33
Paula in The Store
Zilverkleurig, lurex vestje (Zara)
Roze, satijnen bh (La Senza)
Heel strakke, zwarte streepjesbroek (Joseph - afgeprijsd en personeelskorting)
Hoge zwarte sleehakken (Miu Miu - afgeprijsd en personeelskorting)
Geraamde kosten: € 210
Je volgende klant wacht op je.'
De tas van meneer B was op eBay al voor 170 euro verkocht. Maar het was nog mogelijk contact op te nemen met de koper, om te zeggen dat er iets was misgegaan en het aankoopbedrag te retourneren. Dus technisch gesproken had Annie geen neptas verkocht. Technisch gesproken zou Annie niet van eBay worden geschopt en werd ze niet gezocht door de Italiaanse Fraudebestrijding - dat was beide goed nieuws.
Maar ze had een slecht voorgevoel over het terugkrijgen van haar geld dat ze al had betaald voor de grote voorraad tassen die ze van meneer B had gekocht, en die nu bezwaarlijk in de logeerkamer lag opgeslagen.
Ze had een advocaat nodig en ze dacht niet dat dat de versleten, oude
schat moest worden die Roddy's testament en de overdracht had afgehandeld van de vele bezittingen die ze in de loop der jaren had gekocht en verkocht.
In het koude maandagmorgenlicht in The Store en met een kopje koud wordende koffie op haar bureau was Annie op haar volgende klant aan het wachten toen het haar te binnen schoot dat er één vrouw met uitstekende juridische contacten was die ze nodig moest bellen. Ze toetste het nummer in haar mobiel en wachtte tot ze opnam.
'Svetlana?'
'Ja?'
'Hoi, schat, met Annie Valentine. Hoe gaat het met je?'
'Fantastisch! We hebben een datum voor mijn vierde bruiloft! Lieverd, ik heb 't gedaan in de lente, herfst en winter, dus dit keer word ik zomerbruid!'
'Wat geweldig!' riep Annie enthousiast, denkende aan wat daar aan kleding nog allemaal voor moest worden aangeschaft. Oké, de jurk zou ze ongetwijfeld laten ontwerpen, maar al het andere zou van The Store komen: de schoenen, het ondergoed, de outfit voor de huwelijksreis en -nacht. De outfits voor het huwelijksfeest. Dit was fantastisch, fantastisch nieuws.
'Lieverd, luister, ik heb een goede advocaat nodig. Iemand die me met een klein zakenprobleempje kan helpen. Niets ernstigs,' voegde ze er snel aan toe, want ze wilde niet dat Svetlana dacht ze belasting ontdook of zoiets. 'Ik moet mijn geld zien terug te krijgen van een leverancier.'
'Het betreft toch niet een probleem met de prachtige schoenen, Annah?' vroeg Svetlana.
'Nee, geen problemen met de schoenen, de schoenen lopen storm. Hoe ik het moet klaarspelen zo veel schoenen in te kopen als de mensen schijnen te willen hebben, kost me heel wat hoofdbrekens,' voegde ze eraan toe.
'Ha! Je hebt een investeerder nodig, iemand met het grote geld, ha?'
Hier moest Annie om lachen. 'Nou, wellicht... Ik heb eind deze week een afspraak met House of Fraser. Als zij de schoenen willen verkopen, heb ik een probleem, maar wel een leuk probleem. De vraag is groter dan het aanbod... maar we zien wel hoe het loopt.'
'Annah...' Svetlana's stem klonk plotseling minder luid dan normaal, 'Harry zegt dat ik een bedrijfje moet opzetten. Niet te veel werk, snap je, maar als bijverdienste, belastingaftrekbaar en ik denk dat ik met jou moet samenwerken met de schoenen. De schoenen zijn prachtig. En ik ontmoet zo veel mensen, ga naar zo veel feesten. Ik draag de schoenen, ik praat over de schoenen, ik vertel het aan iedereen... we krijgen ze op televisie, en groot, groot succes. Misschien hoef ik dan geen rare, oude rijkaards meer te trouwen,' zei ze terwijl ze in een schorre lach uitbarstte.
'Nee, Harry is prima,' voegde ze eraan toe, 'ik maak maar grapje. Maar zeg eens, wat zou je ervan vinden een ex-Miss Oekraïne met grote geldzak als zakenpartner te hebben? Ha, Annah? Ik denk wij goed samenwerken. Niet?'
Even was Annie te overrompeld om iets uit te kunnen brengen. Dit was echt te groots. Ze liet alle mogelijkheden, de geweldige kansen die dit bood door haar hoofd gaan, voordat ze eindelijk antwoord gaf.
'Volgens mij is dit het allerbeste nieuws dat ik ooit heb gehoord!' riep Annie enthousiast uit. 'Lieverd, ik denk dat we het gewéldig zullen doen!'
Alles viel op z'n plek, het ging echt gebeuren. En ze had al een zaken-mentor, iemand die haar alles kon vertellen over importeren en exporteren, de belastingdienst en al dat andere saaie gedoe. De chemische toilettengoeroe Bronwen was verrukt geweest van Annies telefoontje waarin ze haar om hulp vroeg.
'Ik betaal je natuurlijk voor de tijd die je eraan kwijt bent,' had Annie aangeboden.
'Geen sprake van!' had Bronwen haar verzekerd. 'Blijf me maar gewoon over kleding adviseren. Je hebt me al helemaal naar mijn eerste loonsverhoging gekleed.'
Er werd op de deur van haar kantoor geklopt en de schaarsgeklede arm en schouder van Paula verschenen om de hoek, gevolgd door het delicate tikkelen van de lange kralen in haar haar.
'Je volgende klant wacht op je,' fluisterde Paula.
Annie knikte krachtig en hield een vinger omhoog om aan te geven dat ze er met een minuutje zou zijn.
'Ik moet ophangen,' zei ze tegen Svetlana. 'Ik bel je over mijn andere plannen zodra ik vanavond klaar ben met werken.'
'Perfect,' zei Svetlana voordat ze ophingen.
Nu hoefde Annie alleen nog maar een sms'je te sturen. Als ze dat niet zou doen, zou ze er te lang mee hebben gewacht en te laat zijn. Het was wel zo beleefd om het nu te sturen.
'Zullen we met Foxtons Makelaardij in zee gaan? Ik vind 't goed als jij dat vindt. Je moet naar Owens verjaardagsfeestje komen. Niet hetzelfde zonder jou.'
Piep. Het was verzonden. Naar Ed, uiteraard.