10

Noel Michael Petty bonkte bezweet en hijgend de trap van het hotel op en droeg het voorwerp voorzichtig mee in het camouflagejasje. De hal was bedompt, maar leeg. Petty haastte zich naar de hotelkamer, gooide de deur dicht en leunde er ademloos tegen aan. Niemand is me gevolgd. Niemand heeft me zelfs maar opgemerkt. Niet in het honkbalstadion, en ook niet op weg naar de Tenderloin.

Tja, als je als een engel ergens boven zweeft, word je onzichtbaar.

Vlug, de ketting op de deur. Maak ruimte op de tafel. Schuif de schaar en de krantenknipsels aan de kant. Laat de artikelen uit de sensatiebladen en de foto’s uit de glossy tijdschriften op de grond dwarrelen. Kom op adem.

Plechtig en voorzichtig vouwde Petty het camouflagejasje open om het voorwerp eruit te halen. Het was een stukje van het honkbalveld, een pol gras en aarde ter grootte van een cd. Petty legde het op tafel en streek over het gras alsof het zacht babyhaar was.

Ik heb gezegevierd.

Petty stapte achteruit, zette de groene legermuts af en knipte de televisie aan. De gebeurtenissen van vanavond waren historisch. Het was van levensbelang om er geen moment, geen prachtige seconde van te missen.

Kijk – het nieuws. Vertrouwde, spannende beelden verschenen op het scherm. Zwarte rook, al dat plakkerige bloed, Tasia’s dikke haar dat als een gouden komeetstaart om haar hoofd waaierde. Gillende mensen die van haar lichaam wegvluchtten. Tasia had het publiek de stuipen op het lijf gejaagd door op die manier te sterven. Stomme trut.

Searle Lecroix baande zich een weg door de menigte. Petty trok een lelijk gezicht.

Te laat, Searle. Ze is dood. Bij geen enkele man kan ze nog liefde uit zijn botten zuigen. We zijn vrij.

Vrij… Petty keek even naar het voorwerp. Het was een aandenken aan een verlossing, net als een stuk van de Berlijnse Muur.

Lecroix elleboogde zich een weg langs de gretige toeschouwers op het veld, onnozele onbekenden die een stukje van Tasia McFarland wilden hebben, die wilden kunnen zeggen dat ze erbij waren geweest. Maar het ging hun alleen maar om roem en sentiment. Ze zouden het nooit begrijpen. Tasia’s dood was geen ongeluk. Het was een overwinning.

Op het scherm liet Lecroix zich naast Tasia’s lichaam op zijn knieën vallen. Petty kromp ineen.

‘Searle, sufferd die je bent.’

De dood van een stomme trut zou hem niet zo mogen aangrijpen. Het was pijnlijk om te zien. Het deed af aan de overwinning.

Als je de roddels moest geloven, had Tasia Searle Lecroix haar bed in gelokt. Maar hij kon haar nooit hebben gekend. Het was onmogelijk dat hij zich aan haar had gegeven en iets terug had gekregen. Dat kon gewoon niet bij die labiele, aandachtsgeile halvegare die de president had geneukt om haar doel te bereiken.

Lecroix greep Tasia’s hand beet en smeekte: ‘Help haar.’

Gekwetst wendde Petty het hoofd af, maar Tasia’s gezicht verdween niet uit beeld. Vanaf de muren staarde ze de kamer in. Honderden foto’s, haar mooie gezicht, haar vuile blik, het duistere licht van haar ziel, starend, alwetend.

Petty staarde terug. ‘Maar je wist niet wat er ging gebeuren. Je weigerde te luisteren.’

Tasia had haar neus opgetrokken voor NMP. Daarna had ze NMP genegeerd. Ze had het lef gehad om NMP te berispen en te minachten.

Ondanks het hevige verdriet vormden Petty’s lippen een glimlachje.

Hou op. Je bent geen dikke fan met knikkende knieën. Je bent een deugdzame bewaker en beschermer van de waarheid en de Rechtvaardigen. Petty krabde onder een oksel.

De hotelkamer rook muf en bedompt, als een goedkoop toneelkostuum. Maar dit obscure hotelletje in Tenderloin was ook een soort toneel – een dekmantel. Hier zou niemand een zwevende engel zoeken.

Het nieuws schakelde over naar een persconferentie in het Witte Huis. Robert McFarland prees Tasia. Hij was lyrisch over haar talent.

De kick van de overwinning begon af te zwakken. Petty schudde het camouflagejasje uit en ging met een plof op het bed zitten. Een ruimhartig karakter… maakte McFarland soms een grapje? De president van de Verenigde Staten verheerlijkte St.-Tasia, de Heilige Trut.

Slet, dievegge, leugenares.

Haar hart was zo groot als de hemel. Met een kreun denderde Petty naar de tafel om het aandenken naar de televisie te gooien.

Dit was krankzinnig. Het was een… betovering. Dat kreng had zelfs de leider van de vrije wereld behekst.

Petty’s werk was allemaal voor niets geweest. De rattenkoning der politici, een man met een supergladde tong, een hypnotiseur, verspreidde de leugen. De mensen zouden hem geloven. ‘Haar hart was zo groot als de hemel’ – het zou door iedereen worden overgenomen. Ze zouden erdoor van mening veranderen, Tasia-fans worden. Het zinnetje zou onder de huid kruipen van mensen die beschermd moesten worden. Tasia, de hartendief, zou wéér wat stelen, net zoals ze van NMP had gestolen, alleen deed ze het deze keer vanuit haar graf.

Haar dood had de strijd niet beëindigd, maar juist feller gemaakt.

Petty hoorde een stem, gefluister, een belofte. Niet doorvertellen. Jij bent voor eeuwig mijn grote liefde. Sst.

Diepe ademhaling. Het werd tijd om Noel Michael Petty af te werpen. Tijd voor de camouflage die zorgde dat de Beschermer veilig en anoniem bleef. Die camouflage werkte ook op internet, waar niemand weet dat je lelijk en onbeduidend bent. Nu moest Petty de gedaante offline aannemen. Dag en nacht, zonder fouten te maken.

Petty liep naar de badkamer en ging voor de smoezelige spiegel staan. Vanaf dit moment heet je geen Noel meer. Je bent geen zweterige fan die de tournee door het hele land volgt. Je bent de grote man. NMP.

Tasia had het einde niet zien aankomen. Searle Lecroix ook niet, al had hij vanaf het podium naar haar staan staren. Als je de beelden op het journaal bekeek, zag hij het nog steeds niet. Tasia hield hem nog steeds in haar greep. En nu hypnotiseerde de president de mensen in het land om hen hetzelfde te laten geloven. Iemand moest er een einde aan maken.

Iemand moest Tasia voor eens en altijd ontmaskeren. Een einde maken aan de verering. Bewijzen zoeken, een scène maken en de leugenaars voorgoed het zwijgen opleggen.

Je bent NMP, de aartsengel, de ruige rotzak. Je bent het zwaard van de waarheid.

Je bent de grote man.