HOOFDSTUK 20

CAMI

Mijn laatste herinnering is het gevoel van Jakes borst tegen mijn wang en het water dat op mijn rug klettert. Ergens tussen toen en nu heeft hij ons naar zijn bed verplaatst. Ik weet niet wanneer. Ik moet buiten bewustzijn geweest zijn, buiten westen door de uitputting en de pure tevredenheid. Seks met Jake was de eerste keer overweldigend geweest, maar gisteravond in de douche was van buitengewoon niveau. Ik heb nog nooit eerder zo’n hoogtepunt meegemaakt. Ik heb me nog nooit zo begeerd en gewild gevoeld. Het was allesverslindend.

Ik lig tegen Jake aan en staar over zijn borst. Onze benen zijn verstrengeld, half bedekt door de lakens. Hij heeft zijn arm om me heen geslagen en houdt me vast. Zijn hoofd is enigszins opzijgegleden. Zijn hart slaat een regelmatig ritme. Hij slaapt. Hij ligt niet te dutten zoals altijd, halfwakker en bewust van wat er om zich heen gebeurt. Hij is diep in slaap. Het is de eerste keer dat ik hem zo ontspannen zie.

Ik loop met mijn vingers over zijn borst. Ik kan het niet laten hem te voelen. Zijn wang is zoals altijd bedekt met een lichte stoppelbaard, zijn lippen vol en lichtjes open. Ik laat mijn vingers er zachtjes overheen glijden. Hij reageert niet en heeft zijn ogen nog steeds dicht. Ik kijk alleen maar naar hem en vraag me af wat de dag vandaag in petto zal hebben.

Moet ik een bezoekje aan mijn vader brengen en hem gewoon over Jake en mij vertellen? Of kan ik hem beter bellen? Of misschien kan ik beter helemaal niks zeggen en er gewoon samen met Jake vandoor gaan? Toen ik me bij mijn vader verontschuldigde zodat ik het feest kon verlaten, wist ik dat dit mijn leven voor altijd zou veranderen.

Jake is waarschijnlijk de enige man op aarde die zich niet geïntimideerd voelt door mijn vader. Dat is zowel een troost als een zorg. Pap ziet mij gewoon als een zakelijke transactie. En Jake heeft het lef gehad hem in de weg te staan. Wat de gevolgen ook zullen zijn, het zal enorm zijn.

Maar de troost dat ik Jake naast me heb, biedt me wel enige veiligheid.

Ik zucht en kruip weer tegen Jakes borst aan.

‘Dat was een vermoeide zucht.’ Jakes slaperige stem doorbreekt mijn gedachten. Zijn oogleden gaan open en ik kijk rechtstreeks in zijn donkere en bezorgde ogen.

‘Ben gewoon aan het nadenken over een paar dingen.’

Hij komt met moeite in beweging en gaat op zijn zij liggen zodat onze gezichten vlak bij elkaar zijn. Hij legt zijn hand op mijn heup, leunt naar voren en geeft me een zoen op mijn neus. ‘Je ziet er vanmorgen ongelooflijk mooi uit,’ zegt hij. Ik glimlach. ‘Vertel eens waar je over nadenkt.’

‘Over mijn vader. Denk je echt dat hij ons heeft laten volgen door Pete en Grant?’

Hij kijkt me even aan en dan verschijnt er een liefhebbende glimlach om zijn lippen. ‘Ja, dat denk ik echt.’

Ik pers mijn lippen op elkaar. Sinds mijn vader me heeft verteld dat hij weet wie er achter de bedreigingen zit, kan er maar één reden zijn waarom hij ze achter ons aan heeft gestuurd. ‘Omdat hij denkt dat we…’ Mijn gedachten dwalen af en ik kijk naar zijn kin. Ik weet niet precies hoe ik het moet zeggen. Ik kan niet zeggen dat ik verliefd op hem ben geworden. Vooral niet omdat ik nog steeds niet weet hoe Jake óns ziet. Hoe hij zich voelt. Afgezien van de behoefte om me te beschermen die verdergaat dan zijn professionele plicht… wat voelt hij verder nog? Hoe diep zit dit bij hem?

