Hoofdstuk 13

 

 

 

Terwijl hij op Ava Bixby wachtte, deed Luke zijn best om te ontspannen, maar dat kreeg hij niet voor elkaar. Er hing te veel af van dit gesprek. Op zijn minst hoopte hij de advocate van slachtofferhulp te overreden Kalyna niet bij te staan. Op zijn best hoopte hij haar zo ver te krijgen dat ze hem hielp. Hij betwijfelde echter of De Laatste Linie wel eens iemand had verdedigd die valselijk was beschuldigd. Zo iemand viel niet echt onder hun definitie van ‘slachtoffer’, maar het was het proberen waard. Zijn advocaat had veel respect voor Ava en haar partners, wat betekende dat anderen misschien ook naar hen zouden luisteren.

De deur van de coffeeshop ging open, en tegelijk met een golf warme lucht kwam Ava binnen. Ze was iets langer dan gemiddeld – een meter zesenzeventig, schatte hij – en te mager, en haar gezicht was eerder interessant dan mooi te noemen. Eigenlijk was het nogal scherp. Maar de opvallende A-lijn-bob van haar blonde haar paste er goed bij. Hoewel haar houding een beetje te stijf was, straalde ze zelfvertrouwen uit, en ze had mooie ogen. Ze waren helder en intelligent, en er ontging ze vast niet veel.

Omdat hij al koffie voor haar naar zijn tafeltje had gebracht, wenkte hij haar, maar ze negeerde hem en ging naar de toonbank om iets te bestellen. Toen ze met haar rug naar hem toe stond, nam hij haar verder op. Als hij haar onder andere omstandigheden had ontmoet, had hij haar waarschijnlijk geen tweede blik waardig gekeurd. Hij gaf de voorkeur aan vrouwen die een beetje zachter waren, zowel qua uiterlijk als qua gedrag, maar haar zakelijke voorkomen leek bij haar persoonlijkheid te passen.

Voordat ze hem erop kon betrappen dat hij haar zat te observeren, wendde hij zijn blik af. Hij wilde niet op haar overkomen als de rokkenjager waarvoor Kalyna hem uitmaakte. Maar hij was zo benieuwd naar haar dat het hem moeite kostte haar niet te bestuderen. Wat voor type vrouw moest je zijn om haar werk te doen? Had ze zich al een mening gevormd over zijn zaak, en zo ja, welke?

Achterovergeleund nam hij een slok van zijn ijskoffie en keek onder het wachten naar de langsrijdende auto’s.

Pas toen hij de poten van de stoel tegenover hem over de vloer hoorde schrapen, richtte hij zijn blik weer op Ava. En hij zag haar met een mengeling van zelfvoldaanheid en argwaan naar de twee bekers koffie op het tafeltje kijken.

‘Was een daarvan voor mij bedoeld?’ vroeg ze.

‘Ik dacht u een plezier te doen,’ zei hij schouderophalend.

Haar lippen, die net vol genoeg waren om de scherpe trekken van de rest van haar gezicht te compenseren, plooiden zich tot een glimlach. ‘Wat beleefd, kapitein.’

‘Is er iets mis met beleefdheid, Ms. Bixby?’

‘Natuurlijk niet,’ antwoordde ze, maar hij kreeg de indruk dat zijn poging tot hoffelijkheid om de een of andere reden een averechtse uitwerking had. Ze was allesbehalve onder de indruk.

Iemand achter de toonbank riep haar naam, en ze stond op om een beker ijsthee te halen. Terwijl ze weg was, gooide Luke de voor haar bestemde beker ijskoffie in de afvalbak.

Toen ze terug was, wachtte hij met praten tot ze was gaan zitten en haar tas aan haar voeten en haar ijsthee op het tafeltje had gezet. ‘U mag dus geen koffie aannemen van een vermeende verkrachter. Is er verder nog iets wat ik moet weten?’

Alleen al aan de manier waarop ze zat – haar knieën tegen elkaar, haar voeten onder haar stoel, haar rug kaarsrecht – zag hij dat ze op haar hoede was. ‘Ik houd niet van ijskoffie. Ik betaal zelf voor mijn drankjes. En sorry, maar ik baseer uw schuld of onschuld niet op uw uiterlijk of uw charme.’

‘En dat voor een drankje van vier dollar. Zoveel had ik er eerlijk gezegd niet voor verwacht.’ In de hoop haar vriendelijker te stemmen, glimlachte hij, maar haar gezicht bleef strak.

‘Waarom bent u hierheen gekomen, kapitein?’ vroeg ze.

Hij wist niet wat hij verkeerd had gedaan. Gewoonlijk kon hij goed met iedereen opschieten, vooral met vrouwen, maar hij merkte aan alles dat Ava Bixby hem op het eerste gezicht niet mocht. ‘U hebt me gebeld,’ zei hij, nu zonder te glimlachen. Dat had blijkbaar toch geen effect.

‘Het heeft behoorlijk lang geduurd voor u dat telefoontje beantwoordde. Mag ik vragen waarom?’

