HOOFDSTUK 23

JAKE

Ik kan nog net mijn hand over haar mond leggen voordat ze zo hard begint te schreeuwen dat ze haar in Manchester kunnen horen. Haar ogen staan groot en angstig wanneer ik haar oppak en haar naar de badkamer draag. Ik moet mijn ogen dichtknijpen om niet verblind te worden door de walgelijke hoeveelheid goud die er blinkt.

Ik duw de deur dicht met mijn voet en zet haar op haar voeten neer. Ik zorg er wel voor dat ze me eerst ziet voordat ik mijn hand voor haar mond weghaal. Het duurt een paar seconden voordat ze zich kan oriënteren maar dan zie ik het moment waarop ze beseft dat ik het ben. Haar hele lichaam wordt slap en haar doffe ogen komen weer tot leven. O god, dat ik haar weer kan voelen, weer kan zien. De afgelopen uren zijn een hel geweest.

Voorzichtig haal ik mijn hand voor haar mond weg. ‘Ik zal je altijd vinden, engel.’

‘O mijn god!’ Ze werpt zich tegen me aan, slaat haar armen om me heen en duwt haar gezicht in mijn nek. ‘Ik dacht dat je me had verlaten!’ Ze klinkt paniekerig… en helemaal geweldig.

‘Doe niet zo gek.’ Ik knuffel haar met zo veel kracht dat ik met gemak een van haar botten zou kunnen breken. ‘Weet je vader dat je hier bent?’ vraag ik.

‘Nee. Ik ben weggerend. Ik wist niet wat ik moest doen.’

Ik moet glimlachen om haar instinctieve actie. ‘Ik kon niet anders dan weggaan, Cami.’ De gedachte alleen al dat ze zou denken dat ik haar zomaar zou verlaten is verlammend.

‘Waarom?’ Ze begint mijn nek te kussen. Kleine kusjes over mijn hele huid.

‘Je vader heeft je ex betaald om aangifte tegen me te doen. De politie kwam eraan.’

Ze stopt met zoenen en nog geen fractie van een seconde later kijkt ze me aan. ‘Wat?’

Ze heeft me wel verstaan. Haar verzoek om mezelf te herhalen is omdat ze totaal in shock is. Fuck, ze heeft gewoon nog niks gehoord. ‘Je moet de politie hebben gezien bij mijn appartement.’

‘Nee! Ik zat opgesloten in jouw kamer… het leek wel een eeuwigheid!’

Vol ongeloof schud ik mijn hoofd. Hoewel de mate van Logans meedogenloosheid geen verrassing zou moeten zijn. Het is onmogelijk dat de politie het geschreeuw van een vrouw zou negeren die in mijn slaapkamer zat opgesloten. Dat betekent dus dat Logan meer dan één corrupte smeris in zijn zak heeft. De rukker! Ik neem haar gezicht in mijn handen en trek het naar me toe. ‘Hij wil echt, écht niet dat we samen zijn, engel.’ Ik zeg het met iets van humor in mijn stem, maar zij klemt haar kaken op elkaar.

‘Hoe heb je me gevonden?’

‘Je telefoon,’ zeg ik wanneer ik haar fronsende blik zie. ‘Je hebt hem een uur geleden aangezet en ik heb hem gevolgd via het gps.’ Ik moet lachen wanneer ik haar verbaasde gezicht zie. Het is een eenvoudige trackingtechnologie, hoewel ik serieus overweeg om haar te laten chippen zodat ik niet weer door de hel hoef te gaan mocht haar telefoon weer eens uitgeschakeld zijn als ze buiten mijn gezichtsveld is.

Dan stompt ze me plotseling met verrassend veel kracht tegen mijn schouder. In een nanoseconde verandert de blik op haar gezicht van verbijsterd in geërgerd. ‘Waarom heb je me dan niet gebeld om te vertellen waar je was? Ik wist niet meer hoe ik het had!’

‘Ik wist niet wie er bij je was,’ grom ik en ik denk onredelijkerwijs dat ze geen enkel idee heeft hoe het voelt om niet te weten wat je moet doen. Verdomme, mijn hele lijf staat stijf van de stress. Het voelt alsof ik elk moment een hartaanval zou kunnen krijgen. ‘Je vader had je telefoon misschien wel afgepakt. Hoe kon ik het verdomme weten!’