Hij pakt mijn arm beet en trekt me omhoog, precies daar waar hij me hebben wil. Ik protesteer niet, mijn hoofd vol gedachten. Hij pakt mijn handen beet en kust mijn knokkels. Het is een liefhebbend gebaar dat me nog meer in de war maakt. De laatste keer dat hij zijn oordeel liet beïnvloeden door zijn persoonlijke emoties waren de gevolgen ernstig, zei hij. Maar ik ben te bang om hem te vragen wat er is gebeurd. En wat het allemaal te maken heeft met de vrouw op de foto. Het is duidelijk een pijnlijk verhaal, maar ik weet één ding wel zeker. Hij moet van haar gehouden hebben. Ik vind het afschuwelijk dat ik deze gedachte haat.

‘Of je het nou leuk vindt of niet, engeltje, je vader zal er niet blij mee zijn. Ik ben erop voorbereid en dat moet jij ook zijn.’

‘Dat ben ik ook,’ mompel ik enigszins opgelucht omdat Jake en ik er in elk geval hetzelfde over denken. ‘Hoewel, wanneer je zegt dat je voorbereid bent, wat bedoel je dan?’ Dat is ook een zorg. Ik zou het niet kunnen toestaan of accepteren dat Jake mijn vader te lijf gaat. Ik huiver en denk terug aan gisteren, toen hij een groep volwassen mannen in elkaar sloeg.

‘Hij zal proberen me bij je vandaan te houden. Ik zal dat niet toestaan.’

‘Hoe dan?’ Hij is veel te vaag. Ik heb details nodig om me goed te kunnen voorbereiden.

Zijn lippen krullen een beetje omhoog, alsof hij weet wat ik denk. ‘Ik zal je vader geen pijn doen.’

‘Beloof het me.’

‘Ik beloof het.’

‘Dank je.’ Ik ben enorm opgelucht en laat me op hem zakken en kruip tegen hem aan. Ik voel de zachtheid van zijn bakkebaard tegen mijn slaap.

Jake zucht diep en lang. Hij heeft met zijn hand de achterkant van mijn hoofd beet en houdt me tegen zich aan.

Ontspannen liggen we te knuffelen. Het is zo vreedzaam. Maar dan zorgt een subtiele knal elders in het appartement ervoor dat Jakes ontspannen lichaam plots verstijft. Hij houdt zich stil en lijkt geen adem meer te halen. Ik probeer me los te maken uit zijn omhelzing maar hij trekt me terug en houdt me vast. Zijn plotselinge alertheid maakt het onmogelijk om niet enigszins in paniek te raken.

‘Jake, wat is er?’

Er klinken nog meer geluiden, dit keer een aantal knallen, en dit keer ook luider. In een fractie van een seconde heeft hij me losgelaten. ‘Blijf hier,’ beveelt hij bars en hij springt op van het bed.

Ik vlieg achterover tegen het hoofdbord en trek het dekbed over me heen, alsof dat me enige bescherming zou kunnen bieden tegen wat hem zo opgefokt heeft gemaakt. Zijn lichaam trilt van de spanning en zijn kaken zijn op elkaar geklemd. Ik heb hem eerder zo gezien. Toen hij gevaar zag. Met zijn ogen op de deur gericht, grabbelt hij onder het matras en haalt een pistool tevoorschijn.

Ik volg elke stap die hij zet en voel een trilling door mijn lichaam gaan die ik niet kan stoppen of onder controle kan krijgen. Ik schuif nog wat verder naar achteren, mijn ogen gefocust op het wapen dat er altijd zo comfortabel uitziet in zijn handen. Als een verlengstuk van zijn arm. ‘Jake…’

‘Stil, Cami!’ sist hij en hij haalt langzaam de veiligheidspal van het pistool af. Terwijl hij de kamer door loopt hoor ik de klik.

Zelfs helemaal naakt ziet hij er nog dodelijk uit, de spieren in zijn benen en rug zijn klaar om aan te vallen. Hij houdt het pistool langs zijn dijbeen, zijn vinger op de trekker. Hij kijkt vlug om de post van de deur en verdwijnt dan uit het zicht. Ik blijf achter op het bed, trillend en naar adem snakkend.

Een deel van me wil dat ik achter hem aan ga. Maar een ander deel zegt me dat ik moet blijven zitten waar ik zit. Weer een ander deel zegt me weg te rennen. Ik voel me nietszeggend en waardeloos, in elkaar gekropen op bed. De stilte is dodelijk en ik zit te wachten op… Ik weet het niet. Waar zit ik op te wachten? Geschreeuw? Schoten?

