Hoofdstuk 13

 

 

 

‘Hoe ging het gisteravond?’ informeerde Jasmine, terwijl ze haar hoofd om de deur van Skyes werkkamer stak.

‘Prima.’ Skye deed net of ze al haar aandacht nodig had voor de brief die ze aan het tikken was.

‘Is dat alles? Wil je er niet meer over vertellen?’

Skye trok een lelijk gezicht. Nadat ze die ochtend uit Davids appartement was weggegaan, had ze zich thuis gedoucht en omgekleed, maar ze had zich niet opgemaakt voordat ze naar haar werk was gegaan. Ze vroeg zich af of ze er net zo moe en chagrijnig uitzag als ze zich voelde. ‘Wat wil je dan horen?’ was haar wedervraag.

Jasmine liep op haar gemak de werkkamer binnen. Omdat een van haar ouders uit India kwam, had ze een prachtige bronzen teint en helderblauwe, amandelvormige ogen. Met haar een meter zestig en ranke lijf, dat nog geen vijftig kilo woog, was ze de kleinste en slankste van hen drieën. Ze kon alles eten wat ze wilde en kwam nooit een grammetje aan.

‘Je weet best wat ik wil horen. Ben je met hem naar bed geweest?’

Dat had Sheridan haar ook al gevraagd.

‘Nee,’ antwoordde Skye kortaf.

‘Niet?’

Jasmine klonk bijna net zo teleurgesteld als Skye zelf, maar Skye wilde er niet over praten. In plaats daarvan herlas ze de zin die ze zojuist had getikt. Het was een brief aan de commissaris van politie, waarin ze hem nogmaals vroeg naar een van hun benefietavonden te komen. Ze slaagde er echter niet in om zich te concentreren. ‘Hij gaat naar haar terug, zoals ik al dacht,’ mompelde ze.

‘Heeft hij dat gezegd?’

‘Min of meer.’ Even overwoog Skye om ook te beginnen over het telefoontje van Lynnette. Dat gesprek zat haar nog steeds dwars, omdat Lynnette had gesuggereerd dat ze bewust bezig was andermans echtgenoot af te pakken. Skye was echter altijd uit Davids buurt gebleven toen hij nog getrouwd was. Ze hadden elkaar alleen gesproken in verband met Oliver Burke. Maar waarom zou ze nu klagen over Lynnette? Het deed er allemaal niet meer toe. Ze had besloten haar gevoelens voor David diep weg te stoppen. Tot Sheridans ergernis had ze Charlie al gevraagd voor de benefietavond, en Charlie had ja gezegd.

‘Die rechercheur is niet goed wijs,’ zei Jasmine, terwijl ze met een plof op Skyes bank ging zitten.

‘Als David iets belooft, doet hij het ook.’

‘Wil je daarmee zeggen dat je hem uit je hoofd probeert te zetten?’

Concentreer je op de brief. Probeer de volgende zin te tikken. Anders ziet Jasmine dat je bijna in tranen uitbarst als je die vraag moet beantwoorden, dacht Skye.

‘Natuurlijk,’ antwoordde ze dapper. ‘Ik ben niet achterlijk.’

‘Het is niet achterlijk om van iemand te houden. Het lijkt me heerlijk om verliefd te worden.’

Bij die opmerking scheurde Skye haar blik los van haar computerscherm. ‘Zelfs als je verliefd zou zijn op een man die niet van jou houdt?’

‘Ja. Alles lijkt me beter dan die leegte die ik nu voel.’ Met een zucht leunde Jasmine achterover, kijkend naar de foto’s boven de bank. ‘Dit vind ik ongezond, Skye,’ zei ze, wijzend op de foto’s.

Achter haar bureau was Skye aan de volgende zin begonnen. Ze schreef dat ze de commissaris tijdens zo’n avond graag zouden eren voor alles wat hij voor de gemeenschap had gedaan. ‘Waarom?’ vroeg ze.

‘Je hebt psychopaten aan de muur gehangen. Vind je het niet vervelend dat zij de hele dag naar je staren?’

