Proloog

Travis Air Force Base Fairfield, Californië

Zondag 7 juni

‘Wát komen jullie doen?’

Alleen gekleed in een haastig aangeschoten spijkerbroek tuurde kapitein Luke Trussell naar de man en de vrouw, beiden van de bewakingsdienst van de luchtmachtbasis, wier klopje hem zojuist uit bed had gehaald.

‘We reageren op een aanklacht van sergeant Kalyna Harter.’

Dat moest een vergissing zijn. Hij woonde hier niet eens. In zijn eigen appartement, buiten de basis, logeerden op dit moment twee nichtjes uit een andere staat die bij hem op bezoek waren. Zelf bivakkeerde hij zolang in de woning van een vriend die met zijn gezin op vakantie was. ‘Tegen míj?’ Hij legde een hand op zijn blote borst.

De ene officier, sergeant E. Golnick volgens haar naamplaatje, liet haar blik over zijn bovenlichaam glijden. Hoewel hij niet aan conditietraining deed om de aandacht van vrouwen te trekken, bleek dat een bijkomend voordeel te zijn. Van háár gezicht viel echter eerder minachting dan bewondering af te lezen. Hij kon zien dat ze notie nam van zijn omvang en zijn spieren, daarbij bedenkend hoe gemakkelijk hij een vrouw, iedere vrouw, zou kunnen overweldigen. Zelfs een vrouw als Kalyna, die één meter achtenzeventig was en net zo vaak naar de sportschool ging als hij.

‘Ja, tegen u,’ antwoordde ze, haar ogen weer op zijn gezicht richtend. ‘U kent haar toch?’

‘Natuurlijk ken ik haar. Ze is lid van mijn vliegeskader sinds ze drie maanden geleden hierheen is overgeplaatst.’ Daardoor wisten ze waarschijnlijk waar hij tijdelijk woonde. Zij moest het hun hebben verteld.

‘Ze beweert dat u haar vannacht hebt verkracht, kapitein. Zo te zien is ze bruut aangevallen.’

Bruut aangevallen? Kalyna had niets gemankeerd toen hij wegging uit haar appartement, nog maar… hoelang geleden? Hij keek naar zijn pols en herinnerde zich toen dat ze zijn horloge had afgepakt toen hij wilde kijken hoe laat het was. Ze had niet gewild dat hij uit haar bed stapte. Was dit haar wraak omdat hij toch was opgestaan? Of had iemand anders haar mishandeld, zo ernstig dat ze niet meer wist wat ze zei?

‘Hoe gaat het met haar?’

‘Ze heeft een paar gemene builen en blauwe plekken,’ antwoordde sergeant P. Jeffers, Golnicks mannelijke tegenhanger. ‘Niets levensbedreigends, maar de afgelopen vijf uur heeft ze in Northbay Medical Center doorgebracht, waar ze haar onderzocht hebben op sporen van verkrachting.’

Luke schudde zijn hoofd. ‘Dit slaat nergens op. Als ze verkracht is, heeft iemand anders dat gedaan.’

‘Zij zegt iets anders.’

Hij werd zo kwaad dat hij opeens helemaal wakker was. ‘Dan moet ze gek zijn. Ze ijlt.’

‘Ze praat volkomen samenhangend,’ zei Golnick.

‘Dan liegt ze!’

Hij trok één wenkbrauw op. ‘Er is sperma in haar vagina aangetroffen. Wilt u beweren dat dat niet van u afkomstig is?

‘Ik zou niet weten hoe het daar zou kunnen komen.’

Golnick sloeg haar armen over elkaar. ‘Heeft u dan geen seks met haar gehad?’

Luke wreef over zijn nek. Hij verafschuwde het om over zoiets persoonlijks te praten – vooral als hij dat het liefst zou willen vergeten – maar hij moest snel een verklaring geven en eerlijk zijn. Als hij geen open kaart speelde, kreeg hij wellicht nog meer problemen. ‘Ja, we hebben seks gehad,’ zei hij. ‘Maar consensueel.’

‘Consensueel betekent met wederzijds goedvinden.’

Hij schonk haar een blik die, naar hij hoopte, vernietigend was. ‘Ik weet wat het betekent.’

Ze gaf geen krimp. ‘Het feit dat u geen condoom hebt gebruikt, zou op iets anders kunnen wijzen.’

‘Ik heb wel een condoom gebruikt,’ zei hij. ‘Ik zou niet… Ik bedoel, zó onvoorzichtig ben ik nou ook weer niet.’

‘Hoe verklaart u het sperma dan?’

Dat kon hij niet verklaren. Wat er de afgelopen nacht was gebeurd, was niet helemaal wazig. Alleen kon hij zich sommige details beter herinneren dan andere, en dat hij een kater had, maakte het er niet beter op. ‘Misschien is het gescheurd…’ Hij had niets ongewoons gemerkt, maar hij had in jaren niet zoveel gedronken als de vorige avond. En tegen de tijd dat hij weer nuchter werd, had hij gepopeld om naar huis te gaan. ‘Ik heb haar niet mishandeld. Dat weet ik zeker. Ik vind het vreselijk als iemand anders dat wel heeft gedaan, maar ik heb nog nooit een vrouw geslagen of ergens toe gedwongen.’

