Hoofdstuk 39

Johnny zat in zijn flat en miste Rachel hevig. Hij at alleen zijn avondmaal tijd op - een boterham met worst, want hij had geen zin om te koken - en probeerde zich met een praatprogramma op de televisie af te leiden. Maar toen hij er twintig minuten naar gekeken had en pas aan het eind gemerkt had dat het informatie met reclamedoeleinden was, zette hij de tv. met een boos gezicht af. Toen probeerde hij te gaan lezen, maar ook daar kon hij geen aandacht voor opbrengen. Hij kon zich niet op de woorden concentreren.

Hij zou moe moeten zijn, want hij had een zware dag gehad. Drie uur op de motor naar Louisville en terug, en nog eens drie uur om de zaak af te handelen waarom hij daarheen was gegaan. Zijn bezoek aan zijn advocaat had hem het gevoel gegeven alsof een gewicht dat hij jarenlang had meegesleept, plotseling veel lichter was geworden. De jurist was al bezig de papieren klaar te maken die vereist waren om aan het gerecht voor te leggen met het verzoek zijn vroegere veroordeling nietig te verklaren. De volgende stap om eerherstel te verkrijgen zou een proces tegen de staat zijn - maar geld kon Johnny eigenlijk niet zo veel schelen. Wat belangrijk voor hem was was dat hij geen man met een misdadig verleden meer zou zijn. Dan kon hij opnieuw aan zijn leven beginnen.

De gedachte alleen al had het mogelijk moeten maken dat hij nu rustig ging slapen. Maar elke keer dat Johnny zijn ogen sloot, zag hij steeds weer Glenda voor zich zoals hij haar voor het laatst had gezien en hij vroeg zich af wat er daarna gebeurd was.

En hij dacht aan Rachel.

Hij kon maar niet aan de gedachte ontkomen dat er iemand rondliep die het nu op Rachel had voorzien. Dat was misschien een morbide gedachte, of hoe je het ook wilde noemen, maar hij kon dat gevoel niet van zich afzetten.

Eindelijk, om een uur of elf, gaf Johnny het op te proberen zichzelf af te leiden. Hij trok zijn laarzen aan, klopte Wolf even op de kop, pakte een deken en kussen en liep de deur uit.

Als iemand hem aantrof zou hij zich reuzestom voelen, maar hij was vast van plan ergens in Rachels achtertuin te kamperen. Als er inderdaad iemand rondliep, dan zou hij dit keer niet een eenzame vrouw in de duisternis aantreffen.

Dit keer zou Johnny er ook zijn. Hij zou bij Rachels huis gaan slapen totdat zij vrij was haar nachten veilig in zijn armen door te brengen. Hoe lang het ook duurde, hij zou dit doen totdat hij ervan overtuigd was dat ze veilig was.

Het zou niet de eerste keer zijn dat hij onder de blote hemel ging slapen.