41

Het was bijna zes uur ’s avonds. Gunnarstranda zat met zijn voeten op tafel en opende een nieuw pakje Nicotinell kauwgum toen de telefoon ging. Het was Schwenke.

‘Gefeliciteerd, Gunnarstranda.’

De politieman stopte een stukje kauwgum in zijn mond. Hij drukte het tegen zijn tandvlees als een pluk pruimtabak. Hij voerde de bewegingen automatisch uit terwijl hij nadacht over wat deze woorden betekenden. Het onderzoek belandde in een nieuwe en lastige fase.

‘Het monster,’ ging Schwenke verder, ‘het haarmonster dat je hebt opge-stuurd komt overeen.’

‘Almeli?’

‘Nee. De moordenaar van Almeli is nog steeds niet bekend. Het haar-monster komt overeen met de zaak-Senja. De man van wie de haren zijn, spoot zijn sperma tussen de witte billen van Signe Herring voordat hij haar vermoordde. Wat voor vent doet zoiets?’

‘Hij is psycholoog,’ zei Gunnarstranda. ‘Het meisje was zijn cliënt. Hij werd waarschijnlijk seksueel geprikkeld toen hij haar in behandeling had.’

‘En Veronika Undset?’

‘Zij was ook een cliënt van die man,’ zei Gunnarstranda stroef.

Schwenke floot veelzeggend.

Gunnarstranda dacht aan de persoon die hem het haarmonster had bezorgd en wilde het gesprek zo snel mogelijk beëindigen.

‘Als ik jou was, zou ik proberen zijn behandeling van Signe Herring nader te bekijken,’ zei Schwenke. ‘In het verhoor moet je ingaan op het verleden van die man. Er moet toch een reden zijn waarom hij verleid werd om te doen wat hij heeft gedaan.’

Geforceerd rustig antwoordde Gunnarstranda: ‘Bedankt, ontzettend bedankt, vooral omdat je hier tijd voor hebt vrijgemaakt en zo snel was.’

‘Nu ben je mij een dienst verschuldigd,’ zei Schwenke joviaal.

‘Zet hem op de lijst,’ reageerde Gunnarstranda en hij hing op.

Hij nam de hoorn meteen weer van de haak en belde naar Lena’s huis.

Geen antwoord.

Hij pakte zijn mobiele telefoon waarin hij haar mobiele nummer had opgeslagen. Hij ging over, maar ze nam niet op.

Hij stond op en liep snel de gang op en verder naar de koffiekamer, waar Emil Yttergjerde verdiept in een automagazine zat.

‘Lena?’

‘Die werkt vandaag thuis, geloof ik. Dat zei ze in elk geval toen ze wegging.’

‘Heb je Frølich gezien?’

Yttergjerde schudde zijn hoofd. ‘Hoezo?’

‘Een aanhouding.’

Yttergjerde sprong op van zijn stoel. ‘Wie?’

‘De psycholoog,’ zei Gunnarstranda gehaast.