Peinzend keek Skye naar de foto’s. ‘Vaak wel, ja,’ bekende ze. ‘Maar ze prikkelen me om door te gaan. Zij zijn de reden dat ik elke dag op kantoor kom, in het volle besef dat ik nooit veel geld zal verdienen, nooit volledig veilig zal zijn en nooit kan vergeten wat ik heb gezien en gehoord.’

Jasmine stond op. ‘Je bent in een gezellige stemming vandaag.’

Logisch, met zulke onderwerpen, dacht Skye. ‘Is er nog nieuws over de man die dat meisje in Fort Bragg heeft vermoord?’ vroeg ze.

‘Nee.’ Jasmine liep naar de deur.

‘Ik weet zeker dat ze hem vinden,’ zei Skye, die zich schuldig voelde dat ze zo met haar eigen problemen bezig was.

Bij de deur draaide Jasmine zich naar haar om. ‘Hij werkt in de houtzagerij.’

Skyes glimlach bevroor op haar gezicht. ‘Hoe weet je dat?’

‘Ik zie de zagen steeds voor me. Telkens wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik zagen. Lawaaierig, oorverdovend, de ene boomstam na de andere die in planken wordt gezaagd.’

‘Heb je de politie gebeld?’

‘Natuurlijk.’

‘Geloven ze je?’

‘Waarschijnlijk niet, maar ze hebben beloofd bloedmonsters te nemen van elke werknemer die bereid is aan hun onderzoek deel te nemen.’

‘Hebben ze al een DNA-profiel?’

‘Nog niet, maar ze hebben sperma op het lichaam gevonden, en dat wordt nu verder onderzocht.’

Skyes gezicht vertrok bij het idee dat er op zo’n klein meisje sperma was gevonden. De gedachte was zo walgelijk dat ze even diep moest ademhalen om de schuldige niet hardop te vervloeken. ‘Als de dader inderdaad in die houtzagerij werkt, zal hij wel weigeren aan het onderzoek mee te werken.’

‘In dat geval wekt hij waarschijnlijk de interesse van de politie en kunnen ze hem misschien dwingen om mee te werken.’

Aandachtig bestudeerde Skye het gezicht van haar vriendin. Ze had Jasmines gave altijd heel bijzonder gevonden, maar ook een beetje angstaanjagend. ‘Kun je ook zeggen waar de man werkt die mij achtervolgt?’ vroeg ze voor de grap.

Bezorgd fronste Jasmine haar wenkbrauwen. ‘Word je gevolgd?’

‘Die indruk heb ik soms, ja. Ik weet niet precies wat er aan de hand is.’

De rimpel op Jasmines voorhoofd werd dieper. ‘Rijdt hij soms in een oude Jaguar?’

Skyes hart sloeg een slag over. ‘Wat? Zie je soms een oude Jaguar in je hoofd?’

‘Nee.’ Jasmine moest even lachen om hun miscommunicatie, maar de glimlach verdween gauw weer van haar gezicht. ‘Sheridan vertelde dat er gisteravond een oude Jaguar voor haar huis stond. Dat vond ze eng, omdat de bestuurder urenlang haar appartementencomplex bestudeerde.’

‘Daar heeft ze vanochtend helemaal niets over gezegd!’

‘Ze dacht vast dat het incident niets met jou te maken had, en ze wilde je niet belasten nu jij je ook al zorgen maakt over Burke,’ zei Jasmine.

‘Jullie zouden groot gevaar kunnen lopen als jullie mij beschermen, Jasmine,’ waarschuwde Skye.

Het bleef even stil. ‘Soms is het moeilijk om te kiezen,’ zei Jasmine. ‘Wanneer maak je iemand voor niets bang? Wanneer gaat onze waakzaamheid over in paranoia, of raken we overstuur als dat niet nodig is?’

Het is altijd beter om op je hoede te zijn, dacht Skye. Ze had nu echter geen zin in een discussie. ‘Heeft ze de bestuurder goed kunnen zien?’

‘Ze zag alleen maar dat hij een sikje had. En piercings in zijn oren, waardoor hij grote gaten in zijn oorlellen had.’

Natuurlijk dacht Skye meteen terug aan de man in het restaurant. ‘Verder nog iets?’

‘Hij gedroeg zich alsof hij gezien wilde worden.’