‘Er staat veel op het spel voor me.’

‘En u vertrouwt me niet.’

Hij sloeg zijn armen over elkaar. ‘Voor zover ik het kan beoordelen, is dat wederzijds.’

‘Hoezo? Alleen omdat ik niet vertederd werd toen ik u zag?’

‘Ik neem al genoegen met vriendelijkheid.’

‘We zijn hier niet om vrienden te worden. Ik wil uw kant van het verhaal horen. Dat is alles.’

Hij trok zijn wenkbrauwen op. ‘Gelooft u uw cliënte dan niet?’

‘Ik moet er niet aan denken dat Kalyna Harter leugens zou vertellen die iemands leven kunnen verwoesten, maar…’

‘Maar?’

‘Ze is ook geen vriendin van me. Laat ik het zo zeggen: ik heb geleerd dat je beter onbevooroordeeld kunt zijn.’

Meende ze dat maar. ‘Hoe kunt u dat zeggen als u al hebt besloten dat ik schuldig ben?’

‘Ik héb nog niet besloten dat u schuldig bent. Ik laat u alleen maar weten dat ik niet een van uw gebruikelijke bewonderaarsters ben.’

Hij boog zich voorover. ‘Vindt u me echt zo aantrekkelijk? Ik kan helaas niet hetzelfde over u zeggen.’

Hij was alleen maar net zo openhartig tegen haar als zij tegen hem was geweest, maar hij had alles te verliezen en zij niets. Hij was bang dat ze kwaad zou worden, misschien zelfs weg zou gaan, maar ze boog haar hoofd alsof ze eindelijk besefte dat ze hem enig respect verschuldigd was. ‘Begrepen.’

‘Goed zo. Nu we weer op gelijke voet staan, wil ik u iets vertellen. Kalyna heeft me vannacht gebeld.’

Hoewel Ava niet veel verbazing liet blijken, maakte hij uit het verstrakken van haar kaken op dat ze dit niet had verwacht. ‘Waarom?’

‘Daar ben ik niet zeker van. Vooral niet als ze zo bang voor me is als ze pretendeert. Waarom zou Roodkapje de grote boze wolf bellen?’

‘Is dat hoe u uzelf beschouwt?’ vroeg ze.

Hij vouwde zijn handen ineen tussen zijn knieën. ‘Dat is wel de manier waarop ik afgeschilderd word, nietwaar?’

Ze nam een slokje ijsthee. ‘Wat had ze te vertellen?’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Het sloeg allemaal nergens op.’

‘Geef me een voorbeeld.’

‘Ze zei dat ze me miste. Alsof we iets met elkaar hadden. Ze kent me niet eens goed genoeg om me te kunnen missen.’ Hij was in de verleiding te vertellen dat ze had gezegd zijn handen weer op haar lichaam te willen voelen. Dat bewees tenslotte dat hij haar die nacht nergens toe had gedwongen. Maar hij was bang dat het onecht zou klinken.

‘Interessant.’

‘Twijfelt u aan wat ik zeg?’

‘Ik ben onbevooroordeeld, weet u nog? Hebt u een bewijs van dat telefoontje?’

‘Natuurlijk.’ Hij haalde zijn mobieltje uit zijn zak om het haar te laten zien. ‘Ziet u? Drie uur ’s nachts. Dat was zij.’

‘Er staat Afgeschermd,’ zei ze bits. ‘Het kan dus iedereen geweest zijn.’

Opnieuw betreurde hij het dat hij het gesprek met Kalyna niet had kunnen opnemen. ‘Natuurlijk schermt ze haar nummer af. Ze is niet achterlijk.’

‘Alleen maar gek.’

Hij legde zijn mobieltje neer. ‘Dat denk ik wel.’

‘Zei ze verder nog iets?’

‘Ze zei dat ze bij me wilde zijn. Dat ze…’ Hij hield zich voor dat hij het zonder omwegen moest zeggen. Hij mocht Ava tenslotte niet. Ze maakte deel uit van de nachtmerrie waarin hij terecht was gekomen. Maar hij kon zich er niet toe brengen zo grof te zijn. Niet in het bijzijn van een vrouw in zo’n keurig pakje. ‘Laten we het erop houden dat ze een paar seksuele toespelingen maakte.’

Ava sloeg haar benen over elkaar. ‘Kapitein, dankzij de aard van mijn werk heb ik hoogstwaarschijnlijk meer aanschouwelijke beschrijvingen gehoord dan u. Geef me gewoon de feiten. Ik heb liever dat u eerlijk bent dan dat u probeert mijn gevoelens te ontzien.’

‘Goed dan.’ Hij dempte zijn stem om te voorkomen dat iemand anders in de coffeeshop het kon horen. ‘Ze zei dat ze me weer in zich wilde voelen.’

Hun ogen ontmoetten elkaar. Ava’s lippen gingen vaneen, maar er kwam geen geluid uit haar mond. Toen knipperde ze met haar ogen en schraapte haar keel, en hij dacht dat hij zich moest hebben ingebeeld dat er een vonk tussen hen was overgesprongen.

