Hoofdstuk 15

Bijna driehonderdvijftig dollar was geen slechte buit. Ze was even snel bij de naburige Quik Stop langsgegaan, maar toen ze gezegd had dat ze geld in rekening zou brengen voor een condoom als haar partner er per se een wilde gebruiken, hadden slechts twee mannen daar gebruik van gemaakt. Dat betekende dat ze een goede kans had om zwanger te worden. Wat kon er nog meer voor nodig zijn? Ten minste een van die kerels moest viriel genoeg zijn. En Tati had er niets van gemerkt. Het kostte Kalyna moeite haar zus niet in haar gezicht uit te lachen. Hoe stom kon iemand zijn?

Tati was wel een keer naar buiten gekomen om Kalyna te zoeken, maar iemand die in de rij stond, had haar aan de praat gehouden totdat Kalyna haar kleren had rechtgetrokken. Daarna had Kalyna gedaan alsof ze net naar buiten was gegaan om een sigaretje te roken en een praatje te maken. Omdat er zoveel mannen om haar heen stonden, had Tati haar zonder meer geloofd.

Na die nipte ontsnapping hielden de mannen die al buiten waren geweest Tati bezig. Ze gaven haar complimentjes, speelden dart met haar en nodigden haar uit om te dansen, en Tati nam niet meer de moeite nog een keer te kijken hoe het met Kalyna ging.

‘Waarom lach je?’ vroeg Tati. Ze waren met Kalyna’s auto, maar Tati reed. Zij had maar één biertje gedronken terwijl Kalyna nauwelijks op haar benen kon staan.

‘Ik heb me vanavond geamuseerd,’ zei ze.

‘Ik ook,’ zei Tati verlegen. ‘Die mannen waren aardig, hè?’

Kalyna dacht aan haar uitpuilende portefeuille. ‘Heel erg aardig.’

Tati stopte voor een rood licht. ‘Je raadt het nooit.’

‘Wat dan?’

‘Danny heeft me om mijn telefoonnummer gevraagd,’ zei ze met een blos van opwinding. ‘Ik hoop dat hij belt. Ik mag hem echt graag.’

Kalyna zag haar zus blozen. ‘Wie was Danny?’

‘Die leuke met dat rode haar.’

‘Ik kan me hem niet herinneren,’ loog Kalyna, maar ze herinnerde zich hem wel degelijk. Hij was niet naar buiten gekomen, omdat geen van de andere mannen hem goed genoeg kende om hem uit te nodigen. Zodra Kalyna echter gezien had dat hij belangstelling toonde voor haar zus, had ze hem meegenomen naar het damestoilet. Hij had gezegd dat hij geen seks met haar wilde. Maar nadat ze een paar lijntjes cocaïne hadden gesnoven die ze van een andere man had gekregen in plaats van geld, was hij enthousiast genoeg geweest.

‘Hoe heb je hem over het hoofd kunnen zien?’ vroeg Tati. ‘Hij was de knapste man daar. En hij heeft een paar keer met me gedanst.’

Omdat haar veiligheidsgordel zo strak zat dat ze niet lekker kon zitten, maakte Kalyna hem losser. ‘O ja, nu herinner ik me hem weer.’

‘Hij is geweldig, vind je niet?’

‘Gaat wel. Als ik jou was, zou ik niet met hem uitgaan.’

‘Waarom niet?’ vroeg Tati fronsend.

‘Hij is je type niet.’

‘Hoe weet jij dat nou? Jij hebt de hele tijd buiten staan roken.’

Ach. Als Tati niet wilde luisteren, moest ze maar genoegen nemen met Kalyna’s restjes. In gedachten zag Kalyna zich al met Danny en haar zus aan het kerstdiner zitten, en stelde ze zich de veelzeggende blikken voor die Danny en zij zouden uitwisselen. Haar glimlach werd breder. Misschien zouden ze het wel nog een keer doen. Misschien was híj de vader van haar baby. ‘Doe wat je niet laten kunt,’ zei ze, en ze zakte onderuit op haar stoel om te voorkomen dat ze duizelig werd.

Toen het licht op groen sprong, trok Tati langzaam op. ‘Sinds wanneer rook je eigenlijk?’

