Beste Michael Altman,

Ik heb gehoord dat u mensen zoekt die uw vader hebben gekend in de tijd dat hij in het kamp zat. Ik heb hem gekend en ik ben verheugd dat ik u, hoe pijnlijk dit voor u ook moet zijn, deze brief kan schrijven. Dat ik u kan schrijven dat uw vader een goed mens was. Het zal niet nodig zijn te vertellen dat de meeste mensen veranderden onder de omstandigheden die in het kamp heersten. Uiteindelijk werd je meer dier dan mens, uiteindelijk dacht je alleen nog aan overleven. Wat ik u graag wil vertellen, is dat uw vader nooit zo’n dier werd, maar tot het allerlaatste moment mens bleef. Hij heeft mijn leven gered. Misschien meer dan eens, en ik ben ervan overtuigd dat hij het voor jullie deed, voor zijn zoons die hij uit het oog was verloren en van wie hij misschien aannam dat ze dood waren. Eenmaal noemde hij u ook. Hij zei dat hij nog één hoop had, één reden om het verschrikkelijke kamp te overleven en dat was u, Michael. U was zijn band met de toekomst.
Maar mij heeft hij dus gered. Midden in de barak stond een emmer voor de ontlasting. Die was altijd snel vol, velen leden aan dysenterie. Wie de emmer deed overlopen, of wie zijn behoefte in het stro deed, werd weggevoerd en kwam nooit meer terug.
Op een nacht ging het voor mij mis. Ik haalde de emmer niet op tijd of misschien was de emmer al vol. Ik weet het niet meer, maar de volgende ochtend bij het appel werd de schuldige gevraagd zich te melden. Mijn mond was droog, mijn stembanden weigerden. Ik stond daar in de rij naar lucht te happen. Ik geloof dat ik op de dood wachtte en op dat moment stapte uw vader naar voren. Ze namen hem onmiddellijk mee, hij is nooit meer teruggekomen. Het laatste wat ik me herinner, is dat hij me vertelde dat hij in 1938 een ansichtkaart uit New York had gekregen, met een afbeelding van het Vrijheidsbeeld erop. ‘Daar gaan wij allemaal heen als dit voorbij is,’ zei hij. Hij is nooit in Amerika aangekomen, maar ik ben er in ???? naartoe gegaan. Toen ik het Vrijheidsbeeld zag, dacht ik aan uw vader. In zekere zin hoop ik dat u in deze woorden troost zult vinden. Zelf ben ik mijn hele familie in het kamp verloren. Wij weten beiden hoe het is om alleen te zijn.

Uw toegenegen Benjamin Stern