Hoofdstuk 18

 

 

 

Ava nam Lukes zaak niet aan. Haar besluit stond vast. Nu hoefde ze alleen nog te bedenken hoe ze hem dat zou vertellen. Misschien kon ze Skye of Sheridan vragen hem bij te staan. Dat zou een redelijk compromis zijn, toch?

Maar ze wist dat hij voor een deel zo’n grote gift had aangeboden omdat ze al had getoond hoe vasthoudend ze kon zijn. Haar werk was haar leven. En ook al waren Skye en Sheridan net zo toegewijd als zij, tegenwoordig verdeelden die hun tijd tussen werk en thuis. Ze hadden een echtgenoot, een gezin. Vorige week had Sheridan aangekondigd dat ze zwanger was, dus zou ze niet meer zoveel uren maken als nu. Skye en Sheridan konden trouwens niet meer zaken aan dan ze nu al hadden. Hadden ze het niet net die ochtend erover gehad dat ze hulp nodig hadden?

Ze hadden besloten Jane in dienst te nemen, maar Ava kon Lukes zaak niet overdragen aan Jane.

‘Waar denk je aan?’ vroeg Luke. Hoewel ze tijdens het dessert veel hadden gepraat, hoofdzakelijk over wat hij in zijn dossier zou aantreffen, hadden ze niets meer gezegd sinds ze in de auto waren gestapt.

‘Niets.’ Ze herinnerde zich echter Lukes hand op haar rug toen ze het restaurant uit gingen, de jaloerse blikken van de serveerster, de manier waarop hij het autoportier voor haar had opengedaan en haar het restant van haar steak had overhandigd dat de serveerster voor haar had ingepakt. Hij deed alles zo kalm, zo natuurlijk, alsof hij het voor iedereen zou doen. En dat was waarschijnlijk ook zo. Daardoor was het moeilijk er bezwaar tegen te maken. Ze had geprobeerd om haar eigen eten te betalen, maar de serveerster had alleen naar Luke geluisterd en had haar geld niet willen aannemen. Ava had ook geprobeerd zijn hand op haar rug te ontwijken en zelf het portier open te doen, maar hij had haar zo druk aan de praat gehouden dat hij haar voordat ze het wist had laten instappen alsof dit een date was.

Het was geen date. Het was een zakendinertje, hield ze zich voor. Maar het voelde beslist goed een man voor één keer de leiding te laten nemen. Vooral als die man daar zo goed in was als hij. Natuurlijk zou het nog fijner zijn als ze zich niet steeds had afgevraagd hoe ze hem uit haar leven kon krijgen.

‘Je gaat thuis toch niet meer werken, hè?’ vroeg hij.

‘Nee, ik ben te moe.’ Ze had zoveel gegeten dat ze zeker een week geen honger meer zou hebben, maar het was veel lekkerder geweest dan wat ze gewoonlijk at. Omdat ze zoveel tijd doorbracht met werken, kookte ze zelden. Meestal nam ze genoegen met een energiereep of een sandwich.

Ze waren nog niet lang onderweg toen hij vuurwerk in de lucht zag en voorstelde af te slaan van de hoofdweg om te kijken. Als ze toch niet meer ging werken, had ze tijd genoeg, zei hij plagerig. En Ava voelde zich zo goed dat ze geen weerstand kon bieden aan zijn voorstel.

Ervoor zorgend dat ze niet te dicht bij hem stond, leunde ze net als hij tegen zijn auto terwijl boven hun hoofd het slotstuk van een vuurwerkshow uiteenspatte. De spectaculaire voorstelling was de bekroning van een gezellige avond.

Ondanks haar aanvankelijke tegenzin om met Luke te gaan eten, was Ava zo tevreden en ontspannen dat het haar moeite kostte hem te vertellen dat ze hem niet als cliënt nam. Maar net toen ze haar moed had verzameld en het onderwerp wilde aansnijden, zag hij dat ze kippenvel op haar armen had. Hij haalde meteen een sweater uit zijn sporttas en stond erop dat ze die aantrok.

