14

DANIELE BARBO ZAT achter zijn computer en stond op het punt TIM, Telecom Italia Mobile, te hacken. Het was een relatief eenvoudig klusje: na een paar minuten zoeken op een hackersite had hij een beschrijving gevonden van een bekende gevoeligheid voor bufferoverschrijding in het systeem van TIM. In lekentaal betekende dat dat de pro forma invulvelden op de website van TIM, waar gebruikers hun naam en e-mailadres invulden om hun rekening te betalen, ook ruwe html-code accepteerden. Als Daniele op ‘Volgende’ klikte, zou de code het systeem binnendringen, alsof het direct op het mainframe was geschreven. Hij gebruikte het om zichzelf de privileges van de systeembeheerder toe te kennen, maar hij had het net zo goed kunnen gebruiken om een logic bomb in te stellen die honderdduizenden telefoons zou wissen, identiteitsgegevens van klanten zou stelen of hun e-mailadressen zou overspoelen met spam. Het bleef hem verbazen dat bedrijven zo laks konden zijn over een door henzelf gecreëerd webportaal dat toegang verschafte tot hun systeem, terwijl bufferoverschrijdingen tot de meest voorkomende kwetsbaarheden op het internet behoorden.

      Terwijl hij wachtte tot de code die hij had geschreven Mia’s telefoongegevens naar boven haalde, dacht hij aan de verschillende berichten die hij zogenaamd van haar had ontvangen. Aan sommige was geen touw vast te knopen, wat de reden was waarom hij ze aanvankelijk had genegeerd. Hij besefte nu dat dat een vergissing was geweest. Als iemand echt haar Carnivia-account had overgenomen, was de hack die hij nu uitvoerde daarmee vergeleken kinderspel. De berichten moesten een betekenis hebben; zo niet, dan moest het gebrek aan betekenis onderdeel zijn van hun doel.

      Hij plaatste ze onder elkaar op zijn scherm. In het eerste stond in het Engels:


Laat niemand u minachten vanwege uw jeugdige leeftijd, maar wees een voorbeeld voor de gelovigen.

Daarna volgde het bericht met het kopje: ‘Dan, een generieke beschrijving van het proces’. Het derde bericht, dat slechts twintig minuten eerder was binnengekomen, was getiteld ‘Update’:


De ontvoerders voeren een eerste gesprek in een relatief vriendelijke omgeving en op een vriendelijke manier. De ontvoerders hanteren een open, niet-bedreigende benadering, maar kunnen rekenen op niet-specifieke angsten, zoals door te vragen: ‘Weet je wat er hier met je kan gebeuren?’ Men kan de gevangene kleren of andere beloningen aanbieden in ruil voor medewerking.


Tezamen voeren deze technieken de gevangene terug tot de basis. Het is belangrijk tot deze basisvorm te komen om de gevangene te laten inzien dat ze geen controle heeft over primaire menselijke behoeftes.


De hoofdvraag is of dit gedrag zo monsterachtig en buitensporig is, dat gesteld kan worden dat het het contemporaine bewustzijn choqueert.


Terwijl hij aan het lezen was, verscheen er een nieuw bericht van hetzelfde account. Daarin stond eenvoudigweg:


Daniele, je website is waardeloos. Ik heb betere beveiliging gezien bij een vipkoord voor een nachtclub.


Toen hij het eerste bericht invoerde op Google ontdekte hij al snel dat het een citaat uit de bijbel was. Om precies te zijn Timoteüs 4:12, de versie die werd gebruikt op Amerikaanse scholen. De terugkerende opmerking over ‘het choqueren van het contemporaine bewustzijn’ was een juridische frase. Volgens Wikipedia:


‘Choqueert het bewustzijn’ is een frase die wordt gebruikt als een juridisch criterium in de Verenigde Staten en Canada. Een actie ‘choqueert het bewustzijn’ als hij wordt beschouwd als overduidelijk en uitgesproken onrechtvaardig, in het bijzonder door een rechter, en dus volgens het Veertiende Amendement van de Grondwet van de Verenigde Staten niet voldoet aan de voorwaarden voor een eerlijk proces.

De rest van de e-mails leken citaten te zijn uit een gelekt document over buitengewone uitlevering, de procedure van de CIA waarbij terrorismeverdachten in het ene land worden ontvoerd en in een ander land worden ondervraagd, niet in het minst om de juridische gevolgen van het Veertiende Amendement te omzeilen.

