Hoofdstuk 18

 

 

Het eerste nummer was afgelopen, maar werd direct gevolgd door een tweede, en Ethan maakte geen aanstalten om Rachel te laten gaan. Vermoedelijk rekte hij de dans om wraak te nemen op Nate. Ethan leek ervan te genieten hem te stangen. Wellicht vormde Nate een uitdaging voor hem, iets waarmee hij tegenwoordig nog maar zelden werd geconfronteerd. Althans, niet nu hij het brandpunt van zijn aanhang was geworden.

‘Je echtgenoot is nogal jaloers,’ zei hij terwijl Nate hen nauwlettend in de gaten bleef houden.

‘Soms wel.’

‘Hij vertrouwt me niet.’

Ze probeerde het luchtig te houden. ‘Hij kan wat sceptisch zijn. Het kost tijd hem voor je te winnen.’

‘Heeft het jou ook tijd gekost hem voor je te winnen?’

Alle kans daarop was verkeken sinds ze zich die nacht aan hem had aangeboden en hem de liefde had verklaard. Maar dit was maar toneel, dus ze deed alsof haar ‘echtgenoot’ daadwerkelijk gevoelens voor haar had. ‘Eerlijk gezegd wel.’

‘En nu is hij je volledig trouw.’

‘Zo trouw als een man kan zijn, neem ik aan.’

Ethan wierp lachend zijn hoofd in zijn nek. Rachel vermoedde dat hij zijn plezier overdreef omwille van Nate. Hij wilde hem laten denken dat ze veel meer plezier hadden dan dat het geval was. Maar het kon haar niet schelen hoe het dansen haar chef kon raken, want ze wist dat zijn jaloezie geacteerd was.

‘Heb je moeite met mannen?’ vroeg Ethan.

‘Alleen als ze me proberen te onderdrukken. Tegen mijn zeventiende had ik daar mijn buik wel van vol.’

‘En wie heeft dan geprobeerd je te onderdrukken, mijn mooie Rachel?’

‘Vooral mijn vader, die was schrikbarend.’

Ethans kleren roken naar dure aftershave, geen onprettige geur. ‘Was hij streng?’

‘Militant.’

Tijdens het diner was ze niet in detail getreden.

Hij leek erover na te denken. ‘Je zei dat je uit Utah komt.’

‘Dat klopt.’

‘Mormonen kunnen erg… star zijn.’

De muziek zwol aan, en ook de stemmen om hen heen namen toe in volume.

‘Het had gekund, maar ik ben nooit mormoon geweest.’

‘Waar hoorde je dan bij?’

In het dossier dat Milt had opgesteld stond hier niets over, dus verliet ze zich, net als Nate eerder die avond, op wat overtuigend zou klinken: de waarheid. ‘Een aftakking van de Jehova’s getuigen.’

‘Een aftakking?’

‘Toen mijn vader net in de twintig was, ontmoette hij een man die zich had aangesloten bij een beweging die zijn broer had opgericht, een die nog strenger was dan de oorspronkelijke. Het bestaat pas zo’n dertig jaar. Het is niet groot.’

‘Hoe heet het?’

‘Church of the Witness of True Faith.’

‘Nooit van gehoord. Ik weet ook niet veel over de Jehova’s getuigen. Mijn eigen familie was agnostisch.’

‘Ironisch dat jij dan zo religieus bent geworden.’

‘We aanbidden allemaal wel iets.’

‘Wat aanbad je familie?’

‘Geld.’

Had hij haar eerder niet verteld dat zijn vader een losbandige alcoholist was? ‘En drank, toch?’

Zijn grijns zakte scheef. Het leek hem niet uit te maken dat hij zichzelf zojuist had verraden. ‘Ja.’

‘Dat was met mijn vader zeker niet het probleem,’ ging ze verder. Ze wilde niet dat het gesprek zich concentreerde op iets wat erop zou duiden dat ze zijn achtergrond al kende.

‘Wat dan wel?’

‘Onderdrukking, natuurlijk.’

‘Er waren dus meer restricties dan bij andere religies?’