Ze trok de zachte fleece over haar hoofd en rook zijn lichaamsgeur. En toen hij de mouwen tot boven haar handen oprolde, gaf ze zich ten slotte gewonnen. Ze zou hem helpen. Al vond ze het geen aangenaam vooruitzicht met McCreedy te moeten omgaan – of zelfs maar aan dezelfde kant te staan als hij – voor tienduizend dollar moest het lukken. In ieder geval kon ze Lukes verzoek niet afwijzen. Niet waar het zijn zaak betrof. En te oordelen naar de vlinders die ze in haar buik kreeg toen zijn vingertoppen over haar polsen streken, misschien ook niet als hij iets persoonlijkers vroeg.

Blijkbaar was ze net zo dom als haar moeder, haar vaders andere vrouwen en de talloze vrouwen die zich tegen beter weten in hadden ingelaten met een veel te knappe man.

Maar goed dat Luke zich niet tot haar aangetrokken voelde. Als haar gevoelens niet werden beantwoord, hoefde ze niet bang te zijn dat de situatie uit de hand liep, toch?

 

Nog bijna voordat Lukes auto helemaal stilstond, stapte Ava uit. ‘Bedankt voor het etentje,’ zei ze. ‘Ik bel je maandag. Ik kan je advocaat niet uitstaan, dus je moet zelf –’

‘Ho!’ onderbrak hij haar. ‘Waarom mag je McCreedy niet?’

‘Een jaar geleden stond ik tegenover hem in de rechtszaal. Hij verdedigde iemand die werd beschuldigd van moord met voorbedachten rade en probeerde op alle mogelijke manieren vrijspraak te krijgen voor zijn cliënt. Toen niemand erin trapte, overreedde hij de schoft schuld te bekennen, waardoor hij er met een erg milde straf van afkwam. Dankzij McCreedy loopt er dus straks een koelbloedige moordenaar rond die waarschijnlijk nog meer onschuldige slachtoffers zal maken, en moet mijn cliënte in angst leven.’

‘Ik begrijp dat jullie belangen niet altijd stroken,’ gaf hij toe.

‘Ik werk nooit voor de verdediging. Dus jij zult als tussenpersoon moeten optreden. Ik wil niets te maken hebben met McCreedy en ook niet met zijn detectives. Laat het goed tot hem doordringen dat hij geen contact met me mag opnemen.’

‘Oké.’ Luke keek naar het donkere gevaarte aan het eind van een gammele steiger. Zo te zien was Ava’s woonboot oud, maar verder viel er weinig over te zeggen. Er brandde geen enkel licht. Ze waren voor het donker gaan eten, en ze was niet van plan geweest zo lang weg te blijven.

‘Om te beginnen moeten we bewijzen zien te vinden voor de zelfverminking waarover Kalyna’s moeder me vertelde,’ zei ze. ‘Als we kunnen bewijzen dat ze zichzelf vaker heeft verwond, speelt het tijdstip geen rol meer. Dan hoeven we niet te zoeken naar iemand die na jouw vertrek kan zijn binnengekomen. In een halfuur kan ze zichzelf makkelijk een paar builen en blauwe plekken hebben bezorgd.’

Hij kon zich moeilijk voorstellen dat Kalyna zichzelf bont en blauw had geslagen, maar Ava had hem verzekerd dat er veel gevallen bekend waren van mensen die zoiets deden. En bij nader inzien verschilde het niet zoveel van snijden, dat de laatste jaren een probleem was geworden onder tieners. ‘Een goed idee.’

‘Weet je zeker dat je de weg terug kunt vinden?’ vroeg ze.

‘Ik denk het wel.’

‘Rijd voorzichtig.’

Toen ze het portier had dichtgedaan en in de richting van de steiger liep, draaide hij het raampje naar beneden. ‘Zal ik echt niet even met je meelopen?’

‘Nee, dat hoeft niet,’ riep ze over haar schouder.

‘Je bent helemaal alleen in deze uithoek.’ Natuurlijk trapte hij een open deur in, maar zo laat op de avond liet hij niet graag een vrouw achter op zo’n afgelegen plaats, en zeker niet zonder ervoor te zorgen dat ze veilig binnenkwam. Misschien kwam het doordat hij grotendeels in een beschermde omgeving leefde, maar dit leek… gevaarlijk. Iedereen kon inbreken in haar boot, aan boord gaan en haar beroven, haar verkrachten, haar vermoorden, en er was geen sterveling om haar te hulp te schieten. Zelfs de eigenaar van de visserswinkel was er niet.

