Epiloog

Skye stond bij de deur van de ziekenhuiskamer, wachtend op een teken van de vrouw in bed. Het was niet haar bedoeling om Jane van streek te maken. Ze wilde gewoon zeker weten dat het goed met Olivers vrouw ging. Jane was zoveel kwijtgeraakt – haar vertrouwen in de man van wie ze ooit had gehouden, de man van wie ze nu hield, de vader van haar dochter. Skye begreep wat die verliezen betekenden, hoe eenzaam je je kon voelen als je dacht dat je anders was dan alle anderen.

Aan een beweging in het bed zag ze dat Jane haar had opgemerkt. Nadat ze elkaar een paar tellen hadden aangekeken, wenkte Jane haar.

‘Kom binnen,’ zei ze.

Omdat Skyes rechterhand in het gips zat, droeg ze haar bos bloemen in haar linkerhand. Ze legde ze op het roltafeltje naast Janes bed en keek om zich heen. Tot haar opluchting waren er meer mensen die Jane bloemen hadden gestuurd. Ze lag nu al meer dan twee weken in het ziekenhuis, maar er stond een enorm boeket op haar nachtkastje en een kleinere bos bloemen in de vensterbank.

‘De grote bos is van Olivers ouders,’ legde Jane uit.

‘Lief van hen,’ zei Skye. ‘Hoe gaat het met hen?’

‘Ze hebben het heel moeilijk. Logisch, want ze zijn hun beide zoons kwijtgeraakt. Maar…’ Janes stem dreigde te breken. ‘…gelukkig verwijten ze mij niets. Ze weten inmiddels dat ze Oliver al die jaren verkeerd hebben beoordeeld.’ Haar stem werd zachter. ‘Dat hebben we allemaal gedaan.’

‘Ik ben blij dat ze je steunen.’

‘Deze tekening is van Kate.’ Met tranen in haar ogen hield Jane een kleurige tekening omhoog, waarop een vaas met bloemen stond. De meeste bloemen leken op tulpen.

‘Dat is het allermooiste boeket in deze kamer,’ zei Skye.

‘Vind ik ook.’ Een paar tellen bleef Jane naar de tekening staren.

‘Van wie is het boeket in de vensterbank?’

‘Mijn vriendin Danielle. We zijn collega’s.’

Skye knikte. ‘Ik hoorde dat je straks weer in de kapsalon mag komen werken.’

‘Klopt.’

‘Dat is fijn.’

‘Ik moet je mijn excuses aanbieden,’ zei Jane, de tekening van haar dochter opzij leggend.

‘Dat hoeft niet.’ Skye hief haar hand op. ‘Daarvoor ben ik ook niet gekomen. Ik wilde alleen even kijken hoe het met je gaat.’

‘Het komt goed met me, maar dat heb ik allemaal aan jou te danken. Ik gaf jou de schuld toen mijn leven verwoest werd, maar ik had Oliver de schuld moeten geven. Had ik toen maar gezien wie hij was, dan had ik verder kunnen gaan met mijn leven. Ik ben zwak en dom geweest.’ Jane trok een gezicht. ‘Ik ben niet half zo sterk als jij.’

‘Soms zien we alleen wat we willen zien, Jane. Dat gebeurt mij ook.’

‘Maar je hebt je best gedaan me te waarschuwen. Rechercheur Willis ook. H-het spijt me.’ Ze stak haar hand naar Skye uit.

‘Verwijt jezelf maar niets,’ zei Skye, haar hand pakkend.

Jane glimlachte door haar tranen heen. Daarna zette ze haar hoofdeinde wat hoger. ‘Ik hoorde dat jij en rechercheur Willis gaan trouwen.’

‘Van wie weet je dat?’

‘Van hem. Hij komt om de twee, drie dagen langs om te kijken hoe het met me gaat. Hij is dolblij met jullie trouwplannen en de baby.’

Een warm geluksgevoel maakte zich van Skye meester. ‘Ik ook,’ zei ze.

‘Wanneer is de grote dag?’

‘Over twee weken.’

‘Ik hoop dat jullie heel gelukkig worden.’

‘Dank je wel.’

‘Blijf je voor De Laatste Linie werken?’

‘Ik geloof dat mijn aanstaande echtgenoot zich wel met die gedachte heeft verzoend, maar het kostte enige moeite,’ antwoordde Skye lachend.

‘Vanwege de baby?’

‘Inderdaad. Ik blijf lessen geven en geld inzamelen, maar ik neem geen zaken meer aan,’ vertelde Skye. ‘In elk geval niet tot onze kinderen wat groter zijn.’

‘Ik ben blij dat je blijft. Ik denk erover een aantal lessen van jou te gaan volgen. Misschien kunnen die me helpen dit alles te verwerken.’

‘Dat lijkt me een heel goed idee.’ Met haar linkerhand haalde Skye haar visitekaartje uit haar tas. ‘Als je dit nummer belt, kun je informatie krijgen wanneer de lessen worden gegeven. Als je een lift nodig hebt, haal ik je wel op of vraag ik iemand anders om je te halen.’

‘Je bent een fantastisch mens,’ zei Jane, het kaartje aannemend. ‘Jij en rechercheur Willis zijn voor elkaar geknipt.’

‘We houden van elkaar,’ zei Skye bescheiden.

* * *

Bent u benieuwd hoe het verder gaat? Lees dan ook Riskant spel, deel 2 van DE LAATSTE LINIE.