‘Heeft ze zijn nummerbord kunnen noteren?’

‘Dat heeft ze wel geprobeerd,’ antwoordde Jasmine. ‘Zij en haar buurvrouw zijn naar buiten gelopen, maar hij had zijn kentekenplaten van de auto gehaald. Toen hij wegreed, zwaaide hij lachend met de achterkant van een van de platen naar Sheridan.’

Onwillekeurig keek Skye naar de foto’s aan de muur. Hoorde deze man in dit rijtje thuis?

Nee. Op het briefje hadden Burkes initialen gestaan. Waarschijnlijk was de man in de Jaguar gewoon een ex-gevangene die een klusje voor Burke klaarde. Iemand die een paar dollar verdiende, geen man die een persoonlijk appeltje te schillen had. Desondanks was hij gevaarlijk, omdat hij door Burke was gestuurd.

 

‘Papa, jij bent aan de beurt.’

Met de controller van de PlayStation in zijn hand probeerde David zich op het videospelletje te concentreren. Zijn gedachten waren echter mijlenver weg. Die middag was hij net iets te laat op school gearriveerd, waardoor Jeremy al naar huis was gegaan. Toen hij daar arriveerde, weigerde Lynnette met hem te praten. Waarschijnlijk had Jeremy zijn moeder dus al verteld over de ontmoeting met Skye. Hij hoopte maar dat de jongen niets over het ondergoed had gezegd, maar waarschijnlijk had hij dat wel gedaan.

Verder had hij een paar uur geleden een telefoontje van Sheridan gehad. Ze had hem verteld dat er een kerel bij haar appartement had rondgehangen, die zich verdacht gedroeg. Dat zat hem dwars, want het signalement voldeed precies aan de beschrijving die Skye van de jongeman in het restaurant had gegeven.

Hij had het bureau gebeld, de adressen van Sheridan en Jasmine doorgegeven en gevraagd of er in hun buurt extra kon worden gepatrouilleerd. Skye woonde te ver van de bebouwde kom. Om haar te beschermen, had hij het kantoor van de sheriff moeten bellen. Gelukkig was de hulpsheriff die hij had gesproken een vriendelijke, behulpzame man. Hij had beloofd dat hij regelmatig een kijkje zou nemen en goed zou opletten of hij een witte Jaguar zag.

Desondanks was David nog niet helemaal gerustgesteld. Het liefst zou hij zelf naar Skyes huis willen rijden om te kijken of alles in orde was. Meestal vond hij het heerlijk om bij Jeremy te zijn, maar vandaag was hij onrustig.

‘Pap, je laat je auto over de kop vliegen. Nu ben je alweer dood!’ riep Jeremy lachend uit. ‘Je speelt echt heel erg slecht vandaag.’

Dat kwam omdat de échte dood David dwarszat. Hij had een poging gewaagd Skye te bellen en haar te vertellen dat Burke met steekwonden in het ziekenhuis lag, maar hij had haar antwoordapparaat gekregen. Ze nam haar mobieltje niet op, en een vrijwilliger van kantoor wist niet waar ze naartoe was. David achtte het niet uitgesloten dat ze naast die vrijwilliger stond en gebaarde dat ze er niet was, dus hij deed zijn best om zich niet te veel zorgen te maken. Toch zou het prettig zijn geweest als ze hem had teruggebeld.

Hij schrok op van het geluid van de telefoon. Tot zijn teleurstelling was het Tiny. ‘Hoe is het met Burke?’ informeerde hij.

‘Bleek, miezerig en zwak. Niet erg veranderd door de steekwonden, dus,’ antwoordde Tiny.

David schoot in de lach. Het was prettig om iets van de spanning te ontladen. Toch wist hij dat hij eigenlijk serieus zou moeten zijn. Het feit dat Burke er niet als een moordenaar uitzag, maakte hem alleen maar gevaarlijker. ‘Ben je in San Quentin nog iets wijzer geworden?’ vroeg hij.

‘Ja. De dader, T.J., wilde met alle plezier met me praten.’

‘Wat zei hij?’

