28

De vrouw van rond de vijftig op de schommel

Lang, tot over de schouder vallend staalgrijs haar (van haarzelf)

Uitgebreide harsbeurt (The Spa)

Sprankelend roze nagellak op alle twintig nagels (mac)

Geraamde kosten: €100

'De schommel waar we blote, oude dames op zagen zitten?'

Dinah liep de sauna in met een dikke, witte handdoek om haar hoofd en een andere om haar lichaam gewikkeld.

Ze zwaaide met een lang, koud glas champagne en zodra ze Annie in het oog kreeg, kondigde ze aan: 'Ongelooflijk hoeveel pijn dat doet! Ik laat dat nooit ofte nimmer meer doen.'

Annie deed haar best niet in lachen uit te barsten bij het zien van Dinahs geschokte uitdrukking op haar gezicht.

'Lieverd, het is het allemaal waard. Denk aan de verrassing die Bryan vanavond te wachten staat. Zijn liefje heeft de Braziliaanse gehad.'

'Ik weet alleen niet hoe goed het eruitziet, hoor,' vertrouwde Dinah haar toe, 'ik ben nou niet bepaald twintig meer. Ik heb een bevalling achter de rug, het hangt wat en het is hier en daar wat paarsig...'

'Hou op!' gilde Annie. 'Zodra de zwelling is weggetrokken, is er niets aan de hand.' Annie klopte op de plek op de bank naast haar, ook al was er op dat moment niemand anders in het kleine, dennenhouten hokje. 'Zo... tien jaar!'

'Yep.'

'Je moet wel weten dat de komende drie jaar heel erg zwaar worden, dat zeggen al mijn klanten. Bereid je maar vast voor. Schijnbaar kom je dan langs het stadium van de: Blijf ik echt de rest van mijn leven hij deze man en al zijn fouten en onvolkomenheden? Of maak ik me uit de voeten nu ik er nog acceptabel uitzie en er nog wat hoop is dat ik iemand anders aan de haak kan slaan?'

'Je wordt bedankt, Annie,' zei Dinah en ze gaf haar een por. 'Dat is een hele geruststelling.'

'Weet je in welk jaar, statistisch gezien, de kans het grootst is dat het op een scheiding uitdraait?'

'Nee, maar dat ga je me vast vertellen.' Dinah nam een grote slok van haar champagne.

'In het elfde jaar.'

'Nee! Dat lieg je!'

'Nee, geloof me, het is echt waar. En ik durf te wedden dat het komt doordat de echtgenote te weinig cadeautjes krijgt. Serieus! Die denkt: Ik zit nu al tién jaar met je opgescheept en jij geeft me een klein amberstenen hangertje dat ongeveer veertig euro heeft gekost. Ik denk dat als je nog tien jaar gelukzaligheid wilt zeker stellen, je groots moet uitpakken op de dag dat je de eerste tien jaar hebt gehaald. Besteed er zelfs meer aan dan de verlovingsring had gekost.'

'Dat zeg je alleen omdat je zo materialistisch bent,' zei Dinah, die haar zus een snelle glimlach toewierp.

'En jij zegt dat alleen maar omdat je zo... zo... vlekkeloos bent!' bracht Annie ertegen in. 'Het is niet materialistisch, het gaat erom dat je fatsoenlijk wordt gewaardeerd.'

'Bryan waardeert me,' zei Dinah, 'en ik heb niet een of ander stuk steen nodig dat door een stelletje arme, uitgebuite mijnwerkers in de derde wereld uit de grond is gedolven om dat te bewijzen. Hij geeft toch dit feestje voor mij?'

'Ja,' stemde Annie snel in, 'dat vind ik fantastisch! Ik vind het fantastisch dat je al zo lang getrouwd bent. Je lijkt altijd erg gelukkig te zijn.'

'We zijn ook gelukkig,' zei Dinah peinzend, 'we zijn absoluut gelukkig genoeg. We zijn al zo vaak op elkaar verliefd geworden. Dat is het verschil tussen mensen die getrouwd blijven en mensen die uit elkaar gaan: wij houden gewoon vol, ervan overtuigd dat het weer beter wordt. En dat wordt het ook. Niemand vertelt je dat... dat je weer helemaal opnieuw verliefd kunt worden op iemand, en weer opnieuw wanhopig graag bij diegene wilt zijn. Het duurt een levenlang voordat je hebt geleerd om erg gelukkig met iemand te kunnen samenleven.'