‘Dat kun je wel zeggen, ja.’

Hij draaide haar met zich mee zodat ze Nate niet langer kon zien, alleen de gezichten van de talloze vreemdelingen die toekeken. ‘Ik heb gehoord dat Jehova’s getuigen geen bloed mogen afstaan of transfusies krijgen,’ zei hij. ‘Gold dat ook bij jullie?’

‘Dat en nog veel meer.’

‘Bijvoorbeeld…’

‘Ik mocht niet naar klassenavonden. Of wat voor schoolactiviteit dan ook.’ Haar vader had haar verboden daaraan deel te nemen. Ze had nauwelijks tijd mogen doorbrengen met meisjes die een ander geloof aanhingen, waardoor ze bij elke groep een buitenstaander was geweest.

‘Nu begrijp ik waarom je aarzelde om met me te dansen. Je bent niet gewend aan dit soort vieringen.’

‘Aan wat voor viering dan ook.’

Zijn uitdrukking werd weer ernstig. Hij wreef over haar rug. ‘Liefje toch. Vertel eens, wat heb je nog meer gemist?’

Ze verborg een grimas bij het kooswoordje, maar moest toegeven dat hij oprecht belangstelling leek te hebben, en zelfs meelevend was. ‘We vierden geen feestdagen, ook geen moederdag, vaderdag, Valentijnsdag of verjaardagen. Ik mocht niet bij de padvinderij, ik mocht geen cheerleader worden, niet aan sport doen. Ik hoorde niet naar de vlag te salueren of het volkslied mee te zingen. En ik mocht niet de deur uit zonder toezicht.’

Hij draaide haar weer om. ‘De ergste zonde was vast het trouwen met een ongelovige, lijkt me?’

‘Klopt.’

‘En toch heb je dat gedaan.’

Nog niet. Dat was echter precies wat ze wilde als ze eenmaal de ware had gevonden. Voor geen goud zou ze met een fanatieke gelovige trouwen. ‘Ja. Ik ben op mijn zeventiende van huis weggelopen en heb nooit meer achteromgekeken,’ loog ze. Ze keek voortdurend achterom. Maar ze kon niet terug, al verlangde ze daar ergens soms nog steeds naar.

‘Wat een kleine rebel.’ Met zijn wijsvinger duwde hij haar kin omhoog. ‘Hoe heb je het gered?’

‘Ik ben bij een andere afvallige ingetrokken tot ik mijn diploma had. Toen heb ik baantjes genomen om verder te kunnen leren. De universiteit was ook uitgesloten geweest als ik thuis was gebleven.’

‘En seks?’

Ze trok haar wenkbrauwen op. ‘Wat is daarmee?’

‘Met restricties die alle geneugten in het leven verbieden, zou ik verwachten dat ze ook strenge regels hadden voor geslachtsgemeenschap.’

‘“Ontuchtplegers noch afgodendienaars, overspeligen, schandknapen noch knapenschenders, dieven noch geldwolven, dronkaards, lasteraars noch uitbuiters zullen deel hebben aan het koninkrijk van God”.’

‘Dat komt me vaag bekend voor,’ zei hij met een halve grijns.

‘Korintiërs, één.’

Met een knikje bevestigde hij het. ‘Je bent grondig onderlegd.’

‘Ik had geen keuze. Het was de Bijbel erin stampen of een pak slaag krijgen.’

‘Wie zijn kind liefheeft, spaart de roede niet.’

‘Zoiets, ja.’ Ze zag dat Sarah hen van achter een kluwen mannen stond op te nemen en vroeg zich af wat ze dacht.

‘Wij hebben er geen behoefte aan andermans leven tot in de details te bepalen. Wij bieden vrijheid, geduld, liefde.’ Hij gebaarde om zich heen. ‘Het zou je hier bevallen.’

‘Je bent het niet eens met de Bijbel?’

Hij draaide haar nog eens, en ze verloor Sarah uit het zicht. ‘Natuurlijk wel, als het aankomt op homoseksualiteit en andere kwesties. We hebben alleen een andere definitie van overspel.’

