56

Waar zal ik beginnen?

Bij hoe mooi Rika was toen ze de deur van de badkamer opendeed, haar haren nog nat en met een witte badjas om zich heen geslagen? Of bij mijn schuldgevoel toen ik haar in mijn armen nam en haar hele lichaam kuste, lustte had ik bijna geschreven, alsof ik mijn honger naar haar alleen kon stillen door mijn lippen, mijn mond over haar armen te laten glijden, over haar hals en haar borsten, over haar buik. Rika liet me begaan. Ze gaf zich over aan een kracht die sterker was dan zij, zoals korenhalmen buigen en wachten tot de wind geluwd zal zijn. Ze liet zich strelen als een schoolmeisje, het haantje de voorste van de klas, dat nu schuchter en bang de heftigheid onderging die ze over zich had afgeroepen. De aarzeling waarmee ze zich gaf, de gretigheid waarmee ze me kuste, deden me meer aan een bakvis denken dan aan de manieren van een volwassen vrouw. Ze wond me op zoals nog nooit iemand me had opgewonden. Zei ik schuldgevoel? Natuurlijk voelde ik me schuldig. Het was de eerste keer dat ik Ellen had bedrogen. Er waren vaker verleidingen geweest, zowel bij haar als bij mij. In principe zouden we elkaar onze escapades zelfs vergeven, maar ik wist heel goed wat ik tegen haar had gezegd. Dat ze niet bang moest zijn voor een of andere domme flirt, ofjuistwel, omdatik haar nooit ontrouw zou worden uit verveling of alleen maar omdat ik toevallig zin had in een andere vrouw. Nee, Rika was niet zomaar een andere vrouw. Zelfs toen we uitgeraasd waren en ik wat afstand van haar nam, kwam ze zich als een dankbaar katje in mijn armen nestelen, zo vol vertrouwen en zo kwetsbaar dat ik me schaamde om mijn ervaring en mijn overwicht. Ik voelde dat ik Rika's hart zou breken als ik alleen nog maar haar hand zou wegtrekken van mijn buik, waar haar warmte me alweer naar haar deed verlangen.

Ik legde mijn handen op haar wangen en keek haar ernstig aan. Achter haar, op het nachtkastje, stonden de glazen wijn die we nooit hadden opgedronken.

'Heeft Xander eigenlijk ooit met je gevrijd?'

Ongerust kwam ze half overeind.

'Waarom vraagje dat? Vond je dat ik...'

'Nee, natuurlijk niet. Je was geweldig. Ik vond alleen... Je was zo lief toen je klaarkwam. De ontdekking van de hemel, daar leek het een beetje op.'

'Ik ben echt al wel eerder klaargekomen, dankjewel.' Nuffig draaide ze haar rug naar me toe.

'Sstt... Niet boos worden.' Voorzichtig schuurde ik met mijn jive o'clock shadou; over haar schouders.

'Au! Je prikt.'

Ik draaide haar naar me toe en kuste haar. Toen ik haar streelde, voelde ik dat ze nog altijd naar me verlangde. Na haar orgasme sidderde ze alsof ze het koud had en toen ik haar wilde aanraken, schrok ze op alsof ik ijsblokjes op haar borsten had gelegd. Toen nam ze mijn hand en legde die met een vanzelfsprekend gebaar op haar hart.

'Ik hield al van Xander nog voor Julie... er niet meer was. Maar ik was niet jaloers, dat moet je geloven. Mijn zuster, mijn grote zus, was samen met een groot artiest. Ze waren het prachtigste stel dat ik ooit had gezien. Ik was trots op hen en trots dat ze mijn zus was, maar ik kende mijn plaats. Hoe oud was ik? Een kind van zestien jaar? Zeventien? Ik was nog niets, ik wist nog niets. Xander was vriendelijk, we lachten veel. Hij plaagde me, ik was altijd het jonge zusje voor hem. Hij nam me niet au sérieux. Hij en Julie waren gelukkig, zo gelukkig dat het pijn deed aan mijn hart. Maar stilaan begon alles te veranderen. Toen ze die enge Hollander hadden leren kennen, toen ze naar die stomme feesten begonnen te gaan. Julie zag er verschrikkelijk uit. Niet altijd, maar meer en meer: bleek, met piekerig haar en ogen die me soms niet meer schenen te herkennen. En Xander werd ongelukkig. Hij wilde er nooit over praten en ik durfde het hem niet te vragen, maar Julie maakte zijn leven kapot, dat kon ik zien, dat kon iedereen zien. Toen ze verdween...' Rika opende haar grote blauwe ogen en keek me verschrikt aan. 'Toen ze verdween, nam ik me voor dat niemand anders hem zou krijgen. Xander was van mij. Ik zou voor hem zorgen. Waarschijnlijk drong ik me aan hem op, maar het kon me niet schelen, als ik maar bij hem kon zijn. Hij duldde mij, hij verdroeg dat ik bij hem was. Hij had me nodig, zei hij, dat was genoeg. Vrijen? Je vroeg of we vrijden samen?

Zeker niet in het begin. In Antwerpen verdween hij soms voor een paar dagen. Dan kwam hij terug als een zwerfhond, moe en vuil en ruikend naar seks. Seks met anderen, maar hij was terug, hij was terug bij mij. Af en toe wilde hij mij, nam hij mij, zonder veel omwegen. Het leek dan of hij er niet met zijn hart bij was, alsof hij me niet mooi genoeg vond. Niet zo mooi als Julie...'

'Rika...'

'Ssst. Ja, ik stelde hem teleur. Pas veel later ben ik erachter gekomen dat... Wat is er? Waar kijkje naar?'

Ik weet niet waarom, maar ik had mijn polshorloge niet afgedaan. Negen uur. Rond deze tijd, op stille winterdagen als deze installeerden Ellen en ik ons in de au berge meestal voor de open haard, met een goed boek en een borrel, voor een paar zwijgzame hoofdstukken alledaags geluk.

'Je wilt naar huis, is het niet? Je wilt naar je vrouw.'

Rika was van het bed opgesprongen. Ze had het woord vrouw uitgesproken als een vloek. Ik trok haar tegen me aan en probeerde haar te sussen, maar ze gooide zich op het bed, met haar gezicht in de lakens. Door haar tranen heen kon ik haar nauwelijks verstaan.

'Je mag me nu niet alleen laten, Thomas. Als Xander thuiskomt... Hij zal me vermoorden.'

Ik trachtte haar gerust te stellen. Ik fluisterde zoete niemendalletjes in haar oor en zei dat het allemaal zo'n vaart niet zou lopen, maar ze klampte zich aan me vast als een ter dood veroordeelde die weggevoerd wordt naar het schavot.

'Kom, meisje, je weet best dat we hier niet kunnen blijven. Kleed je aan. Ik reken beneden vast af en daarna ga ik met je mee.' Ik trok mijn kleren aan en liep de trap af naar de receptie. De bediende aan de balie trok zelfs geen wenkbrauw op toen ik de rekening vroeg. Toen ik weer boven kwam, was Rika verdwenen.