Blikjes en flesjes
„Hé mam, er zijn geen flesjes cola meer." Andrea tuurde in de kast. „Ik heb er een nodig voor m'n lunchpakket."
Paula zuchtte. „Er zijn blikjes genoeg in de koelkast. Neem er daar maar eentje van."
„Ik wil geen blikje. Ik wil een flesje."
„Wat een onzin," zei Jade, die nog steeds nijdig was vanwege haar laarzen. „Wat maakt dat nou uit?"
„Veel," zei Andrea. „Ik krijg vreselijke dorst tijdens het repeteren en zangers moeten steeds hun keel smeren. En als een blikje eenmaal open is, gaat de prik eraf."
„O, natuurlijk," riep Paula. „Dat we daar niet aan dachten! Hoor eens, er staat nog een lege fles in de voorraadkast. Als ik daar een paar blikjes in leegschenk, heb je daar dan iets aan?"
„Perfect. Bedankt, mam. Je bent een engel."