‘Laten we bij het begin beginnen,’ zei ze. ‘Wilt u me in uw eigen woorden vertellen wat er die nacht van 6 juni is gebeurd?’

Om te voorkomen dat er opnieuw een vonk oversprong, richtte hij zijn blik op zijn koffie. Op dit moment wilde hij geen romantische verwikkelingen, en al helemaal niet met deze vrouw. Zelfs als ze niet Kalyna’s advocate was geweest, kon hij zich haar onmogelijk als vriendin voorstellen. Daar was ze veel te stijf voor. ‘Ik heb Kalyna in een bar ontmoet en ben met haar mee naar huis gegaan. Het was een typische onenightstand.’

‘Een ogenblikje.’ Ze diepte een blocnote en een pen op uit haar tas.

‘Gaat u aantekeningen maken?’ vroeg hij.

‘Is dat een probleem voor u?’

Omdat zijn advocaat hem had afgeraden met haar te praten, maakte het hem nerveus. Afhankelijk van hoe gemotiveerd Ms. Bixby is, zou ze een paar van uw opmerkingen verkeerd kunnen uitleggen of uw woorden zelfs verkeerd kunnen overbrengen, had hij gezegd. Maar dat ze noteerde wat hij zei, was waarschijnlijk niet riskanter dan het feit dat hij naar haar toe was gegaan. Hij wilde niet doen alsof hij iets te verbergen had. ‘Ik denk het niet.’

‘Dank u.’ Nadat ze had gecontroleerd of haar pen het deed, kwam ze weer ter zake. ‘Pikt u vaak vrouwen op in bars?’

‘Nee.’

Ze keek op.

‘Dat kunt u iedereen vragen.’

‘Ik heb het Paris Larsen al gevraagd,’ zei ze.

Luke had Paris’ naam niet meer gehoord sinds ze uit elkaar waren gegaan. ‘Hoe komt u aan Paris?’

‘Eigenlijk heb ik niet zelf met haar gesproken. Een vriend van u zei tegen mijn privédetective dat u vroeger met haar uitging, dus heeft hij haar opgezocht om te horen wat ze te zeggen had.’

Ava Bixby ging beslist grondig te werkt? ‘En?’

‘Ze vertelde hem dat u haar had opgepikt in een bar.’

‘Dat is niet waar,’ zei hij. ‘We hebben elkaar ontmoet in een restaurant.’

‘Een restaurant dat beter bekend staat als een bar.’

‘Maar ik was daar om te eten. Ze zat aan het tafeltje naast mij. En ik ben een paar keer met haar uit geweest voordat… er iets gebeurde. Dat is niet hetzelfde als een onenightstand. We kenden elkaar, vertrouwden elkaar, voordat we met elkaar naar bed gingen. Er was sprake van betrokkenheid.’ Hij schudde met zijn beker koffie om het ijs te horen rammelen. ‘Hoezo? Wat heeft zij uw detective verteld over onze relatie?’

Ava gaf geen antwoord. Ze was weer aan het schrijven.

‘Ze moet gezegd hebben dat ik haar nooit ruw heb behandeld. Klopt dat?’ drong hij aan, zijn hoofd buigend om haar aandacht te trekken.

Ava legde haar pen neer. ‘Feitelijk zei ze dat u haar hart hebt gebroken.’

‘Dat was niet met opzet. Ik wilde de relatie beëindigen, en zij was nog niet zover. Dat is alles. U hebt vast wel eens iets vergelijkbaars meegemaakt.’

‘Nee,’ zei ze. ‘Ik vermijd dat soort situaties.’

Met zijn wijsvinger schoof hij het kleingeld dat hij op het tafeltje had gelegd heen en weer. ‘Hebt u nog nooit iemands hart gebroken?’

‘Niet dat ik weet.’

Meende ze dat serieus? ‘Bent u dan nooit verliefd geweest?’

‘Niet serieus,’ zei ze zonder een seconde te aarzelen.

Hij schudde zijn hoofd. ‘Dat verbaast me eigenlijk niets.’

Haar kaken verstrakten. ‘U verliest uw hart toch ook niet aan iedere vrouw die u ontmoet?’

‘Nee, maar ik weet in ieder geval hoe liefde voelt.’

‘Bent u daar zeker van, kapitein?’

‘Heel zeker.’

‘Hebt u wel eens liefdesverdriet gehad?’

‘Ja. In het laatste jaar van de middelbare school was ik smoorverliefd op een meisje dat uiteindelijk is getrouwd met mijn beste vriend. Ik heb me nooit ongelukkiger gevoeld dan toen.’

Het duurde even voordat ze daar een antwoord op had. ‘Zo te zien hebt u het overleefd,’ zei ze ten slotte. ‘Maar laten we terugkomen op Kalyna.’

‘We hadden het over Paris.’

‘Met Paris zijn we klaar.’

‘Nog niet. Heeft ze wel of niet toegegeven dat ik nooit geweld tegen haar heb gebruikt?’ Hij wilde een antwoord en wist hoe het zou luiden.