‘Fuck!’ brult Jake. Mijn hart slaat een slag over en het voelt alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. Maar ik kan me niet bewegen. Ik ben bevroren van angst wanneer ik gevloek en lawaai hoor… waarna het stil wordt.

‘Jake!’ gil ik. Mijn lichaam komt tot leven en ik spring van het bed af. Geen antwoord. Ik stort bijna in en weet niet meer wat te doen. ‘Jake!’

De deur vliegt open en ik spring naar achteren. Het kost me even een paar seconden om te focussen en om te zien dat het silhouet dat in de deuropening staat niet Jake is.

Het is een vrouw.

‘O nee, ik geloof niet wat ik zie!’ gilt ze en zwaait beschuldigend met haar hand op en neer voor mijn neus.

Behoedzaam stap ik naar achteren, pak de lakens op en probeer in te schatten met wie ik te maken heb. Ze is klein maar ziet er indrukwekkend uit, haar zwarte haar geknipt in een strenge schooljuffrouwstijl. Ze draagt een grijs mantelpakje met een witte blouse. Wie is dit?

Jake komt achter haar staan en steekt met kop en schouders boven haar uit. Hij kijkt bedachtzaam. Het staat me niets aan. ‘Ik knalde verdomme bijna je kop eraf, Lucinda,’ gromt hij en hij kijkt mij bezorgd aan.

Lucinda? Wie is in godsnaam Lucinda?

‘Had het maar gedaan!’ snauwt ze. Ze draait zich om en staat oog in oog met Jakes tepels. Ze snuift, stapt naar achteren en kijkt op. Jake kijkt haar een beetje vermoeid aan. ‘Vanwege dát.’ Ze zwaait met haar arm naar achteren in de richting van het bed. Of in de richting van mij. ‘Ik zou jouw kop er wel af willen knallen!’

Onthutst deins ik achteruit en Jake rolt met zijn ogen. ‘Laat mij je niet tegenhouden,’ mompelt hij en hij draait zich om en loopt naar een stoel. Hij is compleet naakt en het maakt hem helemaal niks uit. En deze Lucinda, wie ze ook is, is ook niet onder de indruk van zijn spiermassa. Hij trekt een boxershort aan en loopt de kamer uit.

Zij beent achter hem aan, haar boosheid voelbaar. ‘Er zullen koppen rollen, Jake! Het bureau zal er verdomme onder te lijden hebben!’

Ooo…

Ik begin te begrijpen wat haar probleem is. Ze is een collega en ze maakt zich zorgen over de gevolgen van de relatie tussen Jake en mij. Ik snap heel goed dat de woede van mijn vader problemen zou kunnen veroorzaken voor Jake en het bureau waar hij voor werkt.

‘En alleen maar omdat je je pik zo nodig in een gat moest stoppen!’ tiert ze. ‘Welk gat dan ook! Als het maar een hartslag heeft en een fucking gat, dan is het goed, niet?’

Vol afschuw zit ik op het bed te luisteren naar Lucinda’s tirade over Jakes stommiteit, maar Jake gaat niet tegen haar in en zegt geen woord. Dan wordt het stil en ik vraag me redelijkerwijs af of hij haar misschien heeft gewurgd. Ik stap het bed af met de lakens om me heen geslagen en sluip naar de deur. Ik luister aandachtig of ik soms iemand naar adem hoor snakken. Maar wanneer ik op de drempel sta van Jakes enorme woonruimte, zie ik ze allebei gebogen staan over een bureau, voor het raam dat zich uitstrekt van plafond tot vloer. Ze kijken naar een computerscherm. Lucinda is nog steeds springlevend.

Ik kuch voorzichtig om mijn aanwezigheid aan te kondigen en ze draaien zich allebei om. Jake glimlacht voorzichtig naar me en Lucinda schudt slechts wanhopig haar hoofd.

‘Heb je Lucinda al ontmoet, Cami?’ vraagt Jake droogjes en hij wijst op de vrouw naast hem. ‘Ze is supervriendelijk.’

Ik lach een beetje en sta te trillen, niet zeker wetend of ik haar nu ook moet plagen zoals Jake dat zo makkelijk lijkt te doen. ‘Hoi.’ Ik steek een beetje ongemakkelijk mijn hand omhoog. Ze zucht en komt naar me toe.

‘Aangenaam,’ zegt ze en ze schudt voorzichtig mijn hand. Dan kijkt ze naar onze handen, fronst en kijkt dan naar haar hand en veegt hem af aan haar rok.