‘Ik woon hier. Er overkomt me niets,’ zei ze lachend.

‘Waar wonen die wetenschappers?’

‘Anderhalve kilometer verderop, aan de andere kant van de visserswinkel.’

Hij zag geen gebouwen en geen lichten, alleen het spookachtige schijnsel van de halve maan, die boven zijn hoofd in de lucht hing. ‘Ik hoef niet mee naar binnen. Ik kan door de deuropening kijken.’

Ze wees in de richting waaruit ze waren gekomen. ‘De grote weg is die kant op.’

Verdomme, wat was ze eigenwijs. Ava Bixby geloofde dat ze alles aankon.

Volgens Luke moest ze beter weten. Gezien haar werk had ze vast wel de nodige griezelverhalen gehoord. Hij kon best begrijpen dat ze niet achter een met sloten gebarricadeerde voordeur wilde wonen, maar dit was het andere uiterste. Ze woonde praktisch in de openlucht. Natuurlijk was haar boot niet makkelijk te vinden, en er waren weinig andere mensen in de buurt – op het moment niemand, voor zover hij kon zien. Maar als de verkeerde man haar toevallig vond wanneer haar vrienden er niet waren…

Hij ging niet weg. Met stationair draaiende motor bleef hij zitten om haar bij te lichten met zijn koplampen.

Haar voetstappen weerklonken op de houten planken van de steiger, zwakker wordend naarmate ze verder bij hem vandaan was. Toen stapte ze aan boord en ging op in de dichte schaduw.

Toen de wind opstak, verstomde het getsjirp van de cicaden. Het was zo stil, dat Luke het water bijna tegen haar boot kon horen kabbelen. Het was een volmaakte nacht, en de zonsopkomst zou waarschijnlijk prachtige zijn. Je zou vanuit mijn slaapkamerraam de zon moeten zien opkomen, had ze gezegd. Om de een of andere reden klonk dat aanlokkelijker dan hij had verwacht. Misschien was Ava niet mooi in de klassieke zin, maar ze had… iets. Wat precies kon hij niet zeggen omdat ze zo ongeveer de stekeligste vrouw was die hij ooit had ontmoet.

Er ging een licht aan. Ze was binnen. Hij schakelde de auto in zijn achteruit, keerde en ging op huis aan. Maar hij reed nauwelijks op Highway 12 toen zijn telefoon ging. Eerst dacht hij dat Ava hem belde omdat ze was vergeten een of ander detail mee te delen, maar toen hij op de display keek, wist hij dat zij het niet was.

 

Ava leunde met haar hoofd tegen de binnenkant van de deur. Het etentje was voorbij; Luke was weg. Goddank. Nu kon ze hem uit haar gedachten zetten en doorgaan met haar normale leven, in ieder geval tot maandag, wanneer ze zich weer in zijn zaak moest verdiepen. Dan zou hij een tijdje in het middelpunt staan. Maar ze zou het snel afhandelen. Ze zou bewijzen dat Kalyna zich die verwondingen zelf had toegebracht en daarmee de aanklaagster overhalen de zaak te laten vallen. Makkelijk zat. Zij zou een heldin zijn. Luke zou zijn leven terug hebben. En McCreedy zou er een fiks honorarium bij inschieten. Daarna hoefde ze nooit meer Lukes fantastische glimlachjes te zien. En na een paar maanden zou ze hem misschien helemaal vergeten zijn.

Opeens drong het tot haar door dat ze in de haast om weg te komen, was vergeten hem zijn sweater terug te geven. Hij had niets gezegd, had niet eens geprobeerd hem terug te krijgen. Dat was aardig van hem. Maar ze wilde hem niet aardig vinden. Het was al erg genoeg dat ze hem adembenemend knap en vreselijk sexy vond.

Ze ging voor de spiegel in het halletje staan om haar spiegelbeeld te bekijken. AIR FORCE stond er in grote blokletters op haar borst. Ze was helemaal weg van een keiharde militair. Wie had dat kunnen denken?

Ze hield zich voor dat ze de sweater moest uittrekken en op een veilige plaats opbergen om hem een andere keer aan Luke terug te geven. Maar toen ze hem uittrok, kon ze niet nalaten even zijn mannelijke geur op te snuiven.

