•Nawoord•

Aan Michelle, mijn grootste fan, beste vriendin en grote liefde. Zonder jou zou ik hier nu niet zijn.

Aan Rick Horgan, voor het zoveelste uitstekend geredigeerde boek. Ik denk dat we elkaar wel een biertje schuldig zijn.

Aan Maureen, Jamie en Larry, voor al jullie hulp en steun.

Aan Tina, Martha, Bob, Tom, Conan, Judy, Jackie, Emi, Jerry, Karen, Katharine, Michele, Candace en de rest van de grote familie bij Warner Books, omdat ze altijd net dat kleine beetje extra voor me hebben gedaan.

Aan Aaron Priest, in meer dan één opzicht mijn leidsman.

Aan Maria Rejt, voor haar scherpzinnige opmerkingen.

Aan Lucy Childs en Lisa Erbach Vance, voor alles wat jullie achter de schermen doen.

Aan Dona, Robert, Ike, Bob en Rick, voor jullie hulp en enorm nuttige bijdragen.

Aan Neal Schiff, voor je wijze hulp.

Aan dr. Marina Stajic, voor al uw hulp. Het gesprek dat ik met u heb gehad, was fascinerend.

Aan Jennifer Steinberg, omdat ze ook deze keer weer een heleboel antwoorden heeft weten te vinden.

Voor mijn geweldige vriendin dr. Catherine Broome, omdat ze geduldig al mijn vragen heeft beantwoord.

Aan Bob Schule, omdat hij zo’n goede vriend en zo’n eersterangs consultant is geweest, voor het lezen van de eerste versies en voor een heleboel goede raad.

Aan Lynette en Deborah omdat ze de hele ‘onderneming’ op koers hebben gehouden.

En tot slot mijn verontschuldigingen aan de passagiers van de Amtrak Acela Express die hebben gehoord hoe ik het met verschillende deskundigen over vergiftigingstechnieken heb gehad die ik nodig had voor dit verhaal, en die ik met mijn schijnbaar zo duivelse plannen waarschijnlijk de stuipen op het lijf heb gejaagd.