Hoofdstuk 25

 

 

 

Ava wist dat ze overdreven had gereageerd. Maar ze was uitgeput door slaapgebrek, te lange werkdagen en zaken waarbij zoveel op het spel stond, de wetenschap dat Jane Burke zou beginnen bij DLL en slecht toegerust was voor haar taak, en de voortdurende strijd om niet te bezwijken voor Lukes aantrekkingskracht. En daar kwam nog bij wat Mark had verteld over Kalyna… Godallemachtig, het was zo pervers, zo gestoord, zo verontrustend – angstaanjagend. Ze kon de gedachte niet verdragen dat Luke gevaar liep.

Maar Ava’s probleem zat nog dieper.

Begin je om me te geven?

Ja. Ze was tot over haar oren verliefd op hem, ondanks haar verwoede pogingen emotioneel afstand te bewaren. En ze wilde geen telefoontje krijgen dat hij vermoord was, zeker niet nu ze, in tegenstelling tot zoveel andere slachtoffers, genoeg waarschuwingen hadden gekregen.

De deur ging open en ze hoorde Luke naar buiten komen. Hopend zich te kunnen verschuilen in het hoge gras op de rivieroever schoot ze bij het water vandaan. Ze moest even alleen zijn om haar gedachten op een rijtje te zetten en nieuwe energie op te doen.

Misschien overdreef ik mijn desinteresse een beetje…

Dat klonk niet bepaald alsof hij vurig naar haar verlangde. Ze was een vrouw en ze was beschikbaar, dat was alles. Ze kon beter weer met Geoffrey naar bed gaan. Al was het niet opwindend – dat was het tot nu toe nooit geweest – ze zou niet achterblijven met een gebroken hart, zoals haar moeder.

‘Ava?’ riep hij.

Ze gaf geen antwoord. Ga weer naar binnen, dacht ze. Ik ben nu te emotioneel om met je te praten, te moe om mijn afbrokkelende verdediging op te houden. Ze wilde niet denken, niet voorzichtig zijn, niet oppassen. Ze wilde haar bedenkingen laten varen en een greep doen naar het genot dat binnen handbereik was. Maar toegeven aan een impuls was bijna altijd een vergissing. En zo’n soort vergissing kwam je meestal duur te staan.

‘Ava, je kunt net zo goed meteen antwoord geven, want ik blijf net zolang zoeken tot ik je heb gevonden.’ Zijn voetstappen weerklonken hol op de steiger. Maar op de oever gekomen ging hij de tegenovergestelde kant op, dus trok ze haar schoenen uit en sloop terug naar de rivier om pootje te baden. Hoewel het water niet al te schoon was, kwam ze toch in de verleiding een duik te nemen. Ze zwom tamelijk vaak in de rivier, en zij was niet de enige. Ook waterskiërs kwamen er regelmatig.

Misschien zou het koude water hetzelfde effect hebben als een klap in haar gezicht – haar wat meer vechtlust geven.

‘Ava! Verdomme, laat me hier niet als een idioot naar je zoeken.’

Het was kinderachtig geen antwoord te geven, dus riep ze, hoewel ze liever met rust werd gelaten: ‘Ga naar bed, Luke.’

Zodra hij haar stem hoorde, kwam hij naar haar toe en ging naast haar zitten. ‘Wat is er?’

‘Eigenlijk niets. Ik ben alleen overstuur door het verhaal over die liftster, denk ik. Het was zo verdorven wat ze met haar hebben gedaan. Het herinnert me aan de cliënten die ik heb verloren.’ Dat was gedeeltelijk waar. Al was Bella’s situatie niet hetzelfde geweest als die van Sarah, haar dood voelde nu heel dichtbij. Net als het feit dat Ava had kunnen helpen die te voorkomen door haar eenvoudig een beetje steun te bieden.

‘Je werk is zwaar,’ zei hij.

‘Het moet gedaan worden.’

‘Misschien beter door iemand die niet zo gevoelig is als jij. Iemand die niet zoveel om alles en iedereen geeft.’

