2

Met zijn vuisten beukte Rez op de glazen deur. ‘Tasia, doe in godsnaam open. Er zit niemand achter je aan.’

In zijn oor schreeuwde Andrejev tegen hem. ‘… een pistool. Rez, hou haar tegen.’

Rez legde zijn hand op zijn oortje. Tasia draaide zich om. In haar rechterhand had ze een pistool.

‘Wat krijgen we nou?’ vroeg hij.

Het was een zwaar wapen. Het was verdomme een automatische colt .45.

‘Is die van rekwisieten?’

‘Het is een echte,’ antwoordde ze. ‘Bij een spetterende finale draait het altijd om een vuurwapen.’

‘Op het witte doek, ja, maar niet in het echt. Leg dat ding weg.’

‘Jij denkt nog steeds dat dit een optreden is. Noem dit dan maar een solo met een ondersteuning van hoog kaliber.’

‘Als dat ding op iemands hoofd valt, worden we aan onze haren voor de rechter gesleept. Ik wil mijn baan liever houden.’ Hij rammelde weer aan de deur. ‘Je kunt geen wapen mee naar het podium nemen.’

Ze glimlachte nijdig. ‘Iedereen die bij deze stunt betrokken is heeft een wapen.’

‘Maar die zijn nep.’

‘Precies.’ Ze hield het pistool omhoog. ‘Mijn roem kan me niet beschermen. Alleen Samuel Colt kan dat. En mijn muziek, want de stem is machtiger dan het zwaard. Melodie, harmonie, contrapunt, tekst. Onthou dat voor als ze me te pakken krijgen. De waarheid zit in mijn muziek. Als een kogel naar de eerste plaats van de hitlijst, hiep hiep hoera.’

‘Er gebeurt niets, Tasia.’ Sussend hief Rez zijn handen op. ‘Leg hem alsjeblieft weg.’

‘Denk je dat ik gek ben? Ik laat hem heus niet vallen.’ Er blonk een koortsachtige blik in haar ogen. ‘Jezus, je denkt dus echt dat hij geladen is.’

Even leken haar wervelende haren op krioelende slangen, maar de enige aanwezige slangen bevonden zich in haar hoofd.

Vanuit de helikopter vroeg Andrejev: ‘Is het een rekwisiet? Rez?’

‘Geen idee.’

Tasia’s stem raakte hem scherp in zijn onderbuik, als een mes. ‘Nee, je hebt geen idee. Je hebt geen benul van wat zich daarbuiten afspeelt. Wat er op de loer ligt. Ik heb het over geweld. Ik heb het over propaganda van de daad. Ik heb het over een revolutie – je weet wel, we willen allemaal de wereld verbeteren.’

In zijn oor hoorde Rez de regisseur. ‘Wat is er aan de hand? Sodeju, Shirazi, waar is ze mee bezig?’

‘Tasia, leg dat wapen neer.’

Ze schudde haar hoofd. ‘Als ik dat doe, krijgt hij me te pakken. Dan is het jachtseizoen geopend. Autobommen in steden. Doodseskaders die vrouwen en kinderen neermaaien.’ Ze hield het pistool omhoog en draaide het in haar hand, alsof ze controleerde of alle onderdelen erop zaten. ‘Eerst dacht ik dat ze zoiets niet zouden wagen. Maar ik was naïef. Ik was een kind. Ik was verdomme een kind dat argeloos rondliep. Rond, rond, steeds weer opnieuw.’

‘Waar heb je het over?’

‘Martelaarschap.’

Rez voelde zijn knieën knikken.

‘Het gaat niet altijd om religie. Soms is het goddeloos en soms zitten er engelen achter in plaats van de duivel. En dit wapen komt van de bron, de alfa en de omega.’

Ze greep haar karabijnhaak en maakte hem vast aan de lus die aan de tokkelkabel hing.

‘Waarschuw de beveiliging,’ zei Rez in zijn portofoon. ‘Stuur ze door de skyboxen links en rechts van ons en pak haar.’

Tasia draaide zich abrupt om en staarde hem aan. ‘Ik heb het tegen hem gezegd. Hem gewaarschuwd. Hij heeft me dus gehoord. Maar nu hoort hij me nog een keer, een heel stuk harder.’

Jezus. ‘Kom op, T…’

Ze zwaaide lukraak met het wapen in zijn richting. Hij dook ineen. Ze draaide zich weer naar de menigte.

‘De geheime dienst zou het allang hebben onderzocht.’

O shit.

‘Maar zij beschermen me niet. Au contraire. Ik ben losbandig, loslippig en losgeslagen. Ik sta alleen en ze houden me in het vizier. Ik heb dus niets anders dan mijn muziek en mijn colt.’

Op het toneel ging de band over op het intro van ‘Bull’s-eye’. Precies op dat moment gingen de flessen kooldioxide aan het balkon open. Wolken witte rook kringelden om Tasia heen.

Shirazi staarde naar de loop van de colt. Er was geen enkele manier om erachter te komen of het wapen geladen was.

‘Tasia, als er een probleem is, moet je naar binnen komen en het verder aan de beveiliging overlaten. Je kunt niet met een pistool opkomen. Je jaagt het publiek de stuipen op het lijf.’

‘Welnee.’ Weer zo’n onheilspellende glimlach. ‘Let maar op.’

De regisseur schreeuwde in zijn oor. ‘Grijp haar.’

‘Ik doe mijn best. Heb je de beveiliging gebeld?’ Rez rammelde voor de laatste keer aan de glazen deur. Hij rende door de skybox, maakte de deur open en tuurde de gang in. Daar waren veel mensen aanwezig. Vlak bij de deur hing een beveiliger rond.

Rez trok met een armzwaai zijn aandacht. ‘Tasia heeft zich op het balkon opgesloten en begint te flippen. Ren door de skybox hiernaast en pak haar.’

Achter hem riep ze: ‘Rez, idioot die je bent. Straks komt hij nog binnen.’

De beveiliger haastte zich naar de aangrenzende skybox en bonsde op de deur. Rez rende terug naar de glazen deuren. Tasia’s gezicht was wazig in de wolken witte rook, maar ze zag er manisch en radeloos uit.

‘Dit mag ik niet laten gebeuren.’ Ze zette de microfoon van haar koptelefoon aan en gebaarde naar de mensen op de balkons van de aangrenzende boxen. ‘Hallo allemaal. Zin in een feestje?’

Verbaasd keken de mensen op. Ze gebaarde dat iedereen naar haar toe mocht komen, alsof ze een straatfeestje hield. Aarzelend bleven de toeschouwers op hun plaats.

‘Kom op!’

‘Wat krijgen we nu weer?’ vroeg de regisseur.

Er stond iemand op, op de voet gevolgd door een ander. Ze klommen over de lage wandjes die de balkons van elkaar scheidden, en daarna kwamen ze allemaal. Ze stroomden over de afscheidingen en verdrongen zich om haar heen.

‘Verdomme,’ schreeuwde Rez in zijn portofoon. ‘Ze omringt zich met mensen, zodat de beveiligers niet bij haar kunnen komen.’

Er gingen nog meer flessen kooldioxide open. Tientallen, honderden fans dromden om Tasia heen voordat ze in de witte rook verdwenen.

Op dat moment begreep Shirazi wat ze van plan was. ‘Tasia, nee.’

Hij pakte een stoel en sloeg ermee tegen de glazen deuren, die niet kapotgingen. De ruiten waren van extra dik veiligheidsglas, waardoor de klap nauwelijks een barst achterliet.

Het eerste vuurwerk werd afgestoken. Tasia draaide haar gezicht naar het podium en hief de colt op.