‘Hij heeft mijn telefoon ook afgepakt, maar ik heb hem teruggepakt. En hij heeft je nummer gedeletet en dus kon ik je niet bellen. Maar zelfs als je me niet durfde te bellen, dan had je toch zeker wel op een andere manier contact op kunnen nemen!’ zegt ze.

‘Hoe dan?’ Ik ben werkelijk verbijsterd.

‘Ik weet het niet! Jij bent de onzichtbare ninja in deze relatie!’ Haar prachtige gezicht vertrekt van frustratie en opluchting.

‘Tuurlijk,’ lach ik. ‘De volgende keer dat ik je weer kwijtraak, laat ik wel een satellietsignaal naar je lipgloss sturen.’

Vol afkeer zwaait ze weer met haar arm, alleen dit keer kan ik haar met gemak tegenhouden. Hierdoor stommelt ze een beetje voorover en hapt ontstemd naar adem. Al snel staat ze weer rechtop en ik zie de vleugels van haar schattige dopneusje trillen. Het lukt me om mijn gezicht in de plooi te houden, maar ik kan niet voorkomen dat mijn pik omhoog begint te komen. Hoe makkelijk zou het wel niet zijn om haar voorover te buigen over dat met goud bedekte bad heen en haar van achteren te pakken. God weet dat ik het wel kan gebruiken om wat stoom af te blazen.

Ik zie elke spier in haar lichaam ontspannen. Ze houdt zich cool. Haar gewillige lichaam gehuld in dat kleine handdoekje is een van de meest geweldige dingen die ik ooit heb gezien.

Maar dan laat een minuscule beweging van haar rechterarm me haar intentie zien. Ik laat mijn hand tussen onze lichamen glijden en ze legt haar pols in mijn hand. Ze gromt geërgerd en geeft me ook haar andere pols. Die pak ik ook beet, niet in staat om mijn triomfantelijke grijns te verbergen. Ze probeert zich verwoed los te rukken. Ik laat haar haar gang gaan en bereken de afstand naar die gouden badkuip.

‘Jake!’ Ze draait haar lichaam om en de handdoek valt op de vloer. Ze blijft stokstijf staan. Ik glimlach.

Dan pak ik haar stevig vast en duw haar naar de badkuip en plaats haar handen op de rand. ‘Houd vast, engel.’

‘Jake…’ Haar stem is nu alleen maar pure lust. Ik laat haar vooroverbuigen, mijn mond open terwijl ik naar haar achterwerk kijk. Ik streel haar. Goeie god, ik moet in haar zijn. Ik rits mijn gulp open en schuif mijn spijkerbroek een stukje naar beneden zodat mijn pik alle vrijheid heeft.

Ik zet mijn voeten wat verder uit elkaar zodat ik er beter bij kan en pak haar heupen beet en beweeg naar voren. Het is niet nodig om mijn pik te sturen want hij weet zelf wel waar hij heen wil gaan. Ik raak haar opening aan, plagend, luister hoe ze me smeekt en smeekt.

‘Alsjeblieft, Jake,’ zegt ze zachtjes met wanhoop in haar stem. ‘Alsjeblieft.’

Ik glimlach en glijd bij haar naar binnen, naar adem snakkend. Ik verstijf wanneer ze haar spieren samentrekt en me zo verder naar binnen haalt. ‘O, fuck,’ hijg ik en ik knijp mijn ogen dicht. ‘Cami, vandaag moet ik je hard nemen.’

‘Maakt me niet uit!’ Ze ramt tegen me aan, haar kont tegen mijn onderbuik, waardoor mijn ogen openspringen en ik toe kan kijken.

‘Fuck!’ Ik zet mijn vingers in haar huid en trek me terug en zie hoe mijn pik, glad van haar opwinding, uit haar glijdt. ‘Engel, ik kan je niet vertellen hoe fucking goed je eruitziet.’ Haar rug voor me uitgestrekt, haar hoofd gebogen, haar kont stevig en rond, alles recht voor me. ‘Fucking geweldig.’