'Daar heb je gelijk in,' zei Annie en ze hief haar glas. 'Op je erg gelukkige huwelijk.'

'Maar hoe zullen die geloftes in hemelsnaam in zijn werk gaan?' vroeg Dinah verontrust. 'Hoe kun je nou je geloftes hernieuwen als je ze niet eens hebt gezien? Wat gaat hij me laten beloven en hoe goedkoop zal het zijn?'

'Als er maar niets instaat over dat je in de komende vijftig jaar zijn smerige, sexy poesje moet zijn en geen woord, nog geen fluistering, over tot de dood ons scheidt. Dat zijn de kleine lettertjes onder je huwelijksvoorwaarden,' voegde Annie eraan toe, 'we kijken eroverheen zonder erbij na te denken. Als je in je trouwjurk staat, denk je er geen moment aan dat je bij een graf kunt komen te staan...'

'Maar bruiloften zijn net als bevallingen. Je bent zo op de dag zelf gericht, terwijl je je eigenlijk zou moeten bezighouden met het leven dat erna komt,' bracht Dinah ertegen in.

'Maar je ontkomt niet aan een gezonde dosis ontkenning...'

'Ik denk er wel eens aan hoe het zou zijn als Bryan dood is,' gaf Dinah toe, 'maar alleen op een soort fotoreportagemanier: dat ik mezelf zie staan met een gesluierd zwarte dameshoedje op...' voegde Dinah eraan toe. Vervolgens zei ze zo luchtig mogelijk tegen Annie: 'Jij zag er adembenemend mooi uit op Roddy's begrafenis. Niemand kon zijn ogen van je afhouden.'

'Ja, nou, ik had dan ook heel veel tijd en ontzettend veel geld aan die outfit besteed. Want het was toen nog helemaal niet tot me doorgedrongen wat er was gebeurd,' herinnerde Annie zich. 'Een emotionele lading van een tweetonner. Ik was nog compleet verdoofd op de begrafenis.'

'Deze is op alle adembenemend mooie vrouwen in de wereld,' zei Dinah en ze hief haar glas.

Ze toostten en na zich een slok moed te hebben ingedronken, voelde Annie zich geroepen om Dinah te vragen, aangezien ze vandaag in de sauna overduidelijk een emotionele afkickbehandeling ondergingen: 'Ben jij wel eens vreemdgegaan bij Bryan?'

Dinah slikte haar mondvol champagne door en tot Annies opperste verbazing antwoordde ze: 'Ja.'

Wat was er aan de hand? Was iedereen, op haar na, aan het vreemdgaan geslagen? En dan had je ook nog Ed die dacht zij was vreemdgegaan, wat niet zo was.

'Nee!' stamelde Annie als antwoord. 'Je bent vreemdgegaan bij Bryan? Waarom weet ik daar niets van?'

'Ik wilde niet dat jij het wist... Ik wilde dat niemand het wist. Niet toen het gaande was en achteraf ook niet, want het was zo gênant.'

In het vage licht van de sauna probeerde Annie Dinahs gezichtsuitdrukking te lezen. Keek ze schuldig? Blij? Was ze nu trots op zichzelf, of schaamde ze zich? Ze leek erg in gedachten verzonken. Maar dat was Dinah wel vaker. Ze moest altijd overal over nadenken, het analyseren en uittekenen.

'We hadden toen een ontzettend moeilijke tijd. Billie was een peuter...'

'O, mijn god!' De champagne vloog Annies neus uit. 'Het lukte je een affaire te hebben terwijl Billie een peuter was, hoe heb je dat voor elkaar gekregen?'

'Ik had een vader ontmoet in het peuterklasje en hij kwam altijd naar mijn appartement als de kinderen hun middagdutje deden...'

'O. Mijn. God.'

'Het heeft maar een week of twee... drie geduurd. Toen werden we zo overspoeld door schuldgevoel dat hij zijn kind naar een ander klasje bracht.' Dinah moest onwillekeurig giechelen bij de herinnering eraan.

'Ja, overspel kan een behoorlijke invloed op je kinderen hebben,' kon

Annie niet nalaten te zeggen. 'Ze kunnen al hun peutervriendjes kwijtraken. O. Mijn. God...' Annie was nog steeds geschokt. 'Je was wat afstandelijk die winter, toen Billie anderhalf was en 's nachts maar niet sliep, en ik dacht dat je gewoon doodop was en mijn adviezen over slaaptraining niet meer wilde aanhoren.'