In ieder geval wist ze nu dat ze normaal was. In ieder geval was ze niet, zoals ze had gevreesd, oud voor haar tijd. Ze had dezelfde geslachtsdriften en begeerten als andere vrouwen van haar leeftijd. Alleen daarom was het al waardevol dat ze Luke had ontmoet, toch?

Of misschien ook niet. Wat was beter? Niets te verlangen, of iets te verlangen wat ze niet kon krijgen?

 

‘Luke?’

Toen Luke Kalyna’s stem hoorde, werd hij op slag nijdig. Hij had nog nooit van zijn leven iemand gehaat, maar hij was er praktisch zeker van dat hij Kalyna haatte.

‘Wat wil je?’ Zijn plotselinge nervositeit bedwingend dacht hij aan het tasje met de bandrecorder die hij die ochtend had gekocht. Maar het had geen zin om te stoppen en hem uit zijn kofferbak te halen, omdat de AA-batterijen uitverkocht waren geweest. Hij was van plan geweest ze in een andere winkel te gaan kopen, maar in plaats daarvan had hij Ava mee uit eten genomen. En nu had hij Kalyna opnieuw aan de telefoon en kon hij weer niet bewijzen dat ze had gebeld en wat ze had gezegd.

Behalve als hij een getuige had. Hij keerde om en reed terug naar Ava’s boot. Als hij opschoot, was hij daar misschien voordat ze naar bed was gegaan en voordat Kalyna had opgehangen…

‘Ik moet je iets vertellen, iets belangrijks,’ zei ze.

Zonder gas terug te nemen stak hij een voorrangskruising met een stopteken over. Goddank was er geen ander verkeer op de weg. ‘Trek je de aanklacht in?’

‘Dat hangt af van je reactie.’

Dat stemde hem allesbehalve hoopvol. Uit Kalyna’s stem kon hij opmaken dat ze geen goed nieuws voor hem had. Ze klonk te zelfvoldaan, te opgewonden. Zijn maag verkrampte van angst. ‘Wat is er?’

‘Ik ben zwanger.’

‘Nee.’ Opeens niet in staat verder te rijden, trapte hij op de rem. ‘Dat geloof ik niet. Je liegt.’

‘Als je wilt, stuur ik je het bewijs.’

‘Shit. Zeg dat het niet waar is. Zeg dat dit een van je wraakzuchtige spelletjes is.’ Geen wonder dat ze hem had durven terugbellen. Ze had een excuus, een erg goed excuus.

‘Vind je het zó erg?’

Nu wist hij zeker dat ze krankzinnig was. Hoe kon ze ook maar een moment denken dat hij iets anders dan radeloos was?

‘Ik vind dat we er het beste van moeten maken,’ vervolgde ze.

Hij stond stil midden op de weg. ‘Er het beste van maken?’ Hij kreeg de woorden nauwelijks over zijn lippen. Als hij zijn stem niet in bedwang hield, zou hij gaan schreeuwen.

‘Ja. Ter wille van de baby.’

Hij was zo opgelucht geweest dat Ava hem wilde helpen, was er zo zeker van geweest dat zij hem uit de penarie zou kunnen halen. Maar hiervan kon niemand hem verlossen. Wat moest hij nu doen? Zijn grootste vrees was uitgekomen. Hiervoor was hij bang geweest vanaf het moment waarop men hem had verteld dat ze zijn sperma in haar hadden aangetroffen. Tot dit moment had hij gedacht dat het condoom misschien was gescheurd. Maar nu wist hij beter. Kalyna had de boel gesaboteerd. Eerst had ze hem proberen over te halen geen condoom te gebruiken, en toen dat niet lukte, had ze andere stappen genomen. Kennelijk had ze vanaf het begin gehoopt zwanger te worden. ‘Je zei dat je aan de pil was.’

‘Ik moet die dag zijn vergeten hem in te nemen.’

‘Eén dag maakt toch niet uit?’

‘Het zou kunnen van wel. Dat betekent dat dit Gods wil is. Iedere baby is een wonder, Luke. Zonder uitzondering. Zelfs een baby die is verwekt tijdens een verkrachting.’

‘Ik heb je niet verkracht!’ En deze baby was geen wonder. Dit was erger dan de ergste nachtmerrie. Hij zou nog liever worden opgepakt op vijandelijk gebied, alleen en ongewapend en met zijn vliegtuig in de as, dan een leven lang te maken krijgen met Kalyna als de moeder van zijn kind. ‘Je hebt me dit met opzet aangedaan!’

