37

THUIS IN HAAR appartement logde Kat in op Carnivia en las de oproep van Daniele. In de laatste alinea stond nu:

Terwijl ik dit schrijf, is de politie beneden. Ik twijfel er niet aan dat ze zullen proberen Carnivia offline te halen. Ik heb stappen ondernomen om dat te voorkomen, maar geen enkele website is bestand tegen een vastbesloten regering. Als ze erin slagen ons vandaag te sluiten vanwege deze ene zaak, zal er morgen weer een andere zaak zijn en daarna weer een andere. De toekomst van Carnivia staat op het spel.

Toen ze de antiterrorismewet opzocht, ontdekte ze dat de autoriteiten Daniele zo lang als ze maar wilden en zonder aanklacht in hechtenis konden houden. Toen deze maatregel werd ingevoerd, werd hij omschreven als laatste hulpmiddel, maar omdat er geen jurisprudentie bestond om hem te definiëren, scheen niemand te kunnen zeggen wat hij precies inhield.

      Kat betwijfelde of het de autoriteiten ook maar iets kon schelen of het sluiten van Carnivia de zoektocht naar Mia zou helpen of juist hinderen. De media hadden actie geëist en aangezien de website in de lucht laten niet op actie leek, had hem sluiten het betere alternatief geleken.

      Toch had ze een ander standpunt in dit debat dan Daniele. Of Carnivia wel of niet gesloten moest worden was voor haar een pragmatische vraag. Natuurlijk was vrijheid van meningsuiting in het algemeen een goede zaak en censuur niet. Maar als die censuur kinderpornografie, drugshandel en gestolen creditcardgegevens omvatte, dan was het toch niet zo erg? Ze had beroepshalve naar films moeten kijken waarin het seksuele geweld tegen vrouwen zo walgelijk was, dat het onmogelijk was te denken dat iedereen die opgewonden raakte door ernaar te kijken, dat ongestraft mocht blijven doen. Ze wist dat Daniele zou zeggen dat niemand de macht mag hebben zo’n gecompliceerd moreel oordeel te vellen. Maar ze wist niet zeker of ze wel zou willen leven in het morele universum van Daniele.

      Uit gewoonte bekeek ze haar berichten. Omdat ze was ingelogd op Carnivia, waren dat alle berichten die waren verstuurd naar Columbina7759. Sommige waren meldingen dat er nieuwe roddels waren geüpload over mensen die ze kende: aangezien Carnivia informatie van je computer kon halen over met wie je werkte en wie je Facebook-vrienden waren, kon de website je ook op de hoogte houden van alle roddels die over hen rondgingen. Sommige waren berichten van onbekenden die haar profiel waren tegengekomen op Getrouwd en Discreet. Drie berichten waren overigens afkomstig van Riccardo, de laatste man met wie ze contact had gehad. Ze las de headers:

Nieuwe afspraak?

Ik wil je graag weer zien

Een leuke foto van jou en mij

Verbaasd opende ze het laatste bericht.

Omdat ik niets meer van je heb gehoord, wil ik je een kleine herinnering aan onze avond samen sturen...

Hij had een foto bijgevoegd, of eigenlijk, zo besefte ze, een stilstaand beeld uit een film; het frame was namelijk in breedbeeldformaat. Een schaars verlichte hotelkamer. Een bed. Kat, naakt, boven op een even naakte Riccardo.

      Shit, dacht ze toen het tot haar doordrong. Die klootzak heeft het gefilmd.

      Toen ze eraan terugdacht, herinnerde ze zich dat ze zijn telefoon had gezien op een tafel, nonchalant tegen een fles wijn aangezet. Waarom had ze er niet aan gedacht hem te controleren? Maar dan had ze laten zien dat ze hem niet vertrouwde en op dat moment wilde ze geloven in de fictie die ze rond die avond had gecreëerd: dat het in plaats van een trieste, stiekeme, betekenisloze ontmoeting met een getrouwde man, een of ander opwindend, romantisch avontuur was.

      Stomme idioot die je bent.

      Toen de eerste woede en walging een beetje waren weggeëbd, voelde ze instinctief de aandrang hem terug te mailen, een ontmoeting te regelen en hem vervolgens te arresteren. Of hem in ieder geval haar ID-kaart van de carabinieri te laten zien om hem de stuipen op het lijf te jagen.

      Maar daar had ze op dat moment geen tijd voor. Bovendien was het een waardevolle les voor haar.

      Op Carnivia is niemand wie hij lijkt.

      Ze besefte dat ze alleen maar contact had gezocht met mensen als Riccardo omdat ze zich dood had verveeld. De website was een uitlaatklep voor haar geweest, met een vleugje risico en gevaar, net zoals het erop leek dat Mia uit verzet tegen haar militaire familie naar een parenclub was gegaan om te zien wat zich daar afspeelde. Mia had de pech gehad dat ze werd ontvoerd. Daarmee vergeleken kwam Kat er nog goed van af.

      Maar de meeste spanning en sensatie haalde ze uit haar werk, waar ze zoveel van hield. Dat was veel bevredigender, en veel verslavender, dan een avond met een onbekende.

      Je doet het werk waarvan je houdt, met de man van wie je houdt, echode een stem in haar hoofd. Maar ze wist dat die stem het mis had. Er was niets meer tussen haar en Aldo Piola en dat zou er ook nooit meer zijn.

      Ze legde haar vingers op het toetsenbord en met een paar snelle bewegingen verwijderde ze haar account bij Getrouwd en Discreet.