‘Oké, als we daarna verder kunnen gaan. Ze zei dat u nooit geweld tegen haar hebt gebruikt.’

Er was meer. Hij wist dat Ava iets voor hem achterhield. ‘Wat waren haar exacte woorden? Uw detective vroeg: “Heeft hij wel eens geweld tegen u gebruikt?” En zij zei…’

Ms. Bixby zuchtte. ‘Ze zei: “Nooit. Hij was een fantastische minnaar.” Nu tevreden?’

‘Ik zou nog tevredener zijn als u haar geloofde.’

‘Ik neem het aan, op haar gezag, omdat het er niet om gaat hoe goed u in bed bent. Dat u Paris nooit hebt geslagen, betekent nog niet dat u geen andere vrouwen hebt geslagen.’

Hij legde een elleboog op de rugleuning van zijn stoel. ‘Waarom hebt u Paris dan opgespoord als haar verklaring er niet toe doet? Telt haar getuigenis alleen als ze met modder gooit?’

Ze fronste. ‘Ze is nog verliefd op u. Daardoor zijn haar lovende woorden niet erg betrouwbaar.’

‘U mag met alle vrouwen praten met wie ik ben omgegaan. Ze zullen allemáál zeggen dat ik een fantastische minnaar ben.’ Hij moest lachen om zijn eigen grapje, maar Ava vertrok geen spier. ‘Hebt u geen gevoel voor humor?’ vroeg hij.

‘Ik weet niet zeker of het een grapje was.’

Hij spreidde zijn handen. ‘Natuurlijk was het een grapje. Dat weet u ook wel.’

Haar wenkbrauwen gingen omhoog.

‘Laat maar zitten,’ zei hij met een afwijzend gebaar. ‘Ik ben geen seksmaniak.’

‘Kunt u dat staven met meer dan uw woord en een paar getuigen à decharge?’ vroeg ze.

Hij hield zijn beker schuin om bij het ijs te kunnen. Ava zocht harde bewijzen, maar het weinige bewijs leek Kalyna’s versie van het gebeurde te staven. ‘De taxichauffeur die ons naar haar appartement heeft gebracht, kan u vertellen dat ik in mijn eentje in zijn taxi ben gestapt en hem mijn huisadres heb gegeven. Hij zal u ook vertellen dat Kalyna op het laatste moment instapte, vrijwillig, en erop stond dat hij ons naar haar adres bracht in plaats van het mijne.’

‘Vond u het niet erg dat zij uw taxi in beslag nam?’

Hij zette zijn beker weer op het tafeltje. ‘Ik werd nogal afgeleid.’

‘Waardoor dan?’

Hun ogen ontmoetten elkaar opnieuw, en ditmaal weigerde hij zijn blik af te wenden. ‘Gebruik uw fantasie.’

Toen ze bloosde, hield hij met moeite zijn lachen in. Ondanks haar stoere praatjes was Ms. Bixby lang niet zo wereldwijs als ze zich voordeed. En dat was goed om te weten, want het gaf hem eindelijk een voordeel op haar.

‘Zag de taxichauffeur wat er gebeurde?’ vroeg ze.

‘Dat kan niet anders.’

‘Zei hij niet dat ze haar veiligheidsriem moest omdoen, of iets anders waaruit bleek dat hij had gezien wat ze deed?’

‘Nee. Maar ik voelde dat hij naar ons keek in de achteruitkijkspiegel. Daarom zei ik dat ze moest wachten tot we in haar appartement waren.’

Ava vroeg hem de naam van het taxibedrijf en de geschatte tijd en noteerde beide, maar volgens hem had ze zich die informatie makkelijk kunnen herinneren zonder het op te schrijven. Ze gebruikte haar pen en papier alleen om tot zichzelf te komen. Het gesprek en de beelden die het opriep, deden haar meer dan haar lief was.

‘U vroeg haar dus op te houden, maar ze kon niet wachten,’ zei ze toen ze klaar was met schrijven.

Bijna had hij nog een grapje over zijn sexappeal gemaakt. Ze vond toch al dat hij arrogant was, wat hem in de verleiding bracht het aan te dikken. Maar hij wist dat hij zichzelf daarmee geen dienst zou bewijzen. Dus in plaats van toe te geven aan zijn opwelling, werd hij veel explicieter dan hij anders zou zijn geweest. Als ze antwoorden wilde die haar gevoelens niet ontzagen, kon ze die krijgen ook. ‘Dat wilde ze niet. Ze zat te kreunen en obscene dingen tegen me te zeggen, zei dat ze nog nooit een man had aangeraakt die groter en dikker was dan ik. Ze maakte er een hele show van.’

Tegen zijn verwachting in kromp ze niet ineen van verlegenheid. Ze had hem door. ‘Dat doet u blijkbaar ook,’ zei ze droog.

‘Ik vertel alleen wat er is gebeurd,’ zei hij met een onschuldig gezicht.