Jake lacht hard en ik ben een beetje overbluft. Brutaal kreng!

Lucinda negeert Jakes plezier en houdt een tijdschrift vlak voor mijn neus. ‘Als pappie iets vermoedt, dan zal hij het nu snel bevestigd hebben.’

Ik stap naar achteren, kijk naar de pagina en zie een foto van mij in Jakes armen terwijl hij me als een held de bar uit draagt. Mijn gezicht tegen zijn brede borst aan. Ik kijk naar hem maar hij is in gedachten verzonken.

‘Laat me je even een stukje voorlezen, oké?’ zegt Lucinda en ze pakt het artikel erbij. ‘De Londense societydame Camille Logan, dochter van zakenmagnaat Trevor Logan, loopt altijd voorop. De blondine met de lange benen, die als model werkt voor onder andere Karl Lagerfeld en Christian Dior, heeft de extraatjes die bij haar baan horen naar een ander niveau getild met haar grote knappe bodyguard.’ Ze kijkt naar Jake. ‘Dat ben jij trouwens.’ Ze kucht en gaat verder. ‘Het stel werd gezien…’

‘Oké!’ snauw ik en ik neem het voor Jake op. ‘Ik begrijp het nu wel.’

Lucinda laat het tijdschrift vallen en kijkt me aan alsof ze mijn vader kon zijn. ‘Is dat echt zo?’

Ik kijk haar dreigend aan. Ik weet wel wat ze denkt. Ze denkt hetzelfde wat iedereen denkt wanneer ze de troep lezen die over me wordt geschreven. Ze hebben dat vooringenomen beeld van wat voor soort mens ik ben en het is allemaal gebaseerd op de onzin die ze lezen. Deze vrouw denkt dat ik slechts een leeghoofd ben. Een stom klein meisje dat verliefd is geworden op haar bodyguard. Slechts een deel daarvan is juist, maar ik heb geen intentie om al het andere te corrigeren. Net als de rest van de wereld die denkt me te kennen, kan ze de klere krijgen. Ik ben het zat om mezelf steeds te rechtvaardigen. ‘Excuseer me, ik moet mijn nagels nog vijlen.’ Kokend van woede draai ik me om en loop weg.

Ik gooi de lakens op bed en loop naar de douche. Ik kan nog net de drang weerstaan om een klap tegen de post van de deur te geven. Ik barst bijna uit elkaar van woede.

Hoe durft ze verdomme?

Ik draai de douchekraan open, ga eronder staan en begin verwoed mijn lichaam te scrubben in de hoop dat zo ook de woede en wrok zal verdwijnen. Hij stopt zijn pik in gaten. Welke gaten dan ook. Ze denkt dat ik gewoon een van de vele gaten ben voor hem. Ik klem mijn kaken op elkaar.

Ik ben denk ik nog nooit zo schoon geweest wanneer ik klaar ben met douchen, maar ik voel me er niet beter op. Ik ruk een handdoek van de stapel en droog mezelf zo ruw af dat mijn huid ervan prikkelt. Dan staar ik uit het raam, over de Docklands. Ik voel me steeds ellendiger. Fuck mijn vader en fuck alles.

‘Engel?’ Zijn zachte stem klinkt door de kamer, maar ik kijk hem niet aan. In plaats daarvan trek ik mijn handdoek omhoog en klem deze vast onder mijn oksels.

‘Is Cruella weg?’ vraag ik kortaf.

‘Ja,’ zegt hij nadenkend. ‘Waarom ben je zo boos?’

Ik laat het uitzicht over Londen voor wat het is en kijk hem aan. Maar dit keer kan ik mijn nieuwe uitzicht niet waarderen. ‘Ik wil niet een betekenisloos neukertje voor je zijn.’ Eigenlijk wilde ik dit niet hardop zeggen, maar voordat ik het weet heb ik het er al uit geflapt. Zijn seksuele verleden gaat mij niks aan, en ook al was dat wel zo, dan zou ik het nog niet willen weten.

Ik zie een begrijpende blik op zijn gezicht en ik doe mijn ogen dicht en heb spijt. ‘Daar hebben we het dan,’ mompelt hij, het geluid van zijn blote voeten die dichterbij komen.

Ik kan mezelf wel slaan om wat ik heb gezegd. Vooral omdat ik behoeftig en onzeker klink en dat is wel het laatste wat ik wil uitstralen. Zelfs als het Jake betreft. Ook al heb ik echt het gevoel dat ik hem nodig heb.