Ze kreunt, haar natte goudkleurige haar valt over de rand van het bad, haar armen recht ertegenaan. Ik kan de drang die ik voel om in haar te beuken niet beteugelen. De opluchting om haar terug te hebben is te groot. Ik trek haar hard en snel weer tegen me aan. Ik wil haar bezitten, haar laten zien op de best mogelijke manier dat ik er ben en dat ik nergens meer heen ga.

Ik gooi mijn hoofd achterover en onderdruk een schreeuw. Ik voel het bloed mijn pik in stromen. Ik mompel nietszeggend, ik begin te trillen en mijn knieën worden slap. Ik kan het niet langer tegenhouden.

‘Cami,’ roep ik met verstikte stem en ik probeer haar te laten weten dat ik bijna zover ben.

‘Ja,’ schreeuwt ze en ze ramt tegen mijn kruis aan met een kracht die me bijna naar achteren doet vallen.

‘Fuck!’ Ik kan door mijn eigen genot niet eens het fatsoen opbrengen om ervoor te zorgen dat zij ook bijna zover is. Ik laat me gaan. De tintelingen trekken door mijn huid en mijn hele lichaam schudt.

‘Ik kom!’ gilt ze.

Met mijn kaken op elkaar stoot ik nog een paar keer, de gevoeligheid is bijna onverdraaglijk. Ik voel het wanneer ze komt. Ze slaat met haar vuist op de rand van het bad en ik trek haar strak tegen me aan terwijl mijn pik zich ontlaadt en mijn lichaam onbeheersbaar begint te trillen.

‘O…’ hijgt Cami en ze hangt slap tegen me aan met haar armen op de badkuip. ‘O, godsamme, dat was heftig.’

Ik heb nog wat kracht over om haar op te tillen en trek haar naakte rug tegen me aan, terwijl ik mezelf door mijn climax heen vecht. Ik hijg zwaar en het voelt alsof mijn hart voor het eerst weer begint te kloppen sinds ik uit mijn appartement ben gevlucht. Ik voel me weer levend.

Ze mompelt iets, uitgeput. Ik kan niet verstaan wat ze zegt. ‘Wat, engel?’

Ze haalt diep adem en ik houd mijn oor bij haar mond. ‘Moeeee,’ hijgt ze.

Ik frons en glijd uit haar, maar zorg er wel voor dat ik haar vasthoud. Het voel alsof ze zo op de grond neer kan vallen. ‘Cami, ik versta je niet.’

‘Mam.’

‘Schatteboutje!’

Ik kijk naar de deur en hoor iemand over het tapijt schuifelen.

‘Camille, schatje, ik ben even weg.’

‘O, shit!’ Met een hand trek ik snel mijn broek op terwijl ik met mijn andere Cami vasthoud en probeer haar weer tot leven te wekken. ‘Cami, jezus nog aan toe!’ Ik pak de handdoek en bedek haar lichaam ermee. Ze helpt niet mee en ik heb helemaal niks aan haar.

De deur vliegt open en ik sta oog in oog met haar dominante, gladgestreken moeder. Ze blijft stokstijf staan terwijl ze de situatie in zich opneemt, haar perfect gemanicuurde hand rustend op de gouden deurknop.

‘Hoi,’ zeg ik met een kuchje en ik sla Cami’s handdoek om haar slappe lichaam. Kwam ze verdomme nou maar eens bij!

‘O, hallo.’ Ze kijkt naar Cami, haar wenkbrauwen opgetrokken, en dan weer naar mij. Ik ben alleen maar opgelucht dat ik zo gretig was om in Cami te komen dat ik niet eens de tijd heb genomen om mijn kleren uit te trekken.

Cami lijkt eindelijk bij te komen en houdt nu zelf de handdoek omhoog. ‘Mam, dit is Jake,’ flapt ze er zonder waarschuwing uit. Ik schrik ervan.

Ik voel me alsof ik een misdadiger ben. Mijn meisje neuken in haar moeders badkamer? En ook nog eens betrapt worden? Ik weet niet hoe ik het heb.

‘En hoe is Jake binnengekomen?’ vraagt haar moeder met interesse terwijl ze achterdochtig haar ogen over me heen laat glijden.