Ze was te emotioneel. Dat had ze vaker gehoord. Dat schrikte mensen af, vooral gemakzuchtige mannen die liever niet gehinderd werden door de onaangename kanten van het leven. Mannen als Luke; mannen als haar vader. ‘Ik weet het. Maar dat ik zoveel om alles en iedereen geef, motiveert me. Als ik niet zoveel om alles gaf, kon ik dit werk niet doen.’

Hij plukte een grassprietje en stopte het in zijn mondhoek. ‘Oké, waarschijnlijk ben je geknipt voor je werk. Maar daardoor wordt het er niet makkelijker op.’

Opeens kon ze de verleiding om te gaan zwemmen niet langer weerstaan. Het was een manier om een eind te maken aan dit gesprek, om te ontkomen aan zijn nabijheid.

Of was het een uitdaging? Dat moest haast wel, want ze ging niet het water in om te ontkomen aan Luke, maar juist om te krijgen wat ze wilde.

Ze stond op en kleedde zich uit. Haar slipje hield ze aan, maar haar beha was te duur geweest om hem te verpesten met het water van de rivier. Met haar rug naar Luke toe gekeerd, deed ze hem uit, waarna ze hem in het gras gooide en de rivier in waadde.

Luke bleef zitten, maar ze kon voelen dat zijn belangstelling was gewekt. ‘Hoe is het water?’ riep hij alsof ze hem zojuist niet vreselijk had verbaasd.

Ze dook onder, kwam weer boven en schudde haar haar uit haar ogen. ‘Koud maar… verfrissend.’

‘Handig dat je zo kunt gaan zwemmen. Nu je buren er niet zijn, hoef je zelfs geen kleren aan.’

‘De afzondering van deze plaats heeft nog meer voordelen,’ zei ze. ‘Rust. Stilte. Privacy. Geen banden.’

‘Veel vrouwen hebben juist graag banden,’ zei hij spits.

‘Ik niet. Ik hecht me liever niet.’

‘Ook niet aan een plaats?’

‘Ook niet aan een plaats.’ Op een gegeven moment had ze het vermogen verloren om zich aan iets of iemand te hechten. Haar vader had haar in de steek gelaten om zijn seksuele lusten te bevredigen met de ene na de andere vrouw. Haar moeder had haar op de ergst mogelijke manier teleurgesteld. Haar stiefvader was altijd onverdraaglijk geweest. Ze had leren leven zonder de steun van anderen en had dat al zo lang gedaan dat ze zich op niemand meer durfde te verlaten. Zekerheid was een belasting, een beperking. En als ze eindelijk een beetje zekerheid had, zou ze voortdurend bang zijn die weer te verliezen wanneer ze dat het minst verwachtte. Ze wilde nooit meer uit balans worden gebracht, wilde nooit meer moeite hoeven te doen haar evenwicht te hervinden. Ze kon veel verdragen, maar dat niet.

‘Doe je dat met opzet?’ vroeg hij.

Ze wist dat hij naar haar keek, maar het water was zo donker dat hij alleen haar hoofd kon zien. En dat alleen omdat het volle maan was. ‘Wat bedoel je?’ vroeg ze, alsof ze niet vanaf het begin had geweten wat voor effect dit op hem zou hebben.

‘Me gek maken.’

‘Ga dan naar binnen als je er niet tegen kunt.’ Een deel van haar, het verstandige deel dat haar gemoedsrust niet wilde verstoren, hoopte dat hij haar advies zou opvolgen.

‘Ik wil niet naar binnen. Ik wil met je vrijen. Maar na wat ik heb doorstaan, doe ik niets meer zonder een erg duidelijke uitnodiging. Is wat je doet bedoeld als een uitnodiging?’

Ze ging op de modderige bodem staan, maar zorgde ervoor dat haar borsten niet boven het water uit kwamen. Natuurlijk was het dat, maar ze wist niet of ze er goed aan deed. ‘Misschien,’ zei ze.

Hij stond op. ‘Hoezo misschien?’

‘Ik weet het nog niet zeker.’

‘Komt dat door Geoffrey?’

‘Nee. We hebben een paar maanden geleden afgesproken dat we met andere mensen zouden uitgaan als we dat wilden. We hebben het alleen nog nooit gedaan.’