‘Dat is niet waar.’

‘Jawel. Je hebt erop aangestuurd.’

‘Hoe durf je míj hier de schuld van te geven?’ vroeg ze. ‘Jij hebt me gedwongen seks te hebben, Luke.’

‘Houd op! Je liegt.’

‘Ik probeer het alleen te aanvaarden. Volgens mij wordt alles anders door een baby. Door een baby moeten we onze onenigheden opzijzetten en proberen het met elkaar te vinden.’

Hij wist niet of het zin had naar Ava te gaan. Kalyna loog. Wat ze zei was krankzinnig. Maar omdat hij niets beters wist te bedenken, trok hij weer op en reed verder naar haar woonboot. ‘Dat is onmogelijk.’

‘Helemaal niet. Als je me een kans gaf, zou je van me kunnen houden.’

‘Waarom ik?’ vroeg hij. ‘Er zijn toch genoeg andere mannen? Zo graag kun je toch niet bij me willen zijn? Je kent me wel van het werk, maar niet persoonlijk. Niet echt.’

‘Ik weet hoe je een vrouw aanraakt als je haar genot wilt schenken,’ fluisterde ze verleidelijk. ‘Ik weet wat voor uitdrukking er op je gezicht komt als –’

Om te voorkomen dat ze nog meer slechte herinneringen opriep, viel hij haar in de rede. ‘Omdat we één keer met elkaar naar bed zijn geweest. Dat is alles. Dat is iets anders dan me kennen!’ Hij gaf plankgas. Het was gevaarlijk om op deze donkere smalle wegen zo hard te rijden. Hij kende ze niet en wilde niet een opossum of een hert aanrijden. Maar plotseling was het van het grootste belang dat Ava hoorde wat Kalyna zei. Ze moest begrijpen hoe bezitterig en wanhopig die vrouw was.

Kalyna’s stem werd scherper, bijna uitdagend. ‘Ik weet veel meer dan dat. Ik weet dat je altijd tankt bij het benzinestation van Chevron vlak bij de basis. Ik weet dat je een zakje zonnebloempitten en een energiedrankje koopt voordat je op maandagavond naar het sportpark gaat om te honkballen. Ik weet dat je een geweldige catcher bent, omdat ik je achter de thuisplaat heb gezien.’

Geschrokken dat ze al die details wist, pijnigde hij zijn hersens in een poging zich te herinneren wanneer hij iets had gezegd over het Chevron-station of zonnebloempitten of honkbal. ‘Wanneer? Ik heb je nooit uitgenodigd om naar het sportpark te komen. Ik heb je zelfs nooit verteld dat ik honkbal speelde.’

In plaats van antwoord te geven, bleef ze allerlei feiten over hem afraffelen. ‘Ik weet dat je van burrito’s van Del Taco houdt, dat je sportspullen in de kofferbak van je auto liggen en dat het meisje op de foto in je portefeuille je jongere zus is. Ik weet dat je ouders in San Diego wonen en dolgelukkig zouden zijn als ze hoorden dat ze grootouders werden –’

‘Houd op!’ Hij kon het niet meer aanhoren. Hij moest bijna overgeven.

‘Ik heb je horloge,’ fluisterde ze. ‘Het zit in mijn slipje.’

Hij trok een vies gezicht. ‘Daar raak ik niet opgewonden van. Gooi het weg.’

‘Zo maak je het niet makkelijker voor me.’

Kom op, kom op. Hij moest naar Ava. Het grind spatte op toen hij slippend een bocht nam en bijna in een kanaal belandde. ‘Ik probeer duidelijk te zijn, Kalyna. Ik ben niet in je geïnteresseerd.’

‘Je wilt me niet eens een kans geven!’

Dat kon ze ook moeilijk verwachten na alles wat ze hem had aangedaan. Ze moest op iets anders uit zijn. ‘Ik zal je geld geven,’ zei hij.

Dat leek haar uit haar doen te brengen. ‘Waarvoor?’

Hij kon het licht van Ava’s woonboot zien. Hij was er bijna. ‘Voor een abortus.’ Zijn ouders zouden een beroerte krijgen als ze dat hoorden. Hij wist trouwens niet goed hoe hij er zelf over dacht, maar hij was wanhopig. Onder deze omstandigheden, met deze vrouw, kon hij geen kind ter wereld brengen.