‘Wat is die definitie dan?’

‘Overspel is de liefde bedrijven met een vrouw zonder toestemming van God.’

‘Die toestemming krijg je toch door het huwelijk?’

‘Niet per se. Het vereist oprechte gebeden en een verantwoordelijk plan voor kinderen die eruit voort kunnen komen.’

‘Zorgt de commune daar niet voor?’

‘Inderdaad.’

‘Dus is het dan niet waarschijnlijk dat alle gebeden van een man worden gehoord?’

‘De vrouw bidt ook. Er moet door beiden mee worden ingestemd.’

‘O.’

‘De profeten uit vroeger tijden hadden verschillende vrouwen en concubines.’

‘Je pleit voor polygamie?’

‘Niet polygamie zoals jij die kent.’ Zijn adem streek langs haar hals terwijl hij zich naar haar toe boog. ‘Dat is toch verboden, of niet?’

‘In theorie wel.’

‘In tegenstelling tot wat er buiten deze muren wordt beweerd, houden wij ons aan de wetten van het land.’

Ze zag Nate weer en probeerde zijn frustratie te negeren. ‘Dat zal de plaatselijke bevolking vast wel geruststellend vinden.’

‘Vooral Courtneys moeder,’ zei hij met een theatrale zucht. ‘Wil je nog steeds voor me getuigen?’

‘Zolang er niet opeens horens en hoeven tevoorschijn komen als bewijs dat je zo duivels bent als zij zegt.’

Hij sloeg een hand tegen zijn borst. ‘Rachel, je twijfel kwetst me. Denk je dat ik duivels ben?’

‘Ik denk dat je graag flirt. Met de verleiding, dan,’ voegde ze eraan toe.

Hij dempte zijn stem. ‘Zelfs een profeet heeft verlangens.’

‘Elk mens heeft verlangens.’

‘Precies.’ Hij bracht zijn mond tot vlak bij haar oor en vroeg: ‘Wat heeft jouw religie je geleerd over gedragingen die niet worden genoemd in de Bijbel?’

‘Zoals…’ mompelde ze.

‘Orale seks.’

Waarschijnlijk hoopte hij haar te prikkelen met zijn praatjes. Een andere reden was niet denkbaar om midden op de dansvloer zo’n intiem onderwerp aan te snijden. Maar ze weigerde te doen alsof het haar opwond. ‘Ten strengste verboden.’

‘Net als masturberen, neem ik aan.’

‘Uiteraard.’

Hij trok een grimas. ‘Wat bekrompen om het genot van Gods grootste geschenk te beknotten.’

Deze keer kon ze haar lachen niet inhouden. ‘Voor een profeet kun je behoorlijk oneerbiedig zijn.’

‘Soms ontmoet ik iemand door wie ik wens dat ik een gewone man was.’ Hij trok haar hand in zijn djellaba en legde hem op zijn hart. ‘Zie je? Ik ben ook maar van vlees en bloed.’

De gladde huid van zijn haarloze borst overviel haar. In plaats van zich terug te trekken, staarde ze hem aan, verbijsterd door hoe soepel hij emoties kon manipuleren. Het ene moment haatte ze hem en alles wat hij vertegenwoordigde. Het volgende voelde ze zich haast… aangetrokken tot hem, op dezelfde manier als wanneer je een ravijn in keek en de verleiding voelde om te springen. Was het de lokroep van de overgave?

Toen drong het tot haar door. Hij was de man die door iedere man in de zaal werd bewonderd, de man die door elke vrouw werd begeerd. Zijn invloedssfeer mocht dan beperkt zijn tot Paradise, in deze microkosmos draaide alles om hem. Hij was knap, had geld en macht. En hij verlangde naar háár.

