VIERDE BEDRIJF, VIERDE SCÈNE

MINISTERIE VAN TOVERKUNST, HARRY’S WERKKAMER

HARRY neemt haastig wat papieren door.

PERKAMENTUS

Goedenavond, Harry.

Een korte stilte. HARRY kijkt uitdrukkingsloos naar het portret van PERKAMENTUS.

HARRY

Professor Perkamentus. In mijn werkkamer. Wat een eer. Dan is dit zeker de plek waar het allemaal gebeurt vanavond?

PERKAMENTUS

Wat doe je?

HARRY

Ik neem rapporten door, om te kijken of ik misschien iets over het hoofd heb gezien. Ik verzamel onze strijdkrachten, zodat we de weinige actie kunnen ondernemen die mogelijk is. In de wetenschap dat de echte strijd ver hiervandaan wordt gevoerd. Wat kan ik anders?

Stilte. PERKAMENTUS zegt niets.

Waar was je, Perkamentus?

PERKAMENTUS

Nu ben ik er.

HARRY

Ja, nu ben je er, als de strijd al zo goed als verloren is. Of wilde je ontkennen dat Voldemort zal terugkeren?

PERKAMENTUS

Het is – mogelijk.

HARRY

Ga weg. Laat me met rust. Ik wil je hier niet, ik heb je niet nodig. Iedere keer dat het er echt toe deed, was jij nergens te vinden. Ik heb het drie keer zonder jouw hulp tegen hem opgenomen, dus kan dat ook nog wel een vierde keer. In mijn eentje, als het moet.

PERKAMENTUS

Harry, denk je soms dat ik het niet tegen hem wílde opnemen, om jou te beschermen? Ik had je dat allemaal willen besparen als het had gekund –

HARRY

Liefde maakt blind! Weet je wel wat dat betekent? Weet je wel hoe slecht dat advies was? Mijn zoon – mijn zoon voert nu de strijd voor ons, net zoals ik de strijd moest voeren voor jou. En ik ben uiteindelijk net zo’n slechte vader voor hem geweest als jij voor mij was. Ik heb hem weggestopt op plaatsen waar hij zich niet geliefd voelde – ik heb een wrok bij hem gekweekt waar hij misschien pas over jaren eindelijk mee zal kunnen omgaan –

PERKAMENTUS

Als je daarmee de Ligusterlaan bedoelt –

HARRY

Jaren – ik heb daar jaren moederziel alleen doorgebracht, zonder te weten wat ik was of wat ik daar deed, zonder zelfs maar te weten dat er iemand om me gaf!

PERKAMENTUS

Ik – ik wilde niet aan je gehecht raken –

HARRY

Dus zelfs toen probeerde je jezelf al in bescherming te nemen!

PERKAMENTUS

Nee. Ik probeerde jóú te beschermen. Ik wilde je geen pijn doen...

PERKAMENTUS wil zijn handen uit de portretlijst steken, maar dat gaat niet. Hij begint te huilen, maar probeert dat te verbergen.

Maar uiteindelijk moest ik je toch ontmoeten... elf jaar oud, en je was zo dapper. Zo flink. Zonder klagen volgde je het pad dat anderen voor je hadden uitgestippeld. Natuurlijk hield ik van je... en ik wist dat het allemaal opnieuw zou gebeuren... dat ik altijd onherstelbare schade zou aanrichten als ik van iemand hield... ik ben niet geschikt om van anderen te houden... steeds als ik van iemand hield, heb ik die persoon pijn gedaan...

Een korte stilte.

HARRY

Je zou me minder pijn hebben gedaan als je dit eerder tegen me had gezegd.

PERKAMENTUS (nu openlijk in tranen)

Ik was blind. Dat doet liefde met ons. Ik zag maar niet in dat je er behoefte aan had om te horen dat zo’n gesloten, geslepen, gevaarlijke oude man als ik... van je hield...

Stilte. De twee zijn overmand door emotie.

HARRY

Het is niet waar dat ik nooit geklaagd heb.

PERKAMENTUS

Er bestaat niet zoiets als het perfecte antwoord in deze verwarde, emotionele wereld, Harry. Perfectie is onbereikbaar voor de mens, onbereikbaar voor zelfs de sterkste toverkunst. Ieder stralend moment van geluk draagt altijd die ene gifdruppel in zich: het besef dat we toch weer pijn zullen voelen. Wees eerlijk tegen degenen van wie je houdt en toon je pijn. Lijden is even menselijk als ademhalen.

HARRY

Dat heb je al eerder tegen me gezegd.

PERKAMENTUS

Meer heb ik je vanavond niet te bieden.

Hij wil weglopen.

HARRY

Niet weggaan!

PERKAMENTUS

De mensen van wie we houden nemen nooit écht afscheid van ons, Harry. Sommige dingen kan zelfs de dood niet vernietigen. Verf... en herinneringen... en liefde.

HARRY

Ik hield ook van jou, Perkamentus.

PERKAMENTUS

Dat weet ik.

Hij verdwijnt en HARRY is alleen. DRACO komt binnen.

DRACO

Wist je dat in die andere wereld – de wereld die Scorpius heeft gezien – ík Hoofd Magische Wetshandhaving was? Misschien is deze kamer straks van mij. Voel je je wel goed?

HARRY is nog steeds overmand door verdriet.

HARRY

Kom binnen, dan geef ik je een rondleiding.

DRACO komt nogal aarzelend wat verder de kamer in en kijkt misprijzend om zich heen.