Haar blik bleef vast. ‘Zo te horen herinnert u zich uitstekend wat er die nacht is gebeurd, zelfs woord voor woord wat er gezegd is.’

Van de taxirit herinnerde hij zich niet veel. Hij wist dat Kalyna haar handen niet thuis had gehouden en dat hij nog geprobeerd had haar tegen te houden, maar dat was alles. ‘Nou ja, ik denk dat ze iets dergelijks zei. Maar eerlijk gezegd herinner ik me alleen dat ze zich tegen me aan drukte en haar tong in mijn keel probeerde te wringen.’

Ava’s gezicht werd rood, maar niet van verlegenheid. ‘Denkt u dat het een grapje is?’ snauwde ze. ‘U wordt beschuldigd van verkrachting!’

Dat laatste woord benam hem de lust om te lachen. Het lukte hem quasiachteloos zijn schouders op te halen, maar hij voelde zich beroerd en deed zijn uiterste best het niet te laten merken, vooral niet aan deze vrouw. Hoe had het zover kunnen komen? Eén verkeerde beslissing, meer was er niet nodig geweest. ‘Ik kan net zo goed grapjes maken, Ms. Bixby, want u gelooft me toch niet. Het maakt niet uit wat ik zeg.’

Ze had op het punt gestaan hem de volle laag te geven, maar dit bracht haar kennelijk op andere gedachten. ‘Dat is nogal fatalistisch, vindt u zelf niet?’

‘Sinds ik me heb voorgesteld, bent u al bevooroordeeld.’

‘Als ik uw versie van het gebeurde niet wilde horen, zat ik hier niet.’

‘U zit hier wel, maar u luistert niet echt. U zoekt alleen iets wat kan bevestigen wat u al van Kalyna hebt gehoord.’

‘Dat is niet waar,’ wierp ze tegen. ‘Maar hoe dan ook, ik kan me geen eerlijke mening over u vormen als u niet meewerkt.’

Binnensmonds vloekend drukte hij zijn duim en wijsvinger tegen zijn gesloten oogleden. Wat mankeerde hem? Hij was in paniek, buiten zichzelf, woedend. En dat reageerde hij af op haar. Maar daar had hij alleen maar zichzelf mee.

‘Oké,’ zei hij, nu rustiger. ‘Ik begrijp het. U hebt gelijk. Sorry.’ Zonder haar de kans te geven zijn verontschuldiging te accepteren of af te wijzen, praatte hij onmiddellijk verder. Hoe eerder dit achter de rug was hoe beter. ‘Wat wilt u nog meer weten?’

Als ze al verbaasd was over zijn plotselinge ommekeer, dan gaf ze er geen commentaar op. Ze bleef kalm en beheerst. Maar haar leven stond dan ook niet op het spel. ‘Wat gebeurde er nadat jullie bij haar appartement waren aangekomen?

Opnieuw schoof hij het kleingeld op het tafeltje in het rond. ‘We hadden seks, met wederzijds goedvinden.’

‘Dat is alles?’

‘Ja.’

‘Is het niet mogelijk dat zij er genoeg van had, maar dat u zo opgewonden was dat u haar niet liet gaan?’

‘Nee.’

‘Volgens uw beschrijving was ze heel erg onbeschaamd. Het is niet meer dan normaal dat een man gefrustreerd raakt als een vrouw zich dan opeens terugtrekt. Sommige mannen zouden er zelfs op staan dat ze haar belofte waarmaakte.’

Er kwam een groepje luidruchtige tieners binnen. Luke keek wel even in hun richting, maar liet zich door hun gelach en gestoei niet afleiden van het gesprek. ‘Sommige mannen misschien wel, maar ik niet.’

Ava leegde nog een zakje suiker in haar beker. Inmiddels had ze langer in haar thee geroerd dan ervan gedronken. Daaruit bleek hoe onbehaaglijk ze zich voelde. Maar hij voelde zich nu ook onbehaaglijk. Had hij echt die opmerking over ‘groot en dik’ gemaakt? Hij zou erom hebben kunnen lachen als hij niet had geweten dat het een kinderachtige reactie op haar kribbigheid was geweest.

‘Maar het zou begrijpelijk zijn,’ zei ze.

‘Voor ú?’ vroeg hij verbaasd.

Ze speelde met het lege suikerzakje. ‘Voor een jury.’

Argwanend kneep hij zijn ogen tot spleetjes. ‘Wat betekent dat ik een lichtere straf zou krijgen.’

‘Precies.’

Dit was de val waarvoor zijn advocaat hem had gewaarschuwd. Ava was het voorval op zo’n manier aan het reconstrueren dat verkrachting een vanzelfsprekende conclusie leek. ‘Dat interesseert me niet,’ zei hij. ‘Misschien klinkt uw versie logischer dan die van mij, maar dat is dan ook alles.’

‘Als u niet kunt bewijzen wat er is gebeurd, doet u er misschien beter aan andere mogelijkheden te bekijken.’