Luke ging naar de waterkant. ‘Dan wordt het misschien tijd.’ Hij trok zijn shirt uit en gooide het achter zich op de grond. In het licht van de maan kon ze zijn gespierde bovenlijf zien, en ze vroeg zich af waarom ze zo dom was geweest hem uit te dagen. Zo meteen kon ze niet meer terug…

‘O shit,’ mompelde ze. Maar ze had erom gevraagd.

‘Zou je het erg vinden als hij met iemand anders naar bed ging?’ vroeg Luke.

Waarom zou ze? Bij het zien van Lukes blote borst kon ze zich Geoffreys gezicht niet eens meer voor de geest halen. ‘Ik denk het niet.’

Luke had zijn spijkerbroek al opengeritst, maar trok hem nog niet uit. ‘Zou je liever bij hem zijn?’

Natuurlijk niet. Anders had ze zich niet uitgekleed in het bijzijn van Luke. Maar kon ze dat echt zeggen?

‘Ava?’ drong hij aan toen ze geen antwoord gaf.

‘Nee.’

Meer had hij niet nodig. Hij trok zijn jeans uit en stond op de oever in niets anders dan een boxershort.

Ava’s mond werd zo droog dat ze geen woord kon uitbrengen. Maar ze moest iets zeggen, moest de stilte verbreken om haar zenuwen te kalmeren. ‘Ik wil hem geen verdriet doen.’

‘Heeft hij je iets beloofd?’

‘Nee.’

‘Heb jij hem iets beloofd?’

‘Nee.’

‘Wil je met me vrijen, Ava?’

Zijn stem was zachter geworden, alsof hij bang was dat ze nee zou zeggen. Maar ze zou liegen als ze het ontkende, dus deed ze niet eens een poging. ‘Ja.’

Zichtbaar opgelucht trok hij zijn boxershort uit en waadde het water in met niets anders aan zijn lijf dan zijn identiteitsplaatje.

Toen hij dichterbij kwam, begon haar hart zo luid te bonzen dat ze niets anders kon horen. Ze was opgewonden, bang, onzeker en vol verlangen – allemaal tegelijkertijd. Maar vooral bang. Plotseling in paniek dook ze onder en zwom zo snel als ze kon bij hem vandaan. Ze moest maken dat ze wegkwam voordat het te laat was. Voordat hij haar gaf waarnaar ze verlangde en die ervaring voor altijd in haar geheugen was gegrift…

Maar hij kon beter zwemmen dan zij. Met krachtige regelmatige slagen had hij haar al snel ingehaald. Waarschijnlijk voelde hij dat ze trilde, want hij trok haar tegen zich aan in plaats van haar op een seksuele manier aan te raken. ‘Hé, je hoeft niet nerveus te zijn,’ fluisterde hij in haar oor. ‘Ik ben niet uit op een onenightstand. Ik mag je heel erg graag, Ava. Je bent een goed mens – zo koppig als een ezel, maar een goed mens. We moeten maar zien waar dit toe leidt.’

Dat wist ze nu al. Zo gewonnen, zo geronnen. Ze kon hem niet vertrouwen. Ze was te gedesillusioneerd, te cynisch. Hoe konden ze een relatie beginnen als zij voortdurend verwachtte dat hij haar in de steek zou laten of vreemd zou gaan met de eerste de beste mooie vrouw die hij tegenkwam? Ze was niet opgewassen tegen een man als hij.

‘Daar hebben we het later wel over,’ zei ze. Wanneer ze weer kon denken.

‘Oké. Als je maar niet denkt dat dit hetzelfde is als wat ik met Kalyna heb gedaan. Ik wíl bij je zijn.’

Die woorden kon ze beter negeren. Ze waren niet langer geldig dan de tijd die hij nodig had om het te doen. Alle mannen zeiden dat als ze seks wilden. Soms vroeg ze zich zelfs af of het een defect was in de mannelijke genetische code. ‘Je bent in ieder geval niet dronken,’ zei ze plagerig.

Hij keek haar aan alsof hij dat een vreemde reactie vond, maar als hij had verwacht te horen dat zij hem ook echt graag mocht, kon hij lang wachten. Ze trapte er niet in. Ze zou genieten van de fysieke bevrediging omdat ze daar net zo naar verlangde als hij – misschien zelfs nog meer. Maar verder zou ze niets van hem verwachten.