DRACO

Het punt is alleen – ik zag het nooit zo zitten om een hoge pief op het Ministerie te worden. Zelfs als kind niet. Mijn vader wel, die wilde niets liever, maar ik niet.

HARRY

Wat wilde je dan worden?

DRACO

Zwerkballer. Alleen was ik niet goed genoeg. Eigenlijk wilde ik vooral gelukkig worden.

HARRY knikt. DRACO kijkt hem nog even aan.

Sorry hoor, maar ik ben niet zo goed in gezellige praatjes. Vind je het erg als we meteen maar overgaan op de serieuzere zaken?

HARRY

Nee, natuurlijk niet. Welke serieuzere zaken?

Een korte stilte.

DRACO

Dacht je dat Theodoor Noot de enige Tijdverdrijver had?

HARRY

Wat?

DRACO

De Tijdverdrijver die het Ministerie in beslag nam was een prototype, van onedel metaal. Ja, oké, hij werkt. Maar hoogstens vijf minuten in het verleden kunnen doorbrengen – dat is een ernstige tekortkoming. Zoiets zou een échte verzamelaar van Duistere Magie niet willen hebben.

HARRY beseft waar DRACO heen wil.

HARRY

Werkte Noot voor jou?

DRACO

Nee, voor mijn vader. Die verzamelde graag dingen die niemand anders had. De Tijdverdrijvers van het Ministerie vond hij – dankzij Vreedeling – toch net iets te gewoontjes. Hij wilde verder in het verleden kunnen reizen dan een uur, hij wilde járen terug kunnen gaan. Niet dat hij hem ooit gebruikt zou hebben, want volgens mij gaf hij heimelijk toch de voorkeur aan een wereld zonder Voldemort. Maar inderdaad, speciaal voor hem is er een Tijdverdrijver gebouwd.

HARRY

En heb je die nog?

DRACO laat de Tijdverdrijver zien.

DRACO

Geen limiet van vijf minuten en hij glanst als goud, precies zoals wij Malfidussen het graag hebben. Vanwaar die glimlach?

HARRY

Hermelien Griffel. Dat was nou precies de reden waarom ze die eerste Tijdverdrijver niet heeft vernietigd: de angst dat er een tweede zou kunnen zijn. Door deze verborgen te houden, had je in Azkaban kunnen belanden.

DRACO

Maar denk eens aan het alternatief – wat zou er gebeurd zijn als bekend was geworden dat ik het vermogen bezat om terug te reizen in de tijd? Denk eens aan de geruchten die dan nog veel sneller om zich heen zouden hebben gegrepen.

HARRY kijkt naar DRACO en begrijpt precies wat hij bedoelt.

HARRY

Scorpius.

DRACO

We konden wel degelijk kinderen krijgen, maar Astoria’s gezondheid was broos. Een ernstige bloedvloek. Een van haar voorouders was ooit vervloekt... en dat openbaarde zich bij haar. Je weet hoe dat soort dingen soms pas na generaties weer aan de oppervlakte komt.

HARRY

Wat erg voor jullie, Draco.

DRACO

Ik wilde haar gezondheid niet op het spel zetten. Ik zei dat het voor mij niet uitmaakte of het geslacht Malfidus na mij nou uitstierf of niet – wat mijn vader dan ook mocht beweren. Maar Astoria wilde geen baby om de naam Malfidus in stand te houden, voor zuiver bloed of de familie-eer, maar voor óns. Ons kind. En dus werd Scorpius geboren... en dat was de mooiste dag van ons leven, ook al was het tegelijkertijd een aanslag op haar gezondheid. Daarom trokken we ons daarna zo veel mogelijk terug, wij drietjes. Ik wilde haar krachten sparen... maar daardoor kwamen ook de geruchten op gang.

HARRY

Ik kan me niet voorstellen hoe dat geweest moet zijn.

DRACO

Astoria wist altijd al dat ze niet oud zou worden. Ze wilde dat ik ­iemand zou hebben als zij er niet meer was, omdat... omdat het heel erg eenzaam is om Draco Malfidus te zijn. Ik zal altijd worden gewantrouwd. Je kunt niet ontsnappen aan het verleden. Ik realiseerde me alleen niet dat ik mijn zoon, door hem te verbergen voor het oog van deze roddelende, veroordelende wereld, aan nog veel ernstiger verdenkingen zou blootstellen dan ik ooit te verduren kreeg.

HARRY

Liefde maakt blind. We hebben allebei onze zoons niet gegeven waar zíj behoefte aan hadden, maar waar we zélf behoefte aan hadden. We waren zo druk met pogingen om ons eigen verleden te herschrijven dat we hun heden hebben geruïneerd.

DRACO

Daarom heb je deze Tijdverdrijver nodig. Ik heb hem al die tijd bewaard en tot nu toe steeds nog nét de verleiding weten te weerstaan om hem te gebruiken, ook al zou ik zo m’n ziel verkopen voor één minuut met Astoria...

HARRY

O Draco... maar dat kan niet. We kunnen hem niet gebruiken.

DRACO kijkt naar HARRY en voor het eerst – op dit absolute dieptepunt – zien ze elkaar als vrienden.

DRACO

We moeten ze vinden, ook al duurt het eeuwen. We moeten onze zoons vinden...

HARRY

We hebben geen idee waar ze zijn, of in welke tijd. Zoeken in het verleden als je absoluut niet weet waar je zoeken moet, is een hopeloze zaak. Nee, liefde alleen is niet voldoende en een Tijdverdrijver ook niet, ben ik bang. Het is nu aan onze zoons. Zij zijn de enigen die ons nog kunnen redden.