Hij raakt mijn kin aan en dwingt me zachtjes mijn hoofd op te tillen. ‘Kijk me aan.’

Met tegenzin doe ik mijn ogen open. Jakes donkere blik is geruststellend. Maar ik voel me er alleen maar nog slechter door, vanwege het feit dat hij me zo goed begrijpt.

Hij glimlacht. ‘Ik ga je niet vertellen dat dat niet waar is. Ik ben er niet trots op. Ik heb vrouwen geneukt. Niets meer, niets minder.’

‘Hou op.’ Ik kijk weg en haat de gedachte dat er anderen zijn die hetzelfde genot van hem hebben ervaren als ik.

‘Nee, ik houd niet op.’ Hij pakt mijn kin beet, een stille maar duidelijke indicatie van wat hij wil. Het maakt me kapot, maar ik geef toe en kijk hem in de ogen. ‘Wanneer ik mezelf niet kon afleiden met werk, was dat het enige wat ik had. Het waren vrouwen zonder gezicht, engel.’ Hij buigt voorover en schuurt met zijn stoppelige wang tegen de mijne aan. ‘Ik zie jou wel,’ fluistert hij in mijn oor.

Zijn oprechtheid kan niet worden aangezien voor iets anders dan dat. Ik hoor het, ik voel het. Maar hoe zit het met de vrouw op de foto? Zij betekende duidelijk meer voor hem. En zij heeft wel een gezicht en dat staat op die foto. Toch wil ik dat ze voor mij zonder gezicht blijft. Alsof ze nooit heeft bestaan.

Ik zucht vermoeid en beloof mezelf dat ik daar nooit meer over zal nadenken. Ik sla mijn armen om zijn middel en knuffel hem.

‘Dat is beter.’ Hij tilt me op – mijn handdoek valt van mijn lichaam – en draagt me naar de slaapkamer. Hij legt me neer op bed en kust mijn hele lichaam totdat hij bij mijn lippen is aangekomen. Ik word aanbeden. Zijn mond neemt de mijne over en zijn vingers komen steeds dichter bij mijn dijen. Mijn verwachting is hooggespannen.

‘Laten we de hele dag in bed blijven,’ mompelt hij tussen het zoenen door. Hij gaat verder met mijn oren en duwt zijn tong naar binnen.

Het gedempte geluid, zijn hete adem die mijn oor binnendringt, zorgen er allemaal voor dat de laatste ergernis en zorgen al snel verdwijnen. Ik vind het een prima voorstel. Hoe langer het duurt voor ik mijn vader onder ogen hoef te komen, des te beter. Tot die tijd vind ik het prima als Jake met me bezig is, de hele dag en nacht… voor altijd.

‘Hmmmm.’ Ik maak mijn hoofd leeg en laat mijn lichaam tot leven komen. Wat een genot, zijn lippen op mijn lijf en zijn lichaam tegen het mijne aan. Ik voel zijn pik harder worden tegen mijn dijbeen aan.

‘Jezus, engel, ik kan gewoon geen genoeg van je krijgen.’

Beng!

‘Jake!’ Lucinda’s stem, gevolgd door een luide plof, schudt ons beiden wakker uit onze euforie. Alsof we zo in een bak met ijswater zijn gevallen. Jake gromt en staat binnen een seconde naast het bed.

‘Ik dacht dat je zei dat ze weg was gegaan,’ zeg ik geërgerd.

‘Was ook zo.’

‘Jake!’ Lucinda’s stem klinkt nogmaals.

‘Verdomme nog aan toe, wat?’ roept Jake en hij beent weg.

Ik rol op mijn zij en krijg een nog grotere hekel aan haar. Als ze weer een blad heeft meegebracht met foto’s van ons erin, dan stop ik dat met liefde in haar reet. Dat wil zeggen, als Jake dat niet eerst doet.

Ik zucht van frustratie en kijk naar Jakes blote rug wanneer hij wegloopt. Maar mijn verlangen maakt algauw plaats voor zorgen wanneer ik zie hoe Jake stokstijf stil blijft staan in de deuropening, alle spieren in zijn rug strakgespannen.

