29

Dinahs partyoutfit

Mouwloze, zilverkleurige kurk met kristallen en lovertjes (Monsoon)

Zilverkleurige met blauwe, sensationele schoenen (Timi Woo)

Legging en ondergoed (staat nog ter discussie)

Geraamde kosten: €100... althans, als de schoenen een cadeau zijn.

'Geef me mijn cadeau!'

'Nee, Dinah!' Annie graaide het beledigende ding ongeveer uit haar handen. 'Je draagt geen legging!'

'Waarom niet?' wilde Dinah weten.

Ze stonden in Annies slaapkamer - nou ja, Annie en Eds slaapkamer, maar op dit moment die van Annie — zich op de Grote Verrassing voor te bereiden. Over ongeveer twintig minuten zou de taxi arriveren. Hun haar was gedaan, evenals de make-up, en nu was het tijd om zich aan te kleden. Snel.

'Omdat leggings niet sexy zijn,' zei Annie langzaam, alsof ze tegen een kind sprak. 'Geen man zal je ooit leuk vinden in een legging. Mannen van onze leeftijd raken in de war van een legging. Ze denken: een panty zonder voet? Ze vragen zich af waarom je niet gewoon een broek hebt aangetrokken... ze zien gymleraressen en Jane Fonda en al dat rampzalige soort dates uit de jaren tachtig waar ze liever niet aan herinnerd willen worden.

Dinah, op het feestje van je tienjarige huwelijk draag je jarretels! Ik bedoel, het is als je huwelijksnacht, toch? Vanavond heb je gegarandéérd seks. Aan het eind van de avond hebben jij en Bryan gegarandeerd een vrijpartij. Je bent al helemaal glad en verrukkelijk daar beneden,' ze trok een wenkbrauw op, 'dus je draagt jarretels, als een lijst om een schilderij. En maak je geen zorgen, ik heb nog wel wat liggen,' voegde ze eraan toe. 'Ik heb ze de laatste tijd nou niet bepaald vaak kunnen gebruiken.'

'Annie, jarretels zijn volgens mij een gepasseerd station,' protesteerde Dinah. 'Ik bedoel, we doen het toch wel, al draag ik een thermisch vest en m'n geruite pyjamapak. En jarretels zitten zo vervelend.'

'Ja, maar vanavond is speciaal! Een panty dan?' suggereerde Annie. 'Alsjeblieft! Je zou extra je best moeten doen. Dat zou ik in ieder geval wel doen.'

'Annie, jij draagt een buikcorrigerende panty!' wees Dinah haar terecht.

'Ja, maar ik ben zo goed als single,' luidde Annies antwoord, 'het gaat er niet om hoe ik er ónder mijn kleding uitzie, maar hoe ik er in mijn kleding uitzie. Daarbij probeer ik me in m'n drie jaar oude Valentino te persen. En die krijg ik zonder die panty absoluut niet uit. Ik bedoel, daar kom ik zonder die panty absoluut niet in.'

'De Valentino?' zei Dinah onder de indruk. 'Dat is een heel, heel mooie jurk, maar Annie...' haar stem klonk nu bijna grimmig, 'je bent beslist niet single. Dat mag je niet zeggen en dat mag je zelfs niet denken. Je moet vanavond proberen wat tijd voor jou en Ed vrij te maken, of anders morgen, om de boel glad te strijken en het goed te maken. Jullie twee moeten hier overheen zien te komen, anders sluit ik jullie samen op in een kamer, net zolang tot jullie inzien dat jullie het koppigste stel idioten zijn dat ik ooit heb meegemaakt!'

Enigszins van slag door deze uitbarsting van haar zus, kon Annie alleen nog uitbrengen: 'Oké, dan ga ik je nu je cadeau geven!'

'Ja!' smeekte Dinah. 'Geef me mijn cadeau! Jij geeft altijd de beste cadeaus. Heb je echt een cadeau voor me? Voor vandaag? Dat is zo ontzettend lief van je. Alsjeblieft, Annie! Kom op, we moeten opschieten, mam heeft onze kinderen nu vast al lang krankzinnig gemaakt.'

'Zeker als ze commentaar levert op Lana's kapsel of Lana's outfit of op Lana überhaupt. Ik heb ze allebei gewaarschuwd,' zei Annie, die zichzelf in de rode Valentino wurmde, waarbij ze tijdens het dichtdoen van de rits flink haar adem inhield.

'Cadeau!' hielp Dinah haar herinneren. Annie liep de slaapkamer uit en instrueerde Dinah op haar te wachten.

Toen ze een paar minuten later terugkwam, had ze in elke hand een paar Timi Woo-schoenen vast.

Ze gaf de zilverkleurige met de blauwe versieringen aan Dinah en vroeg: 'Vind je ze mooi? Ze zullen fantastisch bij je jurk staan.'

Even leek het erop dat Dinah zou zeggen: Bij deze jurk? Vanavond? Nee, nee, ik wilde een paar roze hakken dragen... samen met mijn legging. Maar ze veranderde van gedachten.

'Dank je wel! Ze zijn prachtig. O, dank je wel!' zei ze en ze omhelsde Annie.

'Zijn die voor jou?' Dinah wees naar het rood- en goudkleurige paar in Annies andere hand.

'Jazeker,' bevestigde Annie, die ze aantrok en het riempje vastmaakte. In de simpele, goed gevormde, rode avondjurk zonder schouderbandjes, samen met de panty, een paar siliconen kipfilets in haar bh, de Timi Woo-schoenen, het rode dameshoedje van Chanel, rode lippenstift en haar strakke, blonde paardenstaart, zag ze er — ook al zei ze het zelf — onweerstaanbaar uit.

'Kijk!' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen Dinah terwijl ze zich nog een laatste keer in de spiegel bekeek.

Als ze voorzichtig met de schoenen zou doen en ze achteraf nog even goed oppoetste, kon ze die alsnog verkopen, als 'zo goed als nieuw'. Op eBay werden al tweedehands Timi Woo-schoenen aangeboden, nauwelijks gedragen, binnen een paar weken na haar eerst verkochte paar.

Ze had oprecht het gevoel dat ze op het goede pad zat. Ze zouden

groots worden! Het was de hoogste tijd dat ze een fatsoenlijk gesprek had met meneer Woo en hem liet ondertekenen dat hij haar de exclusieve rechten gaf, voor haar 'gerespecteerde bedrijf'.

Tegen Dinah zei ze: 'Als het Nic vanavond was gelukt haar fragiele, zwangere lijf naar het feestje te slepen, had ik haar ook een paar gegeven. Dan hadden we allemaal bij elkaar gepast.

'En hadden we een nummertje gedanst,' grapte Dinah.

'O, god, weet je nog dat wij drieën op Mikes bruiloft "By the Rivers of Babyion" zongen?'

'Néé!' gilde Dinah. 'Wil je me naar nooit ofte nimmer meer aan herinneren?! Nóóit!'

'Zou Bryan een karaokeapparaat hebben geregeld voor vanavond?'