Je kans grijpen
„Hij is er!" Peggy greep Tansy's arm. „Kijk, daar. O, help. Hoe zie ik eruit?"
„Compleet gestoord," zei Tansy kalm. „Heb je het cadeautje? Heb je het briefje geschreven?"
„Natuurlijk," zei Peggy, terwijl ze van de ene voet op de andere sprong.
„Schiet op dan!" beval Tansy. „Gauw, ze staan op het punt om naar de kleedkamers te gaan."
Peggy haalde diep adem en rende naar de plek waar Paul druk in gesprek was met een stel andere jongens van het Hill College. „Hoi, Paul! Hoe gaat het?" Paul keek op en grinnikte. „O, hoi Peggy. Goed, hoor."
„Succes met de wedstrijd!" wenste ze. „Bedankt." Hij keerde zich weer om naar zijn vrienden. „Oké jongens, we gaan het als volgt doen. Jason, ik wil jou op de linkervleugel en..."
„Dit is voor jou, Paul." Peggy onderbrak hem en duwde het pakje in zijn hand. „Pak het later maar uit en volg daarbij de instructies. Heel nauwkeurig. Ik wacht op je hoor!" Ze deed haar lippen iets uit elkaar, wierp hem een kushandje toe en gaf hem een knipoog. „Ik ga naar de wedstrijd kijken." Ze liet haar stem zo sexy mogelijk klinken. „Ciao!"
Een stroom van dubbelzinnige plagerijen brak uit onder de jongens van Pauls team, toen Peggy langzaam wegliep met Tansy vlak achter haar. „Toe Paul, maak het open!" „Wat heb je gekregen, Paul?" „Wat een sexy meid!"
„Hou even op, zeg." Ze hoorde Pauls stem achter zich. „We moeten een wedstrijd spelen!" Peggy keek Tansy aan. „Hoe vond je het gaan?" „Perfect," zei Tansy, „afgezien van één ding." „Wat?"
„De pitjeskaas tussen je tanden."
„Nee, hè?"
„Geintje!"