‘Alles oké?’ vroeg hij.

Ze knikte.

‘Je trilt. Je weet toch dat ik voorzichtig zal zijn?’

Ze wist alleen dat ze een beslissing had genomen en nu kon ze amper ademhalen. Met het koude water dat langs haar heen stroomde en de hitte die haar vanbinnen dreigde te verbranden, was ze gevoelsmatig al overbelast. ‘Het is voor mij al een hele tijd geleden,’ fluisterde ze.

‘Dat weet ik. Het geeft niet’

‘Iets van vijf maanden,’ voegde ze eraan toe. ‘En voordat ik Geoffrey ontmoette, had ik een paar jaar geen seks gehad.’

‘Ontspan je nou maar.’

Onmogelijk. Zijn erectie drukte tegen haar buik, net zo indrukwekkend als hij haar had verzekerd in Starbucks toen hij haar met opzet had zitten provoceren. ‘Moeten we geen c-condoom gebruiken?’

‘Dat heb ik bij me. Maak je geen zorgen.’

Maak je geen zorgen? Dat waren juist de woorden waarover ieder meisje zich zorgen moest maken! Op middelbare scholen gaf ze lezingen over hoe je kon vermijden een slachtoffer te worden waarin ze exact die boodschap herhaalde. Maar zijn handen gleden over haar rug omlaag naar haar achterwerk, en zijn stevige gladde lichaam voelde zo goed tegen het hare dat ze geen weerstand kon bieden. Ze stond in vuur en vlam en vond het helemaal niet erg.

Hij boog zijn hoofd voorover, maar niet om haar te kussen. Zijn tong en lippen gleden over haar nek tot ze haar hoofd naar achteren boog. Maar zelfs terwijl ze probeerde zich te laten gaan, was ze bang dat haar stiefvader gelijk had. Misschien was ze echt frigide, in bepaalde opzichten. Ze wist bijna niet meer hoe ze zich moest overgeven aan genot, in ieder geval niet op een ongedwongen manier. Was dat frigide?

‘Goed zo,’ zei hij overredend. ‘Vertrouw me, Ava.’

Ze was te cynisch om een man te vertrouwen, in het bijzonder hem. Maar toen hij haar een eindje uit het water tilde en zijn mond op haar ene borst drukte, schoten er vurige pijlen van genot door haar heen, en ze wist dat ze zich zou overgeven – wel of niet ongedwongen. Alle gedachten uit haar hoofd bannend, welfde ze haar lichaam naar hem toe, en de angst en verkramptheid begonnen af te nemen naarmate haar begeerte toenam.

Toen hij zijn mond naar haar andere borst bewoog, kostte het haar algauw geen moeite meer zich aan hem over te geven. Zelfs als ze het geprobeerd had, zou ze niet meer samenhangend kunnen denken. Vergeet. Vergeet het verleden. Vergeet de angst. Vergeet de toekomst…

Haar handen om zijn gezicht leggend, drukte ze haar mond tegen de zijne, en ze kuste hem met al het verlangen dat ze ooit had gevoeld. Hij moest het lekker hebben gevonden, want hij kreunde toen haar tong over de zijne gleed. Toen legde hij zijn handen weer om haar billen. ‘Jij weet hoe je moet kussen,’ fluisterde hij met zijn mond tegen haar lippen. En toen begon hij haar slipje uit te trekken.

Ava slikte heftig. O nee, ze dacht weer. Ze vroeg zich af of ze hier spijt van zou krijgen. Welke prijs zou ze ervoor moeten betalen? Iets wat zo goed was als dit was niet gratis. Luke zou ongetwijfeld de maatstaf worden waarnaar ze in de toekomst iedere man zou beoordelen. Zou dat niet garant staan voor een teleurstelling? Wanneer had ze ooit iemand als hij ontmoet?

Maar toen was haar slipje uit en was ze helemaal naakt. En daardoor voelde ze zich vreselijk kwetsbaar.

Ze greep hem bij de armen. ‘Denk je dat dit een slecht idee is?’

Hij was te ver heen om haar serieus te nemen. ‘Ik denk dat je je te veel zorgen maakt.’