Er valt niet te ontsnappen aan de veroordelende blik op het gezicht van Camilles moeder en voor de eerste keer in mijn leven zit het me dwars. Voor de eerste keer in mijn leven, maakt het me wat uit wat iemand van me denkt. Ik ben echt een watje geworden. Hoffelijk stap ik naar voren en steek mijn hand uit. ‘Aangenaam, mevrouw Logan.’

Ze kijkt me behoedzaam aan. ‘De naam is Bell.’ Ze houdt haar neus verontwaardigd omhoog en ik kan wel door de grond zakken. Dat wist ik. Ik wist dat ze haar meisjesnaam weer had aangenomen nadat Logan haar had gedumpt voor een jonger model. Wat bezielt me? Ik ben hartstikke zenuwachtig.

‘Natuurlijk.’ Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan en glimlach oprecht. Camille Logan haalt allerlei hoffelijkheden bij me naar boven. ‘Aangenaam.’

Dan verlost ze me eindelijk uit mijn lijden en neemt mijn uitgestoken hand aan. ‘Dus jij bent de man die al deze toestanden veroorzaakt?’ vraagt ze en ze kijkt met een oog naar mijn verfrommelde uiterlijk.

Ik ben boos. Er is inderdaad een man die toestanden veroorzaakt, maar ik ben het niet. Ik verman mezelf en laat haar hand los en probeer rechtop te gaan staan want ik voel me een dwerg voor de ogen van deze vrouw, die een kop kleiner is dan ik. ‘Ik probeer dat niet te doen.’ Ik geef maar toe omdat ik niet weet wat ik anders moet doen. Ze staat aan onze kant. Ik buig meestal niet voor iemand, maar ik voel een overweldigende behoefte om voor deze vrouw te buigen. Ze staat voor alles wat ik haat in een vrouw. Maar ze is Cami’s moeder. ‘Ik weet dat Cami’s vader me niet zo…’

Ze snuift en onderbreekt me. ‘Ook al was je prins Harry, dan zou hij je nog niet goed genoeg vinden als hij jullie niet had gekoppeld of er niet een of andere deal uit zou kunnen slepen.’ Ze kijkt naar haar dochter met een glinstering in haar ogen. ‘Waarom kleed je je niet aan, schatteboutje? Ik neem Jake wel mee naar de woonkamer en dan gaan we theedrinken.’

Ik kijk naar Cami en zie een fronsende blik op haar gezicht. Ze trekt de handdoek om zich heen, alsof ze zich nog niet had gerealiseerd dat ze halfnaakt is totdat haar moeder haar erop wees. ‘Ik dacht dat je wegging.’

Mevrouw Bell tuit haar lippen en kijkt naar mij. ‘Dat kan nog wel even wachten.’ Ze draait zich om op haar gepoetste schoenen en loopt weg. Op het moment dat ze uit het zicht verdwijnt loop ik wankelend naar de muur toe. Ik voel een enorme druk en de ironie ervan ontgaat me niet. Goedkeuring is niet iets waar ik veel om geef. Cami’s moeder kan daar wel eens verandering in hebben gebracht.

‘Alles goed?’ vraagt Cami met een frons op haar voorhoofd.

Ik moet mezelf vermannen. ‘Ja, alles goed.’ Ik duw mezelf van de muur af, loop naar haar toe, sla een arm om haar heen en trek haar naar me toe. En dan sla ik toe. Ze moet weten wat ik voel. Al haar angsten, de gedachte dat ik haar had verlaten, deden zo’n pijn. Ik moet het gewoon zeggen. Met echte woorden. Luid en duidelijk.

Maar wanneer ik mijn mond opendoe, komt er niets uit. De woorden zijn er wel. Ze zijn overal. ‘Ik…’ De woorden blijven in mijn keel steken. De bekentenis die ik wil afleggen doet me trillen.

‘Jake?’

‘Ik…’

‘Wat is er?’

‘Shit, Camille.’ Ik neem haar gezicht in mijn grote handen en kijk haar in de ogen. Haar blik schudt me weer wakker. Ze is bezorgd. ‘Ik hou van je,’ zeg ik en ik kijk in haar blauwe ogen. ‘Ik hou zo fucking veel van je en ik wil dat je dat weet.’