‘Dat Burke geobsedeerd is door Skye Kellerman. Hij knipte alle artikelen over haar uit, had het vaker over haar dan over zijn gezin en had seksuele fantasieën waarin zij de hoofdrol speelde,’ vertelde Tiny. ‘Hij had een schrift waarin hij foto’s van haar plakte. T.J. wilde er vijftig dollar onder verwedden dat hij haar nog vóór de zomer vermoordt.’

David had het gevoel dat zijn hart stilstond. ‘Heb je gezegd dat we hem in de gaten houden om dat te voorkomen?’

‘Min of meer, maar volgens hem maakt dat niet uit. Hij zegt dat zelfs een lijfwacht haar niet kan redden,’ vertelde Tiny. ‘Volgens hem zal Burke gewoon het goede moment afwachten en dan toeslaan.’

Davids gedachten dwaalden af naar Eugene Zufelt. Als Oliver achter dat sterfgeval had gezeten, was hij al vroeg met moorden begonnen. Sindsdien waren zijn aanvallen steeds gewaagder geworden, tot hij zijn slachtoffers in hun eigen huis had vermoord – slachtoffers die hem niet eens zo goed kenden als de mensen die eerder het doelwit van zijn haat waren geweest. Kwam dat omdat hij zijn woede op een bepaalde groep richtte? Jonge, aantrekkelijke vrouwen die hem een blauwtje hadden laten lopen?

‘Had T.J. nog meer te vertellen?’

‘Hij had een heel interessant verhaal, ja.’

‘Vertel.’

‘Ik weet natuurlijk niet in hoeverre ik een gevangene moet vertrouwen, maar volgens T.J. is Oliver vorig jaar goed bevriend geraakt met een andere gevangene, Larry Millwood. Hun relatie was érg hecht, als je begrijpt wat ik bedoel,’ zei Tiny.

‘Hadden ze een seksuele relatie?’

‘Volgens T.J. wel. Maar daar kwam abrupt een einde aan toen Burke ontdekte dat Larry hem belachelijk maakte in het bijzijn van een andere man, met wie Larry ook een relatie had.’

‘Wat gebeurde er toen?’

‘Burke deed of er niets aan de hand was, want hij is nu eenmaal een trotse man. T.J. was er echter van overtuigd dat hij inwendig kookte. Hij lag urenlang wakker en schreef van alles op in zijn schrift. Ook maakte hij er tekeningen bij.’

Alweer, dacht David.

‘Kort daarna stal Burke iets van Enrique, een gewelddadige gevangene die levenslang had gekregen. Hij gaf het voorwerp aan Larry cadeau,’ vervolgde Tiny. ‘Toen Enrique vervolgens van Oliver hoorde dat Larry het voorwerp in zijn bezit had, nam hij aan dat Larry het had gestolen en was hij zo kwaad dat hij hem tijdens het luchten vermoordde.’

David floot tussen zijn tanden. ‘Mijn hemel, wat meedogenloos.’

‘Typisch iets voor Oliver. Sterker nog, volgens T.J. deed hij of de dood van zijn minnaar hem niets kon schelen. Hij grijnsde toen hij het nieuws hoorde en boog zich weer over zijn schrift.’

‘Ja, hij schrijft nogal graag.’ In het kort bracht David zijn collega op de hoogte van het schrift dat eerder was gevonden.

Tiny was niet verbaasd. ‘Dat moet net zoiets zijn geweest als het schrift waar T.J. het over had,’ zei hij. ‘Volgens hem zat Burke bijna elke avond aantekeningen te maken, meestal in geheimschrift.’

‘Heeft hij ook aantekeningen in de gevangenis achtergelaten?’

‘Helaas niet.’

‘Wat denk je?’

‘Ik denk dat je gelijk hebt. Volgens mij is Burke een moordenaar.’

‘Heb je naar Eugene Zufelt geïnformeerd?’ vroeg David.

‘Ja. Hij zat flink onder de pijnstillers, maar hij reageerde wel op de naam,’ vertelde Tiny. ‘Hij keek me bevreemd aan en moest toen glimlachen. “Ja, ik heb Eugene gekend”, zei hij. “Dat was een vriend van me”.’

‘Eugene noemde hem op school een flikker en sloeg hem in elkaar,’ vertelde David.

‘Leuke vriend.’

