HOOFDSTUK 21

JAKE

Ik zag de blik in Logans ogen toen hij zijn hoofd optilde en me aankeek. Die blik zei me dat hij het weet. Mijn militaire achtergrond, de rapporten van de psych, de verklaringen, alles is vertrouwelijk en opgeslagen in een beveiligd systeem, ergens in een ondoordringbaar gebouw. Als hij daar toegang tot heeft gekregen, dan weet ik niet wat hij allemaal heeft ontdekt. Maar ik zal het hem niet als munitie laten gebruiken om Cami en mij mee uit elkaar te drijven. Ze weet een paar dingen, maar ze weet niet alles. Nog niet. Ik moet verlossing vinden. Ik moet te veel dingen fixen en mezelf kunnen accepteren voordat ik kan verwachten dat Camille mij zal accepteren. Helemaal. Elk donker, smerig, zondig stuk.

Ik laat haar achter in mijn slaapkamer, buiten gehoorsafstand, en doe zachtjes de deur achter me op slot. Want als dit uit de hand loopt, dan wil ik niet dat zij in de vuurlinie komt te staan. Ik loop de woonruimte in en neem alles in me op: wat waar staat en wie waar staat. Ondertussen plan ik mijn stappen.

Ik kijk Lucinda aan en zie haar nog steeds onbewogen staan. Maar ik ken deze vrouw al vele jaren en ik weet wanneer ze onrustig is. En dat is ze nu. Niet omdat ze zich bedreigd voelt, maar omdat ze net zo goed als ik weet dat deze vuilak de macht en de invloed heeft om het bureau schade te berokkenen.

‘Zij mag gaan,’ zeg ik en ik knik naar Lucinda. Ik zorg ervoor dat ik het niet als een verzoek laat klinken. Ik zie aarzeling op Lucinda’s gezicht maar niet op dat van Logan. Hij knikt en zij schudt haar hoofd en loopt weg zonder een woord te zeggen.

Zodra ze de deur achter zich dicht heeft gedaan spreek ik. ‘Er is niets willekeurigs aan mijn gevoelens voor uw dochter,’ begin ik en ik stel daarmee plan A in werking. Ik zal hem alleen maar pijn doen als het echt niet anders kan. Ik hoop dat het niet nodig is. Je kunt veel over Logan zeggen, maar niet dat hij stom is. De strijd met mij aangaan zou stom zijn. Toch zou hij me kunnen verrassen en zeggen wat hij over mij weet. Maar ik durf te garanderen dat dat het laatste zetje voor me zou zijn. En dat zou jammer zijn. Tot dusver is het me gelukt om het wilde beest dat zo graag los wil breken aan banden te houden. ‘Hoe sneller u zich realiseert dat uw dochter geen dame in nood is, des te sneller we dit kunnen oplossen.’

Op precies dat moment begint Cami op de deur te bonzen. ‘Hé! Waarom zit de deur op slot?’

Nee, dat is zeker geen dametje.

Logan blijft me met toegeknepen ogen aanstaren en snuift, wat me de indruk geeft hoe makkelijk dit allemaal zal gaan. Helemaal niet dus. ‘Loop weg en ik zal haar overtuiging dat je een held bent niet besmeuren. Ik zal ook het schandaal van de topbodyguard die naar bed is gegaan met een jongedame die hij moest beschermen, uit de bladen houden.’

Ik kijk hem aan, mijn hoofd opgetild. ‘Denkt u dat u me bij haar weg kunt houden door te dreigen? De reputatie van het bureau interesseert me geen reet. Mijn doel ligt heel ergens anders.’

‘Hoeveel?’ vraagt Logan terwijl Cami nu onophoudelijk op de deur staat te bonzen.

‘Ben je gek geworden? Denkt u dat u me af kunt kopen, zoals u dat hebt gedaan met die aan lagerwal geraakte drugsverslaafde?’ vraag ik met enorme walging in mijn stem.

Logans gezicht vertrekt. Hij wist niet dat ik wist van de afkoopsom. Hij weet dan misschien wel dingen over mij, maar ik weet ook dingen over hem.

Ik stap naar voren en negeer de twee dikke sukkels die naar me toe komen. Ik sla ze in een fractie van een seconde tegen de grond. ‘Flikker op uit mijn appartement.’

‘Niet zonder mijn dochter.’ Hij stapt achteruit en kijkt over zijn schouder naar de deur.

Ik blijf stilstaan omdat ik weet dat hij de afstand die hij naar de deur moet rennen inschat. Daarnaast hoor ik ook een geluid uit de liftschacht komen. ‘Ah, de politie,’ zegt hij terloops. ‘Het was ook nogal bruut wat je die arme Sebastian Peters hebt aangedaan.’