‘Ik rook niet. Niet echt. Alleen als ik drink en me amuseer. En zelfs dan alleen nog maar af en toe.’

‘Ik wilde dat je helemaal niet rookte. Het is ongezond.’

Maakte haar zus zich zorgen om een paar sigaretten? Kalyna giechelde om Tati’s naïviteit.

‘Wat is er zo grappig?’

‘Niets. Je bent… lief.’

Tati vatte het op als een compliment en gaf Kalyna verheugd een kneepje in haar hand. ‘Ik ben blij dat we vanavond zijn uitgegaan. Ik heb voor het eerst sinds je bent thuisgekomen het gevoel dat we echt contact hebben.’

‘Ik ben ook blij. Alles ging zo slecht dat ik al bang was dat we helemaal geen plezier zouden hebben.’

Tati keek haar van opzij aan. ‘Ik houd van je. Dat weet je toch?’

Ondanks haar roes hoorde Kalyna hoe ernstig Tati’s stem klonk. Opeens was de herinnering aan het spelletje dat ze in de bar had gespeeld een stuk minder leuk. Met de mannen die voor haar in de rij stonden, had ze gelachen om Tati’s domheid, maar nu wilde ze dat ze dat niet had gedaan. In ieder geval niet met Danny.

‘Natuurlijk. Ik houd ook van jou.’ Ze draaide haar gezicht naar het raampje opdat haar zus haar ogen niet kon zien. ‘Daarom wil ik ook dat je niet uitgaat met die Danny.’

Ze waren al bijna bij het mortuarium. ‘Waar heb je het over?’

‘Ik heb het je niet eerder verteld omdat ik je niet wilde teleurstellen, maar hij probeerde mij ook te versieren.’

Het was alsof haar zus leegliep. Zelfs haar schouders zakten in. ‘O,’ zei ze. ‘Dat heb ik niet gemerkt.’

‘Hij wilde waarschijnlijk niet dat je het wist. Daarom zei hij niets zodra hij merkte dat ik in de buurt was.’

Tati sloeg af naar het mortuarium en parkeerde aan de zijkant van de oprit. ‘Ik had het kunnen weten,’ mompelde ze.

‘Wat had je kunnen weten?’

‘Dat een leuke man me niet zou willen.’

‘Praat niet zo. Je hoeft alleen maar een beetje af te vallen. En er zijn nog meer mannen,’ zei Kalyna. ‘Wat is er zo bijzonder aan deze?’

‘Niks.’ Hoewel Tati zich wist te beheersen, was Kalyna er bijna zeker van dat ze tranen in haar ogen had toen ze uitstapte.

Vanwege Onafhankelijkheidsdag was het in Mother’s Country Kitchen Café zelfs nog drukker dan anders, maar dat vond Ava niet erg. Sinds ze officieel was gepromoveerd tot directielid hadden Skye, Sheridan en zij hier elke eerste zaterdag van de maand samen ontbeten. Ze vond het leuk om buiten kantoor een paar uur met hen door te brengen. Hier konden ze over hun zaken praten en beslissingen nemen voor de organisatie zonder steeds te worden gestoord.

‘En? Wat denken jullie ervan?’ vroeg Skye zodra de serveerster die koffie voor hen had ingeschonken weg was. ‘Zullen we Jane in dienst nemen?’

Ava wachtte op Sheridans reactie. Zij was niet zolang in dienst als de andere twee. Ze had Skye voor het eerst ontmoet toen ze had gereageerd op een advertentie in de Sacramento Bee. Kort nadat haar moeder de gevangenis in was gegaan, had DLL een gratis seminar aangeboden voor slachtoffers en hun familie. Toen ze zich daarvoor inschreef, had ze er geen besef van gehad dat het voor haar zou resulteren in een volkomen nieuw beroep. Omdat ze haar baan als kasbediende beu was, was ze vrijwilligerswerk gaan doen voor DLL. En dat had haar doen besluiten drie avonden per week een studie strafrecht te volgen aan de universiteit.

Hoewel ze afgelopen voorjaar was afgestudeerd, was ze nog steeds een nieuwelinge, en daarom zorgde ze dat ze niet te arrogant of te opdringerig overkwam.

