19

De gestalte vormde zich uit het zwart van de middernachtelijke lucht, zijn substantie ontlenend aan de duisternis. Overal om hem heen klonk het getinkel van kristal: de verfijnde glasgeblazen bladeren van Miranda Kierstaads laatste creatie. De gestalte hoorde niets. In het westen, waarheen hij staarde, werd Domina's smalle sikkel verzwolgen door een inktzwarte dakrand, de stenen kantelen als honderden kleine tandjes bijtend in het heldere maanlicht. De gestalte zag niets. Binnen in het bastion was nu beweging, daar de bewaker die de verschijning als eerste had opgemerkt haastig op zoek ging naar zijn meester. De gestalte wist niets. Noch kwam hij in beweging toen de namaak-Kierstaad de kristaltuin betrad, want de maker van die gestalte had niet geweten welke van de vele mannen die hij had gezonden ten tijde van de invasie het gezag zou hebben verkregen en kon zodoende zijn Zending niet laten reageren op de verschijning van een bepaalde persoon. Hij wachtte alleen maar lang genoeg, naar het oordeel van zijn maker, tot degene die het Beschermgebied Kierstaad leidde naar de kristaltuin was gekomen. En toen nog een paar minuten langer, om er zeker van te zijn.

Ineens leek de gestalte niet meer op een gewoon beeld, maar op een man van vlees en bloed. Blauwe ogen keken de tuin rond, richtten zich toen op de dichtstbij staande binnendringer. Het viel de namaak-Kierstaad lastig om op formele wijze zijn respect te betuigen de meeste lichaamsdelen die glad, plat of los moesten worden gemaakt miste hij nu maar hij deed zijn uiterste best met zijn ontoereikende mensenlichaam. Dat moest maar genoeg zijn.

Het beeld van de Prins was ouder geworden, merkte hij op. De bleke huid was niet meer helemaal glad, de blos niet meer blakend van gezondheid. Er zat een pluk wit in het blonde haar en er waren rimpels waar die voorheen niet hadden gezeten. Zo ging het nu eenmaal, herinnerde hij zich. Het door de Onsterfelijke Prins verkozen lichaam bleef tientallen jaren jong, maar als het eenmaal begon te verouderen, gebeurde dat snel en dramatisch. De ziel in dat slanke, gracieuze lichaam was zichzelf nu aan het voorbereiden op een Hergeboorte en noch mens, noch rakh kon op enigerlei wijze voorzien welke vorm de Prins de volgende keer zou kiezen, noch welk geslacht hij zou aannemen. Even vroeg de namaak-Kierstaad zich af hoe het eerste lichaam van de Prins eruit had gezien. Even maar. Hij was een rakhse krijger, gefokt voor de doeleinden van de Prins, en als zodanig miste hij zowel de capaciteit als de neiging tot langdurig filosoferen.

De gestalte haalde diep adem en sprak. 'Ik heb bericht gekregen dat twee van de Beschermgebieden zijn gevallen. U verdient te worden geprezen. Ik hoor geen protesten van de mensen, dus kennelijk bent u erin geslaagd uw aanwezigheid in het noorden voor hen geheim te houden. Uitstekend. Ik weet dat deze taak u moeilijk valt, dat u veel liever doodt dan zich verborgen houdt, dat u veel liever wraak neemt op uw menselijke vijanden dan te doen of u een van hen bent... maar heb geduld. Die tijd zal komen. Dat beloof ik u.                                                         Onthoudt goed: als u nu toeslaat, zal er een handvol mensen ten val komen. Als u wacht en later met volle kracht toeslaat, kunt u het hele gebied voor altijd van hun stank verlossen.

Over tot andere zaken. U weet dat de buitenlanders die wij zoeken nu mogelijk door uw land trekken. Ongetwijfeld hebt u patrouilles uitgezonden, in overeenstemming met het verzoek van de Matria, en wachtposten uitgezet langs de meest waarschijnlijke doorgangspunten in uw rijk. Allemaal uitstekend. Maar de Matria's weten niet wie of wat deze mensen zijn en zodoende waren hun instructies beperkt. Dus luister goed en volg mijn woorden op. Het lot van ons gehele project evenals uw eigen leven kan daarvan afhangen.

Van de drie mensen die zuidwaarts trekken, zijn er minstens twee de mannen tovenaars. Dat betekent dat als u hen in de val probeert te laten lopen, zij dat hoogstwaarschijnlijk zullen zien aankomen en de macht die zij hebben kan hen zeer wel het voordeel in de strijd geven, zelfs wanneer uw manschappen ver in de meerderheid zijn. Maar hoewel zij erg machtig zijn, zijn zij ook mensen, en macht van mensen is gebonden aan de aarde. Als de aarde beeft is enige tijd daarna de faege waarvan zij afhankelijk zijn te gevaarlijk voor gebruik. Alleen dan kunt u toeslaan. Alleen dan zijn zij hulpeloos.

Ik besef dat de beweging van de aarde niet kan worden voorspeld, hetgeen het maken van plannen bemoeilijkt. Niettemin is het voordeel van een dergelijke handelswijze het ongemak waard. Uw gebied is seismisch actief en zelden verstrijkt er een week zonder een handvol bevingen. Heb geduld. Wees voorzichtig. Wacht tot Erna u het sein geeft, opdat zij die onze plannen vijandig zijn, kunnen worden gezonden naar de hel van hun eigen creatie; Ikzelf zal een Verrichting creëren die hen zal afleiden. Met die als dekking kunt u zich onopgemerkt en veilig verplaatsen. Ik heb alle vertrouwen in uw kundigheid om deze vijanden onschadelijk te maken opdat ons grote project veilig voortgang kan vinden. De geur van overwinning zal beslist krachtig van u uitgaan, zodat uw vrouwen bij uw thuiskomst door de macht ervan zullen worden geprikkeld.'

De verschijning vervaagde. Eerst de ogen, die oplosten tot grote poelen zwart, en toen de rest van de gestalte. Even bleef Kierstaads overwinnaar doodstil staan om de kern van de boodschap in zich op te nemen. Hij had er nog nooit over nagedacht wat dit project zou doen voor zijn positie in de paringsrangorde. Dat idee was het waard om genoten te worden.

Maar hij was niet door louter hormonaal evenwicht tot een machtspositie gekomen — hoewel dat er zeker deel van uitmaakte en terwijl hij zich weer omdraaide naar het bastion speurde hij in gedachten het terrein van zijn Beschermgebied af, op zoek naar een manier om een mobiele hinderlaag voor te bereiden.

De reizigers zouden daar en ook daar de dorpen moeten zien te vermijden... de nabijheid van de bergen hield in dat er maar één veilige weg voor hen open lag, dus moesten ze die wel nemen... ze zouden op elk gebied hun keuzes baseren op het behouden van hun verborgenheid, zodat hun route kon worden voorspeld... ja. Hij begon zich de plaatsen en de voorbereidingen al voor te stellen. Ja. Het kon. Wacht tot de aarde in beweging komt, wacht tot de mensen hulpeloos zijn, en dan aanvallen...

Hij kon de geur van overwinning al bijna ruiken in zijn vacht.