Ik frons en langzaam beginnen de puzzelstukjes op hun plaats te vallen.

Hij grijnst naar me. ‘Als je vastzit kun je haar niet zien.’

Klootzak!

Pete en Grant komen snel op me af. Ze grijpen me allebei van opzij. Ik doe geen moeite om ze van me af te schudden en laat ze denken dat ze me te pakken hebben.

‘Hoeveel heb je Sebastian Peters betaald om me aan te klagen, jij immorele klootzak?’ vraag ik en ik trek mijn lip op. ‘Hij heeft haar fysiek pijn gedaan!’ Mijn woede krijgt nu de overhand en wordt sterker. ‘Hij heeft haar in elkaar geslagen!’ brul ik.

Logan fronst en ik herinner het me ineens… dat deel van het verhaal kent hij niet. Voor hem is Sebastian Peters slechts een verslaafde die zijn dochter tijdelijk de duisternis in heeft gezogen. Hij wist niet dat hij haar een paar keer in elkaar heeft geslagen en Cami wilde ook niet dat hij dat wist. Logan trekt zijn gezicht weer in de plooi. Dit nieuws zal niet veel verschil maken.

‘Tot ziens, Sharp.’ Ik hoor de overwinning in zijn stem.

Ik kijk opzij en hoor hoe het mechanisme van de lift begint te werken. Pete en Grant verstevigen hun greep alsof ze denken dat ik van plan ben te gaan vechten.

Maar ik hoef niet te vechten.

De scharnieren van mijn slaapkamerdeur zijn losgeschoten door de kracht van Cami’s gebons. ‘Laat me eruit!’

Ik houd me rustig, net lang genoeg voor Logans ‘beveiligers’ om zich even te ontspannen. Dan gooi ik mijn hoofd achterover en tref Pete vol op de neus. Hij laat me eerst los en begint dan pas te schreeuwen want de pijn van zijn gebroken neus heeft een paar seconden nodig om zijn onthutste geest te bereiken.

Ik hoor hem wegstommelen en voordat Grant kan reageren heb ik zijn pols al te pakken. Ik draai hem om, duik weg, gooi mezelf naar voren, sleur zijn lichaam over mijn rug en lanceer hem. Maar zijn pols blijf ik vasthouden. Ik zie zijn lichaam op akelige wijze draaien wanneer hij de grond raakt. Het gekraak van zijn schouder klinkt door de ruimte.

‘Hooo!’ Logan strompelt naar achteren, zijn handen ter verdediging in de lucht.

Maar net wanneer ik op het punt sta om mijn laatste prooi te pakken te nemen en hem te verscheuren, herinnert het geluid van de lift me aan een grotere dreiging. De politie.

Fuck!

Ik kijk Logan aan met trillende lippen. ‘Als er ook maar een haar op haar hoofd is gekrenkt voordat ik haar weer zie, dan vermoord ik je met mijn blote handen.’

‘Ze is mijn kleine meisje. Denk je dat ik zou toestaan dat iemand haar pijn zou doen?’

Zijn woorden hebben geen betekenis, maar ik heb geen tijd voor gezeik. ‘Je dochter is nog steeds in gevaar en dat weet je. Je hebt me niet alles verteld en ik zal uitvinden waarom.’

De deuren van de lift rammelen.

‘Je zult wensen dat je me nooit had ontmoet, Logan.’ Ik trek een sprintje naar het enige raam dat open kan in mijn appartement.

#

Dus nu ben ik een gezocht man, een voortvluchtige voor de fucking politie.

Maar wat nog erger is, ik heb geen idee waar Camille is. Haar telefoon staat verdomme nog steeds uit of ze hebben hem van haar afgenomen. Als haar vader denkt dat ik zomaar wegga, dan heeft hij het mis. Ik zal niet rusten tot ik erachter ben wat er verdomme aan de hand is.

Ik ga naar de enige plek waar ik heen kan gaan en ze kan het me maar beter niet nog moeilijker maken. Lucinda zwaait de deur open, haar kleine lijf gehuld in een oversized kamerjas. Op haar tengere gezicht staat een blik van minachting. Ik duw haar opzij en negeer het.

‘Kom maar binnen, hoor,’ zegt ze neerbuigend.

Ik loop naar haar drankenkast en schenk mezelf een flink glas Jack in. ‘Jij hebt ze naar me toe geleid. Hou op met jammeren.’ Ik sla mijn Jack achterover en bid om rust in mijn hoofd.

‘Heb je ze haar mee laten nemen?’ De deur slaat dicht en ze komt naast me staan en zet een glas voor me neer om wat in te schenken.