‘Een paar jaar later is hij bij een bizar ongeluk in een zwembad omgekomen.’

‘Op een of andere manier verbaast me dat niets. Zeker niet omdat je al had gevraagd of ik wilde natrekken of Burke op zijn begrafenis was geweest.’

‘En?’

‘Hij was erbij.’

‘Gaf hij dat zomaar toe?’

‘Ja.’

‘Interessant.’ Hoewel David er niet met zijn gedachten bij was, knikte hij glimlachend naar zijn zoon, die hem trots zijn score in het videospelletje liet zien.

‘Hoe heeft hij die moord gepleegd?’ wilde Tiny weten.

‘Dat weet ik nog niet, maar ik denk dat ik maar eens met Eugenes ouders ga praten.’

‘Weet je waar je hen kunt vinden?’

‘Ze stonden helaas niet in het telefoonboek. De enige Zufelt die ik kon vinden, was een ver familielid dat alleen maar wist dat ze verhuisd waren. Hij wist niet waar ze nu wonen.’

‘Jammer.’

‘Hij zou eens bij zijn familie navragen of zij iets meer wisten. Als ik iets hoor, bel ik je.’

‘Dank je.’

‘Is T.J. na de moord op Larry niet bang voor zijn eigen hachje geworden?’ vroeg David.

‘Hij zegt dat hij in de bak meer vrienden heeft dan Larry ooit heeft gehad.’

‘Stel dat die vrienden niet zo loyaal zijn als hij denkt…’

‘Dat zei ik ook, maar hij haalde zijn schouders op. Zelfs dan was het allemaal de moeite waard geweest, zei hij. Volgens hem had hij nog nooit zo’n achterbakse, uitgekookte klootzak als Burke ontmoet.’

‘Hm, en dat zegt de ene moordenaar over de andere,’ zei David, kijkend naar zijn schoenen.

‘T.J. vindt dat zijn daad in een andere categorie valt. Hij heeft iemand vermoord, maar hij zegt dat hij nooit een vrouw zou aanvallen,’ meldde Tiny. ‘Hij heeft iemand gedood die zijn moeder in elkaar had geslagen.’

‘Heeft hij levenslang gekregen?’

‘Ja, het was allemaal tamelijk bloederig. Hij had alles keurig uitgedacht en heeft zijn best gedaan om alles te verdoezelen.’

‘Dan was hij waarschijnlijk een gevaarlijke celgenoot voor een veroordeelde verkrachter.’

‘Alle gevangenen in San Quentin zijn gevaarlijk,’ was Tiny’s mening. ‘T.J. is een heethoofd, maar volgens mij is hij geen psychopaat.’

David stak zijn duim op naar Jeremy, die een bijzonder hoge score had gehaald. ‘Heb je Jane nog gezien?’ informeerde hij.

‘Ja, ze zat handenwringend naast Burkes bed naar buiten te kijken.’

‘Had zij nog iets te zeggen?’

‘Ze zei: “Het is ongelooflijk wat dat mens me allemaal heeft aangedaan”.’

‘Over wie had ze het?’

‘Skye, neem ik aan. Jane had verder geen zin om met me te praten, en ze leek erg van streek te zijn.’

Ondanks alles had David wel een beetje medelijden met Burkes vrouw. Voordat ze een affaire met Noah was begonnen, was haar enige fout geweest dat ze met de verkeerde man was getrouwd. Hij had ook medelijden met de familie van Burke. Alle publiciteit en Olivers veroordeling waren vernederend geweest, maar ze hadden hem niet laten vallen. Het probleem was dat ze weer tot in het diepst van hun ziel geraakt zouden worden als Oliver inderdaad een berekenende seriemoordenaar bleek te zijn.

‘Bedankt voor al je moeite,’ zei hij. ‘Ik moet zo ophangen, want Jeremy wacht op me.’

‘Oké, maar ik wil nog één ding weten.’

‘Wat dan?’

‘Hoe gaat het tegenwoordig tussen jou en Lynnette?’

‘Weinig verandering,’ antwoordde David. ‘Waarom vraag je dat?’

‘Ze heeft me een paar uur geleden gebeld om te vragen of jij het bed deelde met Skye Kellerman.’