Die opmerking overtuigde hem ervan dat Ava Bixby net zo gevaarlijk was als Kalyna Harter. Ze probeerde hem wijs te maken dat hij meer kans had deze beproeving te overleven als hij bekende. Ze leidde hem regelrecht naar het schavot.

‘Ik zou oneervol ontslagen worden,’ zei hij. ‘Voor mij is dat geen lichte straf. En bovendien is het niet waar dat ik haar heb gedwongen. Punt uit. In feite was ik degene die bijna afhaakte – twee keer zelfs.’

‘Waarom?’

‘Omdat ze me aanbood…’ Nu hij Ava geen afstraffing meer wilde geven, had hij geen zin haar de onsmakelijke details te vertellen.

‘Wat bood ze u aan?’ drong ze aan.

Hij verbeet een zucht. ‘Dingen waarin ik niet geïnteresseerd was.’

‘Zoals een triootje met haar buurvrouw?’

‘Heeft ze u dat verteld?’ vroeg hij verbluft.

Ava schoof met haar voet haar tas opzij. ‘Nee.’

‘Hoe weet u het dan?’

‘Ik heb mijn huiswerk gedaan.’

‘Blijkbaar.’ Zijn advocaat had lang niet zoveel ontdekt. Luke moest toegeven dat Ava Bixby goed was in haar werk. Hij wilde haar meer details vragen, wilde dat ze aan zijn kant stond, maar hij wist dat dat onmogelijk was. Ze werkte voor de eisende partij. En hoewel Ava en hij een wapenstilstand hadden gesloten, was het niet meer dan dat: een wapenstilstand.

Dat ze van Kalyna’s aanbod wist, hielp echter een beetje. Het bewees dat ten minste een deel van zijn verhaal kon worden bevestigd. Dat was in ieder geval iets, toch?

‘Werd ze kwaad toen u haar aanbod afsloeg?’ vroeg Ava. ‘Kregen jullie ruzie?’

Ze was aan het vissen, probeerde een reden te vinden voor de builen en blauwe plekken. ‘Helemaal niet. Ik kreeg trouwens de indruk dat ze het alleen maar voorstelde om indruk te maken. Dat ze probeerde te bewijzen hoe spannend en brutaal ze was – in de trant van wat ze in de taxi had gedaan.’

‘Waarom was u niet geïnteresseerd in een triootje?’ vroeg ze.

Voor het eerst nam hij haar openlijk op, bestudeerde hij haar gezicht. En hij ontdekte dat het mooi was. Door haar zakelijke pakje en haar vormelijke gedrag zou het hem volledig zijn ontgaan als hij geen reden had gehad aandachtiger te kijken.

Ze kreeg de kriebels van zijn blik. ‘Wat is er?’

‘Vroeg u dat om uw nieuwsgierigheid te bevredigen of omdat u denkt dat het verband houdt met de zaak?’

Ze draaide met haar ogen. ‘Wat bent u verwaand.’

‘Het was een eerlijke vraag.’

Toen ze geen antwoord gaf, wist hij het opeens. Haar probleem was niet dat ze hem niet mocht, maar dat ze hem niet wílde mogen. ‘Ik heb genoeg aan één partner tegelijk,’ legde hij uit. ‘Groepsseks leidt alleen maar tot lichamelijke bevrediging.’

‘Bedoelt u dat u een emotionele band wilde met Kalyna?’

‘Niet op de manier die u denkt. Maar… ja, ik zocht aansluiting bij iemand. Ik was overstuur, wilde niet alleen zijn.’

Klaarblijkelijk popelend het gesprek in veiliger banen te leiden, vouwde ze haar handen ineen op haar schoot. ‘Waarom was u overstuur?’

Phil. Opnieuw overvallen door verdriet en spijt kromp hij ineen. ‘Het had niets met Kalyna te maken. Het was iets anders.’

‘Wat dan?’

Hij keek kwaad in zijn beker. ‘Ik had net bericht ontvangen dat mijn beste vriend was omgekomen in Irak,’ zei hij met schorre stem. Zich generend, fronste hij zijn voorhoofd en dwong zichzelf net zo stoïcijns verder te praten als zijn vader zou hebben gedaan. ‘We hebben samen op de middelbare school gezeten.’

‘In Ogden, Utah.’

Hij schoof zijn beker opzij en leunde met zijn ellebogen op het tafeltje. ‘Klaarblijkelijk hebt u behalve met Paris met nog meer mensen contact opgenomen.’

‘Niet ik, maar mijn privédetective.’

Had hij Marissa gesproken? Kon Ava hem vertellen hoe het met Marissa ging? De afgelopen weken had hij erover gedacht haar te bellen, maar hij had zich er niet toe kunnen brengen. Om te beginnen lag zijn leven overhoop, en verder leek het niet loyaal aan Phil om nu contact met haar op te nemen. ‘Hebt u me daarom gebeld?’

‘Pardon?’

‘U hebt mijn achtergrond bestudeerd, hebt uw detective met mijn vriendinnen laten praten. U weet dus dat het niet met mijn karakter strookt een vrouw te verkrachten.’