‘Een abortus?’ herhaalde ze. ‘Wil je dat ik abortus laat plegen?’ Ze barstte in huilen uit. ‘Hoe kun je me vragen ons kind te doden na alles wat je me verder nog hebt aangedaan?’

Het voelde niet eens als een kind, voelde niet echt. ‘Oké.’ Het duizelde hem nog toen hij slippend tot stilstand kwam bij het begin van Ava’s steiger. Maar nu ze over de baby praatten, wilde hij niet uitstappen. Ava kon dit niet oplossen. Dit was iets wat hij zelf moest oplossen. ‘Je hebt gelijk, dat wil ik niet. Ik denk dat ik er niet mee zou kunnen leven, maar… Ik neem de baby wel. I-Ik zal hem zelf grootbrengen.’ Ja, dat was de enige optie. ‘Zeg… Zeg maar hoeveel je wilt hebben. Als ik het geld heb of het kan lenen, krijg je het. Je hoeft alleen maar toe te geven dat ik je niet heb verkracht en mij meteen na de geboorte de baby te geven.’

Ze snufte. ‘Kan ik je zien tijdens de zwangerschap?’

Hij kon de gedachte niet verdragen dat ze deel zou uitmaken van zijn leven. Maar als ze zou toegeven dat hij haar niet had verkracht, was het dat waard. Ja toch?

‘Misschien.’

‘En nadat de baby is geboren?’

Opnieuw wilde hij weigeren. Maar zou dat eerlijk zijn tegenover het kind? Tegenover haar? Moest hij zich eigenlijk wel zorgen maken over wat eerlijk was tegenover iemand als zij?

Godallemachtig, dit was zo ver van alles wat hij zich ooit had voorgesteld te moeten meemaken. ‘Eh… misschien. Waarschijnlijk. Ik denk van wel,’ zei hij, en hij keek naar Ava’s woonboot terwijl hij op Kalyna’s antwoord wachtte. Dit was een goed aanbod. Meer kon hij niet doen. Ze kon niet anders dan het aannemen.

‘Zouden we dus iets positiefs kunnen maken van al die negatieve dingen? Zouden we samen een kans maken?’

Begon ze daar nou weer over? ‘Schei uit, Kalyna. We hebben niks samen. Dat hebben we nooit gehad.’

Nu begon ze hysterisch te snikken. ‘Al wordt het mijn dood, ik zal ervoor zorgen dat ze je opsluiten!’ schreeuwde ze, en daarna verbrak ze de verbinding.

Trillend zette Luke zijn telefoon uit. Hij was nog nooit zo kwaad geweest als nu, zeker niet op een vrouw. Hoe was ze zoveel over hem te weten gekomen? Ik weet dat je van burrito’s van Del Taco houdt. Ik weet dat je altijd tankt bij het benzinestation van Chevron vlak bij de basis. Ik weet dat je een geweldige catcher bent, omdat ik je achter de thuisplaat heb gezien.

Ze was hem gevolgd. Was dat niet wat men onder stalken verstond? Dat was weer eens iets anders: een vrouwelijke stalker. Hij had nooit gedacht dat zoiets kon gebeuren, had nooit over zijn schouder gekeken. Al was hij Kalyna zo vaak zogenaamd toevallig tegengekomen dat het hem waarschijnlijk had moeten verbazen, hij had er nooit iets achter gezocht. En hij had zich nota bene schuldig gevoeld omdat hij seks met haar had gehad. Hij had zelfs bijna geloofd dat zijn vader gelijk had en dat alle vrouwen seks serieuzer opvatten dan mannen, dat hij min of meer zijn verdiende loon kreeg, omdat hij die grens had overschreden. Maar ze was geen tragische figuur die hij per vergissing had gekwetst. Ze was gek.

En nu was ze nog vastbeslotener dan tevoren hem te gronde te richten.

Hij duwde het portier open en stapte uit. Al wist hij niet wat Ava kon doen aan wat er zojuist was gebeurd, hij wilde haar erover vertellen nu het nog vers in zijn geheugen lag.

Een ogenblik later was hij blij dat hij aan die opwelling had toegegeven omdat Kalyna terugbelde.