‘Als jij dat wilt, zal het wel goed zijn,’ zei Sheridan.

Ava legde het lepeltje neer waarmee ze in haar koffie had geroerd. Ze wilde niet graag als enige tegen stemmen en wist wat Jane Burke voor Skye betekende. Maar het leek haar niet zo’n goed idee haar in dienst te nemen. ‘Ik weet niet of we daar wel goed aan zouden doen.’

Skye, die naast Ava zat, keek haar van opzij aan. Hoewel ze kaki shorts, een eenvoudig wit topje en witte loafers droeg, zag ze er ondanks haar doodgewone kleren uit als een fotomodel. ‘Waarom niet? Jane heeft dan wel geen ervaring met rechtszaken en ze heeft niet zoals jij gestudeerd, maar ik kan haar opleiden. Tot ze zelfstandig kan werken, kan ze mij helpen.’ Ze nam de laatste hap van de volkorenpannenkoek die ze besteld had. ‘Jij had helemaal geen ervaring met strafrechtelijk onderzoek toen je begon, en kijk eens hoe ver je het hebt geschopt.’

‘Het enige wat echt nodig is, is een oprecht verlangen om mensen te helpen,’ viel Sheridan Skye bij. ‘De rest kun je leren.’

‘Ik zeg niet dat Jane gestudeerd zou moeten hebben,’ zei Ava. ‘Maar ze is getrouwd geweest met een seriemoordenaar die haar leven al bijna had geruïneerd vóórdat hij haar aanviel en bijna vermoordde. Door zo’n ervaring lijkt het me moeilijk objectief kunnen blijven, dat is alles.’

Skye draaide haar glas jus d’orange om en om. ‘Oliver Burke heeft mij ook bijna vermoord. Twee keer zelfs. Wil dat zeggen dat ik ook zo bevooroordeeld ben dat ik mijn werk niet kan doen?’

Ava bloosde. Soms gaf ze haar mening voordat ze had nagedacht over de gevolgen. ‘Wat jou is overkomen, is anders. Jij woonde niet met hem samen. Jij vertrouwde hem niet zoals zij. Ze bleef achter hem staan toen hij in de gevangenis zat en probeerde nog steeds hun huwelijk te redden toen hij vrijkwam. Ze is de moeder van zijn kind. Over verraad gesproken! Wat Jane heeft doorstaan, moet een paar diepe littekens hebben nagelaten, en daardoor is ze misschien geneigd alleen maar één kant van een situatie te zien.’

‘Ben je bang dat ze niet objectief zal zijn?’ vroeg Skye.

‘Ik ben eerder bang dat haar ervaringen haar oordeel zullen beïnvloeden.’ Ava’s gedachten keerden terug naar haar gesprek met Luke Trussell en haar besluit de zaak-Harter te laten vallen. Ze was er zeker van dat haar besluit juist was geweest. Maar als hij niet naar haar toe was gekomen, zodat ze had kunnen zien wat voor iemand hij was, was ze Kalyna misschien blijven steunen, alleen vanwege haar ervaring met Bella. ‘Niet iedere situatie is zoals ze eruitziet,’ zei ze. ‘Soms liegen mensen.’

Skye streek een haarlok die was losgeraakt uit haar paardenstaart uit haar ogen. ‘De slachtoffers liegen lang niet zo vaak als de misdadigers.’

‘Sommige slachtoffers zijn helemaal geen slachtoffers,’ bracht Ava daartegen in, ‘maar meesters in het manipuleren van mensen.’

Sheridan fronste haar voorhoofd. ‘Dat is vast maar een erg klein percentage, Ava.’

‘Zelfs één is te veel. We mogen geen onschuldige mensen straffen. Nooit.’

‘Hoe kom je hierop?’ vroeg Skye.

Ava streek haar mouwloze zwarte jurk glad. ‘Afgelopen maandag kwam er een vrouw bij me die beweerde dat ze een maand geleden was verkracht. Ze liet me foto’s zien van haar toegetakelde gezicht en beschuldigde een man wiens sperma ze in haar vagina hadden aangetroffen. Eerst leek het een uitgemaakte zaak. Toen ze in mijn kantoor zat te huilen, wilde ik met haar meehuilen. Ik was verontwaardigd, vervuld van gerechtvaardigde woede, wilde haar helpen gerechtigheid te krijgen.’