‘Ik heb haar niet mee laten nemen,’ snauw ik. ‘Die verrotte klootzak heeft haar ex betaald om een aanklacht tegen me in te dienen.’ Ik drink haar glas leeg en schenk mezelf nog wat in. ‘De politie kwam. Ik ben weggerend.’ Ik draai me om en nip aan mijn drankje in plaats van dat ik het achteroversla. Dan ga ik voor het raam zitten.

‘Het spijt me,’ zegt Lucinda stomverbaasd. ‘Ik volg het even niet meer. Hij heeft haar ex betaald om een aanklacht in te dienen? Waarvoor?’

‘De foto in het blad,’ zeg ik. ‘Ik had haar net weggehaald bij haar ex. Ik heb hem een paar blauwe ogen bezorgd. En waarschijnlijk zijn neus gebroken. En misschien heb ik hem ook nog wel de mogelijkheid ontnomen om zich te kunnen voortplanten.’ Ik heb de wereld een groot plezier gedaan. Ik zou een beloning moeten krijgen, geen straf.

‘Wát heb je gedaan?’ gilt ze. Ik heb haar niet vaak zo van slag gezien.

‘Doe maar niet.’ Ik draai me om en wijs met mijn vinger naar haar. ‘Hij had haar te pakken op het damestoilet en sloeg haar in het rond en gooide haar vervolgens op de grond als een stuk vuil.’

Lucinda is verstandig en zegt niets. In plaats daarvan schenkt ze zichzelf een glas in. ‘Je weet dat dit allemaal niet was gebeurd als jij niet emotioneel betrokken was geraakt. Regel één. En jij bent jíj, verdomme nog aan toe! Vrouwen houden van je zolang het duurt voor ze om je te laten komen. Dan zeg je dat ze op moeten rotten en haten ze je! Wat is er verdomme veranderd?’

‘Camille Logan,’ hijg ik en ik laat mijn hoofd achterovervallen. Ik kijk naar de hemel en zoek naar een god waar ik niet in geloof. Iemand moet me helpen. Lucinda heeft gelijk. Emoties zijn iets waar ik lang, heel lang, geen last van heb gehad. Ik kan het haar niet kwalijk nemen dat ze in shock is. Ik ben Jake Sharp verdomme nog aan toe! Eersteklasklootzak! Ik doe niet aan liefde, ik neuk.

Mijn gedachten komen krakend tot stilstand en ik krijg een fysieke terugslag. Lucinda kijkt me fronsend aan wanneer ze mijn plotselinge reactie ziet en mijn gedachten doorspit. Zodra ik heb gevonden waar ik naar op zoek ben buig ik voorover en moet ik bijna kotsen. Liefde? Camille Logan is in staat om een watje van me te maken, en ze doet het al weer.

Liefde.

Liefde? Waar kwam dat verdomme ineens vandaan? Ik begin te lachen en probeer wanhopig een logische reden te vinden waarom ik zo’n stom woord zou gebruiken. Ik houd van haar haar. Ik houd van haar ogen. Ik houd van de manier waarop ze kijkt als ze in gedachten verzonken is. Ik houd van hoe sterk, vastberaden en gepassioneerd ze is. Ik houd…

Mijn lach wordt overstemd door nog meer gehijg.

Ik houd verdomme van haar.

‘Jake?’ Lucinda legt haar hand op mijn schouder. Ik voel elektrische schokken door mijn aderen stromen. Ik kom overeind en schrik op. Er verschijnt een verontruste blik op haar gezicht en haar hand blijft even zweven boven mijn schouder. ‘Alles goed?’

‘Fuck,’ vloek ik en ik sla met mijn handen tegen de zijkant van de drankenkast, buig mijn hoofd en probeer orde te scheppen in de chaos in mijn hoofd.

Je houdt van haar.

Ik voel me zo ontzettend stom. En alsof ik gek aan het worden ben. Ik houd zo fucking veel van haar. Het is de enige verklaring die ik kan vinden voor de staat waar mijn hart zich nu in bevindt. Ik ben in paniek en bang dat ik haar zal verliezen.

‘Jake, verdomme nog aan toe!’ Lucinda’s ongeduldige stem schudt me half wakker uit mijn zenuwinzinking.

Ik kijk haar aan zodat ze de oprechtheid in mijn ogen kan zien. Dat zal ze nodig hebben. ‘Ik ben verliefd op haar, Luce.’

Ze staart me even aan en vindt dan haar stem weer terug. ‘O fuck,’ fluistert ze en ze slaat haar drankje achterover. ‘O, Jake.’