      Waarom zou iemand om zijn aandacht te trekken helemaal een beveiligd e-mailaccount hacken, om hem vervolgens alleen maar een memorandum van de Amerikaanse regering over uitlevering op te sturen? Het was duidelijk een soort puzzel, die ontworpen was om hem te treiteren en te provoceren, wat ook betekende dat het wel eens een raadsel zonder oplossing zou kunnen zijn, dat opzettelijk ondoorgrondelijk was gelaten door de bedenker.

      Aan de andere kant, bedacht Daniele, zelfs als iemand dacht onzin te schrijven, kon de onzin die hij besloot op te schrijven toch veel over hem zeggen.

      De computer bliepte om aan te geven dat hij erin was geslaagd toegang te krijgen tot Mia’s telefoongegevens. Hij richtte zijn aandacht op de lijst met gegevens op het scherm. Misschien was daar iets te vinden wat het een en ander kon verklaren.


Het schandaal van Venetië
54a6a3d77efeb1.html
54a6a3d77efeb2.html
54a6a3d77efeb3.html
54a6a3d77efeb4.html
54a6a3d77efeb5.html
54a6a3d77efeb6.html
54a6a3d77efeb7.html
54a6a3d77efeb8.html
54a6a3d77efeb9.html
54a6a3d77efeb10.html
54a6a3d77efeb11.html
54a6a3d77efeb12.html
54a6a3d77efeb13.html
54a6a3d77efeb14.html
54a6a3d77efeb15.html
54a6a3d77efeb16.html
54a6a3d77efeb17.html
54a6a3d77efeb18.html
54a6a3d77efeb19.html
54a6a3d77efeb20.html
54a6a3d77efeb21.html
54a6a3d77efeb22.html
54a6a3d77efeb23.html
54a6a3d77efeb24.html
54a6a3d77efeb25.html
54a6a3d77efeb26.html
54a6a3d77efeb27.html
54a6a3d77efeb28.html
54a6a3d77efeb29.html
54a6a3d77efeb30.html
54a6a3d77efeb31.html
54a6a3d77efeb32.html
54a6a3d77efeb33.html
54a6a3d77efeb34.html
54a6a3d77efeb35.html
54a6a3d77efeb36.html
54a6a3d77efeb37.html
54a6a3d77efeb38.html
54a6a3d77efeb39.html
54a6a3d77efeb40.html
54a6a3d77efeb41.html
54a6a3d77efeb42.html
54a6a3d77efeb43.html
54a6a3d77efeb44.html
54a6a3d77efeb45.html
54a6a3d77efeb46.html
54a6a3d77efeb47.html
54a6a3d77efeb48.html
54a6a3d77efeb49.html
54a6a3d77efeb50.html
54a6a3d77efeb51.html
54a6a3d77efeb52.html
54a6a3d77efeb53.html
54a6a3d77efeb54.html
54a6a3d77efeb55.html
54a6a3d77efeb56.html
54a6a3d77efeb57.html
54a6a3d77efeb58.html
54a6a3d77efeb59.html
54a6a3d77efeb60.html
54a6a3d77efeb61.html
54a6a3d77efeb62.html
54a6a3d77efeb63.html
54a6a3d77efeb64.html
54a6a3d77efeb65.html
54a6a3d77efeb66.html
54a6a3d77efeb67.html
54a6a3d77efeb68.html
54a6a3d77efeb69.html
54a6a3d77efeb70.html
54a6a3d77efeb71.html
54a6a3d77efeb72.html
54a6a3d77efeb73.html
54a6a3d77efeb74.html
54a6a3d77efeb75.html
54a6a3d77efeb76.html
54a6a3d77efeb77.html
54a6a3d77efeb78.html
54a6a3d77efeb79.html
54a6a3d77efeb80.html
54a6a3d77efeb81.html
54a6a3d77efeb82.html
54a6a3d77efeb83.html
54a6a3d77efeb84.html
54a6a3d77efeb85.html
54a6a3d77efeb86.html
54a6a3d77efeb87.html
54a6a3d77efeb88.html
54a6a3d77efeb89.html
54a6a3d77efeb90.html
54a6a3d77efeb91.html
54a6a3d77efeb92.html
54a6a3d77efeb93.html
54a6a3d77efeb94.html
54a6a3d77efeb95.html
54a6a3d77efeb96.html
54a6a3d77efeb97.html
54a6a3d77efeb98.html
54a6a3d77efeb99.html
54a6a3d77efeb100.html