‘Waarschijnlijk des te meer door wat Bella is overkomen,’ zei Skye.

Ava kromp ineen. ‘Precies. Maar toen ik Jonathan een onderzoek had laten instellen, ontdekte ik dat de aangeklaagde geloofwaardiger is dan de aanklaagster.’

Sheridan legde haar creditcard op de tafel. ‘Zelfs geloofwaardige mensen begaan misdrijven, Ava.’

‘Ik had bijna niet in de gaten dat ze loog omdat ik probeerde goed te maken wat ik in Bella’s geval verkeerd had gedaan. We worden gevormd door onze ervaringen. Dat wil ik alleen maar zeggen.’

Skye zette de fles stroop terug in de houder bij de geplastificeerde menu’s. ‘Ik wist niet dat je Jane kende.’

‘Ik ken haar ook niet echt, maar ik heb met haar gepraat toen ze met jou mee naar kantoor kwam.’

‘Vorige week?’

‘Ja. Ik kreeg de indruk dat ze bij De Laatste Linie wilde werken om haar woede af te reageren. Haar woede ten opzichte van haar overleden man en van alle andere mannen die volgens haar hetzelfde zijn als hij. Ze vertelde me dat ze zoveel had geleerd, dat ze wist waar ze naar moest zoeken, hoe ze gedrag kon interpreteren dat anderen misschien niet opmerkten.’ Ava schudde haar hoofd. ‘Niemand kan het verschil zien tussen een goed mens en een slecht mens, niet elke keer. Vooral niet iemand als Jane, die reden heeft om zelfs aan de mensen die haar het naast staan te twijfelen. Ik denk dat haar zoiets als ik nu heb meegemaakt, zou zijn ontgaan.’

‘We hebben allemaal littekens, Ava. Die houden ons gemotiveerd.’ Sheridan schoof het schouderbandje omhoog van het topje dat ze droeg boven een wijde rok en sandalen. ‘We kunnen nooit volkomen objectief zijn omdat we elke zaak behandelen vanuit ons eigen gezichtspunt. Ik denk dat we dat niet kunnen vermijden.’

‘Dat kunnen we wel als we erkennen dat we vooroordelen hebben.’ Toen de serveerster bleef staan om de rekening te pakken, glimlachte Skye beleefd tegen haar voordat ze verder praatte. ‘Ik begrijp dat je van streek bent doordat je bijna bent bedrogen. Het is een verontrustende gedachte dat we zo makkelijk kunnen worden beetgenomen – en dat er mensen zijn die misbruik proberen te maken van onze goede bedoelingen. Maar ik betwijfel ten zeerste of Jane eerder de verkeerde persoon zou achtervolgen dan de rest van ons. Ze is erg vooruitgegaan in de tijd dat ik haar ken. En…’ Ze speelde met een plastic cupje koffieroom en gooide het toen terug in de kom bij de rest. ‘…nou ja, wat ik probeer te zeggen is dat… ze deze baan nodig heeft. Oliver is al bijna vier jaar dood, en ze heeft het nog steeds niet helemaal verwerkt. En nu de kapsalon waar ze werkt dichtgaat…’ Skye deed onverholen een beroep op hen. ‘…zit ze binnenkort zonder werk.’

Het ging dus eigenlijk niet om wat het beste was voor de liefdadigheidsinstelling. Het ging erom dat ze nog een slachtoffer wilde helpen. Als Ava dat had geweten, had ze haar bezwaren voor zich gehouden. ‘Waarom heb je dat niet meteen gezegd?’

Skye haalde verlegen haar schouders op. ‘Ik wilde dat jullie ermee akkoord gingen zonder dat ik het als een gunst hoefde te vragen.’

‘Net als wij kan ze leren dat we niet ieder slachtoffer kunnen helpen dat bij ons komt,’ zei Sheridan.

Ava bedwong haar ergernis. Ze wilde zo veel mogelijk mensen helpen, maar ze moesten bij ieder nieuw geval beslissen of hun hulp zin had. ‘Kunnen we ons wel nog een vaste kracht permitteren?’