David had een paar seconden nodig om die mededeling te verwerken. Toch wist hij dat hij zoiets vroeg of laat had kunnen verwachten. ‘Wat heb je gezegd?’

‘Dat ik het niet weet.’

Jeremy gooide zijn controller opzij en keek naar zijn vader. ‘Papa, gaan we ergens een ijsje eten?’

Voor de zoveelste keer moest David zijn aandacht verdelen tussen het telefoongesprek en zijn zoon. ‘Even wachten,’ zei hij, terwijl hij zijn hand ophief.

‘Nou?’ vroeg Tiny. ‘Ga je met haar naar bed?’

‘Nog niet.’ Na die woorden hing David op.

‘Papa, gaan we een aardbeiensorbet eten?’ informeerde Jeremy hoopvol.

Het lukte David niet om Skye uit zijn hoofd te zetten, maar hij kon zijn zoon wel op een ijsje trakteren. ‘Goed idee,’ zei hij.

 

Genietend liet Skye zich verder in het geurige badwater zakken, waarbij ze zorgde dat haar iPod niet nat werd. Ze had al zo lang op de automatische piloot gefunctioneerd dat dit halfuurtje ontspanning echt als een luxe voelde. Misschien had ze haar tijd nuttiger kunnen besteden, maar nu dacht ze tenminste even niet aan het feit dat het vrijdagavond was en dat Burke waarschijnlijk thuis was.

Het was ook prettig om aan de jurk te denken die ze voor zaterdagavond had gekocht. Het was een klassieke halterjurk in een soepele, zeegroene stof, die zich om haar lichaam plooide en ter hoogte van de enkels enigszins uitwaaierde. Ze wist dat ze er mooi in uitzag, maar ze had met opzet geen diep decolleté of hoge zijsplitten gekozen. Simpel en elegant, dat was waar ze op uit was geweest.

Natuurlijk had ze niet veel zin meer in het feest nu David niet meeging, maar na een nacht in zijn bed, zonder dat hij zelf naast haar lag, had ze besloten dat ze wilde openstaan voor andere mannen. Ze leefde te veel in het verleden, en het werd tijd om naar de toekomst te kijken. Ze moest weer een poging wagen de herinneringen aan Burkes aanval voorgoed uit te wissen.

Soms had ze het niet eens in de gaten als ze terugviel in haar oude angsten. Nu had ze echter door dat het niet zo goed met haar ging, en ze wilde bewust op zoek naar liefde en vriendschap. Ze wilde weer een aantrekkelijke vrouw zijn. Zodra ze uit bad kwam, zou ze op internet nieuwe manieren zoeken om haar haren op te steken en zich op te maken. Ze zou er zelfs haar dagelijkse fitnessoefeningen voor overslaan. En als ze dan toch achter haar computer zat, kon ze misschien ook even kijken of er interessante datingsites waren.

Natuurlijk moest je oppassen met vriendschappen die via dat soort sites ontstonden, maar het was een begin, en Skye vermoedde dat ze zich bij haar eerste passen op het liefdespad juist prettiger voelde als ze zich achter een e-mailadres kon verschuilen. Als ze op zo’n site iemand ontmoette die haar interesseerde, zou ze eerst zijn verleden en achtergrond natrekken voordat ze een afspraak met hem maakte. Als hij haar dan nog boeide, zou ze een lunchafspraak in een restaurant maken.

Hoewel ze zich er lang tegen had verzet, voelde haar besluit om haar horizon te verbreden als een opluchting. Nu ze terugkeek op de afgelopen drie jaar, vroeg ze zich af hoe ze haar isolement en haar eenzaamheid had overleefd. Eigenlijk was het wel ironisch dat ze had besloten om uit haar schulp te kruipen op de dag dat Burke werd vrijgelaten. Hij had zoveel invloed op haar leven gehad dat hij een hele nieuwe tijdbalk had gecreëerd. Alles wat langer dan drieënhalf jaar geleden was, viel in de periode v.B. – vóór Burke. De afgelopen drie jaren waren in haar hoofd n.B. – na Burke.