Ze stapt naar achteren waardoor ik haar gezicht los moet laten. Ze is gechoqueerd en haar ogen betrekken. Ik weet niet wat ik verwachtte dat ze zou zeggen of doen, maar deze reactie had ik niet verwacht. Ze ziet eruit alsof ze op het punt staat weg te rennen.

Na wat voelt als een eeuwigheid, een kwellende, pijnlijke eeuwigheid, spreekt ze eindelijk, haar prachtige lippen struikelend over elk woord dat ze uitbrengt. ‘Ik hou ook van jou,’ flapt ze eruit en ze verbergt haar gezicht in haar handen.

Haar antwoord brandt zich in mijn hart en brengt een ander klein deel van mij weer tot leven. Ik adem uit, niet beseffend dat ik al die tijd mijn adem had ingehouden. Ik pak haar trillende lichaam op en til haar op en neem haar in mijn armen. Ze houdt ook van mij en ik kan alleen maar bidden dat dat voldoende is om ons door de duistere dagen heen te leiden die nog komen gaan.

Ik zet mijn verklaring kracht bij door haar stevig te knuffelen. Dan laat ik haar los. Het licht in haar ogen is bijna te veel. Zo helder, zo hoopvol. Daar ben ik de reden van en dat geeft een prettig gevoel, maar zorgt er ook voor dat ik me schuldig voel. Ze kent me niet eens echt goed. Maar dat komt nog wel. Zodra al deze shit is opgelost zal ik doen wat ik al jaren geleden had moeten doen. Alleen de gedachte eraan doet mijn hart langzamer kloppen.

Ik geef haar een kus op haar hoofd en loop terug naar de douche en zet hem aan. ‘Ga douchen,’ beveel ik zachtjes. Dan loop ik eindelijk de badkamer uit op weg naar haar moeder.

Nadat ik Camilles telefoon heb gevonden en heb uitgezet loop ik door het enorme appartement en neem alles in me op. Ik probeer het overdadige interieur te negeren en bereken in gedachten de steeds groter wordende afstand tussen Cami en mij. Zo nu en dan kijk ik eens om de post van een deur om de ramen te controleren op mogelijke doorgangen. En zodra ik er zeker van ben dat het onmogelijk is dat hier iemand binnen kan komen zonder door mij gezien te worden, loop ik de woonkamer in.

Mevrouw Bell zit op een van de banken, die er meer staan voor de show dan om eens even lekker op te gaan zitten. Ze kijkt me aan wanneer ik tegenover haar ga zitten. Ik probeer het mezelf maar niet makkelijk te maken want dat lukt toch niet. Ze geeft me een piepklein porseleinen kopje en ik laat het een paar keer door mijn handen gaan. Het voelt als een vingerhoedje in mijn grote handen. Ik probeer maar niet langer om het fatsoenlijk vast te houden en zet het neer op de glanzende gouden tafel voor me. ‘Dank u,’ zeg ik en ik voel hoe ze me aankijkt.

Mijn belangrijkste doel deze afgelopen ondraaglijke uren was alleen maar om Cami te vinden. Ik heb er niet echt over nagedacht wat ik daarna zou gaan doen. Nu is het moment om daarover na te denken.

‘Hoe ben je mijn huis in gekomen?’ vraagt ze en ze kijkt me achterdochtig aan.

Ze mag ook wel achterdochtig zijn. Ik kan haar maar beter niet vertellen hoe ik de sloten heb opengemaakt en haar dochter heb gevonden als een bloedhond zijn prooi. ‘Cami heeft me naar binnen gelaten,’ zeg ik in plaats daarvan. Ik weet niet zeker of ze me gelooft dus ik besluit maar zo snel mogelijk van onderwerp te veranderen.

‘Wist u dat uw ex-man Cami’s ex-vriendje heeft afgekocht en zijn rehab heeft betaald?’ vraag ik en ik blijf haar aandachtig aankijken, benieuwd naar haar eerste reactie.

Ze lacht besmuikt en roert in haar thee. ‘Daar kijk ik niet van op. Weet Camille dat ook?’

