoor verbijsterd. ‘Hoe moeten we dan leven?’

      ‘U krijgt een kleine toelage van de staat. Ik moet u waarschuwen niet te proberen dit systeem te omzeilen. Dit is voor ieders bestwil en op het negeren ervan staan hoge straffen.’ Het was waar dat het aantal ontvoeringen in Italië drastisch was afgenomen sinds de ontvoeringsprotocollen waren ingevoerd, maar het leek haar beter niets te zeggen over de tragedies die ook hadden plaatsgevonden, toen criminele bendes hadden aangenomen dat mensen die wanhopig genoeg waren, een manier zouden vinden de regels te omzeilen.

      ‘Het Verbindingsbureau zal ervoor zorgen dat u alles krijgt wat u nodig heeft,’ zei Holly zachtjes.

      ‘En ik zal Mia’s laptop moeten meenemen,’ voegde Kat eraan toe. ‘Onze experts zullen kijken of er iets op staat wat ons kan helpen.’

      Majoor Elston schudde zijn hoofd. ‘Er staat niets op. Alleen huiswerk en e-mails van vriendinnen.’

      ‘Hoe weet u dat zo zeker?’

      Hij aarzelde even. ‘Ik... hield het in de gaten.’

      ‘Hoe dan?’

      Hij keek haar strak aan. ‘Ik heb wat software geïnstalleerd dat haar internetgebruik controleerde.’

      ‘Bedoelt u een soort filter?’

      ‘Dit is grondiger dan een filter. Het zoekt actief naar verdachte activiteiten en stuurt me dagelijks een verslag, of waarschuwt me direct wanneer er iets onbetamelijks gebeurt. Als het nodig is, kan ik alles zien wat zij ziet, zien welke websites ze bezoekt, haar berichten lezen...’

      Kat was te verbaasd om te reageren. Holly zei: ‘Wist Mia dat u dat deed?’

      ‘Ze weet dat ik bezorgd ben over ongereguleerd internetgebruik en dat ik een verantwoordelijke en proactieve vader ben. Maar ik heb haar nooit expliciet verteld dat ik controleerde wat ze online deed.’ Hij zag de uitdrukking op het gezicht van Kat. ‘Er lopen gevaarlijke mensen rond in de wereld, kapitein. Zogenaamde vrienden, die zich anders voordoen dan ze zijn. Er zijn websites die gewijd zijn aan expliciet materiaal, gokken, subversieve denkbeelden. En dan zijn er nog de gevolgen voor de veiligheid. Stelt u zich eens voor dat een tiener online opmerkt dat de eenheid van haar vader wordt uitgezonden naar een zeker land. Die informatie kan zeer bruikbaar zijn voor de vijanden van Amerika.’

      ‘U had met haar kunnen praten over de gevaren,’ zei Kat. ‘U had haar kunnen uitleggen hoe ze het veilig kon houden.’

      ‘Dat heb ik gedaan. De software was slechts ter ondersteuning. Het bleek trouwens helemaal niet nodig te zijn. Haar internetgebruik was nooit een reden voor ongerustheid.’

      ‘Hoe dan ook, we hebben de laptop nodig,’ zei Kat. ‘En ook die van u, als u een overzicht heeft van de websites die ze bezocht.’

Toen ze boven Mia’s computer aan het inpakken waren, zei Holly: ‘Je vindt dat hij overbezorgd was, hè?’

      Kat knikte. ‘Ja, maar het is meer dan dat: ik denk dat hij er op de een of andere manier volledig naast zit. Weet je nog wat Toomer zei? Mia plaagde hem met expliciete dingen die ze op internet had gezien. Bovendien had ze een account op Carnivia. En waarschijnlijk heeft ze Club Libero ook op internet gevonden, net als Daniele. Als haar vader spyware gebruikte, hoe kan hij dat dan niet hebben opgemerkt?’ Ze wees naar de computer. ‘Wat daarop staat, moet er iets mee te maken hebben.’