Zielenroerselen
„Jade Williams! Jij lijkt me de enige die mijn les zo saai vindt, dat er voortdurend gegaapt moet worden." Mevrouw Partridge keek dreigend haar richting uit.
„Sorry," zei Jade. U hebt gemakkelijk praten, dacht ze, u bent niet de halve nacht wakker gehouden door een Andrea die lag te woelen en te draaien en te klagen dat ze zich weer niet lekker voelde.
Natuurlijk wist ze nu waarom haar nichtje er zo aan toe was en ze wist ook dat ze er iets aan moest doen. Maar wat? Als ze het aan Paula vertelde, zou Andrea het haar nooit vergeven. Maar als ze het niet aan Paula vertelde en er iets ergs gebeurde, zou Jade de schuld krijgen.
Misschien moest ze gewoon afwachten. Andrea was nog niet eerder op drinken betrapt en misschien was het alleen de spanning van de auditie.
Ik wacht tot vanavond en dan begin ik er zelf over tegen Andrea, dacht ze.