Hoofdstuk 40

De zon scheen toen ik Asher Falls de volgende dag verliet. Ik vond het vreselijk om Thorngate achter te laten voordat ik klaar was met de restauratie, en nog vreselijker om weg te gaan nu Thane me harder nodig had dan ooit, maar het was te gevaarlijk voor me om te blijven. Als executeur van zijn grootvaders nalatenschap had Thane me ontslagen van mijn contractuele verplichtingen en beloofd om er persoonlijk op toe te zien dat de restauratie zou worden voltooid.

Hij, Tilly en Sidra waren alle drie naar de kade gekomen om Angus en mij uit te zwaaien. Tilly en ik hadden die ochtend samen Freya’s graf bezocht. Het was niet langer de eenzame plek die het ooit was geweest. Er was iets veranderd, en ik vroeg me af of de geest van mijn moeder eindelijk was overgegaan.

Tilly nam mijn beide handen in de hare. ‘Pas goed op jezelf, meisje.’

‘Dat zal ik doen, grootmoeder.’

Haar ogen glinsterden, en ze wendde vlug haar blik af.

Sidra stak haar arm door die van Tilly. Voorlopig zou ze bij haar logeren, en ik vond het een prettig idee dat ze het blauwe slaapkamertje van Freya zou gebruiken. Dat leek me op de een of andere manier gepast. Thane zou zijn intrek nemen in het huis van Covey, en ook dat klopte voor mijn gevoel helemaal.

Nadat ik afscheid had genomen van Tilly en Sidra, liep Thane met me mee naar de veerboot.

‘Daar zijn we dan,’ zei hij. ‘Terug waar het allemaal is begonnen. De cirkel is rond.’

‘Ik maak me zorgen om Sidra,’ zei ik. ‘Ik denk niet dat de dood van haar moeder en Ivy’s arrestatie helemaal tot haar zijn doorgedrongen.’

‘Misschien helpt de begrafenis daarbij,’ zei hij. ‘Ik zal goed op haar passen.’

‘En op Tilly?’

‘Natuurlijk, ook op Tilly.’ Hij bukte en krabde Angus achter de stompjes van zijn oren. ‘En pas jij op haar,’ zei hij tegen de hond.

‘Dat doet hij vast en zeker.’

Thane richtte zich op. ‘Weet je zeker dat je kunt rijden?’

Ik streek even met mijn hand over de beurse plek die de roeispaan op mijn slaap had achtergelaten. ‘Het is maar een bult, verder niets. Geen hersenschudding. Ik red me wel.’

‘Toch wilde ik dat ik je kon overhalen om te blijven. In elk geval een paar dagen. Ik vind het geen prettig idee dat je in je eentje op de weg zit. Het is te snel.’

‘Je weet dat ik niet kan blijven,’ zei ik zacht. ‘Het is hier te gevaarlijk voor me.’

‘Ik weet het.’

Het was echter niet alleen uit angst dat ik had besloten om terug te keren. Ik ging naar huis, waar ik thuishoorde. Dat begrepen we allebei. Net als Thane had ik nog iets af te handelen.

‘Thane… ik moet je iets vertellen over Harper… iets wat je grootvader me heeft verteld.’

‘Ik heb het al gehoord.’ Woede flitste over zijn knappe gezicht. ‘Trek het je niet aan, Amelia. Hij had het recht niet.’

‘Ik wilde dat er iets was wat ik kon doen.’

‘Dat is er ook. Ga terug naar Charleston en zorg dat je een manier vindt om gelukkig te zijn. Dat wens ik je toe.’

‘En ik jou.’

Hij stopte een lok haar achter mijn oor. ‘Misschien, als we elkaar eerder waren tegengekomen…’

‘Misschien. Maar alles gebeurt met een reden. En we zullen altijd met elkaar verbonden zijn. Je hebt mijn leven gered. Je hebt me teruggebracht van de andere zijde.’

Zijn ogen waren diepgroen in het zonlicht. ‘Als je me ooit nodig hebt…’

‘Andersom geldt hetzelfde.’ Mijn keel leek te worden dichtgeknepen. Dit was moeilijker dan ik had gedacht dat het zou zijn. ‘Ik zal je missen.’

‘Dit is geen definitief afscheid,’ beloofde hij. ‘We zien elkaar terug.’ Toen glimlachte hij, zodat de cirkel werkelijk rond was. Alleen wist ik deze keer dat er achter die bedrieglijk charmante glimlach een complexe man schuilging, met een groot hart. Iemand die hemel en aarde zou bewegen om de vrouw te vinden van wie hij ooit had gehouden.

Een poosje later stond ik bij de reling en zag ik het groepje op de kade steeds kleiner worden. Thane torende boven Tilly en Sidra uit, en ik wist dat ik me hem altijd zo zou herinneren. Niet als een Asher. Niet als een pion in het wrede spel van zijn grootvader. Maar als de beschermer van buitenbeentjes.

We zwaaiden een laatste keer, en toen, met Angus aan mijn zijde, draaide ik me om en richtte mijn blik op de andere oever, waar de weg naar huis ons wachtte.

Halverwege Bell Lake gaf mijn telefoon een piepje, ten teken dat er een sms binnenkwam.

Mijn hartslag versnelde toen ik het bericht van Devlin opende.

Er stond simpelweg: ik heb je nodig

* * *

Het derde deel van DE DODENRIJK-TRILOGIE is verkrijgbaar vanaf 25 december 2012.

Volg Harlequin op Facebook

www.facebook.com/harlequin.spanning