Shampoo

‘Hoe kun je in godsnaam vijftien verschillende soorten rommel nodig hebben voor je haar?’ klaagt huisgenoot P. regelmatig als hij in de badkamer weer eens struikelt over de daar te hoop lopende flacons, tubes en potjes. Zelf gebruikt hij sinds jaar en dag altijd dezelfde literfles ‘shampoo voor haar en lichaam’ van een nederig supermarkthuismerk, een benijdenswaardig overzichtelijk reinigingsprocedé, dat luid en onbekommerd zingen onder de douche bovendien niet in de weg staat.

Wat mij betreft kan van zingen beslist geen sprake zijn. Het wassen van mijn haar geschiedt volgens een tijdrovend, zenuwslopend ritueel dat grote oplettendheid vereist, en bovendien een leesbril, wat geen gezicht is onder de douche. Ik begin met iets wat Bain de force vita-ciment® topseal shampooing restructurant et resurfaçant pour cheveux affaiblis heet, een hele mondvol shampoo als je het probeert uit te spreken, wat ik dus voorzichtigheidshalve meestal maar nalaat.

De ‘bain de force’ wordt gevolgd door een pastelgroene concoctie die zich ciment anti-usure, soin restructurant en resurfaçant longueurs et pointes usées noemt en enige minuten moet intrekken. Die tijd benut ik meestal om te bedenken wat ik die avond eens zal koken, terwijl ik een zo groot mogelijk deel van mijn lichaam onder de warme stralen van de douche probeer te houden zonder per ongeluk mijn haar prematuur uit te spoelen.

Ook dat is niet eenvoudig, maar het wordt alleen nog maar erger, want nu zijn de piepkleine tubes met dito letters aan de beurt. De ene heet forcinterne système reconstruction vita-ciment® en de andere forcexterne systeme reconstruction vita-ciment®. Iets wat je makkelijk door elkaar haalt in de waterdamp: de ‘forcinterne’ moet eerst. De bedoeling is, als ik op mijn kennis van het Frans mag vertrouwen, dat ik de inhoud van de tube ‘lokje voor lokje’ op het haar aanbreng, en ‘drie tot vijf minuten goed laat emulgeren’. Hier wordt het echt heikel. Ten eerste raak ik in de war van die ‘drie tot vijf minuten’. Je zou toch zeggen dat de makers van dat peperdure ‘forcinterne’ met al hun wetenschappelijke kennis toch ook de inwerktijd nader kunnen preciseren dan ‘drie tot vijf minuten’? Vier minuten misschien? Zou er iets ergs gebeuren als ik dat spul twee of zes minuten liet intrekken? Bovendien heb ik geen idee wat ze met ‘emulgeren’ bedoelen, want dat is wat mij betreft een culinaire vakterm die voornamelijk van toepassing is op de bereiding van mayonaise.

Op goed geluk laat ik dat spul dus een poosje zitten, vervuld van knagende onzekerheid over de goede afloop, waarna ik alles uitspoel en het proces zich herhaalt met de ‘forcexterne’. Nu kan ik me eindelijk gaan afdrogen en aankleden. Daarbij is haast wel geboden, want als mijn haar de kans krijgt om voortijdig op te drogen zijn de gevolgen ongetwijfeld niet te overzien. Daarom wrijf ik eerst enige druppels global keratin hair taming system with Juvexintm anti frizz smoothing system in mijn dode punten, vervolgens masseer ik een likje fudge hair shaper & texturizer in het haar vlak bij de hoofdhuid, en spray een flinke portie humectress luxetm ultimate moisturizing leave in spray over het geheel, gevolgd door een hazelnootgroot blobje label.m soufflé loose curl and wave-definer, dat ik tot slot zorgvuldig met mijn vingers door mijn haar kneed.

Diep in mijn hart ben ik ervan overtuigd dat ik dit alles net zo goed kan laten. Mijn dochter wast heur haar slechts één keer in de twee weken, snel en slordig, met een shampoo ‘voor prachtig glanzend haar’ die 1,98 kost – en zij heeft inderdaad prachtig glanzend haar. Mijn zoontjes, die zich überhaupt nooit wassen, hebben ook prachtig glanzend haar.

Ik niet. Ondanks al mijn inspanningen hangt het er steevast bij als een bos stro. Waarom blijf ik mijn tijd en geld dan verspillen aan al die dure flauwekul? Omdat ik bang ben dat alles nog erger wordt als ik het nalaat. Vrouwen hebben dat. Het is sneu en belachelijk, maar dit mechanisme houdt wel onze wankele economie draaiende. Althans, dat hoop ik dan maar.