Opeens was ze niet meer de sukkel die er tegen Nate had uitgeflapt dat ze van hem hield. Of het buitenbeentje dat ze als kind was geweest, degene die nergens aan mee mocht doen, over wie iedereen had gesmoesd: ‘Waarom mag ze geen kleurplaat maken van haar vader? Het is toch maar een heks met een bezem?’ ‘Mag ze geen kerstliedjes zingen? Wat zielig.’ ‘Ze is de enige die geen valentijnskaarten heeft meegebracht. We moeten haar tijdens het feest naar de bibliotheek sturen, anders krijgen we last met haar vader.’ ‘Ach, moet je die kleren nou zien. Ze loopt áltijd in die lange rokken…’

Misschien was Ethan geen prins op het witte paard, maar de adoratie van het publiek creëerde wel die illusie. En de manier waarop hij haar nu aankeek, alsof zij degene was op wie hij altijd had gewacht, gaf haar een vreemd gevoel.

Gelukkig werd de betovering meteen verbroken toen Nate met grote passen op haar af kwam en haar meetrok.

 

‘Je raakte hem áán. Je zat verdomme met je hand in zijn Jezuskloffie.’

Nate reed veel te hard. Rachel wilde dat hij vaart minderde, maar dat zei ze niet. Ze voelde zich zo onnozel, wist niet hoe ze moest uitleggen wat er tijdens het dansen in haar was gevaren. ‘De Verhevene’ was een schamel surrogaat voor het soort man dat ze echt wilde, zo verschillend als Kaïn en Abel. Maar op dat moment had Nate er niet toe gedaan, en haar vader had er niet toe gedaan, en het was zo’n opluchting geweest hen even te vergeten.

Met afgewend gezicht staarde ze naar de maan.

‘Heb je niks te zeggen?’ drong hij aan toen ze niet reageerde.

‘Het was toneel, Nate. Ik moest me toch openstellen voor hem?’

‘Je moet oppassen voor hem. Als hij besluit dat hij je wil hebben, Rachel, zitten we in de nesten. De hele operatie kan erop knallen.’

‘Het komt wel goed.’

‘Dat weet je niet.’

‘Hou op met tobben.’

‘Verdomme, ik kan het niet helpen!’

Met een diepe ademteug draaide ze zich uiteindelijk naar hem toe. ‘Waarom niet? Als Ethan te ver gaat, is dat mijn probleem, niet het jouwe.’

‘Doe niet zo idioot! Natuurlijk is het wel mijn probleem. Als hij probeert je te verleiden, moeten we terug naar Californië om je bij hem uit bed te houden. En dan blijft hij zitten waar hij zit.’

‘We hoeven niet weg,’ bromde ze. ‘Ik kan wel voor mezelf zorgen.’

‘O ja?’

Zolang ze maar emotioneel in evenwicht kon blijven. ‘Ja.’

Hij beukte met zijn vuist op het stuur. ‘Wat zeg je nou eigenlijk? Dat je bereid bent met hem naar bed te gaan als het daarop aankomt?’

Ze probeerde niet eens antwoord te geven.

‘Hoe ver wil je precies gaan?’

‘Daar kan ik geen antwoord op geven.’

Hij nam een veel te scherpe bocht. ‘Waarom niet, verdomme!’

‘Omdat het je niks aangaat, en omdat het voor jou niet zou moeten uitmaken!’ Het was niet haar bedoeling geweest om te schreeuwen.

‘Allemachtig, het is mijn taak om je te beschermen!’ riep hij direct terug.

‘Nee, het is ónze taak om de sekte te infiltreren en een eind te maken aan de uitbuiting. Je bent mijn babysitter niet, je bent zogenaamd mijn echtgenoot. Zolang we hier zijn tenminste. Het zou je niet uitmaken als Drake of… of Roderick met iemand in die commune naar bed gingen om zijn vertrouwen te winnen of informatie los te peuteren. Je zou het zien als hun eigen verantwoordelijkheid. Waarom ligt het bij mij ineens anders?’

Hij deed zijn mond open alsof hij haar van repliek wilde dienen, klapte hem weer dicht en trok een peinzend gezicht. ‘Ik wil niet dat mijn medewerkers zichzelf in gevaar brengen.’

‘Maar je zou het aan hen zelf overlaten. Dat is alles wat ik wil zeggen.’

‘Het is mijn taak niet om het geweten van iedereen te zijn.’

