8.50 uur 

Bij de kluisjes  

„Hé Tansy, moet je horen!" „Wat?"

„Zaterdag is er een waanzinnig goed openluchtconcert in het park met..."

„Ja, weet ik. Met Shiny Vinyl. Rock-It. Wat zou ik daar graag naartoe gaan," zei Tansy. „Nou, ik ga," riep Peggy enthousiast. „Echt?"

„Ja," zei Peggy zelfverzekerd. „Met Paul." Tansy sperde haar ogen wijdopen. „Dus je hebt... Hoe ging het? Wat zei hij? Heeft hij al kaartjes?"

„Nou, dat niet echt," zei Peggy een beetje ongemakkelijk. „Ik bedoel, dat heb ik hem nog niet gevraagd. Ik heb alleen de aankondiging gezien op weg naar school." "Peggy!"

„Oké, oké. Ik vraag het vanavond, als ik zijn cadeautje breng." Peggy zuchtte en sloot dramatisch haar ogen. „Stel je voor, zes uur lang samen met Paul." „Hij heeft nog geen ja gezegd," merkte Tansy fijntjes op. „Dat komt wel. Het moet. Anders ga ik dood."