'Nee... nee. Billie kreeg ruim voldoende slaaptraining. De gordijnen waren tijdens de middagdutjes altijd dicht. En de seks was... sorry dat ik het zeg, en ik weet dat mensen altijd horen te zeggen dat de seks tijdens een affaire helemaal niet zo goed was omdat ze zich zo schuldig voelden en zo aan één persoon waren gewend en blabla... maar de seks was...' ze fluisterde, 'absoluut fantastisch.'

Annie wilde lachen, maar het bleef in haar keel hangen bij de gedachte aan Roddy en Irena. Misschien was dat ook wel absoluut fantastisch geweest.

'Het ging niet om mij en Will - zo heette hij, trouwens. Ik mocht hem niet eens zo graag, hij was een eikel, alleen wel een knap uitziende eikel,' vervolgde Dinah. 'Het ging om mij en Bryan. Ik zat al anderhalf jaar met de baby thuis. Ik verveelde me en was vervelend. In plaats van met hem op vakantie te gaan, in plaats van dat ik iets nieuws en interessants met hem of mezelf ging doen, richtte ik al die energie op het fantaseren over Will. De fantasieën gingen wekenlang door, maanden zelfs, voordat we daadwerkelijk actie ondernamen,' vertrouwde ze Annie toe.

'En toen?' flapte Annie eruit.

Dinah biechtte op: 'Omdat we ons zo schuldig voelden over de seks, waren we zo ongeveer de volle twee uur dat de kinderen sliepen met het voorspel bezig... en dan twee minuutjes seks op het eind.'

'Klinkt goed,' was Annies commentaar.

'Dat was het ook! We waren het eerste half uur alleen maar aan het zoenen, terwijl mijn slipje zo'n beetje wegdreef,' fluisterde Dinah.

Door iets aan Dinah, zo met haar handdoek om haar hoofd en een gloednieuwe Braziliaanse harsbeurt, leek dit plotseling allemaal zo grappig dat Annie in lachen uitbarstte. Dinah hield haar lachen ook niet meer en een paar minuten gierden ze het bulderdend uit.

'Dit is vast de reden dat je niet mag drinken in de sauna. Je wordt er high van,' kon Annie uiteindelijk uitbrengen. En toen, zonder dat ze dat van plan was geweest, vertelde ze Dinah alles over Irena, terwijl ze intussen zowat uitdroogde door de tranen die ze de vrije loop liet. Nadat ze klaar was met haar verhaal en Dinah haar zo veel mogelijk troostende woorden had toegesproken als ze maar kon bedenken, moest ze haar grote zus meegeven: 'Weet je, het zou heel misschien wel een klein beetje kunnen dat je jou en Roddy ietwat idealiseert. Jullie hadden meer dan genoeg ups en downs.' Annie had al een vermoeden wat er nu zou komen.

'Dus ga je me nog vertellen wat er met Ed is gebeurd?' vroeg Dinah. 'Hij is toch niet nog steeds bij zijn zus, hè?'

'Ja, hij is nog bij zijn zus. Maar hij had gezegd dat hij me vanavond zou zien.'

'Vanavond?' vroeg Dinah verrast. 'Vanavond is niet bepaald het beste moment om het uit te praten.'

'Jij weet dat, lieverd, en ik weet dat... maar Ed blijkt een compleet en volslagen groentje op het gebied van serieuze, volwassen relaties.'

'Geef z'n Italiaanse vriendin maar de schuld,' zei Dinah.

'Wat? Heeft hij iets over haar gezegd?'

'Nee, dat was gewoon, weet ik veel, een grapje.'

Annie haalde haar schouders op. 'Weet je, volgens mij ben ik er eindelijk klaar voor om op de schommel te gaan!'

'De schommel boven het zwembad?' vroeg Dinah.

'Is er nog een andere dan?'

'De naaktschommel? De schommel waar we blote, oude dames op zagen zitten?'

'Jazeker!'

Annie gilde toen ze zich vanaf de schommel, met de borsten in de lucht, in het ijskoude water van het zwembad lanceerde. Toen haar hoofd boven water kwam, spoorde ze Dinah aan met de woorden: 'Doen joh... bevrijd jezelf.'

Dinah liet haar handdoek vallen.