Binnen een fractie van een seconde sta ik naast het bed, mijn benen al in actie komend voordat ik erover na kan denken, en ga naast hem staan om te zien wat zijn aandacht heeft getrokken. Ik ben nog niet bij hem als hij zonder waarschuwing naar achteren stapt en ik tegen hem op bots. Hij strekt zijn arm uit en duwt me naar achteren.

‘Wat is er?’ vraag ik en ik probeer langs zijn grote lichaam heen te kijken, niet nadenkend over het feit dat ik spiernaakt ben. ‘Jake!’ Vastberaden probeer ik me langs hem te wurmen zodat ik wat kan zien maar nog wel veilig verborgen ben achter zijn lichaam. ‘O mijn god!’ Ik snak naar adem terwijl ik staar naar de mensen die voor mijn neus staan. Proberend het allemaal te begrijpen.

Maar dat kan ik niet.

Jake trekt me tegen zich aan. Zijn huid is statisch. ‘Wat de fuck is dit?’ vraagt hij, zijn ogen gericht op één persoon.

Mijn vader.

Hij staat bij de bank en ziet er bezorgd maar vastberaden uit. Hij kijkt naar me, maar zijn ogen gaan niet lager dan mijn nek. Mijn hart zakt in mijn schoenen en ik pak Jake beet omdat ik verwacht dat mijn vader me beet zal pakken en me mee zal sleuren. Hij zal wel moeten want ik ga nergens heen.

‘Jij immorele klootzak,’ zegt hij en hij kijkt Jake minachtend aan. ‘Ik vertrouwde erop dat je zou zorgen dat ze veilig zou zijn en jij maakt misbruik van haar?’

Ik knijp mijn ogen dicht en krimp ineen. ‘Hij heeft geen misbruik van me gemaakt,’ grom ik en ik voel de woede die Jake zojuist heeft weggejaagd weer terugkomen. Ik ben een volwassen vrouw. Ik heb mijn eigen wil en mijn eigen leven.

‘Stil, Cami,’ fluistert Jake. Ik kijk hem aan. Hij staart nog steeds naar mijn vader, standvastig en met een dodelijke blik. Jake ziet eruit alsof hij op het punt staat aan te vallen en een deel van me zou ook willen dat hij dat doet.

Ik kijk het vertrek rond en neem de rest van de aanwezigen in me op. Lucinda ziet er vooral ontriefd uit, ingeklemd tussen Grant en Pete.

‘Hoe weet u waar ik woon?’ vraagt Jake en hij kijkt naar Lucinda.

Zij schudt haar hoofd. ‘Ik heb je pistool al een keer op me gericht gehad vanmorgen,’ mompelt ze verontwaardigd tegen Jake. ‘Ik kom liever niet knel te zitten tussen deze twee lomperiken.’ Ze kijkt Pete en Grant boos aan. ‘Ze moeten me gevolgd zijn.’

‘Denk maar niet dat je me te slim af kunt zijn,’ snauwt mijn vader. ‘Cami, trek je kleren aan. Je gaat met mij mee.’

‘Nee.’ Mijn antwoord volgt snel en automatisch. Nooit.

‘Ga niet te ver, jongedame!’

Jongedame? Alsof ik een kind ben dat je kunt zeggen wat te doen? Ik houd mijn poot stijf, iets wat ik nooit moeilijk heb gevonden met mijn vader, alleen heeft hij er nog nooit zo boos uitgezien als nu. Ik word er alleen maar koppiger van en ga achter Jake staan en houd hem vast. ‘Je zult me los moeten trekken.’

‘Pete!’ Mijn vader maakt een gebaar met zijn hand en die bullebak van een bodyguard komt naar me toe lopen. Is hij nu serieus?

Jake stapt naar achteren en neemt me met hem mee. ‘Als je haar aanraakt vermoord ik je,’ hijgt hij zo kalm mogelijk. Toch voel ik de woede door zijn lichaam gieren, als een gevaarlijk vergif.

Pete blijft stilstaan, zijn aarzeling is duidelijk. Hij is verstandig. Ik heb gezien waar Jake toe in staat is. Ik heb gezien hoe hij in een destructieve gek kan veranderen en helemaal los kan gaan op een groep van vijf man, allemaal even groot als mijn vaders beveiligers. Pete zal voor hem geen probleem vormen.

‘Jake,’ roept Lucinda en ze kijkt hem behoedzaam aan.

‘Luister naar haar, Sharp,’ zegt mijn vader en hij stapt naar voren. ‘Is een onbeduidend robbertje seks met een vrouw het waard om je baan te verliezen? Je geloofwaardigheid? Stop nu het nog kan. Mijn Camille is te goed voor je en dat weet je.’