‘Dat wil niet zeggen dat u er niet toe in staat zou zijn.’

‘Maar het maakt Kalyna’s verhaal onwaarschijnlijk.’

Ze streek een paar haarlokken achter haar oren, die klein en teer waren en slechts getooid met eenvoudige paarlen oorknopjes. ‘U geeft toe dat u die nacht niet in uw normale doen was.’

Hij strekte zijn benen en zakte onderuit in zijn stoel. ‘Maar ik was niet gewelddadig. Ik zocht afleiding, en Kalyna bood me vrijblijvende seks aan. Dat was precies wat ik nodig had. Als ik had nagedacht, was ik niet op haar aanbod ingegaan. Ik ben nooit in Kalyna geïnteresseerd geweest. Maar… ik dacht niet na, en dat ik dronken was, maakte het alleen maar erger.’

‘U zei dat u twee keer bijna bent afgehaakt,’ bracht ze hem in herinnering.

Hij schudde zijn hoofd. ‘Daar ga ik liever niet op in.’

‘De details zijn het belangrijkst.’

‘Het wordt geen aangenaam gesprek.’

‘Beroepshalve voer ik zelden aangename gesprekken. Noodzakelijke gesprekken, maar niet noodzakelijkerwijs aangename, kapitein.’

‘Vooruit dan maar.’ Hij draaide zijn stoel met de rug naar de tieners. ‘De tweede keer was toen ze niet wilde dat ik een condoom gebruikte. Daar stond ik op. Dat doe ik altijd.’

Ava streek haar haar uit haar ogen. ‘Ze beweert dat u geen condoom hebt gebruikt.’

‘Dan liegt ze!’

‘Hoe kunnen ze dan uw sperma hebben gevonden?’

Hij deed even zijn ogen dicht, streek met zijn vingers over zijn wenkbrauwen. ‘Het moet zijn gescheurd of hebben gelekt. Of ze heeft het uit de prullenbak gehaald nadat ik het had weggegooid.’

Ze fronste haar voorhoofd, waaruit hij opmaakte dat de beelden die hij had opgeroepen haar net zo levendig voor de geest stonden als hem. Om de een of andere reden zat hem dat dwars. Hij wilde niet zo expliciet over dat soort dingen praten met een vreemde, vooral niet met een vrouw – vooral niet met deze vrouw. Waarschijnlijk had zij nog nooit in haar leven een stomme vergissing gemaakt.

‘Dat gaat nogal ver, vindt u niet?’ vroeg ze.

‘Ik weet dat het… onwaarschijnlijk klinkt, maar ik neem u echt niet in de maling. Ze hitste me op, probeerde het veel pikanter te maken dan me lief was. Ze… Ze hield me tegen toen ik erna naar de badkamer wilde gaan omdat ze iets… anders wilde doen. Anders had ik het condoom door het toilet gespoeld in plaats van het in de prullenbak in de slaapkamer te gooien.’

‘Wat voor andere dingen wilde ze doen?’

‘Dat vertel ik niet. Niet aan u en niet aan iemand anders. Geen sprake van. Het was walgelijk. Ze is… een ontaarde vrouw.’

Hij zei het zo gedecideerd dat ze niet langer aandrong. ‘Oké. Ik snap het. En nu liegt ze.’

‘Ja.’ Omdat de tieners aan een tafeltje vlak bij dat van hen gingen zitten, praatte hij nog zachter. ‘Maar we moeten kunnen bewijzen dat ik een condoom heb gebruikt. En als we kunnen bewijzen dat ze daarover liegt, gelooft iemand misschien ook de rest van wat ik vertel.’

‘Hoe wilt u bewijzen dat u een condoom hebt gebruikt?’

‘De verpakking moet ergens gebleven zijn.’

‘Ze hebben de volgende ochtend haar vuilnis doorzocht.’

Door haar houding wist hij al wat er komen ging.

‘Maar ze hebben geen verpakking van een condoom gevonden.’

Hij liet zijn hoofd in zijn handen zakken. Ze had het condoom gepakt en het gebruikt, precies zoals hij had gedacht, en daarna had ze het doorgespoeld.

‘Voelt u zich niet goed?’ vroeg ze.

‘Nee,’ zei hij, maar hij rechtte toch zijn hoofd. ‘De verpakking was er nog toen ik wegging. En het condoom ook. Ze moet ze allebei hebben opgeruimd nadat ze mijn sperma bij zichzelf had ingebracht.’

Ava tekende kringetjes in de condens op haar beker. ‘Waarom? Waarom zou ze zoveel moeite doen om u een loer te draaien?’

‘Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ze kwaad was toen ik wegging.’

‘Waarom?’

‘Ze wilde dat ik bleef.’

‘Is dat alles?’

