'Ik was zes en mijn neefjes zeiden: "Ties jij moet ook op voetbal". Ik wilde niet want ik was bang. Voor de scheidsrechter en vooral voor de rode kaart. Ik vond het zo eng dat ik moest huilen. Maar in Nijemirdum in Friesland was verder helemaal niks te doen. Mama zei dat ik op voetbal mocht als ik mijn zwemdiploma B had. Toen wilde ik toch. Met NOK moest ik tegen Stavoren, waar ze eerder met 16-0 van hadden verloren. Mijn shirt was veel te groot. Van de trainer geleend. Ik kwam erin en scoorde meteen. We verloren maar met 1-7.

Bij VVSB in Noordwijkerhout werd ik linksbuiten. In twee jaar ging ik van de F7 naar de E1. Ik was acht, de anderen tien. Ajax vroeg me voor een stage, Feyenoord ook. Toen ADO Den Haag belde vond ik het niet leuk meer. Ik dacht alleen nog aan die mannen langs de lijn. Mijn ouders belden ADO af. Bij Feyenoord mocht ik blijven, maar mijn moeder kreeg een baan in Brabant. Ze vond het zielig dat ik niet naar Feyenoord kon, schreef een brief naar PSV. Idee van mijn vader. Anders leek het alsof hij zo'n fanatieke papa is die zijn zoon op een BVO wil.'

PSV krijgt twintig verzoekjes per week: vaak chaotische mails die in de prullenmand belanden. De brief uit Noordwijkerhout is netjes en informatief. Als hoofd Scouting Rini de Groot 'linkspoot' leest, weet hij genoeg. Hij is al maanden bezig met sommige jongens maar het schiet niet op. 'Ik doe 99 procent van mijn werk op gevoel en daarom nodig ik Ties graag uit als linksback,' schrijft hij terug. Dat komt Ties (9) goed uit, want daar staat hij het liefst. Linkshalf staat hij ook graag, maar dan moet het achterin wel potdicht zitten.

Laatste man is hij liever niet, dan kan hij nooit mee naar voren. Hij is meer een Lampard dan een Salcido. Kijkt niet op de bal maar óver de bal naar medespelers. Alle trucs die hij bij PSV leert, de Zidane, de Kaka? Tja. Hij beheerst ze, maar verkiest op het veld toch de standaardoplossing boven een Akka. Hij heeft er gewoon niet zoveel mee, dat gepingel. Hij passeert geen mannetjes om het mannetjes passeren.

De E1 en E2 van PSV kennen geen rangorde zoals bij de amateurs. Het is een groep van zeventien jongens verdeeld over twee teams. Hoewel Ties in de E1 speelt, moet hij daar vooral niks uit concluderen, zegt de trainer. Maar zaterdag wacht de E2 een moeilijke pot tegen koploper Willem II. 'En dan hebben we de sterkst denkbare opstelling nodig,' deelt de trainer openlijk mee. Ties behoort daartoe. 

De E2 domineert het spel, maar Willem II is slimmer. Met afstandsschoten komen de Tilburgers op 0-2. Ties draagt een haarband van Kruidvat. Het thermo-shirt dat zijn vader voor hem kocht, is niet warm genoeg, hij klemt de lange mouwen van zijn clubshirt in zijn vuisten. Tussen twee spitsen speelt hij achterin niet af, maakt een actie door het midden en brengt zijn Belgische spits Mats in stelling: 1-2. Precies wat de trainer wil zien, dingen uitproberen. Niks positiespel zoals bij Ajax, zélf nadenken. Weer een afstandsschot: 1-3. Ties' impulsen worden geofferd, na de rust staat hij centraal achterin. Hij kraakt een laag schot, staat aan de basis van de 2-3, een vierde afstandsschot van de tricolori uit Tilburg bepaalt de uitslag op 2-4. 'Zij maakten slimme overtredingen,' zegt de trainer. 'Moeten jullie ook doen.' Ties kijkt hem glazig aan. Oefenen op fouten? Liever oefent hij de hele kerstvakantie op een ijskoud pannaveldje op zijn 'verkeerde been'. Alleen daarmee mag je scoren, bedenkt hij als regel. Zijn buurtvriendjes brengen hier de motivatie niet voor op, maar gelukkig logeren zijn fanatieke voetbalneefjes bij hem.

'Eigenlijk is hun zoon nu de stabiele factor in ons dolende gezin,' lachen vader Roel en moeder Judith. In hun nieuwe woonplaats Vught nam Roel gas terug in zijn journalistieke carrière. Elke voetbaldag om half vier kookt hij warm voor Ties. Zo heeft die nog twee uur tot aan de training om het eten rustig te laten verteren. Tenslotte heeft hij 's avonds na de training geen honger meer en moet hij om half negen al naar bed. Wel eerst nog een kopje thee en een schaaltje yoghurt met lijnzaad. Goed voor het herstel. Ties verbaast zich over andere vaders die nooit thuis zijn. 'Ik ben blij dat ik voetballer word, hoef ik tenminste niet de hele dag te vergaderen.' 

Heeft Ties een blessure, vraagt Roel een second opinion. De club zegt dat ouders zich er niet teveel mee moeten bemoeien, maar dat doet hij dus wel. Laatst klaagde Ties over zijn hamstrings. 'Gewoon even rust nemen,' had de clubarts gezegd. Een bevriende fysio keek ook even en constateerde dat hij moet warmlopen voor de wedstrijd. Dat ze dat niet doen bij PSV! Conservatieve wereld toch, die voetballerij. Roel laat zijn gezicht des te vaker zien bij de training. Daar ziet, hoort en voelt hij toch dingen die hij niet had willen missen. Ties is blij dat hij de rest van het seizoen in de E2 speelt. Die ploeg draait als een tierelier, ging de E1 op de ranglijst voorbij en is op één punt Willem II genaderd. Ties behoort tot een select clubje van jongens dat al met de D3 mag meetrainen. 'Hij is al zeker van een plekje bij de D-selectie,' interpreteert Roel.

Heb je niet de tijd om ten minste één keer per week bij de training te kijken, moet je niet voor een BVO kiezen, vindt Roel. Maak het jezelf en je talentvolle zoon nou makkelijk. Ga net als zij dichtbij de club wonen! Zij kozen voor Vught, tussen Judiths werk en Ties' veld in. Vinden veel ouders veel te ver gaan, verhuizen voor een uit de hand gelopen hobby van hun zoon. Nou, hij grijpt deze kans voor Ties liever goed dan half. Hij is er voor hem. En voor zijn zusje Renske natuurlijk. Broertjes en zusjes moeten altijd wijken voor het talentje in hun midden, maar nu blijkt zij ook talent te hebben, voor atletiek! Ook heel leuk.

Roel kan zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst een weekend thuis waren. Toernooien, speciale wedstrijden, activiteiten, zondagsessies. Ties mag kiezen uit een extra wedstrijd met de E1 of met zijn ouders mee naar Zuid-Afrika. Hij kiest voor de vakantie. Gelukkig, er is meer dan voetbal, verzuchten zijn ouders. 'Pap, er gaat weer een jongen van vijftien van PSV naar Chelsea. Zit je in Londen zonder je ouders! Ook saai.'