Haar woorden zeggen alles. Ze is de enige ter wereld die niet alleen mijn persoonlijke geschiedenis kent, maar ook mijn professionele. Ze kent de omvang van de situatie waarmee ik word geconfronteerd. Ze weet wat Camille voor me moet betekenen om in deze situatie terecht te komen. ‘Ja,’ zeg ik instemmend. ‘Fuck.’

‘Weet ze het?’ Ze heeft het niet over het feit dat ik van haar houd, hoewel ik vast en zeker van plan ben haar te laten weten hoe ik me voel zodra ik haar heb gevonden. Lucinda heeft het over datgene wat Camille ervan kan weerhouden om mijn liefde te beantwoorden. De gedachte verlamt me.

‘Ze weet dat ik bij de SAS heb gezeten, ze weet dat er een andere vrouw was en dat ik wegens persoonlijke omstandigheden uit dienst ben gegaan.’ Ik laat me in een stoel zakken.

‘Maar ze weet niets over…’ Haar stem zakt weg, omdat ze weet dat ik het niet aankan om die woorden te horen.

Ik schud mijn hoofd. Hoe kan ik verwachten dat iemand anders het begrijpt, wanneer me dat zelf niet eens lukt, vier jaar later?

‘Camilles vader heeft me ook nagetrokken,’ zeg ik tegen haar.

‘Het is geen gecensureerde informatie, Jake. Als hij wat wil weten, dan kan hij het opzoeken. Als hij het allemaal al niet weet.’

‘Camille is nog steeds in gevaar, Luce. Die drie dagen zijn voorbij. Ze zeiden dat de tijd op was. Ik weet verdomme niet wat er aan de hand is, maar ik moet erachter zien te komen. Die drie dagen zijn voorbij. Ze zeiden dat het zover was!’ Kalm. Ik moet kalm blijven.

Ze knikt en haalt diep adem. ‘Dan doen we dat ook,’ zegt ze en ze loopt naar haar studeerkamer. ‘Kom hier, jij verliefde puppy.’

Ik glimlach vanbinnen, sta op en loop haar achterna. ‘Heb je nog meer ontdekt?’

‘Ja en het is interessant,’ zegt Lucinda. Ik kijk toe hoe ze door haar benen zakt om het scherm van haar laptop beter te kunnen zien.

‘Wat?’ Nog voordat ze wat kan zeggen sta ik naast haar.

‘Logans vrouw is zwanger.’

‘Wat?’

‘Yep. De gegevens van haar huisarts laten een bezoek zien van vier weken geleden. En ik weet zeker dat Logan niet de pappie is.’

‘O, fuck.’

‘Zeg dat wel. Onderweg naar huis is ze ook nog naar Selfridges geweest en heeft een paar Louboutins gekocht.’

Ik kijk haar bewonderend aan. ‘Hoe ontdek je dit soort shit toch allemaal?’

Ze haalt haar schouders op. ‘Wie draagt er in godsnaam schoenen van Louboutin wanneer ze zwanger is?’

Wanhopig schud ik mijn hoofd. Ik kan nergens anders aan denken dan aan waar Logan Cami mee naartoe heeft genomen en wat hij haar heeft verteld. Hij is een manipulatieve klootzak en hoewel ik weet dat mijn engel haar eigen wil heeft, zal de verwarring die ze nu voelt spelletjes met haar spelen. ‘Is ook maar iets van dit alles relevant?’

‘Ik weet het niet! Ik kijk alles na!’

‘Mijn relatie met Cami is niet de enige reden waarom hij me heeft weggestuurd. Wat houdt hij verborgen? Wat de fuck stond er in die attachment van die e-mail die van de server was gehaald?’ Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en bel Cami nog een keer.

Ik krijg meteen haar voicemail en vloek. ‘Wat de fuck is er aan de hand?’ gil ik en ik word steeds gefrustreerder terwijl ik naar de deur loop, me bedenkend dat dit alles me helemaal geen reet kan schelen. Wat me wel kan schelen is dat ik Cami terugkrijg en haar kan beschermen tegen haar vader. Laat hij de rest maar zelf uitzoeken, zolang ik Camille maar heb en ze veilig is. En dan te bedenken dat hij mij als een gevaar ziet voor zijn dochter! Zijn dood ziet er met de seconde beestachtiger uit. ‘Houd dat e-mailaccount in de gaten.’

‘Jake, waar ga je heen?’ Lucinda rent achter me aan, maar ik kijk niet om. Fuck het bureau, fuck mijn baan. En fuck de politie. ‘Doe nou niks stoms, Jake!’

Ik moet lachen. Stoms? Ik ben verdomme verliefd geworden. Iets stommer dan dat kan niet.