‘Hoofdzakelijk wel.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Ze begon me zonder enige aanleiding haar eeuwige liefde te verklaren. Ik voelde me vreselijk onbehaaglijk toen ze dat zei. Ik had helemaal niets beloofd, maar ze klampte zich aan me vast. Ze deed alsof ze verwachtte dat we de rest van ons leven samen zouden doorbrengen. Ik probeerde me uit haar armen te bevrijden, haar uit te leggen dat ze het misschien verkeerd had begrepen, maar ze wilde niet luisteren. Ze smeekte me te blijven, zei steeds opnieuw dat ze me gelukkig zou maken als ik bij haar bleef.’

Hij probeerde Ava’s reactie te peilen, maar haar gezicht was nog geslotener dan tevoren. ‘Het was… gênant, verontrustend, vreemd,’ zei hij. ‘Dus wilde ik per se weg voordat het nog erger kon worden. Maar toen ik me begon aan te kleden, werd ze razend. Ze bleef maar zeggen dat ik haar had misleid. Dat ik haar had doen geloven dat ik om haar gaf, maar dat ik haar had gebruikt zoals ik alle vrouwen gebruikte.’

‘Ze is dus verliefd op u, en u bent niet verliefd op haar.’

‘Dit heeft niets met liefde te maken. Het is dweperij, of een obsessie, of wraak, maar met liefde heeft het niets te maken.’

‘Wat zei u tegen haar toen u wegging?’ vroeg Ava.

‘Ik zei dat het me speet dat er een misverstand was ontstaan en dat ze me later kon bellen als ze erover wilde praten. Anders zou ik haar zien op het werk. En voordat ik goed en wel wist wat er gebeurde, stond de politie voor mijn deur.’

Ava tikte met een slanke vinger tegen haar beker. ‘Wat vindt u van de foto’s die ze me heeft laten zien? De foto’s waarop ze een blauw oog en een dikke lip heeft.’

In de hoop Luke een veelzeggende reactie te ontlokken, had de politie hem die foto’s ook laten zien. ‘Daar heb ik geen verklaring voor. Ze was niet gewond toen ik wegging.’

Ava bleef zwijgen.

‘Wat vindt u ervan?’ vroeg hij.

Ze streek opnieuw een paar weerbarstige haarlokken glad. ‘Ik weet het niet.’

‘Kom nou. U gelooft me nu toch? U wilt niet geloven dat ik de waarheid vertel, maar u denkt wel dat ik dat doe.’

‘Ik weet niet wat ik moet geloven.’

‘U weet dat er iets niet in orde is met Kalyna. Dat kan ik zien. Dat moet hebben meegespeeld toen u me belde. Ik neem tenminste aan dat u niet met alle mannen praat die door uw cliënten worden beschuldigd.’

‘Niet alle mannen die door mijn cliënten worden beschuldigd, hebben uw staat van dienst.’ Ze stond op en hing haar tas over haar schouder. ‘Bedankt voor uw tijd, kapitein.’

‘Wacht!’ Hij wilde haar bij de pols grijpen maar durfde haar niet aan te raken. Gelukkig draaide ze zich om. ‘Gaat u Kalyna helpen me te veroordelen?’ Hij wilde beslist niet dat deze vrouw tegen hem was. Ze was vasthoudend, methodisch en intelligent en leek veel meer tijd aan deze zaak te wijden dan zijn eigen advocaat.

‘Nee.’

‘Omdat…’

Ze gooide haar nog bijna volle beker ijsthee in de afvalbak. ‘In deze zaak ga ik af op mijn intuïtie.’

‘En uw intuïtie zegt u dat ik onschuldig ben.’

Ze haalde haar sleutels uit haar tas. ‘Mijn intuïtie zou het bij het verkeerde eind kunnen hebben.’

‘Wil dat zeggen dat u me niet wilt helpen?’ vroeg hij.

‘Denkt u dat ik overloop?’ vroeg ze lachend.

‘Ik ben degene die u zou moeten helpen.’

‘U hebt me niet nodig. De aanklaagster – majoor Ogitani als ik het me goed herinner – is op dit moment zwaar emotioneel. Voor zover ik het heb bekeken, hoopt ze u als voorbeeld te stellen. Maar ik betwijfel of de aanklacht standhoudt. Iedereen die echt zoekt, zal precies hetzelfde vinden als ik: een allesbehalve geloofwaardige vrouw die een man beschuldigt die ze wanhopig graag wil hebben, maar niet kan krijgen. Ik betwijfel of ze genoeg kunnen vinden om de zaak voor te laten komen.’

Direct voelde hij zich een stuk beter. Dit was het eerste goede nieuws sinds E. Golnick hem met opgetrokken neus had aangekeken, alsof hij uitschot was. ‘Waarom denkt u dat Kalyna niet geloofwaardig is?’

‘Die vraag moet uw advocaat kunnen beantwoorden.’

‘Hij loopt weken bij u achter,’ klaagde hij.

‘Maar hij is goed.’

‘McCreedy heeft me gezegd dat ik niet met u moest praten,’ zei Luke met een dankbaar lachje. ‘Ik ben blij dat ik niet naar hem heb geluisterd.’

‘Ik raad u aan in de toekomst wel naar zijn advies te luisteren,’ zei ze voordat ze wegging.