Geschokt kijk ik mijn vader aan en ik geloof niet wat ik hoor. De hatelijke, egoïstische klootzak!

‘En hoe zit het dan met de veiligheid van uw dochter?’ vraagt Jake. ‘Is dat het compromis waard om zo uw pathetische behoefte te bevredigen om haar en haar keuzes te kunnen overheersen?’

‘Ik weet wat het beste is voor mijn dochter. Camille is vanaf nu niet langer jouw zorg. Laat haar los en ik zal je niet vernietigen.’ Mijn vader houdt zijn hoofd omhoog, trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt Jake aandachtig aan.

‘Waarom doe je dit?’ vraag ik en ik voel dat naarmate mijn vader door blijft gaan met zijn bedreigingen, ik steeds meer de controle kwijtraak.

Hij kijkt me aan, en ik zie iets van sympathie op zijn ronde lelijke gezicht. ‘Omdat ik van je houd, Camille. Alles wat ik doe, doe ik omdat ik van je houd en ik wil het beste voor jou.’

‘Hoe weet jij nou verdomme wat goed voor me is?’ gil ik. Mijn lichaam trilt van de frustratie en wanhoop. ‘Je bent aan je derde vrouw toe! Het enige wat jij wilt is een trofee aan je arm. Een lekker paar tieten. Totdat het allemaal gaat hangen en dan ga je weer op zoek naar een vervanger! Iemand die geen vragen stelt en het geld aanneemt waar je ze mee inpakt! Je wilt helemaal niet wat het beste is voor mij! Je wilt wat er verdomme het beste is voor je bedrijf!’

‘Denk maar niet dat je geen trofee voor hem bent!’ brult mijn vader en hij zwaait met zijn arm naar Jake. ‘Een overwinning voor een man die zich vastklampt aan zijn ego nadat hij uit de SAS is geschopt!’

Ik loop naar achteren, stomverbaasd over zijn gemene tactiek. Heeft hij hem na laten trekken? ‘Je weet helemaal niets van hem!’

‘Ik weet genoeg!’

‘Hoe durf je!’ schreeuw ik. ‘Je hebt niet het recht om te bepalen met wie ik omga of wat ik doe!’

Jake draait zich om en duwt me terug de kamer in. Hij pakt mijn gezicht stevig vast.

‘Shhhh,’ sust hij en hij kust mijn voorhoofd.

Zijn tederheid zorgt ervoor dat ik in tranen uitbarst en me aan zijn armen vastklamp.

‘Rustig maar,’ fluistert hij.

Ik sta versteld van zijn zelfbeheersing. Ik ken de pijn die hij bij zich draagt, de zelfhaat en de spijt. Zijn ouders zijn gedood door terroristen. Onschuldige mensen die in een oorlog verstrikt raakten. Hij moest iets doen om ze tegen te houden. Niemand kan zijn inspanningen of het gevaar waaraan hij zichzelf blootstelde om zijn land te beschermen van hem afnemen, hoe slecht het ook heeft uitgepakt voor Jake.

‘Hij weet niet waar hij het over heeft,’ snik ik terwijl hij me tegen zich aan trekt. ‘Luister niet naar hem. Hij is een hatelijke klootzak.’

‘Ik wil dat je je gaat aankleden,’ zegt hij en hij duwt zijn gezicht tegen het mijne aan en kust me. ‘Kleed je aan en ik ga wel met hem praten.’

‘Nee,’ zeg ik bot. ‘Hij zal niet luisteren. Schop hem er gewoon uit.’ Ik snik en de woorden blijven in mijn keel steken.

Jake pakt mijn gezicht beet en kijkt me met een aanbiddende blik aan. ‘Vertrouw je me, engel?’ vraagt hij. Ik ben totaal van mijn stuk.

Maar toch is mijn antwoord heel eenvoudig. ‘Meer dan wie dan ook.’

Hij knikt en laat me los. Dan loopt hij naar de stoel in de hoek van de kamer en trekt zijn spijkerbroek, een T-shirt en leren laarzen aan. Hij zegt niets meer en loopt de kamer uit, de deur achter zich sluitend. En daar sta ik dan, te vechten tegen de angst die me overspoelt, niet in staat de vrees van me af te schudden dat Jake niet meer terugkomt.