TWEEDE BEDRIJF, ZESDE SCÈNE

DE RAND VAN HET VERBODEN BOS

SCORPIUS en ALBUS komen een bocht om en zien een opening tussen de bomen.

En door die opening zien ze... een stralend licht.

SCORPIUS

En daar hebben we...

ALBUS

Zweinstein. Ik heb het nog nooit van deze kant gezien.

SCORPIUS

Het doet je nog steeds wat, hè? Die aanblik.

Tussen de bomen door zien we ZWEINSTEIN – een magnifieke collectie gebouwen en torens.

Vanaf het moment dat ik er voor het eerst over hoorde, wilde ik er dolgraag heen. Ik bedoel, pa vond het er maar zo zo, maar toch, de manier waarop hij het beschreef... Vanaf mijn tiende was het eerste wat ik ’s morgens deed gauw in De Ochtendprofeet kijken – ervan overtuigd dat de school getroffen zou zijn door een vreselijke tragedie, ervan overtuigd dat ik niet zou kunnen gaan.

ALBUS

En toen je uiteindelijk wél ging, viel het zwaar tegen.

SCORPIUS

Voor mij niet.

ALBUS kijkt zijn vriend verbijsterd aan.

Het enige wat ik ooit wilde, was naar Zweinstein gaan en dan lekker herrie schoppen met een goeie vriend. Net als Harry Potter. En toen raakte ik bevriend met zijn zoon! Dat kun je toch bijna niet verzinnen?

ALBUS

Maar ik ben totaal anders dan mijn vader.

SCORPIUS

Je bent beter. Je bent mijn beste vriend, Albus. En dit is herrie schoppen in het kwadraat. En dat is natuurlijk fantastisch, uniek, geweldig, alleen moet ik ook zeggen – als ik heel eerlijk ben – dan moet ik ook toegeven dat ik een heel klein beetje – een heel klein beetje bang ben.

ALBUS kijkt SCORPIUS aan en glimlacht.

ALBUS

Jij bent ook míjn beste vriend. En maak je geen zorgen – ik vóél gewoon dat dit allemaal goed komt.

Vanuit de coulissen horen we de stem van RON. Het is duidelijk dat hij dichtbij is.

RON

Albus? Albus?

ALBUS kijkt geschrokken in de richting van het geluid.

ALBUS

Maar we moeten gaan – nu!