‘Precies wat ik bedoel!’

Hij bleef stil tot aan Portal.

‘Heeft dit misschien te maken met die nacht in januari?’ vroeg hij toen ze de bebouwde kom in reden.

‘Daar staat het helemaal los van.’ Althans, dat dacht ze. Maar het was altijd mogelijk. Was ze haar gekrenkte ego aan het troosten door zich te wentelen in Ethans aandacht?

‘Je probeert niet te bewijzen dat je bij andere mannen in de smaak valt?’

‘Nee! Ik probeer niks te bewijzen.’

‘Maar je denkt dat ik niet zie hoe aantrekkelijk je bent.’

Ze drukte haar handpalmen tegen haar ogen. ‘Hou op. Dat is het probleem helemaal niet.’

Zodra ze de paar straten van Portal door waren, trapte hij het gaspedaal weer in. ‘Wat is het dan?’

Het probleem was dat ze nu niet toneelspeelde, dat ze niet op kon gaan in een personage, iemand anders kon zijn, zoals tijdens de drugsoperaties. Ze moest haar gevoelens voor Nate de baas zien te blijven. En niet alleen dat, het religieuze aspect van deze opdracht confronteerde haar met de wrok die ze tegen haar vader koesterde. De combinatie was verwarrend, onbehaaglijk. In wezen speelde ze zichzelf, degene aan wie ze juist probeerde te ontsnappen. ‘Ik weet het niet. Ik denk dat het door al die echo’s uit mijn verleden komt. Ik word gewoon zo kwaad dat iemand religie inzet als instrument tegen anderen.’

‘Je keek anders niet kwaad toen je Ethan aanstaarde,’ mompelde hij. ‘Je zag eruit alsof je aan een heel ander instrument dacht.’

‘Dat is grof.’

‘Is het waar of niet?’

Wat haar betrof hoefde ze daar niet eens op te antwoorden. ‘Luister, niet alles wat ik doe zal je aanstaan, maar ik doe mijn best, oké?’

‘Als dat je best was, dan is het niet goed genoeg. Hij heeft zijn volgelingen opgedragen een vrouw te stenigen, Rachel. Er is een meisje van nog geen achttien verdwenen na haar bezoek aan het kamp, en ik kreeg tijdens het diner een heel ongemakkelijk gevoel dat Ethan er meer vanaf weet dat hij prijsgeeft. Dan heb je nog dat auto-ongeluk waarbij een van de spirituele gidsen is omgekomen. Voor zover we kunnen achterhalen, had hij kort daarvoor gebroken met de Church of the Covenant.’

Ze trok haar gordel wat losser. ‘Denk je soms dat ik vergeten ben waarom we hier zijn? Ik ben eropuit om hem uit te schakelen, niet om hem te versieren! Als ik seks wilde, had ik zat andere opties.’

Zijn stem daalde. ‘Je bent hier niet aan het strand.’

‘Nou en? Wat wil je daarmee zeggen?’

‘Ik ben een van die opties, Rachel. Onder de omstandigheden ben ik zelfs je beste optie.’

Ze knipperde met haar ogen. ‘Je biedt jezelf aan? Dat kun je niet menen.’

Zonder antwoord te geven ontmoette hij haar blik, dus ze stootte een lachje uit om haar gêne te maskeren. Dacht hij nu werkelijk dat ze wanhopig genoeg was om op zijn absurde aanbod in te gaan? ‘Je meent het wél. Nou, goh, aardig dat je je zo wilt opofferen, maar geen paniek. Al was je de laatste man op aarde, dan nog zou ik nooit meer met je willen vrijen. Niet na de vorige keer.’

‘Ik dacht dat je je daar niks meer van kon herinneren,’ zei hij terwijl hij de pick-up op de oprit parkeerde en de motor uitzette.

‘Omdat ik je niet wilde kwetsen door de waarheid te zeggen.’

‘En dat is?’

‘Het was waardeloos, oké? Je bakt er niets van in bed, en ik heb geen interesse meer.’ Ze sprong uit de auto en beende naar de caravan.