'Je wilt er drie dagen over nadenken of je weer bij ADO wilt voetballen?' Het lachen van het hoofd Opleiding gaat over in hoesten. Een jongen die bedenktijd eist, dat heeft-ie nog nooit meegemaakt. Niels (14) haalt zijn schouders op. Twee jaar geleden stuurden ze hem nog weg van deze opleiding. Was maar beter ook, al zijn zelfvertrouwen was de middenvelder kwijt. 'Waaróm nou?' hoort hij ze nog zuchten langs de zijlijn bij elke actie. Bang om fouten te maken, speelde hij zijn spel niet meer. Om zich een houding te geven, hielp hij na afloop van de training ijverig mee met opruimen. Oudere jongens in de D-selectie bluften die onzekere jongen af, in een kleedkamer die soms ongemakkelijk aanvoelde. Terug bij de amateurs van zijn oude Quick hervond hij zijn plezier. Dat ontging ADO niet. Of-ie terug wil komen. Niels twijfelt ernstig. 'Jullie zagen het toen verkeerd,' denkt hij. Erg op zijn gemak voelde hij zich twee jaar geleden bij deze club niet. 'Misschien zijn zij niet veranderd, maar jij wel,' zegt vader Gerrit. 'Jij bent nog steeds sociaal, bezig met anderen. Maar meer als leider nu.'

Niels is opnieuw een van de jongsten van de ploeg, maar dit keer flink gegroeid en kopsterk. Maurice Steijn, de trainer van ADO B2 maakt van hem een centrale verdediger. De gymnasiast die op school een jaartje overslaat, straalt ook op het veld rust uit, gezag.

Er zijn nogal wat fracties en kleuren in de ploeg. 'Hou ze bij elkaar Niels', zegt de coach terwijl hij hem de aanvoerdersband omdoet. Omgeven door Haagse straatvechters die de knop omzetten zodra ze tussen de krijtlijnen stappen, pakt Niels zelden een kaart. In een hectische pot tegen SC Heerenveen maakt de coach de explosieve Donny even aanvoerder. De scheids geeft aanvoerders namelijk minder snel een kaart. 'Maar Niels: jij blijft de baas.' Typisch Haagse truc, aan Niels welbesteed. 'Zegt u het maar scheids,' slijmt hij als de grensrechter het niet meer weet. 'Frank dat is toch geen corner jongen!' brult hij. Tijd om te voetballen is er niet tegen de Friezen, als een inschuivende nummer 4 opstomen op het middenveld al helemaal niet. 'Inzakken!' brieft hij de opdracht van de zijlijn weer door, jaagt zijn middelmatige ploeg op naar een welverdiende 0-0.

Tegen FC Groningen gaat opnieuw het mes erop. Met aanvoerdersband haalt Niels hard door, pakt geel, voorziet kort daarop een doorgebroken speler van een body check. De scheids stormt op hem af, grijpt naar zijn borstzak, ontspant door Niels' kalme, intelligente blik en zegt: 'Ik spaar je.' Na FC Groningen verslaat ADO ook koploper Ajax, het sterrenteam waar het broertje van Wesley Sneijder en nog zeven jongens al echte contracten op zak hebben en salarissen verdienen van 2500 euro. 'De lichting 1991 geldt als middelmatig, dit ADO degradeert,' wist iedereen nog van de zomer. Nou, met wat discipline en taakopvatting komen ze anders aardig ver. Wat dat aangaat zitten de coach en Niels op één lijn. Samen nemen ze elke vrijdag de opstelling van zaterdag door. Al weken probeert de coach de zwakke linkerflank op scherp te zetten. Niels verbaast zich daarover. Je kunt als B-junior toch zelf in de spiegel kijken?

Slechte resultaten tegen hekkensluiters RKC en Willem II. Het dreigend faillissement van ADO hangt als een schaduw over de spelersgroep. Niels ziet zijn team worstelen, verbijt zich. Volgend seizoen komt hij amper aan spelen toe —als eerstejaars bij de A-selectie zal hij een stapje terug moeten doen in hiërarchie. Kun je rustig je gymnasiumdiploma halen, zegt Gerrit.

Maar Niels wil niet stilstaan, hij wil sneller. Hij rijdt in zijn derde versnelling links op de snelweg, terwijl rechts van hem wordt gasgegeven. Gerrit regelt op school dat hij uren kan laten vallen, zodat hij in plaats van vier, zes keer per week kan trainen. Niels (16) verlangt soms naar een topclub. Al die onrust van ontevreden ouders van reservespelers, ontslagen trainers. Maar scouts melden zich niet bij de familie Van Pelt, alleen zaakwaarnemers. Op de avond voor zijn zestiende verjaardag krijgt hij een e-mail met een keurige felicitatie van spelersagent Duncan Smit, de man die de transfer van Robben van Chelsea naar Real afrondde. Hij volgt Niels al langer. In een imponerend accountancykantoor pal naast het Vredespaleis zijn Niels en zijn ouders al eens wezen praten. 'Dit gesprek vindt niet plaats,' werd toen benadrukt, want Niels was nog geen zestien. Hijzelf was niet erg onder de indruk. 'Zo nu horen we erbij', zei hij licht spottend toen ze buiten stonden.

'Zie het spelen bij ADO als iets positiefs,' zegt Duncan tegen Gerrit. 'Zolang Niels een van de beteren is, valt hij des te meer op tegen grote clubs. En Gerrit, het gras is elders altijd groener. Bij grote clubs is het niet veel beter hoor, ook daar kan hij stil komen te staan in zijn ontwikkeling. Bij ADO breekt tenminste eigen jeugd door in het eerste —geld om spelers te halen is er niet, ha ha!'

Niels en zijn ouders kiezen voor rust in de tent. 'De komende anderhalf jaar gaan wij niet bewegen,' zeggen ze tegen zaakwaarnemers die blijven informeren. 'Niels gaat zijn diploma halen, daarna economie studeren in Rotterdam en ondertussen blijft hij zo goed mogelijk bij ADO presteren.' Hij neemt extra fitnesstraining op maandag en op woensdag krijgt hij individueel pass- en trapwerk van Cock Jol, broer van Martin en bekende van Duncan. Want vooral aan zijn linkerbeen mag Niels wel wat doen. Als hij dat gebruikt, moet hij veel te veel nadenken.

Niels mag het eens proberen in de A1. Daarna mag hij zelfs een keer mee met ADO 3, een team waar jongens van het tweede speelminuten maken. Uit tegen koploper HBS, pal naast zijn Quick, staan oude bekenden langs de lijn.

Na de rust moet hij warmlopen. 'Met zijn zestien jaar en twee maanden gaat mijn Niels debuteren bij de senioren!' glundert Gerrit totdat de coach maant dat hij plaats kan nemen op de bank. Duncan komt Gerrit een handje schudden. 'Ik wil de profielen op mijn website updaten. Met jullie toestemming zou ik Niels graag toevoegen.