De serveerster kwam terug met het bonnetje van de betaling. ‘Met moeite,’ gaf Sheridan toe terwijl ze het bonnetje ondertekende. ‘We hebben nooit genoeg geld voor alles wat we zouden willen doen, maar we kunnen een extra werknemer gebruiken. We komen al maanden om in het werk.’

‘Jane gaat ook helpen met fundraising,’ zei Skye. ‘Daar heb ik haar al voor klaargestoomd.’

Ava vond het nog steeds geen goed idee, maar blijkbaar was zij de enige van de drie. Dus was ze hoe dan ook in de minderheid. ‘Oké, ik ben bereid het te proberen.’

Skye gaf haar een kneepje in haar arm. ‘Dank je.’

Nadat ze afscheid van elkaar had genomen, keek Ava in haar auto haar twee partners na terwijl die het parkeerterrein af reden. Zoals gewoonlijk was ze van plan geweest naar kantoor te gaan. Meestal werkte ze op zaterdag ook. Maar opeens leek dat een beetje te veel van het goede. Het was een vrij weekend. Waarom vierde ze niet net als iedereen Onafhankelijkheidsdag?

Omdat ze niemand had om die mee te vieren. Haar vader was gaan kamperen in Yosemite Park met Carly, zijn jonge vrouw. Hoe ze ook haar best had gedaan de band tussen hen aan te halen, hun relatie werd nooit beter omdat Carly tussen hen in stond. Haar moeder zat in de gevangenis. Skye en Sheridan gingen naar huis naar hun echtgenoten. Jonathan had niet gezegd wat hij ging doen, maar ze was ervan overtuigd dat hij de feestdagen zou doorbrengen met Zoë en haar dochter. En Geoffrey was in de Bay Area op bezoek bij zijn twee kinderen. Zelfs de Myersen en de Greenleys waren niet, zoals gepland, terug van hun vistochtje. Ze hadden op haar voicemail een bericht ingesproken dat ze een ander groepje mensen hadden ontmoet en hadden besloten een week langer weg te blijven. Dat was het voordeel als je gepensioneerd was…

Ze zuchtte. De dag strekte zich voor haar uit, en ze had absoluut niets anders dan werk om hem mee te vullen. Maar gewoonlijk had ze daar genoeg aan. Wat mankeerde haar vandaag dan? Waarom had ze zo’n ontevreden gevoel?

Opnieuw dacht ze aan Luke Trussell. Het leek wel alsof ze hem niet uit haar gedachten kon zetten. Ze zat te kreunen en obscene dingen tegen me te zeggen, zei dat ze nog nooit een man had aangeraakt die groter en dikker was dan ik. Die opmerking had hij gemaakt uit wraak, omdat ze zo onvriendelijk tegen hem had gedaan. Waarom kwam die zin haar dan steeds weer in gedachten?

Omdat ik blijkbaar te lang niet meer met een man naar bed ben geweest. Luke Trussells overduidelijke seksualiteit had meer invloed op haar gehad dan ze wilde toegeven. Ze was pas eenendertig. Het was normaal dat haar lichaam zijn behoeften kenbaar maakte, vooral als ze een man ontmoette die zo aantrekkelijk was als hij.

Enerzijds wilde ze dat ze Geoffrey kon bellen en hem zeggen dat ze weer met hem naar bed wilde. Als ze met Geoffrey naar bed ging, kon ze Trussell misschien vergeten. Maar ze had seks met Geoffrey nooit bevredigend gevonden, en ze betwijfelde of dat ooit zou veranderen. Bovendien wist ze dat ze niet Geoffrey voor zich zou zien als ze met hem in bed lag – en dat was niet eerlijk.

‘Verdomme. Ik heb hem naar één keer ontmoet,’ gromde ze. En die eerste ontmoeting was niet bijster goed verlopen. Omdat ze had geprobeerd zich niet door hem te laten beïnvloeden, was ze hatelijk en onbeleefd geweest. En hij had wraak genomen. Vindt u me echt zo aantrekkelijk? Ik kan helaas niet hetzelfde over u zeggen.