In de periode v.B. was ze duidelijk veel vrolijker en ontspannener geweest. Vanaf vandaag had Burke echter een tweede kans gekregen. Het werd tijd dat Skye die ook kreeg.

Ze zette de warme kraan aan om het badwater nog wat warmer te maken. Daarna leunde ze achterover en luisterde naar het nieuwste nummer van Chris Daughtry.

Welke sieraden zouden mooi bij haar nieuwe jurk passen? Ze dacht erover na terwijl de waterdamp haar badkamer in kringelde. Opeens schoot ze echter recht overeind, omdat ze iets had gehoord. Het was een bepaalde trilling die het bloed in haar aderen liet stollen.

Ze wist heel zeker dat ze alle deuren en ramen goed had afgesloten. Sterker nog, ze had alles twee keer gecontroleerd. Daarna had ze de alarminstallatie ingeschakeld, en die was niet afgegaan. Waarom had ze dan opeens het gevoel dat ze niet meer alleen was?

Ze haalde haar oortelefoontjes uit haar oren en draaide de warme kraan dicht. Behalve het geluid van de iPod, dat nu blikkerig en ver weg klonk, hoorde ze niets. Ze rook echter wel iets – sigarettenrook.

Was het haar verbeelding? Stak de oude paniek weer de kop op? Ze dacht van niet…

‘Sheridan? Jasmine?’ riep ze.

Haar vriendinnen waren de enigen die een sleutel van haar huis hadden, voor het geval ze zichzelf buiten sloot.

Maar Sheridan en Jasmine rookten niet…

Er kwam geen reactie.

Ze stond op, zette haar iPod af en spitste haar oren. Buiten huilde de wind om het huis, maar verder hoorde ze niets. Alleen het bonken van haar hart verbrak de stilte…

Haastig stapte ze op de badmat. Ze pakte een grote handdoek en wikkelde die strak om zich heen. Meestal had ze wel een wapen bij de hand. Ze had er een in haar nachtkastje, een in haar tas en een in de kast in de gang. In de badkamer lag echter niets. Hier zat ze als een rat in de val, want het enige raam zat boven haar hoofd en was heel smal. Zelfs als ze een manier kon bedenken om het dikke glas kapot te slaan, zou ze zich nooit naar buiten kunnen wringen.

Ze deed haar ogen dicht en dwong zichzelf om diep door haar neus adem te halen. Ze wilde heel zeker weten dat ze een sigaret rook.

Ja – geen twijfel mogelijk. Ze had het zich niet verbeeld. De geur was net zo echt als de druppels die van de kraan in het bad vielen.

Haar vingers hielden de rand van de handdoek krampachtig beet. Niemand in haar omgeving rookte. Jasmine had het als tiener wel gedaan, maar ze had al jaren geen sigaret meer aangeraakt.

Op haar tenen sloop Skye naar de deur, in de hoop dat ze haar pistool in de slaapkamer kon bereiken. De vloer kraakte onder haar voeten, en dat maakte haar nog nerveuzer dan ze al was. Denk na, zei ze tegen zichzelf. Je bent niet zo kwetsbaar als vroeger. Inmiddels ben je getraind.

Hoewel ze zichzelf probeerde op te peppen, wilde haar lichaam niet meewerken. Haar handen beefden zo hevig dat ze het liefst in een hoekje wilde wegkruipen.

Niet weer, schreeuwde een angstige stem in haar binnenste. Ik kan het niet!

Ze wist echter dat er niets anders op zat. En als Burke haar toch wilde aanvallen, had ze het liefst dat hij het meteen na zijn vrijlating deed. Dan hoefde ze tenminste niet de rest van haar leven over haar schouder te blijven kijken.

Gespannen tuurde ze de gang in. Ze zag niets, maar ze hoorde een geluid. Waar? In de keuken? Ze had het idee dat er iemand zachtjes door haar huis sloop, maar hij was bijna niet te horen. Hoe was hij erin geslaagd haar alarminstallatie te omzeilen? Misschien was dat niet eens zo moeilijk geweest. Misschien had hij alleen maar een draadje hoeven doorknippen.

Ze glipte de badkamer uit en haastte zich naar haar slaapkamer, waar ze haar pistool uit haar nachtkastje pakte.