‘Ik heb het haar nog niet verteld. Er is veel dat ik nog moet uitzoeken.’

‘Zoals?’

‘Zoals de echte bedreiging voor uw dochter. Vanaf de dag dat Logan me inhuurde klopte er al iets niet. Hij hield informatie voor me achter en toen ik vragen begon te stellen, heeft hij me ontslagen. Ik geloof niet dat zijn afkeuring van mijn relatie met Cami de enige reden is waarom hij me uit de weg wil hebben. Hij houdt iets verborgen en ik ben van plan uit te vinden wat het is.’

Haar wenkbrauwen schieten omhoog, verrast, maar dan begint ze te lachen. ‘Hij moet echt een hekel aan je hebben, Jake.’

Ik snuif. Dat is wel duidelijk. Hij heeft die schofterige ex van Cami betaald om een aanklacht tegen me in te dienen. Degene die haar een paar keer tegen de grond heeft geslagen. Alles om van mij af te komen, want ik zal zijn geld nooit aannemen. Het is meer dan slechts een afkeuring van mij. Hij is bang dat ik iets zal vinden wat hij liever verborgen houdt.

‘Het gevoel is wederzijds,’ zeg ik. ‘Ik zal erachter komen wat er aan de hand is. Tot die tijd is ze veilig bij mij.’

Ze glimlacht en zegt me zo alles wat ik moet weten. Ze geeft haar goedkeuring. Het is een opluchting, al maakt het me geen reet uit om wat voor reden ze dat doet. Of ze nu geniet van het feit dat haar manipulatieve ex-echtgenoot eindelijk zijn gelijke heeft ontmoet, of dat ze oprecht blij is dat ik zo veel voor haar dochter voel. Iets zegt me dat het een beetje van beide is.

‘Daar twijfel ik niet aan,’ zegt ze zachtjes.

Ik kijk langs haar heen en zie Cami de kamer in komen lopen.

‘Hé.’ Ze loopt naar ons toe en ziet eruit als een baken van gloeiende pracht in een eenvoudig zwart jurkje. Haar haar valt over een schouder terwijl ze het kamt met haar vingers. Ze heeft geen make-up op haar gezicht.

‘Schatteboutje,’ roept haar moeder en we staan allebei op. Haar ziekelijke koosnaampje voor mijn engel is nogal overdreven en ik merk dat Cami er ook zo over denkt. ‘Kopje thee?’

Cami schudt haar hoofd, loopt naar mij toe en komt tegen me aan staan. ‘Bedankt voor de kleren.’ Ze wijst op haar jurk en ik kijk er nog eens goedkeurend naar.

‘Graag gedaan. Goed, ik moet maar eens gaan want ik ben al aan de late kant.’ Ze loopt naar Cami toe, glimlacht liefkozend naar haar en geeft haar een knuffel. ‘Je bent meer dan welkom als je hier wilt blijven, schatteboutje.’

‘Niet nodig,’ zeg ik zonder rekening te houden met de gevoelens van haar moeder. Dat gaat niet gebeuren.

Cami kijkt me vragend aan en haar moeder laat haar los. ‘Echt niet?’ vraagt ze met een bezorgde blik.

‘Echt niet,’ bevestig ik. Want ik weet precies waar ik haar mee naartoe neem tot deze hele toestand is opgelost. Ik negeer Cami’s nieuwsgierigheid en draai me om naar haar moeder. ‘Het was me een genoegen.’

Ze lacht en verrast me wanneer ze haar armen uitstrekt en me omhelst. Ik laat mijn armen langs mijn lichaam hangen, mijn hele lijf gespannen. ‘Onderschat die ex-man van me niet,’ fluistert ze in mijn oor. ‘En heb niet het lef om het hart van mijn kindje te breken.’

Ik houd mijn mond stevig dicht want ik ben hopeloos verliefd op deze prachtige vrouw. Mijn wanhoop van de afgelopen uren toen ze weg was, was een realitycheck. Niet dat ik die nou nodig had. Ik houd te veel van haar om op te geven. Zo ontzettend veel dat het pijn doet. Ik hoop alleen maar dat ze ook genoeg van mij houdt wanneer ze erachter komt dat ik niet de man ben die ze dacht dat ik was.