„Paul is aan de telefoon," riep Jennifer. „Hij wil weten of jullie zin hebben om te komen tafeltennissen."
„Zeg maar dat we nu geen tijd hebben, maar toch bedankt," antwoordde Peggy.
„Geen tijd?" Tansy keek haar verbaasd aan. „Hoor ik dat wel goed? Paul wil jou en jij zegt nee? Waarom in vredesnaam?"
„Omdat," zei Peggy, „ik mijn eigen goede raad opvolg. Ik neem gewoon een afwachtende houding aan. Echt een relaxte, supercoole afwachtende houding." Ze wachtte dertig seconden. „Hoewel je eigenlijk moeilijk kunt beweren dat je tijdens een spelletje tafeltennis iemand te veel achternaloopt en te overdreven doet... Tansy, pak je jas."