Jip spuit ook arme poes nat

Het is zo warm! Het is zooooo warm! Janneke wil niet meer spelen. Ze ligt op het gras. En ze heeft alleen haar badpakje aan.

Wacht, zegt Jip. Ik ga je natspuiten.

Nee, gilt Janneke.

Ja, zegt Jip. Ja, ja, ik ga je helemaal natspuiten.

En Jip neemt de tuinspuit. Hij zet het kraantje aan. Janneke rent heel hard weg. Maar het helpt niet. Ze krijgt een heel straaltje water over zich heen.

Oe! Oe!! brult Janneke. Niet doen!

Maar Jip gaat door en Janneke wordt klets-klets-nat. En eigenlijk is het wel fijn. Ze is ineens zo lekker koel.

Nou jij, zegt ze. En ze pakt Jip de tuinspuit af.

Nee! Ik wil niet! huilt Jip. Hij is zelf heus bang.

Maar Janneke heeft echt geen medelijden met hem. En Jip krijgt zo’n grote straal dat het water uit zijn haren druipt. Er staat een heel plasje om hem heen. Nu zijn ze allebei nat. En ze zijn allebei lekker koel.

En nou de poes, zegt Jip.

Poezen mogen niet nat worden, zegt Janneke. Dat is zielig. Poes kan er niet tegen.

Hè toe, een klein beetje, zeurt Jip. En hij loopt achter poes aan. Die arme poes krijgt een heel straaltje water. Ze zegt heel hard Mauw en is ineens weg. Daar zit poes. In de boom. Erg nat.

Nare jongen, zegt Janneke.

Ze wordt wel weer droog, zegt Jip. In de zon.

En poes wordt wel weer droog. Maar ze blijft wel drie dagen boos op Jip. En blaast tegen hem. En dat heeft hij echt verdiend.