Juist. Niemand anders leek zich zorgen te maken als hij nam wat hij wilde. Ze was gewoon typisch weer haar neurotische zelf.

Hij gooide haar slipje naar de oever, en Ava zag het in het gras vallen. Moest ze weg zwemmen? Naar de kant zwemmen en het terughalen?

‘Hé, kijk me aan.’

Ze sloeg haar ogen op. Hij kuste haar opnieuw, en luttele seconden later maakte ze zich geen zorgen meer over haar onderbroekje of over wat dan ook. Vooral niet toen zijn hand tussen hun lichamen gleed.

‘Om de een of andere reden geef je me het gevoel dat het de eerste keer is,’ zei hij, en hij zoog voorzichtig haar onderlip zijn mond in.

Ava dacht dat ze alles verkeerd had gedaan. Maar blijkbaar vond hij dat niet erg. ‘Dat is… Dat is… O!’ Ze zag zijn gezicht, zag hem geconcentreerd en aandachtig naar haar kijken, vlak voordat ze haar ogen dichtdeed en haar hoofd naar achteren boog in definitieve en volkomen overgave. Ze was zo dichtbij… Zo dichtbij. Maar ze wilde hem in zich voelen.

Ze deed haar ogen weer open en keek hem aan, te begerig om nog langer te wachten. Haar benen om hem heen slaand, probeerde ze hem in zich te nemen.

‘Nog niet.’ Hij hield haar tegen. ‘De condooms liggen binnen. Sorry. Het is geen moment bij me opgekomen dat we het hier zouden doen.’

Heen en weer geslingerd tussen praktische overwegingen en pure intense begeerte, hield ze zich voor dat ze genoegen moest nemen met minder, dat ze moest genieten van wat hij haar kon geven zonder de liefde te bedrijven. Maar om de een of andere reden stootte hij bij de volgende kus in haar zonder enig voorbehoedsmiddel. Ze zouden zo meteen ophouden, ruimschoots op tijd, hield ze zich voor.

‘Dat is het,’ kreunde ze. ‘Dat wil ik.’

‘Ik ook, maar beweeg je niet,’ waarschuwde hij.

Ze klemde haar dijen om zijn middel, hem dieper in zich opnemend.

‘Ava, je vermoordt me,’ zei hij hijgend terwijl zijn lichaam verstrakte.

In extase, zich gewichtloos en zelfs zorgeloos voelend, sloeg ze haar ogen naar hem op. ‘Oké, ik beweeg niet,’ zei ze.

‘Dat hoef je al niet eens meer.’ Hij haalde hortend adem. ‘Je voelt zo goed. Te goed. Laten we naar binnen gaan, dan kan ik echt met je vrijen.’

Ava wilde niet naar binnen. Ze wilde niet de vrouw zijn die in die woonboot woonde. Vanavond niet. Ze wilde niet de min-of-meer-vriendin van Geoffrey zijn, de vrouw die te verstrooid en te praktisch was, de vrouw die altijd betrouwbaar was, die te hard en te vaak werkte. Hier in de donkere nacht, met de maan die op het water scheen, kon ze impulsief zijn – iemand die werkelijk deed wat ze nu deed. ‘Ik wil hier blijven,’ zei ze, en ze trok zich los uit zijn armen.

Hij kreunde alsof hij opnieuw in de verleiding kwam tegen beter weten in te handelen. ‘Jij weet pas goed hoe je een man pijn kunt doen,’ zei hij plagend. Toen zwom hij doelbewust naar de oever.

 

Ava was nog in de rivier toen Luke terugkwam naar de waterkant. Hij kon haar hoofd zien, maar hij wilde ook de rest van haar zien, wilde een glimp opvangen van de borsten die ze had beschermd tegen zijn blik toen ze haar beha uitdeed. Hij had ze gevoeld met zijn handen, zijn borst, zijn mond. Maar dat was niet genoeg. Ze had hem opnieuw verbaasd, had hem hetzelfde doen voelen als op de middelbare school met Marissa. Waar kwam dat door?

Hij wuifde naar haar. ‘Kom hierheen.’

‘Waarom?’ riep ze.

‘Ik wil iets.’

