Regen

‘Kutweer,’ zei Nasser van snackbar Picobello in Amsterdam-Oud-West toen ik binnenkwam. Er viel niets op af te dingen, maar een hartelijke ontvangst was anders.

Ik ging bij het raam zitten.

‘Koffie?’ vroeg Nasser.

‘Koffie,’ zei ik, ineens ook kortaangebonden.

Stilte.

Twee meiden van een jaar of veertien kwamen binnen. Ze hadden één paraplu bij zich en allebei een rode rugzak van het merk Eastpak. Ze ploften naast de gokkast neer op de plastic tuinstoelen die Nasser ’s zomers buiten zet. Toen pas deden ze de paraplu dicht, wat een wolk van ragfijne druppeltjes in de snackbar veroorzaakte.

‘Je koffie,’ zei Nasser tegen mij.

‘Wat wil jij?’ vroeg het ene meisje aan het andere.

‘Iets warms.’

‘Ik ook.’

Achter de toonbank nam Nasser zijn grote Lee Towers-bril af. Met een punt van zijn schort begon hij de glazen te poetsen. Dit is een vreemde gewoonte van de man. Aan het einde van een drukke dag kun je hem aantreffen met zulke vette glazen in zijn bril dat zijn ogen nauwelijks meer te zien zijn.

Ik pakte mijn koffie van de toonbank. Een van de meiden maakte haar rugzak open en haalde er een agenda, een pakje papieren zakdoekjes en een verfrommeld stuk textiel uit, dat ik pas later als hoofddoek identificeerde. Ze droogde haar gezicht met een zakdoekje.

‘Ik neem een frikadel,’ zei de ander, die op haar telefoon controleerde of ze berichten had.

‘Ik ook, speciaal,’ zei de ander.

‘Ik ook speciaal.’

Nasser boog zich in zijn vitrine en pakte twee frikadellen, die hij op een blauw plankje opensneed. Daarna verdwenen ze in het sissende vet. Het was tien over twee, de maandag was onvermijdelijk op zijn retour. Buiten bolderde een vrachtwagen van een meubelzaak voorbij. Op de flank stond WONEN IN JE DROOM. HET KAN! Het leek me te hoog gegrepen.

‘Wat heb jij morgen?’ vroeg het meisje dat haar agenda op schoot had. Ze bladerde erdoorheen. Het deed me aan mijn eigen oude Rijam denken, en aan de foto’s van Slade die erin stonden.

‘Weet ik veel. Dinsdag,’ antwoordde de ander, ‘shitdag.’

Dinsdag shitdag.

Nasser zette de radio aan. Politici maakten gehakt van elkaar en van elkaars plannen. Omdat de frikadellen bijna klaar waren, moest Nasser zich eerst daarmee bemoeien voor hij een andere zender op kon zetten.

Het meisje van de shitdag stond op om de consumpties te halen. De ander speelde met wat haar hoofddoek moest zijn. Ze keek met haar donkere ogen rakelings langs mij heen naar de regen.