Ja, ze vond hem echt zo aantrekkelijk. Wat betekende dat ze afstand moest bewaren om te voorkomen dat ze iets doms deed, bijvoorbeeld verliefd op hem worden. Maar na haar gesprek van de vorige avond met Kalyna was ze er helemaal van overtuigd dat hij onschuldig was. En daarom was ze verplicht hem te vertellen wat ze ontdekt had. Ze bleef zich voorhouden dat die details geen verschil zouden maken. Zoals ze Kalyna had uitgelegd, zou de zaak waarschijnlijk nooit voorkomen. Maar… stel dat hij wel voorkwam? Of stel dat de inlichtingen die ze nu had er vlugger een eind aan konden maken – Luke zijn leven konden teruggeven? McCreedy was weliswaar een bekwame advocaat, maar hij werd per uur betaald en had misschien geen haast dit af te handelen. En uitsluitend het feit dat hij goed was betekende nog niet dat hij alle juiste stappen nam. Of Kalyna’s buurvrouw nu lesbisch, biseksueel of hetero was, ze zou hoogstwaarschijnlijk niet nog een keer vertellen dat Kalyna en zij het over een triootje hadden gehad. De gevolgtrekkingen die anderen maakten, konden immers haar carrière ruïneren. Bovendien had Ava haar toestemming gegeven haar mond te houden. En niemand behalve Ava wist van het gesprek met Tatiana Harter, niemand behalve zij wist hoe Kalyna de vorige avond aan de telefoon had gereageerd. Hoe paniekerig ze had gevraagd of haar zus Ava had teruggebeld.

Ava trommelde met haar vingers op het stuur. Ze kon wachten tot maandag en contact opnemen met Lukes advocaat, hem een kopie van Lukes dossier opsturen. Maar bij andere zaken had ze het wel eens moeten opnemen tegen McCreedy, en ze wilde hem niet het idee geven dat hij een bondgenote had bij De Laatste Linie, alleen omdat ze hem met deze ene zaak had geholpen. En de aanklaagster weigerde haar terug te bellen. Ze had majoor Ogitani verscheidene keren proberen te bereiken, maar zonder succes. Zoals ze al had verondersteld, wilde het leger niet dat ze zich ermee bemoeide en probeerde het haar inmenging te negeren.

‘Bel Luke, dan heb je het achter de rug,’ mompelde ze.

Ze diepte haar mobieltje op uit haar tas en keek de aantekeningen in haar agenda door. Omdat ze niet had verwacht Luke nog een keer te hoeven bellen, stond zijn nummer niet in haar adresboek. Ze scrolde verder naar beneden en vond ten slotte zijn nummer in een memo dat ze had opgenomen op de dag dat ze hem had proberen te bereiken in verband met Kalyna.

Toen de telefoon overging, hield ze haar adem in.

Maar ze had haar moed voor niets verzameld. Hij nam niet op.

Dit is de voicemail van Luke Trussell. Als u na de pieptoon een bericht inspreekt, bel ik u terug.

Haar schouders rechtend wachtte ze op de pieptoon. ‘Kapitein Trussell, met Ava Bixby van De Laatste Linie.’ Hoewel ze wist dat hij haar naam zou herkennen zonder dat ze de liefdadigheidsorganisatie vermeldde, was ze vastbesloten zich professioneler te gedragen dan in Starbucks. De vorige avond hadden ze om de een of andere reden grenzen overschreden die ze normaal gesproken strikt in acht hield. Vroeg u dat om uw nieuwsgierigheid te bevredigen of omdat u denkt dat het verband houdt met de zaak?

Dat was de tweede keer dat hij haar had doorzien.

Als het aan haar lag, zou het geen derde keer gebeuren.

‘Ik wil iets met u bespreken,’ zei ze. ‘Ik zou het op prijs stellen als u me belt wanneer het u schikt.’ Daarna gaf ze haar nummer en verbrak de verbinding.

Zoals bijna alle andere inwoners van Amerika was hij waarschijnlijk Onafhankelijkheidsdag aan het vieren. In de veronderstelling verkerend dat ze pas maandag iets van hem zou horen, reed ze naar kantoor.

Maar een paar uur later belde hij haar al terug.