‘Dat kan toch ook hier?’

‘Maar daar kan ik niet zien wat ik aanraak. Ik wil je zien.’ Hij liet het pakje condooms vallen en spreidde de deken uit die hij mee naar buiten had gebracht. Als hij de liefde ging bedrijven met Ava, wilde hij dat op een comfortabele plaats doen. Hij wilde dat dit voor haar bijzonder was.

‘Je hoeft me niet te zien.’

Hij wenkte haar nog een keer. ‘Hierbuiten breng ik het er beter af.’

‘Het er beter af?’ herhaalde ze. ‘Het is geen wedstrijd, Luke. Je krijgt er geen punten voor.’

‘Je weet wat ik bedoel. Ik wil dat je het fijn vindt.’

‘Dat zal ik ook,’ verzekerde ze hem, maar dat overtuigde hem niet. Dit was Ava. Hij wilde haar meer geven, omdat zij hem op de een of andere manier meer gaf – iets wat ze streng bewaakte, iets wat ze niet met iedereen deelde.

‘Kom nou.’

‘Je hebt al eerder een naakte vrouw gezien. Je hoeft mij toch niet per se te zien?’

O jee! Ze geneerde zich voor haar lichaam. Dat moest de reden zijn voor haar tegenzin. Echt iets voor haar. Maar het was niet nodig. ‘Ik wil jou zien,’ zei hij.

Ze bewoog niet.

‘Als je er niet uit komt, kom ik je halen.’

‘Dat kun je beter niet doen!’ waarschuwde ze, maar hij zwom toch naar haar toe.

Ze verzette zich, probeerde hem ervan te weerhouden haar naar de oever te slepen, maar hij was vastbesloten het te doen. Ze moest weten dat haar lichaam mooi was, en hij was van plan dat duidelijk te maken.

Tegen de tijd dat hij haar het water uit droeg, spatte en lachte ze en verzette ze zich nog steeds. Maar ze was niet tegen hem opgewassen. Hij lachte ook – tot hij haar op de deken legde. Ze hielden allebei op met lachen toen hij haar op haar rug drukte en haar polsen boven haar hoofd vasthield om haar grondig te bekijken.

‘Waarom wil je me dit niet laten zien?’ fluisterde hij. Hij herinnerde zich hun eerste ontmoeting, herinnerde zich dat hij haar niet bijzonder aantrekkelijk had gevonden. Maar hij moest blind geweest zijn, dacht hij nu. Ze had geen grote borsten en was niet door de zon gebruind, zoals zoveel van de vrouwen die zijn aandacht probeerden te trekken. Maar Ava had veel meer. Ze was… echt. Ze beviel hem precies zoals ze was.

‘Je hebt intelligente ogen en een sexy mond,’ zei hij. ‘En ik vind je lichaam mooi. Het lichaam van een ballerina.’

‘Ik heb zelfs nooit op ballet gezeten.’

‘Maakt niet uit. Je hebt het lichaam van een balletdanseres.’

Toen hij zijn blik op haar borsten richtte, probeerde ze haar polsen los te wringen, maar hij hield haar stevig vast en boog zich voorover om haar tepel in zijn mond te nemen. ‘Volmaakt,’ fluisterde hij toen de tepel stijf werd onder de streling van zijn tong.

En toen ging alles heel snel. Luke had nog nooit zo’n haast gehad, maar om de een of andere reden verlangde hij meer naar Ava dan hij ooit naar een andere vrouw verlangd had. Het kwam waarschijnlijk doordat ze niet meer op haar hoede was en haar gezicht haar emoties verried. Ze werd meegesleept door haar gevoelens, ondanks haar pogingen er weerstand aan te bieden.

Toen haar vingers zijn schouders omklemden, wist hij dat ze dicht bij de climax was. Het idee dat hij haar zover kon krijgen, wond hem zo op dat hij het bijna niet uithield.

‘Kijk me aan,’ beval hij.

Ze sloeg haar ogen op. Toen gingen haar lippen vaneen en haar borst rees en daalde. Ze was… er. Zijn hoofd in zijn nek werpend, stootte hij nog harder, nog dieper toe, en hij voelde haar om hem heen verkrampen toen hij zich liet gaan.