‘U hebt het steeds maar over iemand anders.’

‘Omdat ik het niet heb gedaan.’

‘Wat is er dan gebeurd volgens u? Denkt u dat er iemand is binnengekomen nadat u was weggegaan?’

‘Dat moet wel,’ zei hij. ‘Ik ben geen beest dat achter vrouwen aan zit. Ik wilde niet eens iets van Kalyna. Zij stapte in mijn taxi en gaf de chauffeur haar adres. Volgens mij hadden we al afscheid van elkaar genomen.’

‘Sommige mannen denken misschien dat een lift in een taxi betekent dat ze erom vraagt.’

Daar trapte hij niet in. ‘Sommige mannen misschien wel, maar ik niet. Waarom verdraait u alles wat ik zeg? Ik vertel alleen maar hoe we bij elkaar zijn gekomen. Denkt u niet dat ík avances had gemaakt als ik een verkrachter was?’ Zo stelde hij zich althans verkrachters voor. Maar Kalyna had hem al weken achtervolgd. Ze wist hem overal tegen het lijf te lopen, zelfs buiten werktijd en buiten de basis. Vanaf het moment waarop ze aan elkaar waren voorgesteld, had hij gemerkt dat ze in hem geïnteresseerd was. Hij herinnerde zich goed dat haar glimlach breder werd als ze hem zag, dat ze telkens probeerde een gesprek met hem aan te knopen.

‘Ze zei dat u met haar mee naar huis wilde en dat ze eerst weigerde, maar zich later liet ompraten.’

Omdat Jeffers dat op enigszins onzekere toon zei, besloot Luke daartegen in te gaan.

‘Dat liegt ze! Ik wilde niet eens met haar dansen. Kalyna heeft me nooit aangetrokken.’ Hij vond Kalyna te mannelijk, in ieder geval bij daglicht, en hij had al heel gauw gemerkt dat ze te dominant was. Maar hoewel hij haar zo veel mogelijk ontweek, kon hij haar onmogelijk helemaal uit de weg gaan. Ze was tenslotte zijn bemanningsleider, wat betekende dat ze voor, tijdens en na de vlucht toezicht hield en alle problemen met zijn straaljager oploste.

‘Waarom had u dan seks met haar als u haar niet aantrekkelijk vond?’ vroeg Golnick.

Luke had Kalyna niet willen aanraken. Zij had hem ten dans gevraagd. Ze had zich tegen hem aan gewreven en had in zijn oor gefluisterd: ‘Je maakt me zo heet… Wanneer ga je me laten zien wat je in je broek hebt, kapitein?’ Zelfs toen was hij niet in verleiding gebracht. Dat was pas later gebeurd, toen hij dronken was.

‘Dat weet ik eerlijk gezegd niet,’ bekende hij zuchtend. Hij had zich domweg tegen beter weten in laten overhalen door de sensuele belofte in haar stem.

Golnick gluurde langs hem heen het huis van de Craigs in, alsof ze daar een bewijs van zijn schuld zou kunnen zien. ‘U kunt zich beter gaan aankleden,’ zei ze. ‘U moet meekomen naar de verhoorkamer om een officiële verklaring af te leggen. We hebben uw commandant ingelicht. Hij wacht daar op ons.’

Officiële verklaring. Het was alsof hij een doodsklok hoorde luiden.

Ze brachten hem op. Dit was ernstig. Na alle slechte pers die zulke incidenten in het verleden hadden opgeleverd, duldde het leger geen enkele vorm van seksueel wangedrag. Een knipoog, een knikje, zelfs een glimlach kon al worden uitgelegd als seksuele intimidatie en de reputatie van een man en misschien zelfs zijn carrière ruïneren. En hij werd beschuldigd van iets veel ergers. Het deed er niet toe dat hij onschuldig was. Hij had de schijn tegen zich. Hij was tot drie uur ’s nachts bij Kalyna geweest. De kans dat er na zijn vertrek iemand anders was binnengekomen, moest voor anderen dus bijzonder klein lijken. Bovendien was hij groter en sterker dan zij, wat betekende dat het publiek onvoorwaardelijk aan haar kant zou staan. Dit was de enige situatie waarin een man schuldig was tot zijn onschuld was bewezen, zelfs in Amerika.

Hij deed zijn mond al open om zijn zaak te bepleiten, maar een buurman die de auto van de bewakingsdienst had gezien, stond te kijken wat er ging gebeuren, en Luke had geen zin in een vertoning. Nog steeds hopend dat het een vreselijk misverstand was dat gauw zou worden rechtgezet als hij meewerkte, ging hij naar de slaapkamer om zich verder aan te kleden.

Al eerder had hij het gevoel gehad dat Kalyna niet deugde. Toen had hij het niet serieus genomen. Hij had niet beseft hoeveel schade ze kon aanrichten als ze haar zinnen daarop zette. Hij had nooit reden gehad om bang te zijn voor een vrouw. Wat kon een vrouw hem aandoen?

Blijkbaar zou hij daar nu achter komen.